Morgunblaðið - 17.08.2002, Qupperneq 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. ÁGÚST 2002 51
Fallinn er nú frá
elskulegur afi minn og
alnafni. Þrátt fyrir háan
aldur kom fráfall hans
okkur í fjölskyldunni á
óvart því hann hafði
alltaf verið heilsuhraustur og glaðvær
maður. Þegar haft var á orði hversu
vel hann liti út, stóð ekki á svari: „Já
það er vegna þess að ég tek lýsi, fer í
göngutúr á hverjum morgni og borða
hollan og góðan mat.“ Ég gleymi
heldur ekki þeim degi þegar afi hætti
að reykja 64 ára og fór að stunda æf-
ingar á þrekhjóli og lóðalyftingar.
Þegar ég spurði hann af hverju, þá
sagði hann að brekkurnar í Stykkis-
hólmi væru að drepa sig og því hefði
hann orðið að breyta um lífsstíl. Síðan
fylgdi á eftir: „Nú missi ég heldur
ekki af neinu næstu árin og ég kem til
með að sjá barnabarnabörn mín,“ og
brosti sínu breiðasta.
Afi var alltaf mikið inn í þjóðmálum
og fylgdist vel með. Í hvert skipti sem
við komum í heimsókn var hellt upp á
kaffi og meðlæti borið á borð. Síðan
spurði hann hvernig gengi hjá útgerð-
inni og álit mitt á ýmsum málum sem
voru hvað mest í brennidepli þá
stundina. Að því búnu áttu langafa-
börnin hug hans allan, enda var hann
þeim alltaf góður. Sérstaka ánægju
hafði hann af því að spila á munnhörp-
una sína og á öllum tímum ársins var
spilandi jólasveinn settur á borð fyrir
þau. Á mínum yngri árum var mikið
spilað á heimili hans og var stríðni
hans á stundum með ólíkundum.
Hann var keppnismaður inn við bein-
ið, en stríðnina frá honum fékk maður
hvort heldur maður var að tapa eða
vinna við spilaborðið, þannig að það
var ómögulegt að verða honum
reiður.
Eitt sinn er ég var að skrifa ritgerð
um Stykkishólm, þá sagði hann mér
frá því að frostaveturinn mikla hefði
Breiðafjörðurinn verið ísi lagður og
allar samgöngur ómögulegar. Við
þær aðstæður var lítið að hafa til hnífs
og skeiðar, en til að bjarga sér hefði
faðir hans fórnað brauðmylsnu í net
til að veiða snjótittlinga fjölskyldunni
til matar. Af þessu má ljóst vera að
lífsbaráttan hefur oft verið hörð og
aðstæður hans misjafnar.
Þrátt fyrir erfiða tíma varð til afi
sem átti gott með að lynda við alla
menn og rekur mig ekki minni til þess
að hafa heyrt hann tala illa um annað
fólk eða vera með blótsyrði. Hann
gerði mér líka grein fyrir því í upphafi
minnar skólagöngu, að ég skyldi hafa
jafnmikið fyrir hlutunum og aðrir og
að ekki giltu neinar sérreglur fyrir
afabarn frekar en önnur börn, en þá
starfaði hann sem umsjónarmaður
Grunnskólans í Stykkishólmi.
Alltaf var sjómennskan ofarlega í
huga afa, þær voru margar ferðirnar
sem ég fór með honum á flóabátnum
Baldri. Ógleymanlegar eru okkar
góðu stundir í eldhúsinu þar sem flat-
kökur með sveru hangikjöti var uppá-
hald og þær runnu sérlega vel niður í
magann á meðan afi sagði sögur af
sjónum. Sögurnar voru sumar hverj-
ar hálfskelfilegar og ég trúi ekki öðru
en hann hafi kryddað þær viljandi og
þá til þess eins að koma í veg fyrir að
ég hagaði mér óvarlega um borð.
Við fjölskyldan nutum nærveru
hans eina kvöldstund í endaðan júlí sl.
er hann kom til Reykjavíkur til að
fara til augnlæknis. Er ég spurði
hann hvernig honum hefði gengið hjá
lækninum svaraði hann að bragði að
ekkert væri að sér því hann sæi betur
