Morgunblaðið - 19.05.2003, Blaðsíða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. MAÍ 2003 23
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
tveim dögum seinna fórst þú frá
jörðu.
Þitt barnabarn,
Malín.
Nú kveðjum við þig með söknuði,
elsku afi minn. Það er svo tómlegt
þegar við förum í heimsókn til
ömmu af því að þú ert ekki þar. Þú
varst oft úti í garði eða inni í gróð-
urhúsi að rækta rósir og dalíur. Við
munum sakna þín sárt, en vonum
að þú sért á betri stað í himnaríki.
Ég á erfitt með að trúa því að þú
sért ekki hér, en maður verður bara
að sætta sig við það. Eftir að hafa
séð hvað þér leið illa þessa síðustu
daga, þá reynir maður bara að
hugsa um að þér líði betur núna.
Þín sonardóttir,
Kamilla.
Elsku afi, það er svo skrítið að þú
skulir vera dáinn. Það er skrítið að
koma í Grundargerðið og enginn afi
til staðar sem byrjar á að atast í
manni og stríða. Þú áttir svo mikið
af fínum og fallegum blómum og
stundum gafst þú og amma okkur
blóm úr garðinum ef við lofuðum að
hugsa vel um þau. Það var líka
gaman að tuskast við þig. Þú hélst
með vonlausu fótboltaliði, mestu
tuddurum alheimsins í fótbolta, og
það var ótrúlega gaman að benda
þér á hvað þeir voru lélegir.
Við munum alltaf muna hvað við
vorum lánsöm að eiga svona góðan
afa. Þú varst svo skemmtilegur,
góður, sérstakur og sterkur. Við
söknum þín.
Jón Reynir, Úlfhildur
og Ingibjörg.
Síðla sunnudaginn 11. maí barst
sú fregn félögum Garðyrkjufélags
Íslands að Kristinn Helgason væri
allur. Þótt vitað væri að Kristinn
væri alvarlega sjúkur setti mann
hljóðan, Kristinn, sem áður hafði
háð baráttu við erfiðan sjúkdóm og
staðið keikur upp frá þeirri glímu,
hafði nú látið í minni pokann.
Hvarvetna sem Kristinn kom var
eftir honum tekið, bæði var hann
myndarlegur að vallarsýn og eins lá
hann ekki á liði sínu, þegar honum
þótti með þurfa. Þótt Kristinn væri
ekki lengi formaður Garðyrkju-
félags Íslands var hann í hugum fé-
lagsmanna, sem honum kynntust,
Formaður með stórum staf. Krist-
inn var formaður á árunum 1966–
1970, en hafði áður verið varafor-
maður í eitt ár. Iðulega hefur þess
verið minnst að Kristinn og félagar
hans gerðu í raun hallarbyltingu í
Garðyrkjufélaginu, þegar hann varð
formaður, þar sem áratugina á und-
an höfðu það verið menn með sér-
staka menntun á ræktunarsviðinu,
sem stjórnuðu félaginu. Nú tóku
áhugamenn ótrauðir við forystunni
og félagið hefur síðan verið sam-
starfsvettvangur þeirra, sem hafa
yndi af ræktun, lærðra sem leikra.
Fjögur ár eru ekki langur tími í
starfsævi félags sem er bráðum 120
ára en Kristinn og hans samstarfs-
menn í stjórninni voru mjög frjóir
og komu hlutunum á hreyfingu.
Hér verður aðeins minnst á nokkra
þætti í starfsemi félagsins, sem eiga
rót sína að rekja til þessa tímabils.
Fréttabréfið Garðurinn kom fyrst
út 1967 og á sama ári var fyrsta
garðaskoðunin haldin. Nú gætu lík-
lega fáir hugsað sér Garðyrkju-
félagið án fréttablaðs eða garða-
skoðunar, sem er helsta samkoma
félagsmanna, árviss atburður, sem
beðið er með eftirvæntingu. Krist-
inn beitti sér mjög fyrir stofnun
deilda innan félagsins. Fyrsta deild-
in var dalíudeildin, sem síðar varð
sjálfstæður klúbbur, dalíuklúbbur-
inn, sem Kristinn var lengi mjög
virkur í. Síðar komu deildir víðs
vegar um landið.
Eftir að Kristinn lét af for-
mennsku dró hann sig í hlé frá
störfum innan félagsins um skeið,
en okkur til mikillar ánægju kom
hann aftur til starfa, hélt fyrir-
lestra, stjórnaði fundum og skrifaði
greinar. Við Kristinn áttum gott
samstarf, hann var jákvæður, hrós-
aði þegar honum þótti vel gert, en
sagði líka hreinskilnislega þegar
honum þótti eitthvað miður fara.
Kristinn var heill og hreinskiptinn.
Það var mikið ánægjuefni að fá
að veita honum gullmerki félagsins
á aldarafmæli þess, æðsta heiðurs-
merkið, sem hann sjálfur afhenti
Ingólfi Davíðssyni fyrstum manna.
Nú er skarð fyrir skildi, ekki er
lengur hægt að ausa af fróðleiks-
brunni Kristins, sem var manna
best að sér um ræktun og ótrauður
við að prófa lítt reyndar plöntur.
Kristins verður minnst lengi innan
Garðyrkjufélags Íslands og við vott-
um Ingibjörgu konu hans og fjöl-
skyldunni allri innilega samúð okk-
ar.
