Morgunblaðið - 14.05.2003, Side 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 14. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Jón Þorsteinsson,
mágur minn, er látinn
eftir stutta en erfiða
baráttu. Jón skipaði
óhjákvæmilega stóran
sess í mínu lífi sem eiginmaður syst-
ur minnar, en alla tíð höfum við syst-
ur verið samrýndar. Aldrei örlaði á
neins konar pirringi eða afbrýðisemi
þó að við systur eyddum ómældum
tíma saman. Líklega hefur hann átt-
að sig á því snemma að við vorum
óaðskiljanlegar. Þvert á móti gekk
þolinmæði hans svo langt, að hann
útvegaði mér vinnu á skrifstofu sem
hann hafði umsjón með fyrir mörg-
um árum og sótti mig auk þess á
morgnana og ók mér heim eftir
vinnu á hverjum degi í tvö ár.
Jón var alla tíð góður íþróttamað-
ur og stundaði golf fram að því að
þrekið gaf sig vegna sjúkdómsins.
Hann var einn af stofnendum Golf-
klúbbs Suðurnesja og hlaut í gegnum
árin margs konar viðurkenningar í
þeirri íþrótt. Þá stundaði hann alla
tíð veiðimennsku, bæði skotveiði og
silungsveiði. Ekki var hann allra og
að mörgu leyti einfari. Húmor hafði
hann gáskafullan og beinskeyttan
sem hann beitti gjarnan í góðra vina
hópi. Þeim sem hann tók var hann
hins vegar traustur og góður vinur.
Jón var alinn upp á Geiteyjar-
ströndinni við Mývatn og þangað fór
hann í sumarfrí á hverju ári. Alla tíð
hafði hann mjög sterkar taugar til
Mývatnssveitar og fátt var fegurra
og merkilegra í hans augum.
Fyrir tæpum tveimur áratugum
ákvað hann að byggja sér bústað á
jörðinni sem hann erfði og átti við
Mývatn. Bústaðurinn átti að vera at-
hvarf hans í ellinni og sumardvalar-
staður fjölskyldunnar. Varla hafði
hann fyrr sett hugmyndina fram en
fjöldi sjálfskipaðra verndara Mý-
vatnssveitar settu sig á móti fram-
kvæmdinni. Hófst nú áralöng bar-
átta hans við aðila sem allir virtust
tengdir einhverjum sem byrjaði eða
endaði á skipulagi eða vernd. Fyrir
tveimur árum hafði hann þó sigur og
fékk hann að byggja á landinu sínu.
Jón byggði glæsilegan bústað síðasta
JÓN ELLIÐI
ÞORSTEINSSON
✝ Jón Elliði Þor-steinsson fæddist
á Geiteyjarströnd í
Mývatnssveit 3.
ágúst 1928. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
2. maí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Keflavíkurkirkju
13. maí.
sumar. Þar náði hann
að gista þrisvar áður en
hann lést.
Elsku Erla mín. Það
er mér þungbært að
geta ekki verið með
ykkur á þessari erfiðu
stund. Við Pétur send-
um ykkur innilega sam-
úðarkveðju.
Elsku Jón, mágur
minn. Þér þakka ég
samferðina í þessu lífi
og allt það góða sem þú
gerðir fyrir mig.
Erna Sigur-
bergsdóttir.
Það var aldrei leiðinlegt nálægt
Jóni. Næmt auga fyrir minnstu
hrukku og skrámu í karakterum sem
urðu á vegi hans og óviðjafnanlegt
skopskyn gerðu að verkum að það
var alltaf tilhlökkun að hitta hann.
Jón var ekki allra, enda kærði
hann sig ekkert um alla. Hann var
ekki maður sem lét velja sig, heldur
valdi hann sjálfur þá sem hann vildi
hafa í kringum sig. Þeir sem ekki
lentu í náðinni álitu hann kaldan og
ómannblendinn. Við sem urðum
þeirrar gleði njótandi að kynnast
honum vitum hins vegar að hann var
hlýr og stóð með sínu fólki sama á
hverju gekk – og mikil félagsvera
þegar hann hitti fólk sem var honum
að skapi.
Það var ekki hversdagslegt fólk;
það var ekki endilega neitt já-fólk.
Þvert á móti, skilyrði fyrir því að
hann nennti að halda úti samræðum
sem um munaði (án þess að hann
segði það endilega upphátt) voru þau
að fólk væri dálítið skrautlegt og
skringilegt. Hann var alltaf að stúd-
era karaktera og átti einstaklega
auðvelt með að herma eftir fólki. Og
þá var hlegið.
