Morgunblaðið - 29.12.2002, Blaðsíða 38
MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Gunnar Þór-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 21.
september 1956.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
þriðjudaginn 17.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Þórmundur
Hjálmtýsson, f. 13.
apríl 1935, og Hólm-
fríður Jónsdóttir, f.
3. des. 1931. Systk-
ini Jóns eru: 1) Ósk-
ar, f. 1950, kvæntur
Helgu Ragnarsdóttur, f. 1961,
þau eiga sex börn. 2) Sigurjón, f.
1953, kvæntur Ragnheiði
Georgsdóttur, f. 1956, þau eiga
þrjú börn. 3) Þórður, f. 1954,
kvæntur Ingbjörgu Harðardótt-
ur, f. 1956, þau eiga sex börn. 4)
Sóley, f. 1958, gift Gunnari
Magnússyni, f. 1957, þau eiga
fjögur börn. 5) Fanney, f. 1961,
gift Hilmari Jóhannessyni, f.
1955, þau eiga fjögur börn. 6)
Sigurbjörn, f. 1965, í sambúð
með Önnu Friðleifsdóttur, f.
1975, þau eiga þrjú börn. 7)
Bjarni Gaukur, f. 1968, kvæntur
Sóleyju Ægisdóttur, f. 1963, þau
eiga tvö börn.
Eiginkona Jóns Gunnars er Jó-
hanna Steinunn Hannesdóttir, f.
11. apríl 1958. Þau kynntust árið
1973 og gengu í hjónaband 12.
nóv. 1977. Foreldrar hennar eru
Hannes Halldórsson, f. 2. ágúst
1921, og María S. Steinþórsdótt-
ir, f. 9. ágúst 1928. Systkini Jó-
hönnu eru: 1) Gylfi
Sigurðsson, f. 1953,
kona hans er Anna
Rósa, f. 1958, þau
eiga átta börn. 2)
Þorbjörg, f. 1956,
gift Guðmundi K.
Magnússyni, f.
1958, þau eiga þrjú
börn. Synir Jóns og
Jóhönnu eru: 1)
Hannes Sigurbjörn,
f. 25. apríl 1975, í
sambúð með Berg-
þóru Sigurjónsdótt-
ur, f. 11. sept. 1978.
2) Halldór Gunnar,
f. 15. maí 1980, unnusta hans er
Auður Margrét Guðmundsdóttir,
f. 4. júlí 1986. 3)Heimir Snær, f.
24. maí 1985.
Jón Gunnar sleit barnsskónum
að mestu í austurbæ Kópavogs.
Hann lauk grunnskólaprófi frá
Víghólaskóla 1972. Árið 1975
byrjaði hann að vinna við múr-
verk, í framhaldi af því fór hann
á samning hjá Birni Kristjáns-
syni og lauk hann sveinsprófi í
múrsmíði 1981. Að loknu sveins-
prófi fór hann í meistaraskólann
og hlaut meistararéttindi 1983.
Hann starfaði áfram við múr-
verk í nokkur ár en var síðan til
sjós frá 1989 til 1997 á tveimur
frystitogurum Granda. Þá hóf
hann aftur störf við múrverk og
síðustu árin vann hann hjá Bygg-
ingafélagi Ólafs og Gunnars ehf.
Útför Jóns Gunnars fer fram
frá Kópavogskirkju á morgun,
mánudaginn 30. desember, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Við áttum saman fáein spor á sömu leið
í kátínu og gleði man ég þig
af tilviljun ég augun rek í rauðan stein
með nafn þitt grópað gyllt á sléttan flöt.
Og neðst við moldarsvörð þar standa orð
sem næstum klökkva hugann – þar ég les:
„Minning þín mun lifa og aldrei mást“
– þótt sporin yrðu færri en bjuggumst við.
(K. Kristensen.)
Þín elskandi
eiginkona.
Elsku pabbi, ég er búinn að vera
að spyrja mig að því af hverju þú en
engin svör fást og þau fást líklegast
aldrei. Þennan mánudagsmorgun er
við vorum á leið í vinnu, ég sofandi
eins og venjulega og þú keyrandi
með vindilinn þinn góða, þú vekur
mig er við komum niður í barnaspít-
ala, við löbbum inn og þú inn á kaffi-
stofu og ég að klæða mig í vinnugall-
ann. Svo heyri ég að sagt er með
titrandi rödd: „Hringið í 112,“ ég inn
á kaffistofu, sé þig ekki, færi mig
innar, sé þig þá liggja á gólfinu. Mér
brá og tárin komu strax niður kinn-
ar mínar, því ég fann að eitthvað
mikið var að. Svo voru mínúturnar
lengi að líða og þú, elsku pabbi,
deyrð síðan á þriðjudeginum. Þú
varst ekki bara heimsins besti
pabbi, við vorum svo góðir vinir, ég
gat sagt þér allt, vandamál, gleði,
sorg, þú skildir allt eða hafðir svör
við öllu og gast leyst allt. Þennan
tíma sem ég vann með þér kynntist
ég þér svo miklu meir. Sjá hvernig
allir dýrkuðu meistarann, alltaf var
ég svo stoltur, hvernig allir litu upp
til þín enda ekki skrítið, þú varst
pabbi minn. Þú gast fundið svör við
öllu, meira að segja blessaða terr-
asógólfinu sem enginn annar gat.
