Morgunblaðið - 09.04.2002, Qupperneq 39
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. APRÍL 2002 39
✝ Sigríður Hall-dórsdóttir var
fædd að Fögrubrekku
í Hrútafirði 30. júlí
1925. Hún lést á
Landspítalanum 27.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Finn-
bogadóttir, f. 8. maí
1899 að Fögrubrekku
í Hrútafirði, og Hall-
dór Ólafsson, f. 21.
febrúar 1893 á Kol-
beinsá á Ströndum.
Fósturbróðir hennar
er Jóhann V. Guð-
mundsson.
Árið 1949 giftist Sigríður Páli
Axelssyni, f. 29. júní 1922, d. 15. júlí
1988. Foreldrar hans voru Margrét
Karlsdóttir frá Bjargi í Miðfirði og
Axel Vilhelmsson frá Akureyri.
Börn Sigríðar og Páls eru: 1) Hall-
dór, f. 15. apríl 1948, maki Björg
Davíðsdóttir, f. 11. maí 1956. Börn
þeirra eru Stefanía, Davíð og Katr-
ín. Börn Halldórs frá fyrra hjóna-
bandi eru Sverrir og Sigríður. 2)
Páll, f. 12. febrúar 1951. 3) Guðrún
Margrét, f. 15. mars
1959, maki Hannes
Lentz, f. 4. desember
1959. Börn þeirra
eru Kristína, Krist-
ófer Páll og Davíð
Walter.
Sigríður lauk
gagnfræðaprófi frá
Héraðsskólanum á
Reykjum í Hrútafirði
með ágætiseinkunn
og var boðið að
stunda nám í Mennta-
skólanum á Akureyri
en varð að hafna því
boði vegna veikinda
föður síns sem var berklaveikur.
Hún bjó síðustu 40 árin í Lönguhlíð
19 í Reykjavík. Hún var einn af
frumkvöðlum ABC hjálparstarfs
og starfaði þar árum saman í sjálf-
boðavinnu á meðan heilsa hennar
leyfði. Kaffisala ABC hjálparstarfs
1. maí verður tileinkuð minningu
hennar.
Útför Sigríðar fer fram frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu,
Hátúni 2 í Reykjavík, í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Sigríður mín. Nú er komið
að leiðarlokum hjá þér og við hin
sem urðum þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að umgangast þig, sitjum svo
miklu fátækari eftir. Skarð þitt sem
þú skilur eftir verður ekki fyllt, en
minninguna eigum við þó eftir um
yndislega manneskju sem var
gegnheil allt til dauða. Þér var svo
tamt að hugsa fyrst um aðra. Ósér-
hlífnari manneskju var ekki hægt
að hugsa sér. Jafnvel þegar þú lást
sárlasin á sjúkrahúsi nú í febrúar
veigraðir þú þér við að ónáða
hjúkrunarkonurnar þar sem þær
hlytu að þurfa að sinna öðrum sjúk-
lingum frekar. Þetta lýsir þér betur
en nokkuð annað, elskuleg, gefandi
og ósérhlífin.
Ég man þegar við nýlega töl-
uðum um sveitina okkar, athvarfið
okkar í Grímsnesinu. Ég var að
reyna að gera lifandi fyrir þér vorið
sem í vændum er og hvernig gróð-
urinn myndi allur lifna við. Trén
sem þú fylgdist glöggt með og
naust að fylgjast með myndu lifna
við og fuglarnir fylla loftið og ég sá
eftirvæntingu í augum þínum. En
þú vissir betur en við að þinn tími
var að renna upp, varst í raun und-
irbúin, tilbúin til heimferðar að
mæta skapara þínum. Ég veit að
þér er nú búin dýrleg vist við fætur
frelsarans, vanlíðaninni er lokið. Ég
þakka þér fyrir að skilja eftir dýr-
legar minningar um einstaka mann-
eskju. Minningu sem við getum
miðlað til þeirra barnabarna þinna
sem allt of stutt eða ekki fengu not-
ið þín en þú elskaðir heitt. Ég kveð
þig nú, elskuleg tengdamóðir mín,
að sinni, og þakka þér fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Hannes.
Elsku amma mín. Tilhugsunin
um að þú sért farin frá mér er al-
veg óbærileg. Ég gæfi hvað sem er
til að fá að hafa þig hjá mér örlítið
lengur. Ég á svo bágt með að
kveðja þig.
