Vísir - 30.08.1980, Blaðsíða 16

Vísir - 30.08.1980, Blaðsíða 16
 látur Hetgarvid 2S0S0 25050 ’STÖÐin Hf. —.25050 WsTOÐM Nf. VÍSJR Laugardagur 30. ágúst 1980 VÍSIR Laugardagur 30. ágúst 1980 „Jón GunnlaugssonnáOi mér sérstakiega vel. Gott.ef hann náöi mér ekki á stundum betur en ég sjáifur” ,,Að borða góðan mat er með því skemmtilegasta sem ég geri Sumir menn hafa ákaf- lega sterka persónulega ímynd i hugum fólks. Þannig dettur mér til dæmis alltaf í hug hlátur og megrunarkúr er ég heyri Kristins Hallssonar óper usöngvara getið. Kristinn gefur mér gott sýnishorn af hlátrinum þegar ég nefni þetta við hann: „Þetta með hláturinn hefur eiginlega fylgt mér siðan ég var barn og ég man eftir að fólk hafði gaman af að láta mig hlæja. Tónninn var að visu ekki eins djúpur þá, en engu að síður hentu menn gamanaðþessu. Nú, ýmsir ágætir menn hafa síðan á seinni árum gert eitthvað af þvi að herma eftir hlátrinum opinberlega og kannski hafa eftirhermur á einhvern hátt stuðlað að því að festa þessa ímynd við mig. Jón Gunnlaugsson náði mér sérstaklega vel. Gott ef hann náði mér ekki á stundum betur en ég sjálfur". „En talandi um hláturinn og eftirhermur dettur mér i hug þeg- ar kunningi minn stoppaöi mig á götu og hafði á oröi aö ég liti bara furöu vel út miöað viö aö hafa verið aö skemmta mér svona vel og lengi frameftir nóttina áöur. Hann heföi heyrt til min á ákveönum staö nokkuö lengi vel nætur þar sem ég var bæöi aö syngja og hlæja og skemmti mér greinilega vel. En þarna hefur einhver veriö á feröinni sem aö náöi mér svona vel þvl aö ég var alveg saklaus af þvi aö hafa veriö aö skemmta mér þessa nótt. Ég bar þetta nú einhvern tima upp á Jón Gunnlaugsson en hann neitaði þvi staöfastlega”. „Þetta var mjög hag- stæður megrunarkúr" „Þetta meö megrunarkúrinn tengistsjálfsagt því, aö viö fórum i frægan megrunarkúr,sem þjóöin fékk aö fylgjast meö i Vikunni á sinum tima. Viö vorum saman i þessu gamni þrir þéttir menn. Jón Gunnlaugsson var einmitt meö i þessu og Albert Guömunds- son. Þetta var einhver ný aöferö sem þeir vildu prófa á okkur þarna hjá Vikunni. Ég man aö þetta var ákaflega hagstæöur megrunarkúr, þvl aö viö máttum boröa eins mikiö og viö vildum, þaö er aö segja af fiski og kjöti en hins vegar áttum viö aö sleppa öllum mjölmat, kartöflum og þess háttar. Þaö dæmalausa viö þetta var, aö viö máttum frekar boröa smjör heldur en smjörllki og frekar drekka rjóma heldur en mjólk. Þeir þóttust hafa fundið þaö út aö fita væri uppsafnaö kol- vetni en ekki kaloriur og aöferöin var miöuö viö þaö. Þannig var kenningin sú, aö ef maöur boröaöi ekki kolvetnarika fæöu átti maöur ekki aö fitna. En eins og ég sagöi var þetta ákaflega þægi- legur kúr þvi aö maöur gat alltaf boröaö sig saddan. Þaö upphófst náttúrulega snörp samkeppni þarna á milli okkar og Albert vann auövitaö, — hann er svo mikill keppnismaöur. Mig minnir aö á þeim þremur vikum sem viö vorum I þessu hafi hann léttst um átta kfló. Ég náöi þvi aö léttast um sjö klló, ef ég man rétt. Þetta er I fyrsta og einasta skiptiö sem ég hef fariö I svona megrunarkúr. Þegar maöur finn- ur ekki hjá sér neina heilsufars- lega ástæöu til aö fara I megrun þá þarf ansi mikinn móralskan styrkleika til aö standa I svona og ég held hreinlega aö ég hafi hann ekki, — alla vega ekki til aö berj- ast viö þetta upp á hvern einasta dag. Mér líður alltaf illa þegar ég hugsa til þess hvaö margir leggja mikiö á sig I sambandi við svona nokkuö”. 