Vísir - 23.08.1980, Blaðsíða 24

VÍSIR
Laugardagur 23. ágúst 1980
, u .>,\
.**».* • * t
| ♦ > c / j
■ ■ ■ ■ ■ 1 ■ ■ ■ 1 ■ ■ ■ ■ ■ ..... 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 * 1 11 1
Mordinginn hélt þeim
i helgreipum óttans!
i sólarhring hafði fjöl-
skyldan í Pottery Cottage
verið ofurseld valdi
strokuf angans Billy
Hughes. Hann hafði bundið
Gill Moran og mann henn-
ar Richard/ foreldra
hennar Amy og Arthur
Minton og dóttur hennar
Söru og einangrað þau
hvert frá öðru. Því verða
hineinskis vör/ þegar þessi
ofsafengni kleifhugi
myrðir Arthur, þann eina,
sem sýndi honum mótþróa.
Til að tryggja öryggi fjöl-
skyldu sinnar ákveður Gill
að veita ekki viðnám, þeg-
ar aðkomumaðurinn leitar
á hana og slík er skelfing
hennar, að hún lætur hvert
tækifærið af öðru, til að
gera vart við sig, renna út í
sandinn. Símhringingar,
hreinsunarmaður í dyra-
gættinni, enginn fær að
vita um þær skelfingar,
sem eiga sér stað innan-
dyra i Pottery Cottage.
Hughes veit, að jafnvel
þótt hann skipi henni nú að
fara aleinni i sendiferð á
bílnum, muni hún ekki
ógna algjöru öryggi hans.
L
Gill ók eftir sveitaveginum,
hugsun hennar var skýr. Hún
mundi foröast aö vekja á sér
nokkra þá athygli, sem ógnaö
gæti öryggi fjölskyldu hennar.
Hún lagöi bilnum i Chesterfield
og horföi meö trega á fólksfjöld-
ann á leiö til vinnu. Hún fann til
skyndilegrar sjálfsvorkunnar.
„Bara þaö vissi, hVaö er aö
gerast á heimili minu.” Þaö var
útilokaö aö reyna aö leita hjálpar,
þaö gæti haft slæmar afleiöingar
fvrir fjölskyldu hennar.
Hún fór inn i verslun og keypti
þaö, sem um var beöiö. 1 baka-
leiöinni geröi hún einnig eins og
Hughes haföi skipaö, ók hring um
heiöina til aö aögæta, hvaö lög-
reglan aöheföist. Hún var hrædd
viö lögreglumennina. Þeir voru
óvinir Billys og þar af leiöandi
fannst henni þeir einnig óvinir
sinir. Skyndileg afskipti þeirra af
fólkinu i Pottery Cottage gæti haft
alvarlegar afleiöingar I för meö
sér.
En afskiptaleysiö haföi lika al-
varlegar afleiöingar i för meö
sér. Um leiö og Gill var farin tók
Hughes til hendinni. Hann fór inn
i stofuna og flutti likib af Arthur
Minton yfir i hinn hluta hússins.
Aögeröir hans virtust yfirvegaö-
ar. Hann þarfnaöist Söru til aö
hafa tök á foreldrum iiennar, en á
sama tima vissl hann, aö barn,
jafnvel þó'.t þaö væri bundiö, gæti
verib hættulegt. Börn eiga auö-
velt méö aö losa sig úr böndum,
skríöa út um glugga og hlaupa
eftir hjálp.
Þvi ákvað Hughes aö myröa
Söru, sennilega af sömu ástæöu
og hann hafði myrt afa hennar.
An hennar tnundu völdin yfir for-
eldrum heitnaralfariðúr sögunni,
hann geröi sér grein fyrir þvi. En
hann kunni ráö viö þvi. Hann
mundi láta þau halda, aö hún væri
enn á lifi. Skipulag hússins geröi
honum þann leik auöveldan.