Ekki svo að skilja að Jón væri
neinn spjátrungur á bak við póker-
andlitið sem einkenndi hann dagfars-
lega. Hann fékk svo sannarlega sinn
skerf af sorgum og áhyggjum, þótt
ekki viti ég um neinn sem heyrði
hann berja sér á brjóst, kvarta eða
biðja um samúð og skilning. Kannski
var það einmitt þessi fullkomni
skortur á „aumingja-ég“-þætti í fari
Jóns sem gerði það að verkum að
stundum stóð fólki stuggur af hon-
um. Þeir voru til sem héldu að ekkert
snerti hann. En Jón var mennskur
og fann til; hann var breyskur og
gerði glommur – sem ég man ekki
eftir að hann reyndi að réttlæta.
Hann var fylginn sér þegar hann beit
eitthvað í sig sem sannaðist best með
því að hann skyldi á endanum „fá
leyfi“ til þess að reisa sumarbústað á
„sínu eigin“ landi við Mývatn eftir
áralangt þref við náttúrverndaryfir-
völd sem fylgdu svo strangri vernd-
arstefnu að við lá að þau bönnuðu
sjálfum blómunum að gróa í landi
Jóns, til þess að allt héldist nú nógu
óbreytt um aldur og ævi.
Jón var þróttmikill einstaklingur
sem sá ekki fram á að ellin hefði upp
á margt af því að bjóða sem hann
áleit einhvers virði. Hann lagði sig
virkilega í líma um að sniðganga
hana, að minnsta kosti líta framhjá
henni, enda má segja að hann hafi
verið ungur, frískur og haldinn ein-
hverri lífsgleði-þrjósku allt þar til
enn þrjóskari sjúkdómur lagði hann
að velli.
Ég er ekki svo viss um að það hafi
verið honum á móti skapi að fara á
þessum tímapunkti, þótt hann hefði
orðið síðastur manna til þess að flýta
fyrir för sinni í aðra heima. Við sem
þekktum Jón vel vitum að sá dagur
hefur vart liðið í rúm fjörutíu ár að
efst í huga hans hafi ekki verið
myndin af syninum, Birgi Steini, sem
hann missti í hörmulegu slysi fjög-
urra ára gamlan. Jón lifði í vissu um
að sá augasteinn myndi taka á móti
honum hinum megin og kannski var
það sú vissa sem veitti honum kjark
til að standa sína plikt, hlúa að sín-
um, láta hverjum degi nægja sína
þjáningu og láta hreint hjá líða að
æðrast þegar hann vissi í lokin að
hverju stefndi.
Ja, ef þar verða ekki fagnaðar-
fundir …
Það er hins vegar lítill fögnuður
hjá okkur sem þótt vænt um Jón.
Það er sárt að kveðja hann í dag, því
hann var drengur góður og við eigum
eftir að sakna hans.
Súsanna Svavarsdóttir.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja minn ágæta vin Jón Þor-
steinsson. Ég kynntist þeim hjónum
Jóni og Erlu fljótlega eftir að ég
flutti til Keflavíkur 1963 og gerðist
kennari við Barnaskóla Keflavíkur. Í
fyrsta bekknum mínum var dóttir
þeirra Jóns og Erlu, Oddný Indíana,
og kunningsskapur við fjölskylduna
hefur haldist æ síðan. Sem starfs-
maður í Verslunarbankanum kynnt-
ist ég Jóni einnig sem einum af við-
skiptavinum bankans en eins og
kunnugt er ráku þau hjónin Skóbúð-
ina Keflavík í meira en 30 ár og voru
þau í hópi viðskiptavina bankans.
Hafði ég mikla ánægju af þeim sam-
skiptum enda ráku þau fyrirtæki sitt
með miklum myndarskap. Mestur og
bestur varð kunningsskapur okkar
Jóns þó á því sviði sem lengstum var
mesta áhugamál og ástríða okkar
beggja, þ.e. í golfíþróttinni. Jón hafði
verið einn af frumkvöðlunum sem
stofnuðu Golfklúbb Suðurnesja árið
1964 og þegar ég gekk í klúbbinn
nokkrum árum seinna var Jón í hópi
bestu kylfinga klúbbsins. Ekki leið á
löngu þar til ég komst í hóp þeirra
sem oftast spilaði með Jóni og stund-
um var það oft í viku og skipti þá ekki
máli hver árstíðin var. Jón var vin-
sæll golfari enda mikill keppnismað-
ur og það var hreint ekki auðvelt að
ganga með sigur af hólmi þegar leik-
ið var við hann. Þegar ég fór að huga
að því að minnast Jóns hér í dag þá
dró ég fram litla minnisbók sem ég
hef lengi geymt í náttborðinu mínu
og glugga í öðru hvoru. Ég gríp niður
í það sem ég hef skrifað 9. febrúar
1975: Leiknar níu holur með Jóni Þ.