Þú varst óska-amman. Svo ótrú-
lega falleg, tignarleg, hógvær, gjaf-
mild og brosmild. Það geislaði af
þér fegurðin og hef ég heyrt því
fleygt að þú hefðir rústað ungfrú
ísland.is og öllu þessu þegar þú
varst upp á þitt besta. Og persónu-
lega tel ég að þú hefðir rústað
keppninni hvenær sem var. Mínar
uppáhalds helgar þegar ég var
yngri var að fá að fara með Nínu
og Davíð og gista hjá þér heila
nótt. Það var toppurinn á tilverunni
hjá okkur systrunum að borða rús-
ínur á meðan við klæddum okkur í
fallegu náttkjólana þína, „prins-
essukjólana“ og syngja og dansa í
stofunni þinni með Strumpunum og
Pálma Gunnarssyni. Þá vorum við
stjörnurnar þínar. Davíð lét það sér
nægja að borða rúsínur og vera
plötusnúður. En þegar ég óx aðeins
úr grasi og fór að minnka það að
dansa með Strumpunum, fór ég í
staðinn að gera meira af því að
kynna þig fyrir vinum mínum og
stundum kærustunum mínum, og
ekki þótti nú allt nógu gott fyrir
hana Kaju þína, þú gerðir kröfur og
þér leist svo sannarlega betur á
suma en aðra. Amma, ég sakna
þess, og veit ég að ég á eftir að
vilja vita þitt álit þegar ég finn
minn rétta mann. Ég verð að láta
mér það nægja að ímynda mér
hvað þér hefði líkað.
Ein minnisstæðasta stund lífs
míns með þér, var þegar ég kom í
heimsókn til þín með græjurnar
mínar og spilaði lagið mitt sem við
vorum nýbúin að taka upp í skól-
anum, þú varst svo stolt og fórst að
gráta. Þegar ég kem til himna ætla
ég að koma með fleiri lög og leyfa
þér að heyra, en þangað til hafðu
það bara gott og láttu fara vel um
þig í faðmi afa.
Elsku amma mín, ekki vera leið
þó við grátum, við vitum vel að þú
hefur það gott, en við grátum bara
af því að við söknum þín. Ég hlakka
til að hitta þig á himnum, það er
svo margt sem ég átti eftir að segja
þér. Bless, elsku amma mín, ég bið
að heilsa afa.
Þín
Katrín (Kaja).
Elsku amma. Það er svo skrýtið
að þú skulir vera farin frá okkur.
En það var held ég þér fyrir bestu,
því nú ertu komin í himnaríki til afa
Páls og Guðs og ert laus frá öllum
sjúkdómum og öllu sem angraði
þig.
Manstu þegar ég var lítil og við
vorum uppi í sumarbústað og ég og
þú áttum bú? Og manstu eftir öll-
um drullukökunum?
En alla vega, ég er rosalega
þakklát fyrir þessi fjórtán ár sem
ég er búin að eiga með þér. Og þú
skilur ekkert nema góðar minn-
ingar um þig eftir í hjartanu mínu.
Það er gott að vita af þér á góðum
stað þar sem sjúkdómar þekkjast
ekki og ekkert vont er til.
Þín
Kristína.
Elsku hjartans amma mín, ég vil
ekki þurfa að kveðja þig.
Ég man þegar við systkinin vor-
um lítil, afi var á lífi og þið fóruð
með okkur niður á Klambratún. Þú
varst alltaf til í að draga okkur á
snjóþotunni þrátt fyrir mótmæli afa
sem var að reyna að vernda perl-
una sína, það skildum við ekki fyrr
en við komumst til vits og ára.
Margar fleiri minningar eru tengd-
ar helgarferðum okkar til ykkar.
Þú hvattir mig til að njóta lífsins.
Þú kallaðir mig gullið þitt, elsku
hjartans gullið þitt, mér þótti vænt
u m það og þykir enn. Snoopy á
eftir að sakna þín líka, þú varst
uppáhaldið hans. Hann elti þig á
röndum í hvert skipti sem þú
komst og sér í lagi ef þú varst með
eitthvað ætilegt. Enda brást það
ekki, alltaf fékk hann eitthvað,
sumt var gefið opinberlega og öðru
laumað undir borðið. Við höfðum
gaman af því að fylgjast með sam-
skiptum ykkar.
Eins og ævinlega varstu tign-
arleg, gullfalleg og ljúf í veislu
Kristínar (sem var aðeins fyrir
rúmum tveimur vikum) þar sem
mamma stalst til að festa þig á
myndband, þú settir upp skemmti-
legan svip þegar þú tókst eftir því.
Ég sakna þín, sjáumst seinna á
himnum.
Stefanía (Nína).
Í dag verður borin til hinstu
hvílu Sigríður Halldórsdóttir frá
Fögrubrekku.
Foreldrar hennar voru Guðrún
Finnbogadóttir frá Fögrubrekku í
Hrútafirði og Halldór Ólafsson frá
Kolbeinsá, áður barnakennari í
Bæjarhreppi. Hún var einkabarn
þeirra, en að auki ólu þau Halldór
og Guðrún upp föður minn, Jóhann
Valdimar Guðmundsson frá Gil-
haga, frá eins árs aldri.
