Vísir - 23.08.1980, Blaðsíða 3

Vísir - 23.08.1980, Blaðsíða 3
VÍSIR Laugardagur 23. ágúst 1980 og þá gengu flestir I svokölluöum „eftirstrlösskóm”. Maöur var voöa sveitó og hræddur fyrst eftir aö maöur kom i bæinn. Þetta var á ástandsárunum og ég man hvaö maöur leit niöur á þær stelpur sem töluöu viö kanana. Ég tók gagnfræöapróf i Reykjavik, og nú hef ég tekiö upp þráöinn aftur, og hef stundaö nám viö öldunga- deildina I Hamrahliö I tvö ár. /#AÖ treysta hver öðr- um er aðalatriðið" Viö- spyrjum Hólmfriöi hver uröu tildrög þess aö hún fór aö leika i kvikmynd og varö um leiö „heimsfræg” á okkar kalda landi nyrst út i hafsauga. „Ég hef starf aö hjá Leikfélagi Kópavogs, i mörg ár viö hitt og þetta. Ég var framkvæmdastjóri félagsins i tvö ár, en þaö þýddi aö maöur var i öllu, allt frá þvi aö leika I auka- hlutverkum og til þess aö sópa sviöiö. Ég hef einnig fariö á nám- skeiö, og hef kennt unglingum hér i Kópavogi leikræna tjáningu. Ég var á leikstjóranámskeiöi hjá StefániBaldurssyni, og svo hef ég Sigriöur Þorgeirs- dóttir, biaöamaöur skrifar Myndir: Bragi Guömundsson. veriö á námskeiöum I Finnlandi og Noregi. Þar læröi ég þaö sem mér finnst mikilvægast i þessum greinum, kvikmyndagerö og leik- list, aö þaö veröi aö viröa hvers annars verk og treysta hverjum öörum. Svo ég taki dæmi, þá er heimsfrægt samstarf Ingmars Bergmans og kvikmyndatöku- mannsins Nykvist. Þaö aö gera kvikmynd er hópstarf, þar sem allir veröa aö leggjast á eitt og teysta hver öörum. Þaö getur enginn skapaö listaverk einn i þessum listgreinum. Viö höföum ákaflega fáar tökur fyrir hverja senu, og maöur varö aö treysta Hrafni, aö maöur heföi gert vel. Kvikmy ndatökuvélin er miskunnarlaus og felur ekkert. Viö vorum aö jafnaöi meö fjórar tökur á hverja senu, en mér skilst aö tólf tökur á senu sé þaö venjulega.” þetta var allt á mjög knappri fjárhagsáætlun, og finnst mér ótrúlegt hvernig til hefur tekist þrátt fyrir þaö.” Hólmfriöur segir aö samstarfiö „út I sveit” hafi veriö krefjandi og gefandi. „Viö vorum þarna i sex vikur, og var unniö geysi stlft. Auövitaö uröu á- rekstrar, en samband fólksins skilur mjög mikiö eftir sig. Viö erum flest áhugafólk, og maöur gaf sig I þetta eins og maöur gat. Þaö má eiginlega llkja þessu viö fyrsta ástarsambandiö. Þaö er ekkert eins og þaö! Ég læröi alla- vega eitt sem ég ekki kunni áöur en þaö er aö feröast á puttanum. Ég fór nokkrum sinnum I bæinn svoleiöis og haföi mikiö gaman af.” Annars var ég ekkert ofsalega hrifin af þessari grind af kvik- myndinni sem ég sá I fyrstu, og undirtektir fjölskyldu minnar, þegar ég sagöi þeim aö ég ætlaöi aö leika I kvikmynd voru ekkert sérlega hvetjandi. Ég hef heldur aldrei þolaö sjálfa mig á mynd. Þar kemur gamli hégómaskapur- inn upp I manni aftur” segir hún, „en annars held ég að ég sé með bakteriu fyrir þessu.” „ Er ég leir eða er ég //tal- ent"?" Hólmfriður segist aö vissu leyti vera hrædd eftir þessa kvikmynd hvort hún geti yfirleitt leikiö. „Ég hef enga gagnrýni fengiö á móti mér, og ég spyr sjálfa mig hvort aö ég sé einhver leir, sem er tek- inn upp af götunni og mótaöur fyrir þetta hlutverk, og aldrei notaöur aftur. Eöa er ég einhver efniviöur. Ég skil þessa konu, en ég varö aö hugsa hana út, og um leiö var þetta ekki ég sjálf lengur. Ég bjó til nýja konu. Guörún er samnefnari fyrir konur sem eru þjónar umhverfisins. Hún er vinnudýr, sem veröur aö halda andlitinu út á