1 framhaldi af þessu komumst viö ekki hjá einni samvisku spurningu. Finnst þér gott aö borða? „Mér finnst mjög gott aö borða. Aö boröa góöan mat er bara meö þvi skemmtilegasta sem ég geri. Annars skal ég viöurkenna aö þyngslin koma auðvitað niöur á manni i sambandi viö ýmislegt. Mér finnst til dæmis óskaplega gaman aö spila golf og ég finn auövitaö aö ég er ekki eins lipur viö þaö og ég gæti verið”. Þegar hér var komiö I samtali okkar Kristins kom húsfreyjan, Hjördis Siguröardóttir, inn með rjúkandi kaffi og góögjöröir og átti það vel viö umræöuefniö. Undirritaöur stóö þó sjálfan sig aö þvi aö vera mun djarftækari til matarins en Kristinn og voru þaö einkum afar ljúffengar kleinur sem þar áttu hlut aö máli. „Ég tók þetta allt i arf" Viö vikjum nú taiinu aö öörum áhugamálum Kristins, en hann hefur um árabil veriö mikill áhugamaöur um knattspyrnu og hefur þar fylgt Val aö málum i gegnum þykkt og þunnt. Viö spyrjum hann nánar út i þetta: „Þaö má segja að ég hafi nánast tekiö þetta i arf þvl faöir minn var einn af stofnendum Vals. KFUM drengirnir, sem upphaflega byrjuöu meö séra Friörik Friörikssyni, létu margt af sér leiöa á sinum tlma og meöal annars stofnuöu þeir Val. A veturna sungu þeir og út frá þvl var stofnaöur karlakór KFUM sem aö núna er karlakórinn Fóst- bræöur. Faöir minn, Hallur Þor- leifsson, var nátengdur öllu þessu starfi þannig aö þetta kom allt fram I uppeldinu og ég geröi mik- iö af þvi aö spila fótbolta þegar ég var strákur. Eins má segja aö tónlistin hafi veriö mjög sterkur þáttur I mlnu uppeldi enda voru báöir foreldrar minir virkir þátttakendur I tón- listarlifinu hér I bænum. Faöir minn geröi mikið af þvl aö stjórna kórum og meöal annars var hann einn af stofnendum Fóstbræöra. Nú, móöir mln, Guörún Agústs- dóttir söng einnig mikiö á tónleik- um og bæöi náöu þau þvl afreki aö synigja fimmtiu jól I Dómkirkju- kórnum. Þaö gefur þvi auga leiö aö tón- listin var rlkur þáttur i heimilis- lifinu og þaö fór ekki hjá þvl aö ég smitaöist af þvl. Ég byrjaöi aö læra á pianó þegar ég var átta ára gamall en þaö varö nú minna úr þvi en efni stóöu til. Ég skipti fljótlega yfir i celló og var I Tón- listarskólanum I nokkur ár I cellónámi. Um svipaö leyti fór ég einnig aö syngja i barnakórum”. „Ætlaði mér aldrei að taka sönginn alvarlega" „En þaö er ekki fyrr en ég er kominn úr mútum aö ég fer fyrst aö finna mig I aö syngja eitthvaö að ráöi. Ég ætlaöi mér aldrei aö taka sönginn alvarlega og upp- haflega varþetta einungis hugsaö sem tómstundagaman. Texti: Sveinn Gudjónsson Ég hóf verslunarstörf eftir aö ég lauk prófi frá Verslunar- skólanum og söng þá meö Fóst- bræörum I fristundum. En þetta jókst svona hægt og slgandi og ég fór meira og meira aö koma fram sem einsöngvari. Svo áriö 1950 geröist þaö, mér til mikillar undrunar, aö ég fékk hlutverk Sparafucile, eöa