Morgunblaðið - 08.06.2002, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 LAUGARDAGUR 8. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Svala Alberts-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. des-
ember 1967. Hún
andaðist á Heilbrigð-
isstofnuninni á
Blönduósi 30. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Albert
Stefánsson, f. 1949,
og Bryndís Jóhanns-
dóttir, f. 1948, þau
skildu. Eiginkona Al-
berts er Vigdís
Björnsdóttir, f. 1951.
Hálfsystkini Svölu af
föðurnum eru: a)
Sigríður Jóna, f. 1973, d. 9. júní
1998, börn hennar eru Daníel
Freyr, f. 1990, og Nína Dögg, f.
1997. b) Björn, f. 1978, eiginkona
Rebekka Ýr Jónsdóttir, f. 1979,
dætur þeirra eru Helga Rakel, f.
1998, og Vigdís, f. 2000. c) Ragn-
ar, f. 1982. d) Alda, f. 1983. Hálf-
systir Svölu af móðurinni er Sús-
anna Jónsdóttir, f. 1974.
Eftirlifandi eiginmaður Svölu er
Þorleifur Páll Ólafs-
son, f. 1968, börn
þeirra eru Guð-
björg, f. 1994, og Al-
bert Óli, f. 1997.
Svala ólst upp í
Reykjavík til fjög-
urra ára aldurs, þá
fór hún í fóstur til
Hauks Torfasonar,
f. 1937, og Svandís-
ar Jóhannsdóttur, f.
1935, norður á
Drangsnes,og var
þar til 16 ára aldurs.
Svala dvaldi um
tíma í Reykjavík og
vann á Borgarspítalanum, en í
ágúst 1985 flutti hún til Blöndu-
óss og hefur átt heima þar síðan.
Hún starfaði í mörg ár í rækju-
vinnslunni Særúnu, en eftir að
börnin fæddust hefur hennar
starfsvettvangur verið barnaupp-
eldið og heimilisstörfin.
Útför Svölu verður gerð frá
Blönduóskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Svala mín, þér hafði legið svo
á að koma að þú fæddist nokkrum
mánuðum fyrir tímann, en þú spjar-
aðir þig.
Ég man svo vel þegar ég sá þig
fyrst, þegar við pabbi þinn fórum að
heimsækja þig á Drangsnes sumarið
1975. Þú með þitt ljósrauða hár, sem
átti svo eftir að dökkna með árunum.
Við hittumst alltaf á hverju ári meðan
þú bjóst á Drangsnesi, en svo flutt-
irðu til okkar á Blönduós í ágúst 1985.
Síðar réðst þú í að kaupa þér þína eig-
in íbúð, sem þú bjóst í þegar þú
kynntist honum Palla eiginmanni þín-
um, þú vannst í rækjuvinnslunni Sæ-
rúnu í mörg ár eða þar til frumburð-
urinn hún Guðbjörg fæddist 30. júní
1994. Þið selduð íbúðina og keyptuð
ykkur einbýlishús að Holtabraut 8 og
hafið búið þar síðan. Fljótlega eftir
það fæddist svo hann Albert Óli 2.
maí 1997.
Þú varst mjög listræn og hafðir
gaman af að teikna, fórst á námskeið
tengt því. Þú hafðir mikinn áhuga á
blómarækt og áttir fullt af blómum.
Eftir að þið fluttuð á Holtabrautina
tók við garðræktin með öllu sem því
fylgir. Útsaumur og prjónaskapur
var mikið áhugamál, þú prjónaðir
peysur og teppi fyrir börnin þín og til
gjafa.
Lífið blasti við fjölskyldunni á
Holtabrautinni þangað til í septem-
ber 2000 að þú greindist með krabba-
mein en þú varst svo ákveðin í að
sigra þennan vágest að þú lagðir á þig
ferðir til Reykjavíkur vikulega í með-
ferð og Palli stóð eins og klettur við
hlið þér í þínum veikindum. Vegna
veikindanna dvaldir þú á sjúkrahúsi
fjóra síðustu mánuði lífs þíns.
Nú ertu komin til afa, ömmu og
Siggu Lóu systur þinnar sem fór fyrir
réttum fjórum árum.
Hvíl þú í friði elsku vina, þú varst
hetjan okkar.
Elsku Palli, Guðbjörg, Albert Óli,
Albert og aðrir aðstandendur, megi
góður guð styrkja ykkur á þessari
stundu.
Vigdís Björnsdóttir.
Elsku mágkona, nú ertu komin á
annan og betri stað og laus við þraut-
irnar.