viö. Hún hefur lifaö svo lengi leiöinlegu lifi og er út- tauguö og þreytt. Mesta listin hjá konum yfirleitt er aö lokast ekki inni. Mér leiöist sjálfri mest þumbaraháttur og leiöindi I kringum mig. Maöur þarf mikiö aö berjast til aö vera til.” Hólmfriöur segir aö henni finn- ist einn veikleiki á persónunni Guðrúnu. „Þaö eru ekki sýnd viö- brögö hennar eftir að eldri sonur- inn slasast. Maöur fær aldrei aö sjá hvaöa tilfinningar hún ber til hans. Þaö er tómarúm þar, eitt- hvaö sem var skiliö út undan, til- finning sem situr eftir. Mér finnst aö ég eigi einhverju ólokið þar. Ég á sjálf nokkra syni, og get þvi auöveldlega sett mig I þessi spor. Þaö er hryllilegt hugarástand aö sjá barniö sitt detta fram af þak- inu. Þaövar reyndarein erfiöasta senan I töku. Ég þurfti aö biöa alla nóttina inni eftir þvi aö reka upp eitt öskur. Ég var oröin þreytt, og mér fannst ég vera aö upplifa þetta raunverulega. Þetta var meö erfiðari nóttum sem ég hef lifaö. Þaö var gaman aö vinna meö sonunum, þeim Jakobi og Jó- hanni. Guörún á alltaf I vök aö verjast gagnvart eldri syninum. Oft elskar móöirin þaö barn mest sem hún er I mestri andstööu viö. En hún skildi hann aldrei. Yngri sonurinn var sá sem hún treysti á. Hún ætlaöi sér ekki aö fjötra hann, en hún vildi bjarga sjálfri sér og búinu. Hana hryllir viö aö rifa sig upp meö rótum og flytjast i bæinn. Hún kann ekki aö fara út i lífiö. Varöandi veiku dótturina sem veröur ólétt, þá hvarflar fóstureyöing ekki aö Guörúnu. Það væri synd I hennar augum. Fólk eins og hún veit óskaplega litiö um alla þjóöfélagslega hjálp.” //Fór einförum" Hólmfriður segir að geldingar- atriöið hafi haft hvaö mest áhrif á sig. „Þetta var I fyrsta skipti sem ég sá geldingu. Þaö gildir ööru máli um geldingu sem er árviss atburöur á vorin, en þegar þetta er sýning. Þessi atburöur haföi á- hrif á alla sem tóku þátt I þessu. Ég varö alveg miöur min og fór einförum á eftir. Eiginlega er ég hissa hvaö fjöl- miölar hafa sýnt okkur sem lék- um I þessari mynd litinn áhuga. Ég efast reyndar um aö viö fáum aö gera eitthvaö aftur. Atvinnu- leikarar þola illa aö áhugafólk eins og viö séum aö stela frá þeim vinnu. Hins vegar finnst mér synd ef Jakob t.d., sem er mikið leikaraefni, á aldrei eftir aö sjást aftur. Og ég heföi vissulega á- huga á aö gera fleiri hluti. Annars er vandi aö leika I kvikmynd og aö halda sama tóninum út allan timann. Svo veit maöur auövitaö ekki neitt um hvernig allt kemur út. Viö fengum ekkert aö sjá. Ég var dauökviöin fyrir frumsýning- una. Þaö hvarflaöi aö manni hvort maöur yröi yfirleitt meö, eöa hvort flestar senurnar manns heföu veriö klipptar út.” „Ég hef upplifaö ægilega margt skemmtilegt i sambandi viö þessa mynd. Ókunnugt fólk kem- ur upp aö manni á götu, faömar mann og kyssir og þakkar fyrir. Þaö eru rikuleg laun, þvi launin fyrir leikinn voru ekki sérlega há. Annars held ég aö okkur hafi tek- ist meö þessari mynd þaö sem Hrafn ætlaöi sér, þaö er aö sveita- sæla er engin sveitasæla.” „Ég hef hitt margt fólk á ferö- um minum um landið aö undan- förnu,” segir Hólmfriöur, „og mér er einna minnistæöast nokk- uö sem var sagt viö mig nýlega.” Þaö var svo stórkostlegt aö horfa á leik þar sem fólk gaf svo mikið af sjálfu sér. „Þessi setning situr i mér.” 3 ITOLSK , hönnun ISLEKSKT hondbragð r^iirimni Húsgagnaverslun, Simi 84200 Síðumú/a 23 S.Þ.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.