Gógó hét fullu nafni Finnboga
Sigríður Halldórsdóttir eftir móð-
urforeldrum sínum, þeim Finnboga
Jakobssyni, bónda á Fögrubrekku í
Hrútafirði, bróður sr. Þorvalds í
Sauðlauksdal, og seinni konu Finn-
boga, Sigríði Ólafsdóttur, dómpró-
fasts í Reykjavík Pálssonar og k.h.
Guðrúnar Stephensen.
Eiginmaður Gógóar var Páll Ax-
elsson frá Bjargi í Miðfirði og er
hann nú látinn fyrir nokkru. Eign-
uðust þau hjón þrjú börn, Halldór,
Pál og Guðrúnu Margréti. Ég man
fyrst þegar þau bjuggu á Hverf-
isgötunni í gömlu húsi, öll saman,
en ekki get ég munað númer hvað
húsið var. Gógó, Palli, Gunna amma
og Dóri. Kleinulyktin og kötturinn
er mér minnisstæðast þaðan. Heim-
ili þeirra stóð síðar í Lönguhlíð 19
um áratugaskeið. Þar bjuggu for-
eldrar hennar hjá þeim Páli til
dauðadags. Halldór lést 1970 eftir
langt veikindastríð og Gunna amma
1974.
Oft hlýtur þetta að hafa verið
erfitt hjá Gógó, því þó að gott sé að
hafa hina eldri með er minna um
næði og einkalíf ungra hjóna. Þrjár
kynslóðir bjuggu saman þarna í
sátt og samlyndi, hvernig sem þau
fóru að því. Ég á margar minningar
úr Lönguhlíðinni hér fyrr á árum.
Síðasta skiptið sem ég kom þangað
þá var Gógó að gefa mér peysufötin
hennar Gunnu ömmu, því ég ber
nafnið hennar og hún vissi hve ná-
tengd ég var henni. Faðir minn var
nánast eina systkini Gógóar, ef svo
mætti kalla. Þau ólust mikið til upp
sem slík. Eini leikfélaginn og eini
bróðirinn. Fyrir ári kom Gógó
hingað norður til okkar þegar faðir
minn varð áttræður og það var
mesta furða hvað þau gátu rifjað
upp saman af gömlum prakkara-
strikum úr æskunni og hlegið að
saman. Síðasta ferðin hennar hing-
að norður á æskustöðvarnar var nú
í vetur. Þá kom hún til að fylgja
frænku sinni og vinkonu, Jóhönnu á
Bálkastöðum, síðasta spölinn.
Gógó var trúuð kona og afskap-
lega vönduð manneskja. Aldrei man
ég eftir að hafa heyrt hana halla
orði á aðra. Hún mátti ekkert aumt
vita og var boðin og búin að hjálpa
öllum.
Ef til eru englar er hún áreið-
anlega einn af þeim núna.
Ljúfust minning lifir í hjörtum
lýsir leiðina mína.
Þú blíðust í himninum björtum
nú breiðir út vængina þína.
(G.J.)
Ég bið algóðan Guð að blessa
minningu Gógóar í hjarta barna og
barnabarna hennar svo og okkar
allra sem þekktum hana.
Guðrún Jóhannsdóttir.
SIGRÍÐUR
HALLDÓRSDÓTTIR
Fleiri minningargreinar um Sig-
ríði Halldórsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
! "
# $ % &%' ( )**
! "! + ), -% )**
( "! )** . " /-0
1 2 !"! * )**
& &' '33!&' 4
! "
56 55 7 #
$
% & '
(
' !"3!))** 8 948&%'
$ ) )** 2 !) )**
% *
& & &' 4
! "
:65-
2 "3' /;<
2 "
)
*
+
% !"%9=4
! "
+ "
$2$$
7 2=*1 >?
="! 2 '*!>;>
@/% ,/
)
(
& ' ,
&%' 4*)** 2 ) A4
,"! 42 ) )** 2 ) +4!"3!)
*! 2 ) * $4. " /)**
12 )
@*/ &' 4
! "
56 559B57 !"! '*!>C
) "
="! * ( 3
,8 "
-
#
-
.
(/ #'
!( )! % )** 4
-.:65
=
-0 #0 -
-
'
1 & '
,
2 , -% )** 1A &
D*-%' -% )** 2 " 2
: -% !" 1 ) )**
-% , ,/)**
2 - -% )** 9=!"
&%' -% )**
3 !"3!)
( "! 21&%' -% )** -%' 2 " /! ,/
& &' & & &' 4