en kötturinn. Kvöldið sem við áttum
með honum var yndislegt, m.a. söng
hann með dætrum okkar Svífur yfir
Esjunni og Ó Jesú bróðir besti, enda
var hann söngmaður mikill og var
lengi starfandi í kór í Stykkishólmi.
LÁRUS KRISTINN
JÓNSSON
✝ Lárus KristinnJónsson fæddist í
Stykkishólmi 15.
apríl 1913. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness föstudaginn 2.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Stykkishólms-
kirkju 13. ágúst.
Seinna um kvöldið fór-
um við í stutta bílferð
um Reykjavík og ná-
grenni og þótti honum
mikið koma til allra
þessara nýju stóru
bygginga.
Elsku amma, missir
þinn er mikill eftir 63ja
ára hjónaband og vin-
áttu. Það er von mín að
góðar minningar um
hann afa minn veiti þér
styrk um ókomna tíð.
Elsku afi, megir þú
hvíla í friði og ég veit þú
ert kominn í samfélag
með mörgum af þínum betri vinum,
en minninguna um góðan afa komum
við öll til með að geyma í huga okkar í
framtíðinni.
Lárus Kristinn Jónsson
og fjölskylda.
Elsku afi. Nú ertu farinn frá okkur.
Það er svo erfitt og sárt að þurfa að
kveðja en minningarnar ylja okkur.
Allar ljúfu minningarnar frá Sólbergi
þar sem þið, elsku afi og amma, tókuð
á móti okkur með opnum örmum og
hlýju. Við sátum hjá ykkur tímunum
saman, drukkum gos og borðuðum
nammi, sem þið pössuðuð alltaf upp á
að eiga þegar von var á okkur í Hólm-
inn. Við fórum aldrei án þess að vera
búin að spila manna eða hlusta á þig,
afi, spila á munnhörpuna sem þér
þótti svo vænt um og varst algjör
snillingur á.
Elsku afi, þú varst alltaf svo hress
og sá allra duglegasti, þó að þú værir
kominn á níræðisaldur.
Þegar litla systir okkar Anna
Guðný var skírð, var hún skírð í
gömlu kirkjunni í Stykkishólmi og
varst þú, afi, beðinn um að hringja
kirkjuklukkunum, sem þú gerðir með
glæsibrag, enda vanur að hringja
klukkunum.
Við biðjum góðan Guð að varðveita
ömmu. Við elskum þig, afi, og kveðj-
um þig með miklum söknuði.
Þínar afastelpur,
Inga Rún og Fanney.
Ég geymi þig í hjarta mínu, stoltan,
sterkan og ástríkan afa. Allt sem þú
komst í snertingu við mun fylgja mér
og verða mér leiðarljós í lífinu.
Orð geta ekki útskýrt mikilvægi
þitt eða þau áhrif sem þú hafðir á mig.
Sérhvert barn ætti að verða þeirrar
gæfu aðnjótandi að eiga mann eins og
þig að afa. Með stríðnisglampa í aug-
um og yndislega nærveru, að dansa
og leika við barnabörnin. Leyfir þeim
að aðstoða þig í kartöflugarðinum og
blessar þau með krossmarki þegar þú
býður góða nótt.
Þú, sem varst alltaf með hugann
hjá okkur, ert nú fyrirmynd okkar í
lífinu.
Mér verður hugsað til þín þegar ég
heyri ættjarðarsöngvana okkar, eftir
langa ferð yfir hafið.
Þín verður sárt saknað.
Fjallasýnin varðar leið þína til
himna. Þú átt stað í hjarta mínu og
þess vegna verð ég aldrei einmana.
Yvonne Kristín og Xavier Þór.
Lárus Kristin Jónsson þekktu allir
bæjarbúar í Stykkishólmi, enda var
hann einn þeirra sem settu svip sinn á
bæinn. Hann var mikill Hólmari,
stoltur af bænum sínum og tryggur
og trúr öllum sem hann umgekkst.
Hann var jafnan tilbúinn til þess að
svara kalli til margvíslegra sam-
félagsstarfa og allt sem honum var
falið í samfélaginu leysti hann af
hendi af trúmennsku. Lárus Kristinn
var virkur í félagsmálum, hvort sem
var í Rotarýklúbbnum, stúkunni eða
Sjálfstæðisfélaginu Skildi. Þegar ég
