Morgunblaðið - 29.12.2002, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AUÐUR BRYNÞÓRA BÖÐVARSDÓTTIR,
sem lést fimmtudaginn 19. desember, verður
jarðsungin frá Háteigskirkju fimmtudaginn
2. janúar kl. 13.30.
Bjarnfinnur Hjaltason, Erna Jónsdóttir,
Ingunn Hjaltadóttir, Agnar Friðriksson,
Rannveig Hjaltadóttir, Jónas Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kær bróðir okkar og frændi,
HERBJÖRN BJÖRGVINSSON,
Ásvegi 26,
Breiðdalsvík,
lést aðfaranótt 25. desember. Jarðarförin fer fram frá Heydalakirkju
mánudaginn 30. desember kl. 13.30.
Aðstandendur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
AÐALHEIÐUR ÞÓRODDSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 30. desember kl. 13.30.
Hólmfríður Davíðsdóttir, Fritz Bjarnason,
Ófeigur Sigurðsson, Jónína Þórðardóttir,
Þórey Sigurðardóttir, Hafliði Sævaldsson,
Sigríður Sigurðardóttir, Grétar Óskarsson,
Svanhildur Sigurðardóttir, Borgþór Yngvason,
Auður M. Sigurðardóttir, Magnús Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÞÓRDÍSAR GUNNLAUGSDÓTTUR
frá Reynihólum,
síðast til heimilis
í Víðinesi.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem önnuðust
hana með hlýhug og virðingu síðustu árin.
Gunnlaug Björk Þorláksdóttir,
Ólafur Þórðarson, Bjarney Gísladóttir,
Helga Þórðardóttir, Svavar Júlíusson,
Bergljót Þórðardóttir,
Katla Þórðardóttir,
Ingi Þór Jóhannesson,
Heiðrún Bára Jóhannesdóttir, Sigurður Georgsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG BÁRA ÓLAFSDÓTTIR,
Frostafold 2,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 23. desember.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju mánu-
daginn 6. janúar kl. 13.30.
Sigurmundur Guðmundsson, Guðfinna Elsa Haraldsdóttir,
Sigríður Svansdóttir, Gunnlaugur Ragnarsson
og barnabörn.
✝ Guðrún HelgaBjarnadóttir
fæddist í Reykjavík
6. janúar 1950. Hún
andaðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut aðfaranótt 22.
desembers síðastlið-
ins. Foreldrar henn-
ar voru Bjarni Guð-
jónsson og Vilborg
Bjarnfreðsdóttir.
Systkini hennar eru
Hansína Ósk Lárus-
dóttir, búsett í
Reykjavík, Arnheið-
ur Lindsey, búsett í
Reykjavík, og Kristinn Ásmunds-
son, búsettur á Selfossi.
Bjarni Guðjónsson lést þegar
Guðrún Helga var á fyrsta ári,
seinni maður Vilborgar var Ás-
mundur Siggeirsson sem var fóst-
urfaðir Guðrúnar Helgu.
Guðrún Helga eignaðist dótt-
urina Helmu Hreinsdóttur, f.
12.6. 1967, sem var
ættleidd. Síðan gift-
ist hún Birni Fossdal
og áttu þau Vil-
borgu Ásu, f. 30.
október 1970. Eigin-
maður hennar er
Reynir Ólafsson og
eiga þau þrjú börn,
Guðrúnu Helgu, f. 5.
mars 1988, Elísa-
betu Söru, f. 25. júní
1990, og Ólaf Garð-
ar, f. 17. janúar
2001. Seinni maður
Guðrúnar Helgu var
Jakob Páll Sigur-
björnsson, þau slitu samvistir,
með honum átti hún Soffíu
Hrönn, f. 3. des. 1974, sambýlis-
maður hennar er Steinar Örn
Magnússon.
Útför Guðrúnar Helgu verður
gerð frá Keflavíkurkirkju á
morgun, mánudaginn 30. desem-
ber, og hefst athöfnin klukkan 14.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Elsku mamma, þú hefur kvatt
þetta líf og haldið áfram. Við vitum
að þar sem þú ert núna líður þér vel.
Þú ert búin að berjast eins og hetja í
gegnum erfið veikindi og neitaðir að
gefast upp. Þó svo að þú hafir orðið
að kveðja á þessum erfiða tíma lifir
minning um allar þær ánægjulegu
stundir sem við áttum með þér. Þú
áttir alltaf auðvelt með að tjá okkur
tilfinningar þínar og við vissum alltaf
hve vænt þér þótti um okkur. Þú
kenndir okkur að hafa samúð með
öðrum og máttir ekkert aumt sjá.