Gólfið sem var alltaf að verða búið
eins og þú sagðir við mig þegar ég
var að verða óþolinmóður á fjórum
fótum á gólfinu en alltaf varst þú
jafn þolinmóður. Þú tókst mig alltaf
með þér að steypa því þú vissir að ég
vildi losna frá gólfinu. Þessi tími sem
ég vann með þér var frábær enda
valdi ég múrverkið því það var svo
gaman að vinna með þér en núna er
það tekið frá mér. Núna verð ég að
sýna hver pabbi minn var og hvaðan
hæfileikarnir koma. Þú varst ekki
bara meistarinn minn, þú varst
pabbi minn eins og ég sagði svo oft
við strákana. Þú tókst svo mikinn
þátt í lífi okkar strákanna þinna,
rallið, karfan og allt, þú varst í því
öllu. Ef þú varst þar ekki þá hafðir
þú eitthvað mikilvægara að gera
sem var ekki oft því við strákarnir
og mamma vorum nr. 1 hjá þér,
elsku pabbi. Við strákarnir hugsum
um okkar frábæru mömmu. Pabbi,
ég get ekki lýst því hvað ég sakna
þín mikið, þú ert sannur engill.
Þinn sonur
Heimir Snær.
Elsku pabbi. Ekki grunaði mig að
þú myndir kveðja þetta jarðneska líf
svona snemma. Þú áttir eftir að gera
svo margt og fá svo margt. En svona
er lífið og við fáum víst engu breytt,
það er greinilegt að Guð á himnum
hefur eitthvað mjög mikilvægt fyrir
þig að gera fyrst við fáum ekki að
hafa þig lengur hjá okkur. En eitt er
víst, þú verður okkur innan handar
þótt við fáum ekki að sjá þig eða
heyra í þér, þú verður alltaf með
okkur í hjarta og anda.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Bless í bili, elsku pabbi minn, við
sjáumst seinna.
Þinn
Hannes.
Elsku pabbi. Ég hef verið að
spyrja mig af hverju þetta gerðist,
en fæ engin svör. Þú sem varst alltaf
svo hraustur og kenndir þér aldrei
meins. Ég hélt að við myndum fá að
hafa þig miklu lengur, en við fáum
víst engu um það ráðið. Við sem átt-
um eftir að gera svo margt saman
en við náðum þó að gera ýmislegt.
Þú og mamma voruð alltaf númer
eitt hjá okkur og við númer eitt hjá
ykkur. Ég hef verið að hugsa hvern-
ig ég á að fara að án þín því þú varst
alltaf hægri höndin mín í lífinu, t.d. í
körfunni og rallinu. Það eru fáir
leikirnir sem þú hefur ekki mætt á.
Eins er það með rallið því þú varst
alltaf með okkur þar. Við vorum svo
nánir og ég gat alltaf sagt þér hvað
væri að gerast í mínu lífi en nú þarf
maður bara að hugsa um allar góðu
minningarnar sem við áttum saman.
Þú veist, pabbi, að við strákarnir
hugsum um hana mömmu. Ég sakna
þín svo mikið, elsku pabbi minn.
Þinn sonur
Halldór Gunnar.
Elsku Nonni. Það er ekki margt
hægt að segja á svona stundu. Mað-
ur spyr sig: Af hverju þú? Þú sem
varst svo fullur af lífsvilja og orku
enda á besta aldri. En þér hefur
greinilega verið ætlað eitthvert stórt
hluverk þarna „hinum megin“.
Ég gleymi aldrei þegar ég kom
fyrst inn á heimili ykkar Jóhönnu
fyrir um fjórum árum. Ég var að
læðupokast um heimilið en Hannes
skildi ekki af hverju ég var að snigl-
ast svona um. Ég svaraði því til að
ég vildi ekki vekja foreldra hans. Þá
sagði hann að það væri engin hætta
á því að ég myndi vekja þau, því þið
væruð nefnilega á Akureyri í róm-
antískri Valentínusarferð. Svona
hjón hef ég aldrei hitt, búin að vera
svona lengi saman eða í 29 ár og allt-
af jafn ástfangin og nýbúin að halda
upp á silfurbrúðkaupsafmælið ykkar
úti í Edinborg 12. nóv. sl. Já, svona
voruð þið alltaf að gera eitthvað
hvort fyrir annað, ykkur leið best
tveimur einum og voruð hvort öðru
svo sannarlega nóg.
