Vísir - 06.09.1980, Blaðsíða 24

vtsm
Laugardagur 6. september 1980.
K«ir ItiiHsson
HELDUR SAMKOMUR
í
FÍLADELFÍU
HÁTÚNI 2, REYKJAVÍK
10. — 14.
SEPTEMBER
1980
HVERT KVÖLD
KL. 20:00
FJÖLBREYTTUR SÖNGUR
FYRIRBÆNIR
ALLIR VELKOMNIR
MEÐAN HÚSRÚM
LEYFIR
FÁÐU ÞÉR
Erin
HErrr oghressandií
HVAR OG HVENÆR
SEM ER.
&
ít
'iN'
VERÐLAUNAGRIPIR
OG FÉLAGSMERKI
FramUiði alls konar verðlaunagripi og
félagsmerki. Hefi ávallt fyrirliggjandi ýmsar
sfaerðir verðlaunabikara og verðlaun*
peninga einnig stytfur fyrir flestar
greinar iþrótta.
Leltió upplýsinga,
Magnús £. Baldvinsson
• - tUykjavik - Súni 22804
Mamma vid
verðum myrt
— Rödd telpunnar titraöi af skelfingu
í simanum - Móöirin reyndi að spyrja
hana nánar og róa hana - Þá var
sambandið rofið
„Mamma viö veröum myrt!
Komdu strax heim”.
Rödd hinnar ellefu ára gömlu
Sandrinu virtist angistarfull I
simanum.
Móöur hennar Martine LeGoff
varö heldur betur hverft viö.
Hvaöa uppátæki var þetta nú hjá
stelpunni. Kannski átti þetta aö
vera grfn. Hún vissi aö Sandrine
haföi gaman af þvl aö gera sima-
at eins og aörir krakkar á hennar
aldri, þegar henni leiddist aö sitja
heima á kvöldin.
Martine LeGoff var hjúkrunar-
kona og var á vakt á sjúkradeild-
inni I sjúkrahúsinu La Pinede i
bænum Hyeres sem liggur syöst á
frönsku Rivierunni.
Heldur þótti henni þetta grátt
gaman og eiginlega ekki likt
Sandrine sem var I alla staöi
skýrleiksstúlka og fulloröinsleg
eftir aldri. Martine átti þaö jafn-
vel til aö óska sér þess aö þaö
væri meiri leikur I telpunni.
Martine haföi veriö aö bera
fram kvöldverö sjúklinganna og
haföi þá tekiö eftir þvi aö einn
sjúklinganna hringdi óþolin-
móöur eftir aöstoö og I því hringdi
slminn. Martine var þvl heldur
hranaleg er hún reyndi aö koma
vitinu fyrir telpuna og fá hana til
þess aö hætta þessari flónsku.
„Faröu inn til hans pabba þins
og talaöu viö hann. Ég kem beint
heim um leiö og vaktin er búin.
Framhaldsþátturinn f sjónvarp-
inu er aö fara aö byrja”.
„Mamma viö veröum myrt”,
endurtók Sandrine með grátstaf-
inn I kverkunum.
Nú var Martine verulega
brugöiö. Gat þaö átt sér staö aö
eitthvaö væri til I því sem Sand-
rine var aö segja. Var eitthvað al-
varlegt að gerast heima hjá
henni.
Sjúklingurinn hamaöist nú á
bjöllunni.
Moröinginn Joseph Rocco hylur andlit sitt fyrir blaöaljósmyndurum. Hann haföi áöur afplánaö dóm
fyrir morö.
„Mamma kemur heim eins og
skot” sagöi Martine eins róandi
og henni frekast var unnt.
„Það er frændi hans Réné”.
1 þvl rofnaöi sambandiö. Mar-
tine flýtti sér inn til sjúklingsins,
sem kom I ljós aö lá svona óskap-
lega á aö komast á bekken. A
meöan hún aöstoöaöi sjúklinginn
braut hún heilann um til hvaöa
ráös hún ætti aö grlpa. Flaug
henni þá i hug þaö snjallræði aö
hringja til næsta nágranna síns og
góövinar Jacques Coutrix og
biðja hann að hlaupa yfir og at-
huga hvort ekki væri allt meö
felldu.
Jacques brást vel viö beiöni
hennar þegar hún haföi sagt hon-
um allt af létta og sagöi um leiö til
þess aö róa hana: „Sandrine hef-
ur örugglega fengið þessa hug-
mynd úr sjónvarpinu. Þaö var
þáttur I siöustu viku þar sem aö
krakki hringdi I pabba sinn og
sagöi honum aö þaö væri
moröingi I húsinu”.
Martine varö strax rórri og
ákvaö biöa þar til hún fengi fréttir
frá Coutrix, en þegar fimmtán
mlnútur voru liönar og ekkert
heyröist, greip hana einhver ein-
kennileg óhugnaðartilfinning.
Hún fór til yfirhjúkrunarkonunn-
ar og baö leyfis aö mega fara
heim.
LeGoff fjölskyldan var frá
Marne en haföi flutt til Hyeres
vegna vænlegri atvinnumögu-
leika. Gilles LeGoff kom sér fljót-
lega upp eigin fyrirtæki og gat sér
strax gott orö. Hann var blikk-
smiöur og ekki leiö á löngu áöur
en fyrirtækiö blómstraöi. Martine
sem var menntuö hjúkrunarkona
fékk atvinnu viö La Pinede
sjúkrahúsiö. Auk Sandrine áttu
LeGoff hjónin einn son. Hann
haföi hug á aö ljúka herskyldu
sinni áöur en hann hæfi fram-
haldsnám. Þvi dvaldist hann aö-
eins heima hjá foreldrum sinum
þegar hann var i leyfi frá her-
þjónustunni. Fjölskyldan átti
snoturt einbýlishús og framtiðin
virtist brosa viö þeim.
Þar til upp rann örlagakvöldiö
sem átti eftir aö breytast I
martröð.
Jacques Coutrix gekk i átt aö
húsi nágranna sinna. Þegar hann
kom aö útidyrunum hringdi hann
á dyrabjölluna. Enginn kom til
dyra. Hann tók I huröarhúninn.
Dyrnar voru læstar. Hann gekk
umhverfis húsiö og aö bakdyrun-
um. Þær voru einnig læstar.
Þá sneri hann aftur heim og
ræddi málið viö konu sina. Þau
uröu sammála um aö ekki væri
allt meö felldu þvi ljós loguöu i
öllum gluggum á húsi LeGoffs, þó
svo hvorki væri svarað sima né
dyrabjöllu. A sama hátt og Mar-
tine uröu hjónin gripin einhverri
óhugnaöarkennd og þaö fyrsta
sem þeim flaug i hug varö aö
hringja til slökkviliðs bæjarins,
en I Frakklandi gegna slökkvilið
aukhinna venjulegu starfa sinna,
einnig hlutverki björgunarsveita.
„Ég ætla aö ganga yfir og taka
á móti þeim þegar þeir koma”,
sagði Coutrix og gekk út.
-'i