Þar getum við tekið sem dæmi alla
fuglana sem Ása fékk að koma með
heim og þú áttir að lækna. Oftast
voru þeir nú samt dauðir og þá voru
þeir geymdir í frystinum þar til þiðn-
aði á vorin og hægt var að grafa þá.
Þú varst ekki bara mamma okkar
heldur líka vinkona. Við gátum alltaf
leitað til þín eftir ráðum, hvort held-
ur sem mömmu eða sem vinkonu.
Það var stórkostlegt ævintýri að
fylgjast með þér þegar þú varst að
horfa á bíómyndir. Þú lifðir þig svo
inn í myndirnar að allt gleymdist í
kringum þig og við skemmtum okkur
konunglega við að horfa á þig. Tím-
unum saman gastu setið og lofað
okkur að dúlla við hárið á þér þegar
við vorum litlar og mála þig í framan
og gera þig „fína“. Tíminn í kringum
hátíðarnar var þér ávallt erfiður eins
og svo mörgum. En það vissum við
aldrei sem börn þar sem þú hélst allt-
af jólin hátíðleg fyrir okkur. Eftir að
við urðum fullorðnar reyndum við
allt sem við gátum til að auðvelda þér
þennan tíma.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
fengið að vera hjá þér þegar þú
kvaddir þennan heim og þú munt
ávallt lifa í hjörtum okkar. Þú ert
hetjan okkar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þínar dætur,
Ása og Soffía.
Mamma hennar Soffíu vinkonu er
dáin eftir mjög erfið veikindi. Það er
svo margt sem mig langar að tala um
en á erfitt með að koma því niður á
blað. Gunna var miklu meira en
mamma vinkonu minnar, hún var
eins og svona aukamamma, svo
hjartahlý og góð og sýndi mér mikla
væntumþykju í gegnum árin. Hún
sagði oft við mig að ég væri svona
næstum því dóttir hennar. Það er
erfitt að hugsa um að Gunna sé farin
en samt léttir, hún fékk frið eða eins
og Soffía sagði þegar hún hringdi í
mig í vinnuna 22. desember:
„Mamma hefur fengið hvíldina.“
Það var orðið mjög erfitt að sjá þig
svona veika síðustu mánuði. Ég mun
samt alltaf geyma þá stund er ég
hitti þig síðast í nóvember. Þú varst
orðin mjög lasin. Ég sagði þér að ég
ætlaði að syngja eitt lag fyrir þig og
sagði þér að loka augunum og hugsa
um eitthvað fallegt. Ég söng kvæðið
um fuglana og þú varst svo ánægð og
baðst mig hálftíma síðar að syngja
lagið aftur því það væri svo fallegt.
Elsku Soffía, Steinar, Ása, Reynir
og börn, ykkar missir er mikill og ég
bið Guð að styrkja ykkur öll.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Vertu sæl, elsku Guðrún, hvíl þú í
friði.
Þín vinkona
Sigrún Lína.
Ég man eftir Helgu systur minni,
lítilli hnátu, glaðlyndri og upplits-
djarfri. Hnyttin í tilsvörum var hún
og ófeimin að láta skoðun sína í ljós, á
stundum óþægilega hreinskilin, en
það fyrirgafst allt því hún kom ávallt
öllum í gott skap sem í kringum hana
voru.
Ég vissi ekki þá hve oft lífið átti
eftir að fara ómjúkum höndum um
hana, en vegir guðs eru órannsakan-
legir, segir einhvers staðar. En
vissulega átti hún sínar hamingju-
stundir og góðu daga, dæturnar, sól-
argeislarnir hennar, færðu henni
mikla hamingju, og seinna fjölskyld-
ur þeirra og barnabörnin. Það hefur
verið aðdáunarvert hvernig Ása og
Soffía hugsuðu um mömmu sína í
hennar miklu veikindum.
Hún var mikill dugnaðarforkur
hún systir mín og vílaði ekki fyrir sér
að taka að sér erfiðisvinnu, þrátt fyr-
ir oft ekki góða heilsu, enda eftirsótt
til vinnu, hvar sem hún var.
Hún hafði mikinn lífsvilja og
missti aldrei vonina. Þótt hana vant-
aði bæði nýru og væri með ónýt
lungu talaði hún um það af mikilli
bjartsýni að tækninni fleygði svo
fram að innan tíðar yrði farið að
græða í fólk líffæri úr dýrum, og þá
gæti hún aftur orðið fleyg og fær. Ég
samsinnti því, en var samt vantrúuð
á að það ætti eftir að verða í hennar
tilfelli, en lífsvonin var svo mikil.