moröingjans, I Rigoletto sem var fært upp I Þjóö- leikhúsinu. Þaö var eiginlega upphafiö aö minum söngferli þvl aö eftir þetta fóru ýmsir góöir menn aö hvetja mig til aö fara út i söngnám. Og þaö varö úr aö ég kannaöi máliö og komst inn á „Royal Academy of Music” I London þar sem ég stundaöi nám næstu þrjú árin. Þaö má segja aö þetta hafi veriö hálfgerö ævintýramennska á þessum tima þvi aö fjárráö voru takmörkuö og námiö dýrt. Auk þess var ég kvæntur þegar hér var komiö og átti oröiö eina dótt- ur þannig aö þetta var töluvert rask á fjölskyldulifinu. Ég reyndi þvl aö flýta náminu eins og kostur var og lagöi mikiö á mig fyrir þetta nám”. „Hélt að hann ætlaði að ráðast á mig" „Eftir aö náminu lauk var mér boöiö starf bæöi við Sadlers Wells óperuna og Doyle Carte óperuna en sú ópera flutti eingöngu óperur eftir Gilbert O’Sullivan. En þaö var erfitt aö fá atvinnuleyfi i Eng- landi og þaö kom i veg fyrir aö ég settist þar aö. Annars heföi ég sjálfsagt getaö fengiö starfiö hjá Doyle Carte óperunni þvi aö þeir störfuöu mikiö utan Englands. Ég var hins vegar ekki mjög spennt- ur fyrir þvi þar sem þaö heföi kostaö mikil feröalög og hálf- geröa upplausn á fjölskyldullfi. Þetta fór þvi þannig aö ég fór i mánaöarferö meö Fóstbræörum um Evröpu og kom síöan hingaö heim til Islands. Ekki þar fyrir, aö ég hef ferðast ákaflega mikiö i sambandi viö sönginn og hef haft af þessum ferðum bæöi gagn og gaman. Þaö er sjálfsagt ekki ástæöa til aö telja allar þessar feröir upp hér en ég á vel yfir 200 erlenda blaöa- dóma um minn söng. Margar þessara feröa eru mér ákaflega minnisstæöar og I þvi sambandi dettur mér I hug skemmtileg ferö sem ég fór I til Sovétrikjanna ásamt Láru Rafns- dótturpianóleikara. 1 þessari ferö héldum viö meöal annars tónleika I Siberiu og ég held aö mér sé óhætt að fullyröa aö viö séum einu islensku listamennirnir sem þaö höfum gert. Viö vorum gestir sovéska tónleikasambandsins. 1 þessari ferö geröist þaö einnig I fyrsta og eina skiptiö aö ég var hræddur um lif mitt. Þaö var á tónleikum I Riga og ég var búinn aö syngja nokkur lög.þegar ég sé aö maöur stendur upp I salnum og gengur hinn vlgalegasti i áttina aö sviöinu. Hann sem sagt tróöst þarna i gegnum salinn og þegar hann kom aö sviöinu þar sem ég stóö, fannst mér hann gera sig liklegan til aö ráöast á mig. En þess I staö rétti hann mér tvo litla postulinsfiska aö gjöf. Þetta var þá hans aöferö til aö láta i ljós ánægju sina meö sönginn”. „ Byrjaði í þrígang á sama laginu" I framhaldi af þessari sögu rifjast upp fyrir Kristni ýmis spaugileg atvik sem hafa hent hann i gegnum árin og þaö er greinilegt aö hann á manna létt- ast meö aö segja frá: „Jú, þaö hefur ýmislegt óvænt komið upp á viö hin óllklegustu tækifæri og I sumum tilfellum var þaö hreint helviti á meðan á þvl stóö, þótt maöur geti hlegiö aö þvi eftir á. Einu sinni var ég aö syngja á fullveldishátlö i Háskólanum. Prógramminu minu var skipt i tvennt, þannig aö ég átti aö syngja á undan aöalræöumanni og svo aftur strax á eftir. Ræöu- maðurinn aö þessu sinni var GIsli heitinn Sveinsson og á meöan hann flutti ræöu sína, vorum viö undirleikarinn á bak