réðst til starfa, sem sveitarstjóri í
Stykkishólmi, vann Lárus Kristinn
við barnaskólann og stóð vaktina þar
við ystu dyr árvökull hvort heldur yfir
velferð skólabarnanna sem og kenn-
ara og skólans sem stofnunar. Lárus
Kristinn tók daginn jafnan snemma,
var morgunhani eins og sagt er. Það
var á vísan að róa með gott kaffi hjá
Lárusi Kristni á kennarastofunni í
gamla skólanum eldsnemma hvern
virkan dag. Hann sá um að draga fána
að húni á fánastöngum í Hólmgarði
og við byggingar bæjarins. Fáir voru
líklegri til að gæta þess að fánalögin
væru í heiðri höfð. Það var einstök til-
viljun að föstudaginn 2. ágúst þegar
Lárus Kristinn lést var Hólmurinn
fánum skrýddur vegna setningar
Unglingalandsmóts UMFÍ sem hald-
ið var í Stykkishólmi. Hann hefði
vafalaust glaðst og fyllst stolti hefði
hann átt þess kost að horfa frá húsinu
sínu við Höfðagötu yfir íþróttasvæðið
og verða vitni að því er yfir fimm þús-
und manns tóku þátt í glæsilegri setn-
ingarhátíð. Síðdegis þann sama dag
var hinsvegar fáni dreginn í hálfa
stöng við mörg hús í Hólminum til að
minnast góðs borgara. Blessuð sé
minning vinar míns Lárusar Kristins.
Við Hallgerður og börnin okkar öll
minnumst hans með virðingu og
söknuði. Eftirlifandi eiginkonu hans
Guðmundu Jónasdóttur sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Sturla Böðvarsson.
Með hverju árinu fækkar þeim er
settu svip sinn á Stykkishólm eftir
miðja öldina sem leið. Ég hef víst oft
áður getið þess að það sem einkenndi
Hólminn á þeim tíma var óvenju mik-
ið af fjölfróðu úrvalsfólki. Flest
áhugasvið manna áttu þar glæsilega
fulltrúa, greint fólk sem hafði mennt-
ast og mannast í þeirri óformlegu
stofnun sem Árni prófastur Þórar-
insson kallaði háskóla alþýðunnar á
Snæfellsnesi. Heillamaðurinn Lárus
Kristinn Jónsson var einn í þessum
hópi og skipaði sess sinn með sóma.
Nú hefur hann axlað sín skinn og
kvatt „fólk og frón“.
Lárus Kristinn var mikill Hólmari.
Hann þekkti staðinn og íbúana flest-
um betur og þótti vænt um hvort
tveggja. Ungur hafði hann barist við
erfiðan sjúkdóm og komið úr þeirri
raun reynslunni ríkari. Hann var
mannvinur og vildi stuðla að gróandi
þjóðlífi. Þess vegna lagði hann
hverju því máli lið sem hann taldi til
heilla horfa. Hann var lærður klæð-
skeri en starfaði lengst af sem um-
sjónarmaður Barna- og miðskólans –
síðar Grunnskólans – í Stykkishólmi.
Þar var hann í nánum tengslum við
kennara og nemendur og hafði vissu-
lega áhrif til góðs. Hann var aðvent-
isti en kvaddi samt með klukkna-
hringingu venjulega þjóðkirkjumenn
til guðsþjónustu á helgum og hátíð-
um.
Við Lárus Kristinn unnum saman í
skólanum í Stykkishólmi. Hann var
prýðilegur starfsmaður, samvisku-
samur og athugull. Það var notalegt
að vita af honum á staðnum og honum
fylgdi jafnan hlýja og ró. Fljótt varð
hann heimilisvinur okkar og jafn-
velkominn gestur hvenær sólarhrings
sem var.
Eftir að við fluttum úr Hólminum
varð okkur tíðum hugsað vestur. Eitt
fagurt sumarkvöld datt okkur í hug
að skreppa þangað með börnin til að
njóta breiðfirskrar sumardýrðar. Við
hringdum í Lúðvíg skólastjóra og
héldum síðan af stað. Seint mun ég
gleyma hversu stórfenglegt útsýnið
er þegar komið er norður úr Kerling-
arskarði. En þó að kvöldfagurt væri