Þegar ég hugsa til baka minnist ég
ungrar myndarlegrar konu sem kom
glöð og geislandi af hamingju í heim-
sókn með manni sínum og börnum til
mín í sveitina. Það er trú mín að þú
hafir verið tekin yfir til æðri og merk-
ari verkefna til aðstoðar okkur hinum
um ókomna tíð. Þú lést ekkert stöðva
þig í að vera börnunum þínum innan
handar eins lengi og þú gast. Þú varst
ein af þessum hvunndagshetjum sem
fáir taka eftir fyrr en of seint. Ofar-
lega eru mér i minni dagarnir góðu í
janúar þegar þið Palli bróðir giftuð
ykkur heima í stofu við hátíðlega
atöfn og skírnin hjá mér daginn eftir
þar sem þið komuð kát að vanda.
Þessir tveir dagar munu ætíð vera vel
geymdir í huga mér. Síðasta sumar
var á tímabili erfitt hjá mér en þá
komst þú og sannfærðir mig um að
allt myndi fara á betri veg sem það og
gerði. Þetta lýsir hvursu vel þú varst
innrætt, alltaf boðin og búin til að
hughreysta mann þrátt fyrir þín
miklu veikindi síðasta sumar. Elsku
Svala, hafðu hjartans þökk fyrir sam-
fylgdina.
Elsku Palli, Guðbjörg og Albert
Óli, megi góður Guð varðveita ykkur
og styrkja í sorg ykkar og um alla
framtíð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinarskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Aðalbjörg S. Sigurvaldadóttir.
Elsku Svala mín, nú hefur þú kvatt
þetta líf og ég vil þakka þér fyrir það
sem þú gafst mér. Stundirnar sem við
áttum saman eru mér dýrmætar og
ógleymanlegar og þær geymi ég í
minningunni um þig.
Elsku Svala mín, þú ert mín besta
vinkona.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Palli, Guðbjörg og Albert
Óli, megi góður Guð vaka yfir ykkur.
Þín vinkona
Helga Káradóttir.
Nú hefur Svala vinkona mín kvatt
þennan heim, eftir langa og erfiða
baráttu við krabbameinið. Hún ætlaði
sér alltaf að sigra þennan vágest og
ég trúði því svo lengi að hún gæti það,
hún var alltaf full bjartsýni.
En Drottinn ætlaði henni annað og
stærra hlutverk og kallaði hana til
sín. Eftir sitjum við sem þekktum
Svölu og syrgjum og veltum fyrir
okkur réttlætinu með því að taka í
burtu móður frá ungum börnum sín-
um, en við fáum ekki við neitt ráðið.
Svölu kynntist ég þegar ég kom
fyrst á Blönduós en það var í ársbyrj-
un 1987. Svala og Svanfríður komu og
heimsóttu mig fyrsta kvöldið á nýja
staðnum. Einmitt þá tókst með okkur
kunningsskapur sem varaði allt til
þessa dags.
Það var margt brallað saman og
margar minningar sem koma upp í
hugann, minningar sem eru svo dýr-
mætar á svona stundum þegar sorgin
og söknuðurinn hellist yfir mann.
Svala var alltaf svo hrein og bein og
sagði alltaf sína meiningu þó hún
hefði stundum undarlegar skoðanir á
hlutunum þá var það bara allt í lagi og
mér þótti vænt um það.
Hún vildi ekki eiga nein leyndar-
mál, og þegar hún greindist með
krabbameinið talaði hún svo opin-
skátt um það að okkur þótti stundum
nóg um, hún var ekkert feimin við að
sýna okkur að hún var búin að missa
hárið. Hún var alltaf svo sterk og var
að hugga okkur vinkonurnar og
stappa í okkur stálinu, hún hafði
mestar áhyggjur af Palla og pabba
sínum hvernig þeir tækju á veikind-
um hennar, hún var svo hrædd um að
þeir ættu svo erfitt. Hún var ekkert
að hugsa um sjálfa sig, hún hugsaði
fyrst um alla aðra og svo um sjálfa
sig. Ég man þegar hún sagði mér að
æxlið væri illkynja, þá hringdi hún í
mig morguninn eftir og spurði mig
hvort mér liði mjög illa útaf þessu,
einmitt svona var Svala.
Við Svala hittumst alltaf á morgn-
ana og horfðum saman á Glæstar von-
ir og fengum okkur morgunkaffi sam-
an, svo prjónuðum við og vorum alltaf
að reyna við flóknari og flóknari
munstur. Svala var að keppast við að
klára peysuna á Albert Óla svo hún
gæti séð hann í henni og henni tókst
það.
Svala var eins lengi heima hjá
börnunum og manni sínum og hún
gat, þegar hún fór á spítalann var hún
orðin mjög mikið veik.
Ég á eftir að sakna hennar svo mik-
ið, við áttum sameiginleg áhugamál
sem voru blómin og handavinnan.
