Vísir - 03.05.1980, Page 2
VISIR Laugardagur
3. mai 1980
Ingólfur Margeirsson, fyrrverandi umsjónarmaöur Sunnudagsblaös Þjóöviljans, leggur áherslu á tiltekiö atriöi....
„Heyröu. Eigum viöekki að koma niðrá Hótel Borg í kaffi? Ég tekflest minna
viötala þar af því þar er svo rólegt og gott,"segir Ingólfur Margeirsson þegar ég er
mættur útí Þjóðviljahús til aö taka við hann viðtal. Ingólfur er þar aö hreinsa úr
skúffunum sínum því hann er á förum til Noregs, þetta er sföasti vinnudagurinn
hans. Hátt í tvö ár hefur Ingólfur verið umsjónarmaöur Sunnudagsblaös
Þjóöviljans, við góöan orðstír aö flestra dómi. Hann hefur lika fastmótaðar
skoöanir á blaðamennsku sem er alltof sjaldgæft meðal fslenskra blaöamanna. Við
förum niörá Borg.
Lenti fyrir tilviljun
íblaöamennsku
Formáli viötalsins gerist I biln-
um hans Ingólfs, gömlum Fiat
sem md muna sinn flfil fegurri. A
leiöinni niörí bæ segir hann mér
frá þvi hvernig hann lenti útl
blaöamennskunni.
„Eftir stúdentspróf ’69 fór ég til
Svlþjóöar aö læra kvikmynda-
fræöi meö leikhúsfræöi og heim-
speki sem aukafög. Þar var ég i
fimm ár en kláraöi aldrei stóru
ritgeröina fremur en Sverrir
Kristjánsson. Ég var búinn aö
safna efni sem ég ætlaöi aö vinna
úr en þaö hefur oröiö lltiö úr þvl
ennþá.
'Svo ’75 fór ég til Noregs
þvi ég fór aö vera meö norskri
stelpu og var þá oröinn þreyttur á
skóla og langaöi I vinnu. Ég sótti
um teiknistarf viö háskólablaöiö
sem er heilmikill doörantur.en
flestir eöa allir sem vinna viö þaö
fara á endanum útl blaöa-
mennsku, ég fór aö skrifa „free-
lance” greinar I norsk blöö og var
jafnframt fréttaritari Þjóöviljans
I Noregi, og annaöist pistlagerö
fyrir Rikisútvarpiö. 78 kom ég svo
til íslands, I og meö af þvi mig var
fariö aö langa heim, og byrjaöi á
Þjóöviljanum, þaö var fyrir
tveimur árum uppá dag, 30. apríl.
Ég haföi bara ætlaö mér aö vera I
sumarafleysingum en þaö uröu
þessi tvö ár. Svo þaö má segja aö
ég hafi lent i blaöamennsku
meira eöa minna fyrir tilviljun,
þaö er kannski dæmigert fyrir
menntun, eöa menntunarleysi
Islenskra blaöamanna..”
Hinum megin viö blokkina
Nú erum viö komnir á Borgina,
sestir úti horn og farnir aö drekka
kaffi. Ingólfur dæsir og segir:
„Þetta er annars mjög skrýtin
tilfinning, aö vera allt I einu kom-
inn hinum megin viö blokkina. Nú
fer ég aö skilja fórnarlömbin min.
En jæja, um hvaö eigum viö aö
tala?”
— Blaöamennsku...
„Já sko, ef viö litum á
blaöamennsku sem fag þá eru
þaö tvö, nei þrjú atriöi, sem ráöa
þvi aö hún er á lágu stigi hér á
íslandi. I fyrsta lagí vantar
heföina, blööin eru svo ung —
Vlsir er elstur, bara 70 ára. Þá er
ég aö tala um dagblaöamennsku
þó auövitaö hafi gömlu rit-
stjórarnir veriö hérna I dentlö... I
ööru lagi eru blööin alltof tengd
stjórnmálaflokkum, þau eru
pólitlsk málgögn. Auövitaö er þaö
i sjálfu sér allt I lagi aö flokkarnir
gefi út málgögn — ég meina: þaö
er llka ákveöin þörf fyrir Kirkju
ritiö og álíka blöð — en þetta háir
blaöamennsku sem fagi. Svo er
þriöja atriöiö sem er þaö hvaö
blööin eru upptekin af innlendum
fréttum.