Ég gleymi ekki þegar ég og
Hannes trúlofuðum okkur fyrir
þremur árum þegar við komum til
ykkar á Borgarholtsbrautina á ný-
ársdag til að sýna ykkur hringana.
Þetta kom ykkur svo á óvart að þið
brostuð breitt, þú varst ekki lengi að
setja saman texta fyrir okkur nýtrú-
lofaða parið, þann texta á ég alltaf
eftir að geyma í hjarta mínu.
En það er erfitt að lýsa svona ein-
stökum manni eins og þú varst. Ég
og Hannes höfðum hugsað um fram-
tíðina þegar við kæmum með börnin
okkar, hversu góður afi þú yrðir, en
því miður fékkst þú aldrei þann
heiður að halda á þínu eigin barna-
barni. Ég veit að þú verður með
okkur á öllum gleði- og sorgarstund-
um í lífi okkar, fylgist með eins og
engill á vaktinni.
Nú kveð ég þig að sinni, því ég
veit að við eigum eftir að hittast aft-
ur, elsku tengdapabbi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín tengdadóttir,
Bergþóra.
Strjúktu Drottinn tregans tár af kinn,
og tak í blíða föður arma þína,
svo ég megi styrk og stuðning þinn,
staðfastur í mótlætinu sýna.
Græddu Drottinn hyldjúp hjarta sár,
hugga þá sem sárust einsemd grætir.
Þökk sé þér, öll geymd og gengin ár,
gimsteina sem minninganna gætir.
Legg þú Drottinn þína ljúfu mund
að logasáru sorgar-brotnu hjarta,
og ljáðu þeim sem leitar á þinn fund,
að ljós þitt megi alla eilífð skarta.
Gef þú þeim sem lifa, líkn og frið,
og látnum ró, í þínum kyrrðar-heimi,
opna Drottinn dýrðar þinnar hlið,
drengnum sem ég djúpt í hjarta geymi.
(Sigurjón Ari Sigurjónsson.)
Guð blessi þig, vinur,
Pabbi og mamma.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast bróður míns Jóns Gunnars eða
Nonna eins og hann var oftast kall-
aður, en mig skortir orð á þessum
erfiðu stundum. Þegar maður á
besta aldri er skyndilega hrifinn
burtu frá elskandi eiginkonu og ynd-
islegum sonum, en guð gefur og guð
tekur, maður bara skilur þetta ekki.
Nonni var yndislegur bróðir og
góður strákur, vildi allt fyrir alla
gera.
Hann valdi sér það erfiða starf að
læra múraraiðn og oft var hann
slæmur í bakinu en aldrei kvartaði
hann, beit bara á jaxlinn og kláraði
sitt verk. Nonni var einstaklega góð-
ur eiginmaður og faðir og þau Jó-
hanna einstaklega samheldin hjón
og góðir vinir. Og hvað þau voru
dugleg að styðja og hvetja strákana
sína og fylgja þeim eftir út um allt
land í ralli og í körfuboltanum og
öllu sem þeir tóku sér fyrir hendur.
Nonni var mjög laghentur maður,
hvort sem var við múrverk eða
skreytingar á fínustu brauðtertum,
og ég man hve bílaterturnar voru
flottar í afmælum drengjanna þegar
þeir voru litlir.
Kæri bróðir, þú varst alltaf svo
kátur og glaður, spilandi á gítar og
syngjandi frumsamda texta til ást-
vinu þinnar og okkar hinna í fjöl-
skyldunni og mikið var ég stolt og
glöð þegar þú söngst til mín frum-
saminn texta við uppáhaldslagið
mitt í fertugsafmælinu mínu í fyrra
og hvað þú varst flottur síðastliðið
sumar í okkar árlegu fjölskylduúti-
legu og þú söngst til mömmu fyrir
pabba hönd.
Elsku Nonni minn, ég get ekki
trúað að þú sért farinn frá okkur og
að ég eigi aldrei eftir að fá að sjá þig,
en ég ætla að halda í þá von og trú
að við munum hittast á æðri stöðum.
Það er stórt skarð sem komið er í
okkar stóra systkinahóp sem aldrei
verður bætt, en ég ætla að geyma
þig hjarta mínu sem syngjandi og
glaðan bróður. Elsku Jóhanna mín,
Hannes minn, Dóri minn og Heimir
minn, ykkar missir er mestur, og
elsku mamma og pabbi, ykkar miss-
ir er mikill en við skulum reyna að
styðja hvert annað og biðja til guðs
um styrk og trú.