Jón vinnur með einni holu! 13. febr-
úar: Leikið með Jóni. Jón vinnur með
tveimur holum. 2. mars: Leikið með
Jóni. Jón á orðið fjórar holur. Svona
var þetta oft en þegar upp var staðið
skipti þó ekki máli hvor var yfir í það
og það skiptið, það var samveran
sem skipti máli. Við áttum líka marg-
ar stundir á heimili þeirra Erlu þar
sem við fylgdust með sjónvarpssend-
ingum frá helstu stórmótum. Þar var
ávallt tekið á móti mér af einstakri
hlýju og vil ég við þetta tækifæri sér-
staklega þakka Erlu fyrir hennar
þátt í því. Ég votta henni og fjöl-
skyldunni samúð mína um leið og ég
þakka Jóni vini mínum fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
Helgi Hólm.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR SIGFÚSSON ÖFJÖRÐ
frá Lækjamóti,
Kirkjuvegi 13,
Selfossi,
andaðist á sjúkrahúsi Selfoss laugardaginn
3. maí síðastliðinn
Útförin hefur farið frá Selfosskirkju þann 10. maí sl. í kyrrþey að ósk hins
látna.
Bestu þakkir til allra þeirra, sem sýnt hafa okkur hlýju og velvild.
Jóhanna Ósk Halldórsdóttir,
Sigfús G. Öfjörð, Lilja Bragadóttir,
Ari G. Öfjörð, Sólrún Sverrisdóttir,
Lára G. Öfjörð, Ólafur S. Bjarnason,
Eiríkur Rúnar G. Öfjörð, Björg Sighvatsdóttir,
Þorsteinn G. Öfjörð, Linda Steingrímsdóttir,
Guðrún Ása G. Öfjörð,
Ingigerður G. Öfjörð,
Guðmundur Jóhann G. Öfjörð, Þórunn Jónsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir mín og amma
okkar,
BIRNA JÓNSDÓTTIR,
Garðastræti 9,
verður jarðsungin í Dómkirkjunni fimmtudaginn
15. maí kl. 13.30.
Pétur Pétursson,
Ragnheiður Ásta Pétursdóttir,
Pétur Gunnarsson,
Eyþór Gunnarsson,
Birna Gunnarsdóttir,
Sólveig Anna Jónsdóttir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
HULDU SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Víðilundi 24,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fær hjúkrunarfólk lyflæknis-
deildar Fjórðungssjúkrahúss Akureyrar fyrir
alúð og umönnun svo og Hvítasunnukirkja Akureyrar.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhann Pálsson,
Samúel Jóhannsson, Ragnhildur Ingólfsdóttir,
Rut Sigurrós Jóhannsdóttir, Guðmundur Konráðsson,
Hanna Rúna Jóhannsdóttir,
Ágústa Jóhannsdóttir, Ellert B. Schram,
ömmu- og langömmubörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
ÁSGEIRS KRISTINS ÁSGEIRSSONAR,
Garðabraut 45,
Akranesi.
Aðalbjörg Guðmundsdóttir,
Marta Kristín Ásgeirsdóttir, Gylfi Þórðarson,
Hafdís Fjóla Ásgeirsdóttir,
Sólveig Ásgeirsdóttir,
Ásgeir Ásgeirsson, Ágústa Björg Kristjánsdóttir,
Guðmundur Ásgeirsson, Margrét Ýr Einarsdóttir,
Agnar Ásgeirsson, Elsa Jóna Björnsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURVEIGAR HALLDÓRSDÓTTUR,
áður Dvergabakka 36.
Stefán V. Skaftason, Sigríður R. Hermóðsdóttir,
Halldór Skaftason, Ína Gissurardóttir,
Gyða Thorsteinsson,
Rósa Thorsteinsson, Árni S. Björnsson,
barnabörn og langömmubörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Birting afmælis- og
minningargreina