Þaö segir sig sjálft,” segir
Ingólfur og glottir, „aö I 200
þúsund manna þjóöfélagi gerist
ekki sérlega margt spennandi,
þaö verður bara stormur I vatns-
glasi þegar veriö er aö reyna aö
búa til æsifréttir hér. Þessi
uppsláttur er oft óskaplega hlægi-
legur — sem er auðvitaö ágætt,
maður kemst I gott skap. En
blöðin gefa lesendum slnum mjög
litlar upplýsingar um annaö en
þaö sem gerist hér, Morgunblaöiö
er eina blaöir sem gerir erlendum
fréttum einhver skil meö þvi aö
leggja forsiöuna undir þær. Enda
hefur Mogginn lika tækifæri til aö
túlka erlendar fréttir að vild sem
hann geröi hiklaust þó þaö sé
eitthvaöaöminnka.
Menntun blaöamanna
í lágmarki
Bættu viö fjóröa atriöinu, sem
er menntun blaöamanna. Ástand-
iö þar er alveg hrikalegt, þó þaö
sé ljótt aö segja þetta um kollega
mina, þvi til skamms tlma voru
alls engar kröfur geröar til blaöa-
manna. Þaö er náttúrlega fullt af
góöum mönnum I þessu en ef viö
eigum aö hugsa um
blaðamennsku sem fag veröur
Blaöamannafélagiö aö gera kröf-
ur um lágmarksmenntun, hvort
sem þaö væri blaöamannamennt-
un sérstaklega eöa önnur aka-
demlsk menntun, þó ekki væri
nema stúdentspróf. Tökum
dæmi: ef hingaö koma erlendir
merkismenn og halda blaöa-
mannafundi, þá vita blaöamenn
oft ekki einu sinni aö hverju þeir
eiga aö spyrja af þvi þeir eru svo
vanir aö láta mata sig gagnrýnis-
laust. Einn eöa tveir spyrja en
hin/r steinþegja, oft af þvl aö þeir
kunna ekki einu sinni tungumáliö
aö gagni. Þaö er niöurlægjandi
fyrir Islenska blaöamenn aö horfa
uppá þetta, þaö sver ég!”
Ingólfur er ábúöarfullur þegar
hann heldur áfram:
„Útkoman af þessu veröur aö
blööin eru einhæf og hvert ööru llk
— nema þá meö tilliti til flokkslit-
ar, þar hafa þau mismunandi
túlkun en þaö er alls ekki blaöa-
mennska. Blööin skortir vlösýni
og þjálfun til aö dæma um
hlutina, fréttatilkynningar eru
iöulega birtar orörétt I
staöinn fyrir aö nota þær sem
grundvöll til aö vinna úr...”
— Hefur ekki mannfæöin 'á
blööunum mikiö aö segja I þessu
sambandi?
„Jújú, þaö er satt og rétt aö
blöðin eru undirmönnuö og blaöa-
menn þurfa aö vinna bæði hratt
og mikiö. Þaö er bara ekki
tæmandi skýring... Þaö má að
vlsu kenna mannfæöinni um þaö
hvað sérhæfingin er lítil á blööun-
um. Þaö er vissulega tilhneiging
til þess aö einn maöur skrifi um
pólitlk, annar um listir og svo
framvegis en þaö vantar miklu
meiri sérhæfingu. Gott og vel, þaö
erkannski ágætt fyrir blaöamann
aö vera „all-round” einsog þaö er