Ég á eftir að sakna stundanna þeg-
ar við sátum saman og gerðum
handavinnu og horfðum á börnin okk-
ar leika sér saman. Stundum var allt
fullt af konum í eldhúsinu hjá henni
og fullt af börnum líka, við komum
þarna saman ungamömmurnar með
ungana okkar og bárum saman bæk-
ur okkar.
En minningin um þig mun lifa í
hjörtum okkar allra sem þekktum
þig.
Elsku Palli, Guðbjörg og Albert
Óli, ég bið Drottin Guð að vernda
ykkur og styðja í djúpri sorg ykkar.
Albert og Dísa, ég sendi ykkur líka
mínar samúðarkveðjur og megi Guð
gefa ykkur styrk.
Jóhanna Atladóttir.
Svala mín. Ég man ekki hvenær við
kynntumst fyrst eða hvers vegna þú
dróst að mér því í aldri gat ég verið
mamma þín. Þú sagðir mér drauma
þína, vonir, vonbrigði og frá fortíð
þinni. Þú fæddist fyrir tímann og
varst spastísk og fylgdu því líkamleg-
ir erfiðleikar sem þú tókst á við með
æðruleysi og þegar þú uppgötvaðir
það mein sem varð þér að aldurtila þá
gekkst þú á móti því ákveðin í að sigra
og lagðir mikið á þig í gegnum þær
meðferðir sem þú fékkst með bjart-
sýnina að vopni, en örlögin réðu. Þú
varst sterk en maður sá sársauka í
fallegu augunum þínum, augunum
sem voru orðin blind í lokin. Margir
draumar þínir rættust, þú kynntist
honum Palla þínum, eignaðist heimili
með honum og sólargeislana þína,
ljóshærðu stúlkuna Guðbjörgu og
rauðhærða drenginn hann Albert
Óla, þú varst hamingjusöm. Þú prjón-
aðir fallegar peysur á börnin þín,
stundum þurftir þú að rekja upp en
þú gafst samt ekki upp fyrir því frek-
ar en öðru.
Svala mín, þetta var sárt fyrir þig,
ástvini þína og vini en það er eflaust
tilgangur með öllu sem við göngum í
gegnum hér á jörðu. Ég þakka þér
samveruna og megi þér ganga vel í
nýjum heimkynnum, vina mín.
Palli minn, Guðbjörg, Albert Óli,
Albert, Dísa og aðrir ástvinir Svölu,
innilegar samúðarkveðjur.
Ragnhildur Helgadóttir.
Elsku vinkona. Nú er komið að
kveðjustund. Oft er sagt að þeir deyi
ungir sem guðirnir elska og það á vel
um í þínu tilfelli en það huggar mig að
vita að þú sért komin á stað þar sem
þú ert laus úr viðjum sjúkdómsins
sem þú háðir baráttu við. Okkar
kynni hófust fyrir 12 árum þegar við
unnum saman og urðum við góðar
vinkonur. Það var sárt að sjá hvernig
sjúkdómurinn fór með þig en þú varst
samt alltaf jákvæð og bjartsýn um að
allt myndi fara vel. Þú varst mjög
hamingjusöm þegar þú kynntist hon-
um Palla þínum og eignuðust þið
saman tvö börn, þau Guðbjörgu og
Albert Óla, og var það mikil gleði að
sjá hvað þið voruð samrýnd. Þið
bjugguð ykkur gott og notalegt heim-
ili ásamt börnunum ykkar á Holta-
braut 8. Ég kom oft til þín í morg-
unkaffi og við spjölluðum mikið
saman og mun ég sakna þess að geta
ekki komið og spjallað. Minning
Svölu lifir hjá okkur sem þekktum
hana.
Ég sendi Palla, Guðbjörgu, Alberti
Óla, Alberti, Dísu og öðrum ástvinum
Svölu samúðarkveðjur.
Þín vinkona
Kristjana.
Dansað í herbergi á Háafelli er ein
af þeim minningum sem vakna upp í
huga mér nú á þessari stundu. Það
var gaman að læra fyrstu sporin í vals
og ræl. Það var ekki síður hlegið að
röngum sporum eða röngum tónum
þegar við vorum að syngja líka. Já,
þegar minningarnar fara með mann
aftur til baka í tíma er ekki laust við
að maður heyri hlátur þinn. Það var
stutt í brosið og með þér var gaman
að hlæja. Gleðitár runnu niður vang-
ana og var oft erfitt að hætta.
Vinnu- og hjálpsemi voru eitt af
þínum aðalsmerkjum í minningunni
hvort sem var á Háafelli, í vinnu eða
hjá uppeldissystrum þínum Ásu Mar-
íu og Gógó.