viö, þannig aö viö gátum ekkert fyígst meö hvað ræöumaöur var aö segja. Hann lauk ræöu sinni meö oröun- um: „tslendingar, vakiö, vakiö”. Ég haföi ekkert tekiö eftir þessu en aö lokinni ræöunni var mér gefiö merki um aö koma inn og ég byrjaöi auövitaö á laginu „Mamma ætlar aö sofna”. Þetta vakti auövitaö mikla kátlnu og þaö sem aö kórónaöi þetta var aö þessu var öllu útvarpaö. Einhverju sinni var ég aö syngja á afmælistónleikum Lúörasveitar Hafnarfjaröar sem þá lék undir stjórn Alberts heitins Klan. Ég var aö syngja Sverri konung og þá sá ég hvar tveir strákar I salnum voru aö blása upp sælgætispoka og á réttum staö i laginu sprengdu strákarnir pokann. Þetta kom nú ekki svo mikiö viö mig þar sem ég sá aö hverju stefndi en stjórnandinn hrökk illilega viö og ég sárvor- kenndi Eiriki meö stórtrommuna þegar aö Albert Klan leit á hann og hélt aö hann heföi óvart lamiö skakkt högg. t eitt sinn byrjaöi ég I þrigang á sama laginu og alltaf slökknuöu ljósin á sama staö I laginu. Þetta var lag „Noröur viö heimsskaut” og var þetta á tónleikum vestur á ísafirði. Carl Billich lék undir á planó og alltaf I fyrstu linunni fóru ljósin. Ég reyndi nú eitthvaö aö syngja áfram og Carl aö spila meö en hann sá ekki á nóturnar svo aö þaö var ekki hægt. Þegar ljósin höföu fariö I þriöja skipti ákváöum viö aö breyta pró- gramminu og tókum hin og þessi létt lög sem viö kunnum báöir blindandi og þarna i myrkrinu skapaöist mjög rómantisk og skemmtileg stemmning”. „Einhver besta krítik” sem ég hef fengið, var þegar ég var stoppaður á bílnum eftir sýningu á Leðurblökunni og látinn blása i poka. Ég lék fangelsisstjórann og i lokaatriöinu haföi hann fengiö sér einum of mikiö i staupinu og var oröinn dauöadrukkinn. Ég lagöi mig mikiö fram i þessu at- riöi og á þessari tilteknu sýningu hlýtur mér aö hafa tekist afskap- lega vel upp þvi aö einhver gest- anna sem sá mig fara út I bilinn eftir sýninguna geröi lögreglunni aðvart, — og þeir sátu fyrir mér með blööruna. Þetta er sú besta gagnrýni sem ég hef fengiö fyrir leik”. Talandi um gagnrýni. Hvernig hafa samskipti þin viö gagnrýn- endur veriö i gegnum árin? „Þau hafa veriö góö og ég tel mig hafa veriö lánsaman hvaö þaö snertir, aö ég hef yfirleitt fengið jákvæöa dóma. Ég man i fljótu bragöi ekki eftir neinu til- teknu atviki þar sem ég hef veriö hakkaöur niöur. Hins vegar verður maöur aö viröa gagnrýnendum þaö til vor- kunnar aö þeir hafa ekki tekist á viö hlutina á sama hátt og flytj- endurnir. Þannig gera þeir sér oft ekki grein fyrir þeim vandamál- um sem viö er aö etja og lenda þess vegna óvart i þvi aö skrifa tóma dellu. En eins og ég sagöi, hef ég ekki haft yfir neinu aö kvarta þeirra vegna”. ,/Menn þurfa að læra að njóta lifsins" Viö vikjum nú talinu inn á aörar brautir og spyrjum Kristin hvort eitthvaö sé til i þvl sem stundum | er sagt, aö tenórar séu heimskari en aörir menn. Kristinn hlær hátt viö þessari spurningu: „Þeir hafa nú allir fengiö sinn skammt af svona fullyröingum um þaö, aö söngraddir svari til ákveöinna „karaktereinkenna”. Þannig eru tenórar sagöir heimskir, barritónar kvenna- menn og bassar eiga aö vera miklir drykkjumenn. Þess