Við áttum mörg góð samtöl á síð-
astliðnu sumri, þá bar margt á góma,
meðal annars eilífðarmálin og him-
ingeiminn, hún hafði sínar útskýr-
ingar á því öllu saman.
Elsku systir mín, nú ert þú á guðs-
vegum og ekki lengur bundin við súr-
efnisslöngur eða nýrnavél. Þessari
þrautagöngu er lokið, þú varst mikil
hetja.
Elsku Ása og Soffía, við Ingjaldur
biðjum góðan guð að styrkja ykkur
og fjölskyldur ykkar og eitt er víst að
þið eigið minningu um góða móður.
Hanna Lárusdóttir.
Mín elskulega systir Helga, eins
og ég kallaði þig. Þegar ég kveð þig
langt fyrir aldur fram, fullur sakn-
aðar, hugsa ég til æskuáranna okkar
á Svanavatni í Stokkseyrarhreppi og
síðan á Selfossi. Við brölluðum margt
saman og alltaf var ég litli bróðir sem
þér fannst þú bera ábyrgð á. Þú fórst
ung að heiman og þá hittumst við
sjaldnar en alveg fram á síðasta dag
kallaðir þú mig „litla bróður“. Fimm-
tug horfðist þú í augu við að þurfa að
fá ný lungu. Full bjartsýni fórstu í
skoðun fyrir lungnaskiptin en það fór
öðruvísi en ætlað var. Eitt leiddi af
öðru og bæði nýrun þurfti að taka
vegna krabbameins, síðan tók við
löng og erfið sjúkralega þar sem ég
sá hversu hugrökk þú varst. Ég
minnist þess með hlýju Helga mín
hversu stutt var alltaf í hláturinn hjá
þér þrátt fyrir erfiðleikana.
Ég veit að þetta var það besta fyr-
ir þig eins og komið var, að þú fengir
að falla í náðarfaðm Hans og þeirra
sem bíða þín, og að þú fáir loks lang-
þráða hvíld.
Elsku Ása og Soffía, Reynir og
Steinar, Guðrún, Elísabet og Ólafur
litli, Guð styrki ykkur í ykkar miklu
sorg og hjálpi ykkur eftir svo löng
veikindi móður, tengdamóður og
ömmu. Þið voruð hetjur sem með svo
miklu æðruleysi stóðuð við hlið henn-
ar og hjálpuðuð í einu og öllu, mikill
er missir ykkar.
Við spyrjum margs en finnum fátt
um fullnægjandi svör.
Við treystum á hinn mikla mátt
sem mildar allra kjör.
Í skjóli hans þú athvarf átt
er endar lífsins för.
Þú minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ó.)
Við Bryndís og börnin biðjum Guð
að blessa ykkur öll,
Kristinn Ásmundsson.
Elsku Gunna.
Þú varst alltaf brosandi, sama
hvað gekk á hjá þér. Það er nokkuð
langt síðan ég hitti þig síðast og þá
varstu að jafna þig eftir stóra aðgerð
en þú brostir þínu sólskinsbrosi sem
náði alltaf til augnanna. Þannig man
ég eftir þér og þannig ætla ég að
muna eftir þér, brosandi. Þegar
Soffía, Sigrún og ég komum heim til
þín kallaðirðu okkur alltaf dúllurnar
þínar. Okkur Sigrúnu fannst hún
Soffía eiga bestu mömmu í heimi. Við
fengum að halda partý heima hjá
ykkur og þú sast inni í eldhúsi og
fylgdist með. Þetta hefðum við aldrei
fengið að gera heima hjá okkur og í
dag sjáum við hvað þetta var rétt hjá
þér. Það er miklu betra að vita hvar
börnin eru og geta fylgst með þeim.
Við sátum oft hjá þér inni í eldhúsi
og gátum látið allt flakka. Gunna mín
þú varst svo sannarlega kjarnakona
og ég efast ekki um að þú látir verkin
tala þar sem þú ert núna.
Elsku Soffía, Steinar, Ása, Reynir
og börn, missir ykkar er mikill. Ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Harpa Sævarsdóttir.
GUÐRÚN HELGA
BJARNADÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfkrafa um leið og grein hef-
ur borist. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að síma-
númer höfundar og/eða sendanda
(vinnusími og heimasími) fylgi með. Þar sem
pláss er takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær berist innan
hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru
á mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist
formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á
útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki
vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með
bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálks-
entimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri grein. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.