Hvíl þú í friði, minn kæri bróðir.
Þín systir
Fanney.
Elsku Nonni minn, hvað er hægt
að segja á svona stundum fyrir utan
hvað þetta er ósanngjarnt og ótíma-
bært, enginn var eins duglegur að
láta alla brosa og þú, enginn sagði
eins skemmtilega frá og þú, alltaf
með stríðnisglott á vör, enginn var
eins fljótur að bjóða fram aðstoð ef á
þurfti að halda. Það er svo margt
sem ég gæti sagt um þig, þú varst
ekki bara besti bróðir minn heldur
vinur okkar Gunna, hann er að
missa frábæran vin og mág þó þú
værir miklu meiri bróðir. Árin sem
þið voruð saman á sjónum tengdust
þið mjög sterkum böndum og þakk-
ar Gunnar nú fyrir þau, nú á hann
aldrei eftir að segja; hringdu í Jón,
biddu hann um að koma með gít-
arinn og syngja með mér. Sú hugsun
að þú eigir aldrei eftir spila á gít-
arinn og syngja með okkur er skelfi-
leg. Ég gæti sagt frá svo mörgum
stundum, það er af svo mörgu að
taka, utanlandsferðunum sem við
fórum fjögur í, hinar fjölmörgu úti-
legur bæði við fjögur og börnin og
svo fjölskylduútilegurnar, það skarð
verður aldrei fyllt. Nú myndir þú
segja við mig; hættu þessu tuði og
segðu eitthvað skemmtilegt. Ég veit
þú vildir að við myndum reyna brosa
líka þessa dagana en það er svo erf-
itt.
Þegar ég varð fertug samdir þú
svo frábæran texta handa mér og
söngst fyrir mig og spilaðir á gít-
arinn, það var yndislegt. Þú hefur
samið marga texta undanfarin ár, þó
mest til Jóhönnu, þar kom ást þín til
hennar fram í hverri línu. Nú var
komið að því að þú ættir að fá texta
fyrir þig í næsta þorrablót en nú er
það of seint. Ekki er hægt að hugsa
um þig og gítarinn öðruvísi en að þú
værir að syngja lög eftir Bubba. Þú
snertir ekki gítarinn öðruvísi en
syngja Stál og hnífur og margt
fleira.
Það er mín trú að við eigum eftir
að hittast aftur og sú trú hjálpar
mér að komast yfir þessa daga sem
eru mér svo erfiðir hvað þá heldur
Jóhönnu og strákunum.
Elsku Nonni, takk fyrir að fá að
eiga svona góðan bróður, vin og
mág.
Elsku Jóhanna, Hannes, Dóri og
Heimir, Guð gefi ykkur styrk og
kraft á þessum erfiðu tímum.
Elsku mamma og pabbi, guð gefi
ykkur líka styrk til að ganga í gegn-
um þessa efiðleika.
Sóley og Gunnar.
Nonni bróðir okkar er dáinn, að-
eins 46 ára gamall. Þessi ljúfi og
glettni strákur. Við bræðurnir fjórir,
Óskar, Siggi, Doddi og Nonni, flutt-
um með foreldrum okkar, Þórmundi
og Fríðu, í Kópavoginn árið 1957.
Nonni var þá á fyrsta ári. Síðan
bættust í systkinahópinn tvær syst-
ur, Sóley og Fanney og loks tveir
bræður, Bjössi og Gauki. Við bjugg-
um fyrstu árin á Nýbýlavegi 44a.
Síðan í Fögrubrekku 24 og loks í
Bræðratungu 7.
Nonna leiddist, þegar fólk sagði
hvað hann væri lítill: „Ert þú
minnstur, vinur?“ Nonni var ekkert
lítill, hann var bara yngstur og því
minnstur af okkur bræðrunum, en
hann fann ráð við þessu og sagðist
kannski vera minnstur af strákun-
um, en hann væri stærstur af stelp-
unum.
Nonni „litli“ var snemma úræða-
góður og hugaður. Þegar við fórum
öll í berjamó, einu sinni sem oftar og
Nonni var þá þriggja eða fjögurra
ára, heyrðum við ýlfur í hundi og
JÓN GUNNAR
ÞÓRMUNDSSON
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudagana, frá þriðjudegi til sunnudags. Greinunum er
hægt að skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent
sjálfvirkt um leið og grein hefur borist), á disklingi eða í vélrituðu hand-
riti. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Bréfsími fyrir afmælis- minningargreinar er 569 1115. Tekið er á
móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Um hvern látinn ein-
stakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar
greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur
í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef útför
er á mánudegi) verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr. Ef útför hefur farið fram eða greinin kemur ekki innan tiltekins
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna frests.
Birting afmælis- og
minningargreina