vegna eru allir drykkjusöngvar skrifaöir fyrir bassa. En án gamans held ég aö rétt- ast sé aö fara varlega i allar svona fullyröingar. Þaö er eflaust hægt aö finna dæmi sem styöja svona kenningar, en ef ég færi aö gera þaö I svona blaöaviötali, myndi ég um leiö brjóta eitt af minum llfsmottóum, ef svo má aö orði komast. Þessi lifsspeki er þannig, aö maöur á aldrei aö særa aðra komist maöur hjá þvi. Ég hef reynt aö fara eftir þessu og reynt aö haga oröum minum og geröum I samræmi viö þaö. En þar sem viö erum farnir aö tala um llfsspeki dettur mér annaö i hug sem ég hef oft hugsaö um. Þaö er aö menn eiga ekki siöur aö læra aö njóta Hfsins eins ogaötakastá viöþaö.I öllu skóla- kerfinu er veriö aö kenna mönn- um aö takast á viö lifiö en þaö gleymist aö mínum dómi aö kenna mönnum aö njóta þess. Þetta á til dæmis vel viö um listir, þvi ef fólk á aö geta notiö þeirra þá þarf aö kenna þvl þaö, til dæmis aö njóta fallegra lita i málverki eöa aö njóta góörar tón- listar. En i öllum þessum hraöa og öllu þessu stressi sem fylgir lifsbaráttunni gleymir fólk þvi aö njóta þess sem llfiö hefur upp á aö bjóöa og þaö er vegna þess aö fólk hefur aldrei lært þaö”. „Nú fer maður að hætta" Nú er tíminn aö hlaupa frá okk- ur og viö spyrjum Kristin svona aö lokum hvaö sé framundan hjá honum i sönglistinni? „Ekkert nema þaö aö nú fer aö halla undan fæti og maður fer aÖ hætta aö syngja. Röddin kemur á gelgjuskeiöinu og hverfur aftur um fimmtugt enda er sjaldgæft aö söngvarar syngi lengi fram yfir þann aldur. Ertu aö tala I alvöru? „Ég er aö tala i alvöru, já, já. — Listamannsævi söngvarans er sjaldnast lengri en þetta og I sannleika sagt finnst mér hún allt of stutt. Manni finnst það alla vega svona eftir á þegar maöur finnur aö listamannsævin er aö renna sitt skeiö á enda. Ég finn lika fyrir þvi aö þaö er mun erfiöara fyrir mig aö syngja núna heldur en áöur og þegar sú tilfinning kemur aö maöur sé aö dala þá á maöur auövitaö aö hætta. Annars verö ég sjálfsagt eitthvaö viöloöandi sönginn á komandi árum, Ég var aö ræöa þetta viö kunn- ingja minn um daginn og hann hughreysti mig meö þvi aö segja, að þaö væri allt I lagi aö dala svo fremi maöur yrði ekki verri en allir hinir. En um leiö og söngvari hefur dalaö svo mikiö aö hann er oröinn verri en allir hinir, þá á hann auðvitað aö hætta. Annars er ég sáttur við mlna listamannsævi og get alveg sætt mig viö aö draga mig smátt og smátt I hlé. Það eina sem ég sakna kannski er ég lit til baka er, aö hafa ekki getað veriö heill og óskiptur i þessu. Hér á landi hefur aldrei veriö hægt aö lifa á söngn- um eingöngu og ég hef alltaf oröiö aö vinna almenna vinnu jafnhliöa söngnum. En þetta er nú einu sinni saga margra islenskra lista- manna og kannski I sumum til- fellum harmsaga ef út i þaö er fariö”. Myndir: Einar Pétursson og f¥i • i I ' n,i i ..Gagnrýnendur lenda stundum óvart í þvi aö skrifa tóma dellu..’* m* kúr „Maöur á aldrei komist maöur hjá vi.„’ — i saaa „Albert vann auövitaö, — hann er svo mikill keppnismaöur...” „Til aö kóróna þaö var, aö þessu var öilu útvarpaö...” Aiat ta;

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.