Hann myrti Söru i svefnherberg-
inu hjá afa hennar og ömmu,
stakk hana nokkrum sinnum og
skildi siöan likama ’hennar litla
eftir i einu horninu.
kichard og Gill: Lífið lék við þessi myndarlegu hjón áður en gestinn bar að garði
■ •
Stuttu siöar heyröi hann Gill
renna bil sinum aftur upp aö
húsinu og fór niöur á móts viö
hana. Hann opnaði fyrir henni og
þaö fyrsta, sem hún rak augun i,
þegar inn kom, var, aö faðir
hennar var farinn. „Hvar er
hann?” spuröi hún. Hughes svar-
aöi: „O, þaö er allt i lagi meö
hann. Hann fór yfir til sin og Sara
litur eftir honum þar.”
—Gyðingar í út-
rýmingarbúðum nasista
vissu, að grafirnar, sem
þeir grófu, voru þeim
sjálfum ætlaðar, samt
hreyfðu þeir ekki mót-
mælum. Hvernig er
hægt að brjóta viljann
þannig niður, var spurt
eftir stríðið.
Gill fór upp á loft, þungur og
þvingaöur andardráttur barst frá
móöur hennar. „Geröu þaö
hjálpaöu mömmu minni,” sagöi
hún viö Hughes, sem fylgt haföi
henni upp stigann. „Hún kafnar
svona, ef þú tekur ekki frá munn-
inum á henni.”
Hún heyröi hann fara inn til
Amy Minton og gera, sem hún
baö um. Þegar hann kpm út aftur,
ýtti hann henni yfir/áö hjónaher-
berginu og leitaði á^hana aö nýju.
Hann æstist um/ og atburöirnir
frá nóttinni áður endurtóku sig.
óvenju stuttorður
Þegar Hughes haföi lokiö sér
af, klæddi hann sig þögull og fór
út. Gill vissi, aö eins og á stóö
mundi sjálfsvorkunn ekki bæta úr
auömýkingu hennar. Hún herti
sig þvi upp og klæddist um leiö og
hún reyndi að leiöa hugann frá
þvi, sem á undan haföi gengið.
Hún gáöi inn til móöur sinnar.
Andlit hennar var fölt, augun
starandi, fötin krumpuö og hend-
urnar bólgnar undir böndunum.
„Gill....Hvenær fer hann?” Ég
veit það ekki, mamma, mér tekst
ekki aö losna viö hann.”
Hún fór inn i gestaherbergið,
þar sem maöur hennar lá rig-
bundinn. Hendur hans voru
stokkbólgnar. .Veslings elskan
min,” sagði hún lágt og snerti
—Þeirri spurningu var
aftur varpað fram 30
árum síðar. Smám sam-
an var verið að útrýma
fjölskyIdunni í Pottery
Cottage, en enginn leit-
aði hjálpar, þrátt fyrir
fjölda tækifæra.
hann bliblega. Hann bar merki
mikils álags en lét þaö ekki buga
sig. „Ég hef haldiö uppi samræö-
um viö hann I alla nótt. Viö verö-
um aö láta hann hafa sinn gang.
Þaö er það eina, sem viö getum
gert, að öörum kosti er hann til
alls vis.”
Rétt fyrir hálf tiu bar Hughes
Richard niður. Hann hélt simtól-
inu að eyra Richards á meöan
hann hringdi sjálfur á skrif-
stofuna hans. Aö skipan Hughes
tilkynnti Richard, aö hann væri
hálf slappur og mundi þvi ekki
koma i dag. Hann kvaddi, Hughes
lagði á og bar hann svo upp aftur.
Einkaritara Richards fannst
hann óvenju stuttorður og
minntist á það við David Brown,
framkvæmdastjórann á skrifstof-
unni viö hliöina á.
Gill hitaöi súpu og færði manni
sinum og móöur, sem ekkert
höfðu snætt frá deginum áöur
frekar en þau hin. Þegar Amy
u