Þó svo að við höfum ekki hist síð-
ustu ár þá hefur hugurinn verið með
þér og þinni fjölskyldu í veikindum
þínum. Það er erfitt að horfa upp á
það að ung móðir sé tekin burt frá
tveimur börnum sínum. En eins og
máltækið segir þá deyja þeir víst ung-
ir sem guðirnir elska.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Við vottum eiginmanni, börnum,
foreldrum, systkinum, Svönu og
Hauk, Ásu Maríu og Gógó og fjöl-
skyldum þeirra samúð mína
Svava H. Friðgeirsdóttir,
Sigurmunda H. Ásbjörns-
dóttir.
Elsku Svala okkar er dáin, eftir
langa og erfiða baráttu sem hún stóð
sig eins og hetja í. Eftir sitjum við
með sorg í hjarta og skiljum ekki
óréttlætið. En við vitum að nú er hún
komin á góðan stað og að Stebbi afi,
Lóa amma og Sigga Lóa hafa tekið
vel á móti henni. Eftir eru yndislegar
minningar sem enginn getur tekið frá
okkur um hana Svölu og þær verða
alltaf geymdar á góðum stað í hjört-
um okkar.
Elsku Palli, Guðbjörg og Albert
Óli, megi góður Guð hjálpa ykkur og
styrkja í sorginni.
Björn og Rebekka.
Lífi Svölu er lokið allt of snemma.
Hún varð aðeins 34 ára og hafði barist
harðri baráttu við krabbameinið Eftir
stendur eiginmaðurinn með börnin
tvö, aðeins 5 og tæplega 8 ára.
Við bjuggum hlið við hlið á Holta-
brautinni á Blönduósi í nokkur ár og
hittumst næstum daglega þegar við
gengum inn og út, auk þess sem Svala
kom oft og fékk sér morgunkaffi við
eldhúsborðið hjá mér, þegar næði var
til þess. Þessi unga, hughrausta kona
annaðist börnin sín og heimili sitt af
alúð og iðni, þrátt fyrir líkamlega fötl-
un, og var að mestu ein heima með
börnin þar sem Þorleifur Páll var við
vinnu í ýmsum landshornum við jarð-
gangagerð og fleira. Ömmur og afar
voru þó í nágrenni til að veita dýr-
mæta aðstoð.
Það þarf mikinn andlegan styrk til
að vera einn með börn sín flesta daga.
Svala þarfnaðist oft styrks annarra
og leitaði eftir honum hjá fjölskyldu
og vinum. Hún varð fyrir þeirri sorg
að missa einu alsystur sína fyrir fáum
árum, og það varð henni áfall þegar
hún haustið 2000 greindist með
krabbamein. Ég var rúmum mánuði
áður flutt af Holtabrautinni en kom í
heimsókn í september. Svala varð
strax vör við bílinn okkar og kom yfir
og sagði mér vondu fréttirnar. Hún
sagðist ætla að berjast og verða frísk.
Og Svala barðist hetjulega, en barátt-
unni lauk með dauðanum, hvíldinni
eilífu.
Holtabrautin á Blönduósi liggur of-
an við íþróttavöllinn og er er því að-
eins húsaröð öðrum megin við göt-
una, sjö hús. Þar sem ég sit hér heima
í Holti í Önundarfirði og hugsa um
vinina á Holtabraut, Svölu og litlu
fjölskyldu hennar og alla hina ná-
grannana, rennur upp fyrir mér, að í
5 af þessum húsum hefur annað
hjónanna dáið á þeim 14 árum sem ég
hef þekkt til þarna. Fyrst kona Óla,
sem nú er maðurinn minn, og síðan 4
makar eftir að ég flutti á Holtabraut.
Í endahúsunum hafa fjölskyldurnar
flutt burt og aðrir komið í staðinn.
Þetta er undarleg staðreynd, en í
miðri sorginni leynast þó ótal ljúfar
minningar, sem við varðveitum.
14. maí vorum við á Blönduósi og
þann morgun kvaddi ég Svölu, áður
en við hjónin lögðum af stað vestur í
Holt. Svala var þá á sjúkrahúsinu á
Blönduósi, þar sem hún hafði legið frá
því í janúar. Hún var sennilega orðin
blind, sagði lítið sem ekkert, en sagð-
ist þó heyra í mér. Ég þakkaði henni
fyrir vináttu og samveru og sagði
henni að við myndum svo hittast
heima hjá Guði í eilífðinni. Ég þurrk-
aði tár okkar beggja og bað fyrir
henni.
Nú hefur Svala verið leyst frá sjúk-
leikanum, og bænir okkar og margra
annarra fyrir Palla, Guðbjörgu, Al-
berti Óla og ástvinunum leita til
Drottins.
Við Óli vottum þeim öllum innilega
samúð og biðjum Guð að styrkja ykk-
ur öll.
Stína Gísladóttir.
SVALA
ALBERTSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.