þetta sinn er annað ógleymanlegra.
Lúðvíg og Lárus Kristinn voru komn-
ir upp eftir til að fagna gömlum vin-
um. Við fundum að við vorum velkom-
in.
Eiginkonu Lárusar Kristins og
öðrum ástvinum vottum við Björg
djúpa samúð og biðjum þeim allrar
blessunar. Við minnumst góðs vinar
með hlýhug og virðingu.
Ólafur Haukur Árnason.
Vinur minn í áratugi, Lárus Krist-
inn, hefur kvatt þetta jarðlíf. Við-
burðaríkri lífsgöngu er lokið. Hólm-
urinn verður svo sannarlega
svipminni fyrir vikið. Kiddi var gegn-
heill Hólmari, hér fæddist hann, hér
var hans starfsvettvangur, hann lagði
alla ævi fjölmörgum félögum lið og
hér í Stykkishólmi lauk hans göngu.
Tryggð hans við bæinn var öllum
samferðamönnum augljós.
Ævigangan var orðin býsna löng en
Lárus Kristinn var þó alltaf tilbúinn að
takast á við nýja hluti. Hann var ný-
lega kominn á Dvalarheimilið og virtist
sæll og ánægður. Fréttin af andláti
hans kom okkur Hólmurum á óvart.
Við sem mættum honum brosandi upp
á hvern dag væntum þess að eiga sam-
fylgd með honum miklu lengur.
Ég kynntist Lárusi Kristni fljót-
lega eftir komu mína til Stykkishólms
fyrir 60 árum. Samvinna okkar var
mikil á mörgum sviðum, ekki síst í
stúkustarfinu og í félagsstarfi ung-
mennafélagsins. Hag barnastúkunn-
ar bar hann ætíð fyrir brjósti, tók
virkan þátt í fundarstörfum og sem
húsvörður skólans sá hann til þess að
stúkustarfið ætti þar alltaf inni. Já-
kvætt hugarfar og bros mætti öllum
sem með honum störfuðu.
Lárus Kristinn átti við veikindi að
stríða á æskuárum og þau veikindi
reyndust honum erfið. Menjar þeirra
bar hann alla ævi en veikindunum
lauk með „sigri lífsins“ eins og hann
orðaði það svo oft við mig.
Kiddi var lærður klæðskeri og við
þá atvinnugrein var hann oftast
kenndur.
Allt frá unga aldri vildi hann standa
á eigin fótum og þrátt fyrir hremm-
ingar í æsku var hann dugmikill til
vinnu. Hann var lengi matsveinn á
bátum, húsvörður við Barna- og mið-
skólann í Stykkishólmi og meðhjálp-
ari og hringjari við kirkjuna. Margar
góðar minningar átti Lárus Kristinn
frá þessum þjónustustörfum og jafnt
Hólmarar sem aðkomumenn kynnt-
ust þessum góða dreng í gegnum þau.
Hann kvæntist Guðmundu Jónas-
dóttur frá Hellissandi og eignuðust
þau sjö börn. Af þeim komust fjögur
til fullorðinsára. Heimili þeirra á Sól-
bergi var æskuheimili Lárusar Krist-
ins. Þangað kom ég oft í heimsókn á
seinni tímum.
Ég vil að lokum þakka vini mínum
fyrir öll okkar góðu samstarfsár.
Óska ég honum velfarnaðar á nýjum
vegum, bið honum allrar blessunar og
sendi ástvinum hans einlægar sam-
úðarkveðjur.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
= 

 2
  
 
2
   
  
 #)
:  :



"(
"
"


  !" 

" "

"
!,,9,,,;
8""7(
  
$ "(7/($ (4 "E

(%% ()
    4%&"" 
 48 " % 48  - F (  - 48 )
9

 2
 
  2
   :     
 :
 
  

"
 
   

 
9,+ 

 ,

'  2
 
 ""  !

/)!
/)! #



 '  
 '

 
>#-- 

 / 0 %&""  &(/4 "* #& 
 ,  #&%&""  &$   
,  0),  #&%&""  $  )& 

  ,  #&  0  *4 %&"" 
   4  48  4  4  48 )
9

 2
 
  2
   :     
 :

  
 "

- 
-- ,:,,! * ,:,,; ,(# % E
1# )
; -

,,  ,   ;((1, -" %&"" 
/% , 
< 
#8 ,%&"" 
@$(7  ')0  %&"" )
<
  


 2
 
  2

 ::
  






"

  ! " 
"
A  ,,);+*3 -1 )  ( "#& 1# 
,&(  5G
!&6  )
' 2
" 
/


!+# !
#2#  5
; -
     &7   -#8 
    (  -#8 
   (%  -#8 
    0 ( 
  %&"" )