Morgunblaðið - 17.08.2002, Side 56

56 LAUGARDAGUR 17. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 




   
         
    


!"    "#  $ BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
HÉR á eftir fer smáathugasemd við
grein sem birt er í Staksteinum
Morgunblaðsins sl. miðvikudag en á
uppruna sinn úr Vísbendingu.
Það ætti að vera alkunna þeim
sem fjalla um viðskipti í fjölmiðlum
að við síðustu endurreisn Samvinnu-
ferða-Landsýnar var það m.a. Gild-
ing hf., sem kom að rekstri Sam-
vinnuferða með innspýtingu fjár-
magns og varð þannig einn aðal-
eigandi félagsins. Það voru því ekki
samvinnufélög eða verkalýðsfélög
sem þar voru að viðhalda einhverri
ímyndaðri fyrri reisn eins og lagt er
útaf í viðkomandi grein. Væntanlega
hefur það verið gert á grundvelli
þess að hægt væri að hagnast vel á
aðgerðinni. Má í því sambandi benda
á að Gilding hf. var stofnuð af mörg-
um helstu forkólfum íslensks at-
hafnalífs undir forystu Þórðar
Magnússonar, fv. framkvæmda-
stjóra fjármálasviðs Eimskips.
Markmið Gildingar hf. mun hafa ver-
ið að skila eigendum sínum arði sem
mældur væri í tugum prósenta á ári,
þótt ekki tækist það sem skyldi og
eigendur, á endanum, skriðu í skjól
ríkisins hjá Búnaðarbankanum eftir
stutta tilvist félagsins, en stórfellt
tap.
Greinarkorn það sem Staksteinar
vitna í úr Vísbendingu virðist, eins
og stundum hefur komið áður fyrir
hjá því ágæta blaði, byggt á
trúarbragðaviðhorfum til forms at-
vinnurekstrar, þar sem allt sem rek-
ið er af ríkinu eða samtökum eins og
samvinnufélögum er í besta falli gall-
að en í versta falli ónothæft.
Það má taka undir það að allar
ákvarðanir um fjárfestingar þurfa að
byggjast á væntingum um eðlilega
arðsemi. Það er svo annað mál hvað
telst eðlilegt endurgjald. Hitt er al-
veg jafnljóst, að það er alltaf áhætta í
að stofna og reka fyrirtæki, hvert
sem formið er. Æskilegt væri að þeir
sem rita greinar um viðskipti gætu
áttað sig á að sama aðferðin eða leið-
in hentar ekki öllum.
Með vinsemd,
GUÐSTEINN EINARSSON,
Borgarnesi.
Smáathugasemd
Frá Guðsteini Einarssyni
Á ÁRUM áður, meðan við Íslending-
ar ókum eftir malarvegum um bless-
að landið okkar, í rigningu eins og um
nýliðna verslunarhátíð, og það dróst á
langinn að menn þvæðu ferðarykið af
bílum sínum, kom fyrir að til áminn-
ingar væri orðið „sóði“ skrifað með
fingri á bílrúðurnar.
Mér kom þetta orð í hug er ég hjól-
aði árla dags um hverfið mitt og svip-
aðist um. Hvarvetna blasti við miklu
alvarlegri sóðaskapur en ferðaryk,
allar tegundir sælgætisumbúða fuku
til og frá og söfnuðust fyrir í hornum
og skúmaskotum. Mest bar á þessu í
kringum söluturna og verslanir á og
meðfram göngustígum borgarinnar.
Er ég hjólaði um verslanahverfið í
Fellunum hvellsprakk slangan á
framhjólinu, það voru flöskubrot á
gangstígnum. Hverjir eru þeir and-
legu fátæklingar sem sá slíkum slysa-
gildrum? Hvað um blessuð börnin
sem eru þarna að leik? Ég rölti til
baka og leiddi hjólið og tók þá ennþá
betur eftir ruslinu á leið minni og fór
að hugleiða þetta ömurlega og áþol-
andi ástand.
Í heita pottinum við sundlaugina
okkar gat ég ekki orða bundist og fór
að ræða þetta mál við sundfélagana
sem allir tóku í sama streng, þetta
væri gjörsamlega óþolandi. „Sendu
Mogga pistil um málið,“ sagði einn.
Ég tók með mér plastpoka í næsta
sinn er ég þurfti að rölta í búð og tíndi
í hann ruslið á stígnum. Þar kenndi
margra grasa, stórra og smárra.
Brátt varð pokinn fullur og ég tróð
honum í næsta ruslaílát. Eru þau
annars ekki víða of lítil, og of fá,
kannske of sjaldan tæmd? Ég leit inn
í sælgætisverslun rétt hjá Gerðu-
bergi og svipaðist þar um eftir rusla-
ílátum, þau voru engin utandyra en
tvö innan þeirra. Ég spurði af-
greiðslustúlkuna hverju þetta sætti.
„Það þýðir ekkert að hafa ruslaílát ut-
andyra, krakkarnir hvolfa bara úr
þeim,“ sagði stúlkan.
Jæja er svo komið að okkar ágæta
æskufólk bregðist þannig við áskor-
unum um „Hrein torg fögur borg“ og
„Látum ekki okkar eftir liggja“?
Þá er það veggjakrotið, það er öm-
urlegt að horfast í augu við þann
sóðaskap og skemmdir á eigum ann-
arra og þetta virðist endalaust látið
viðgangast. Ég dáist að Gunnari, for-
stöðumanni Breiðholtslaugar, sem ég
hef horft á fara jafnóðum út með
málningarfötu og mála yfir sóðaskap-
inn með eigin hendi.
Ég ætla samt engan veginn að
kenna unga fólkinu einu saman um
hvernig komið er fyrir okkur Reyk-
víkingum. Ég hef horft á fullorðið fólk
tæma úr öskubökkunum sínum út um
bílgluggana er stöðvað er á rauðu
ljósi. Hvílíkur viðbjóður. Við höfum
líka öll séð fjölda af hvítum klessum
undir fótum okkar fyrir utan dyr
sundlauganna og jafnvel kirkjudyr
okkar. Þessu skyrpa jórturdýr út úr
framenda sínum áður en þau ganga í
guðs hús. Er furða þótt ég tali um
sóðaskap. Ungur nemur hvað gamall
temur. Ég held það sé kominn tími til
að spyrna við fæti, mál er að linni.
Auðvitað bera hinir fullorðnu
ábyrgð á sjálfum sér og afkvæmum
sínum. Okkur ber að axla þá ábyrgð,
af fullri alvöru.
Nýlega var ég á mjög fjölmennri
flugsýningu í Oshkosh í Bandaríkjun-
um, tugþúsundir gengu þar um sýn-
ingarsvæðið daglega. Hvergi nokk-
urs staðar sást fjúkandi eða liggjandi
rusl. Hvernig er umhorfs hjá okkur
eftir þjóðhátíðina 17. júní eða útihá-
tíðirnar í ágústbyrjun?
Ég legg til að snarlega verði komið
á viðurlögum við ofangreindum sóða-
skap, samfélagsþjónustu til aukins
skilnings þeirra ungu, þau seku látin
hirða upp ruslið í sínu hverfi undir
eftirliti en fjársektir á staðnum og
stundinni handa þeim eldri sem
margfaldist við endurtekin afbrot.
Leita mætti eftir aðstoð sjálfboða-
liða við þessa sjálfsögðu hreingern-
ingu. Ég skora á borgaryfirvöld að
bregðast við þessu ákalli.
VALDIMAR ÓLAFSSON,
Lundahólum 3, Reykjavík.
Sóðar
Frá Valdimar Ólafssyni: