Morgunblaðið - 19.05.2003, Síða 21

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. MAÍ 2003 21
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför,
HARALDAR LÚÐVÍKSSONAR
vélfræðings,
Álfheimum 25.
Guð blessi ykkur öll.
Valborg Eiríksdóttir
og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA GRÓA LÁRUSDÓTTIR,
Hlíðarbyggð 8,
Garðabæ,
verður jarðsungin frá Vídalínskirkju miðviku-
daginn 21. maí kl. 13.30.
Finnbogi Hannesson, Steinunn Maríusdóttir,
Birna Hannesdóttir,
Guðrún Kjartansdóttir,
Hannes Finnbogason, Nanna Jónsdóttir,
Haukur Þór Finnbogason,
Helgi Mar Finnbogason,
Hekla Mjöll Finnbogadóttir.
Elskuleg móðir okkar,
HALLDÓRA SIGUREY SNÆDAHL,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð, Grindavík,
þriðjudaginn 13. maí.
Hún verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju
miðvikudaginn 21. maí kl. 14.00.
Jarðsett verður frá Norðfjarðarkirkju þriðju-
daginn 27. maí kl. 14.00.
Sæmundur Stefánsson,
Ingvi Þór Stefánsson.
Elsku amma er fallin
frá. Mig langar til að
minnast hennar með
örfáum orðum. Við vilj-
um gjarnan trúa því að
þeir sem skyldir eru
okkur sjálfum deyi aldrei, en það
gerist samt. Ég held að það verði
ansi skrítið að koma ekki aftur í
Seljahlíðina, þangað var alltaf gaman
að koma og spennandi að sjá hvað
hún var að gera í höndunum. Alltaf
var dúkur á borðinu, sem hún var að
sauma út í, og það var gaman að fá
dúka frá henni, þeir voru mjög fal-
legir.
ÁGÚSTA M.
HRÓBJARTSDÓTTIR
✝ Ágústa MargrétHróbjartsdóttir
fæddist í Skuld á
Eyrarbakka 31.
mars 1909. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 13. apríl
síðastliðinn og fór
útför hennar fram í
kyrrþey.
Á aðfangadag verður
ekki tekin mynd af
fimm ættliðum framar.
Það hefur verið gert
síðast liðin 4 ár. Hún
montaði sig við konurn-
ar frammi og sagðist
vera rík að eiga allan
þennan hóp og auðvitað
miklu fleiri.
Auðvitað er fullt af
góðum minningum.
Henni fannst gaman að
segja mér frá því þegar
ég var lítil, t. d. þegar
við fórum í bæinn. Ég
vildi ekki leiða mömmu,
bara hana. Hún fann lítinn lófa lauma
sér í hönd sína, þá var ég að reyna að
plata hana af því að það er auðveld-
ara plata ömmur. Þessu hafði hún
gaman að og skellihló um leið. Nú er
hún komin til Bósa og er ánægð þar,
það veit ég.
Ég mun sakna hennar elsku ömmu
minnar. Guð blessi minningu hennar.
Inga.
Elsku Gústa amma Við þökkum
fyrir að hafa fengið að njóta samveru
þinnar.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín verður sárt saknað, elsku
langamma.
Guð blessi þig.
Ólöf, Bjarni, Eygló,
Gunnar, Margrét og
Eysteinn yngri.
✝ Hrafnhildur LífBaldursdóttir
fæddist í Reykjavík
10. október 2001.
Hún lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
12. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Baldur Stefán
Svavarsson, f. 13.
október 1972, og Sól-
ey Sævarsdóttir, f.
24. júní 1980. For-
eldrar Baldurs eru
Hrafnhildur Magnús-
dóttir, f. 8. sept. 1955,
og Svavar Baldurs-
son, f. 3. feb.1956.
Baldur á einn yngri
bróður, Svavar
Hrafn. Foreldrar
Sóleyjar eru Elísabet
Guðfinna Jónsdóttir,
f. 12. feb.1951, og
Sævar Hallgrímsson,
f. 27. júlí 1949. Sóley
á þrjú eldri systkini,
Ædísi, Brynjólf og
Sigríði.
Útför Hrafnhildar
fer fram frá Grafar-
vogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukk-
an 10.30.
Elsku litla dúllan mín, ekki óraði
mig fyrir því að ég ætti eftir að setjast
niður og skrifa minningargrein um
þig – þú áttir að lifa miklu lengur en
ég. En við ráðum ekki gangi lífsins því
miður og svona er nú komið. En
amma og afi eiga fullt af góðum minn-
ingum um litlu ráðskuna sína. Afa
vantar nú sárlega einhvern sem
ráðskast með hann og vefur honum
um fingur sér og ömmu vantar litlu
stelpuna sína til að syngja með og
dansa og róa með í fanginu eins og þér
þótti svo gott og syngja saman
„rugga, rugga, rugga“.
Það var alltaf svo gaman þegar þú
komst til okkar, þú tókst alltaf beint
strik út að garðdyrunum og við áttum
að draga strax upp gardínuna, svo
vildirðu komast út á pall að stússa í
blómabeðunum með afa og þú reyndir
mikið að fá hann til að opna hliðið út
úr garðinum svo þú gætir skoðað
heiminn betur.
Þegar við pössuðum þig síðast yfir
helgi vildirðu strax láta búa um
ferðarúmið svo það væri öllum ljóst
að þar ætlaðir þú að vera og ekki
máttum við ganga frá því daginn eftir
því þú ætlaðir þér svo sannarlega að
vera lengur hjá okkur. Þú varst svo
yndisleg og falleg og alltaf brosandi
og í góðu skapi en ákveðin lítil dama.
Sár er sorg okkar en fallegar eru
minningarnar sem enginn frá okkur
tekur. Við trúum því að þér líði vel þar
sem þú ert og að þú hafir fallegan
garð að leika þér í.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak;
enn í dag og alla daga,
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur, nærir,
eins og foldarblómin smá.
(Þýð. Steingr. Thorst.)
Ástar- og saknaðarkveðjur til þín,
elsku Hrafnhildur Líf.
Hrafnhildur amma og
Svavar afi.
Mig langar að setja nokkur orð á
blað um litla sólargeislann okkar hana
Hrafnhildi Líf sem dó á gjörgæslu-
deild Landspítalans úr heilahimnu-
bólgu aðeins 19 mánaða gömul. Það
sjúkdómsferli var stutt og átakanlegt.
Við erum búin að fylgjast með
þessari yndislegu stúlku vaxa og
þroskast. Þegar Hrabba amma og
Svavar afi voru að passa hana reynd-
um við að koma sem oftast í heim-
sókn. Ferskt er í minningunni fyrsta
brosið, ferðalagið í hlaupagrindinni,
fyrstu skrefin og öll orðin sem voru að
koma. Mikið var stoltið hjá minni þeg-
ar hún gat hlaupið og skemmtilegt
var að fá Kristófer frænda til að elta
sig og þá var sko hlaupið hratt á tán-
um. Það er sárara en tárum taki að
þurfa að kveðja þig, elsku Hrafnhild-
ur Líf.
Elsku Baldur og Sóley, það hefur
verið yndislegt að sjá ykkur þroskast
í foreldrahlutverkinu og sár er sorgin
þegar þið kveðjið litla augasteininn
ykkar. Við verðum að reyna að trúa
því að allt hafi einhvern tilgang
hversu sárt sem það er.
Elsku Baldur og Sóley, Hrabba
systir og Svavar og aðrir aðstandend-
ur, Guð styrki ykkur í þessari miklu
sorg.
Inga langamma,
Svanhvít, Skúli og börn.
Elsku litla frænkan okkar. Mikið
var erfitt að fá fréttirnar af veikindum
þínum og vera svona langt í burtu og
geta svo lítið gert – nema bíða og
vona. Og hugsa um þig eins og við
mundum þig, lítinn ljóshærðan engil
með stór, blá augu. Alltaf svo geðgóð,
alltaf svo brosmild og efnileg í því að
verða ákveðin kona.
Við börðumst með þér í huganum
og við báðum fyrir þér en allt kom fyr-
ir ekki. Það er sárt og erfitt að kveðja
svo lítið barn sem var rétt að hefja líf-
ið. Minningarnar um þig geymum við
alltaf hjá okkur.
Þú litla barn, sem ég þráði að faðma,
umvefja elsku, vaxa með þér.
Líf þitt var svo stutt
og hér er ég eftir hugsandi um það,
sem hefði getað orðið.
Kannski í eilífðinni fáum við
að hlæja og gráta, faðmast og vaxa.
Og vinna upp þann tíma,
sem vð aldrei áttum.
(Úr Gleym-mér-ei.)
Elsku Baldur frændi og Sóley, guð
gefi ykkur styrk og æðruleysi svo að
þið getið saman unnið úr sorg ykkar.
Munið að þið eruð ekki ein.
Spor lífsins eru þung,
en ég get ekki gengið veginn fyrir þig.
Spor þín eru þín,
en ég mun ganga með þér.
Ég þekki þína sorg
en ég get ekki grátið þínum tárum.
Tárin þín eru þín,
en ég mun gráta með þér.
(Guðmundur K. Brynjarsson.)
Kristín, Jón og börn,
Hallormsstað.
Mín elskulega litla frænka, mér
finnst ótrúlegt að vera að kveðja þig
eftir þína stuttu ævi sem þó er full af
minningum. Við hittumst alltaf í Graf-
arvoginum hjá Hröbbu ömmu þinni
og Svavari afa og þá var nú yfirleitt
fjör og þú á hlaupum um stofuna.
Mikið var nú gaman þegar Kristófer
frændi ýtti þér fram og til baka í stof-
unni á litla bílnum. Þá skein skær
gleði í þessu fallega andliti.
Sú minning er mér ljóslifandi þegar
við sátum saman við borðið hjá
Hröbbu ömmu og gæddum okkur á
kræsingum, þú passaðir vel upp á að
ég væri aldrei með tóman disk. Elsku
Hrafnhildur Líf mín, ég þakka fyrir
þær góðu stundir sem við áttum sam-
an og geymi þær í minningunni.
Elsku Baldur frændi og Sóley, Guð
styrki ykkur og blessi.
Sigríður María.
Elsku Sóley og Baldur. Ég trúi því
varla ennþá að litla perlan ykkar sé
farin frá okkur, litla ljósið okkar allra
sem var alltaf brosandi og í góðu
skapi. Það var augljóst að henni leið
vel og við getum huggað okkur við að
hún átti gott líf þó að hún hafi verið
alltof stutt hjá okkur. Hún skilur eftir
stórt skarð sem erfitt er að fylla.
Eftir sitja allar góðu minningarnar
um hana sem geta yljað okkur og
huggað í sorginni.
Minningarnar eru svo margar.
Eins og þegar hún sagði nafnið mitt
í fyrsta skipti fyrir stuttu, þá var ég
sko montin. Þegar ég kom til ykkar
var alltaf tekið á móti mér með stóru
brosi og svo settist hún á gólfið hjá
dótinu sínu og linnti ekki látum fyrr
en ég var sest hjá henni og farin að
byggja úr kubbunum eða klæða
dúkkuna hennar í föt.
Og þegar þið komuð til mín og litlu
hendurnar hennar bönkuðu laust á
dyrnar hjá mér stóð hún voða montin
yfir að hafa bankað sjálf.
Hún gat endalaust leikið sér með
eldgamlan dúkkuvagn sem ég átti
þegar ég var lítil, og talaði í litlu „seg-
ulstálssímana“.
Minningarnar eru endalausar um
yndislega prinsessu.
Elsku Sóley, Baldur og fjölskylda.
Ég votta ykkur mina dýpstu sam-
úð. Megi góður Guð vera með ykkur
og styrkja ykkur og hugga í þessari
miklu sorg.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Hrafnhildur Líf, sofðu rótt.
Hinsta kveðja,
Fríða Björk Sandholt.
Hrafnhildur Líf vinkona okkar hef-
ur kvatt þennan heim allt of snemma.
Óbætanlegt skarð myndaðist í barna-
hópnum hennar Elvu þegar hún
kvaddi. Við viljum minnast hennar
með þessum línum:
Orðlaus ástarkveðja
er okkar hjartans mál,
meðan hugur harmar
horfna barnsins sál.
Bliki bjartar vonir, brúi dauðans höf.
Ljóssins trú oss lýsi, lífsins vöggugjöf.
(Þóra frá Kirkjubæ.)
Um leið og við þökkum Hrafnhildi
Líf fyrir allt sem hún gaf okkur á
þeim stutta tíma sem hún lifði vottum
við foreldrum hennar og fjölskyldu
okkar dýpstu samúð.
Eiríkur Óli, Sara Dís,
Védís Rún, og Tómas.
Elsku hjartans Hrafnhildur Líf.
Við kveðjum þig með miklum sökn-
uði. Alltaf þótti okkur gaman að koma
í heimsókn til þín, þar sem þú komst
ávallt brosandi á móti okkur. Við
munum aldrei skilja hvernig lífið get-
ur verið svona ósanngjarnt, að taka
frá okkur svona lítið og fallegt líf, því
þar varst þú réttnefnd. Við vitum að
þótt þú sért horfin á braut, þá ertu að
fylgjast með og gæta foreldra þinna.
Þau elskuðu þig meira en lífið sjálft og
vildu allt fyrir þig gera.
Mér er sem leggi ég lófann
á litla höfuðið þitt,
biðjandi Guð að geyma
gullfagra barnið mitt.
(Þýð. B. Gröndal.)
Elsku Sóley, Baldur og aðrir að-
standendur, við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni.
Guð geymi þig, elsku Hrafnhildur.
Þínar vinkonur
Bjarnrún og Ingibjörg Aldís.
Elsku litla frænka.
Ég fékk að heyra síðastliðna helgi
að þú lægir mikið veik á sjúkrahúsi og
væri vart hugað líf. Tilfinninguna að
heyra svona frétt er ekki hægt að
lýsa. Við báðum fyrir að þú mættir
vakna og fara heim með foreldrum
þínum aftur. Foreldrum sem elskuðu
þig svo heitt. En á mánudag var ljóst
að svo yrði ekki. Þín verður sárt sakn-
að af öllum sem fengu að sjá þig og
kynnast þér. Mikið hef ég grátið
ósanngirni þessa lífs undanfarna daga
að taka svo lítið barn frá þeim sem
elska það. En því miður ráðum við
minnstu um það.
Elsku Sóley, Baldur, Hrabba mín
og Svavar og allir sem elskuðu litlu
dísina, megi guð og allir góðir vættir
vaka yfir ykkur og hjálpa í þessari
ólýsanlegu sorg. Og litla Hrafnhildur
Líf ég trúi því að þegar sá dagur kem-
ur þá eigum við öll eftir að hittast aft-
ur.
Þessa litlu bæn höfum við beðið á
kvöldin þegar við kveiktum á kertinu
þínu.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur,
Edda Björk, Svanur Þór, Örn
Blævarr og Theódór Breki.
HRAFNHILDUR LÍF
BALDURSDÓTTIR