Ljóðlínur Stephans G. Stephans-
sonar í kvæðinu „Greniskógurinn“
lýsa þessum þróttmikla og hrein-
skiptna félaga betur en mörg orð og
ég vil gera þau orð að mínum:
„Bognar aldrei – brotnar í
bylnum stóra seinast.“
F.h. Garðyrkjufélags Íslands,
Sigríður Hjartar.
Kveðjur frá
Stómasamtökum Íslands
Haustið 1977 kom lítill hópur
stómaþega og velunnara þeirra
saman í þáverandi húsakynnum
Krabbameinsfélags Íslands við Suð-
urgötu í Reykjavík. Greinilega var
þörf á að sinna hjálpartækjamálum,
samskiptum við lækna og hjúkr-
unarfólk og aðstoða sjúklinga sem
voru að fara í stómaaðgerðir vegna
krabbameins eða af öðrum ástæð-
um.
Við héldum því áfram að hittast
reglulega og smám saman fjölgaði í
hópnum. Þeirra á meðal var Krist-
inn Helgason sem fór að starfa með
okkur um tveim árum eftir að þessi
óformlegi hópur var stofnaður.
Hann var vanur félagsmálamaður,
skeleggur og tillögugóður og reynd-
ist okkur frá upphafi góður liðsauki.
Sem talsmaður Stómahópsins og
fyrsti formaður Stómasamtaka Ís-
lands, sem stofnuð voru haustið
1980, átti ég ánægjulegt samstarf
við Kristin og hann tók mjög virkan
þátt í stofnun samtakanna. Vorið
1981 tók hann við formennskunni,
var formaður til 1983 og aftur frá
1985–1989 og sat enn um sinn í
stjórninni. Þannig mótaði hann öðr-
um fremur starfsemi samtakanna á
9. áratugnum, beitti sér m.a. fyrir
útgáfu fréttabréfs sem bráðlega
kemur út í 100. skiptið, efldi mjög
tengsl við erlend stómasamtök,
bæði á Norðurlöndum og annars
staðar, og studdi dyggilega við
heimsóknaþjónustuna. Reyndar var
hann sjálfur virkur í henni um
margra ára skeið og gaf mörgum
stómaþeganum holl ráð og uppörv-
un á erfiðum stundum, með alúð-
legri framkomu og glaðværð.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um okkar ágæta félaga frá
þessum árum. Eina þeirra geymi ég
vel en það er minningin um ferð
okkar á ráðstefnu Evrópusambands
stómafélaga í London haustið 1986
þar sem við sögðum frá starfsem-
inni hjá okkur og urðum margs vís-
ari um hagi stómaþega í ýmsum
Evrópulöndum. Þá eins og ætíð
stóð allt eins og stafur á bók sem
Kristinn tók að sér að skipuleggja,
hann átti auðvelt með að blanda
geði við fólk og ferðin var í senn
gagnleg og skemmtileg enda Krist-
inn afbragðs ferðafélagi. Við kunn-
um báðir vel að meta gestrisni
Bretanna sem héldu ráðstefnuna og
í lok eins fundarins vorum við svo
lánsamir að eiga eftirminnilegt
samtal við breska skurðlækninn
Brian Brooks sem var einn helsti
frumkvöðull í stómaaðgerðum á lið-
inni öld. Þessi merki maður, sem þá
þegar var heimsfrægur og aðlaður
skömmu síðar, var alþýðlegur og
viðræðugóður, og þótti mér Krist-
inn hitta naglann á höfuðið þegar
hann sagði við mig á eftir að lækn-
irinn minnti helst á hressilegan, ís-
lenskan bónda.
Kristinn Helgason vann mikið og
gott starf í þágu Stómasamtaka Ís-
lands. Hann kveðjum við nú með
virðingu og þökk og vottum að-
standendum innilega samúð.
Ólafur R. Dýrmundsson.
✝ Katrín Sigurðar-dóttir fæddist í
Kirkjulandshjáleigu
í Landeyjum 27. maí
1930. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
laugardaginn 10.
maí síðastliðinn.
Foreldrar Katrínar
voru Sigurður Sig-
urðarson frá Aust-
ur-Sámstöðum í
Fljótshlíð, f. 26.
ágúst 1893, d. 19.
maí 1980, og lngi-
björg Ólafsdóttir frá
Lækjarbakka í Mýrdal, f. 18.
ágúst 1888, d. 5. ágúst 1968.
Systkini Katrínar eru: Ágústa, f.
1918, gift Axel Reynhold Krist-
jánssyni, d. 1995, Anna, f. 1921,
d. 1949, gift Eggerti Ólafsson
Sigurðssyni, d. 1987, Sigurður,
f. 1924, kvæntur Þóru Þórarins-
dóttur, og Margrét, f. 1934, gift-
ist Jakobi Sigurði Árnasyni, þau
skildu.
Katrín giftist 13. júní 1953
Guðlaugi Jónssyni verslunar-
manni, f. 11. desember 1931.
Foreldrar hans voru Soffia Frið-
riksdóttir, f. 22. júlí 1900, d. 12.
ágúst 1968, og Jón Jónsson, f.
27. september 1890, d. 14. júní
1982. Þau Guðlaugur og Katrín
eiga tvö börn, þau eru: a) Ingi-
björg Anna, f. 11.
apríl 1954, gift Þor-
steini Þorsteins-
syni, f. 13. apríl
1952. Synir þeirra
eru; Þorsteinn Örn,
f. 6. nóvember
1976, unnusta
Berglind Gerða Sig-
urðardóttir, dóttir
þeirra Bríet Líf, f.
11. apríl 2001; Guð-
laugur Þór, f. 18.
september 1978,
unnusta María Ósk
Kristjánsdóttir;
ennfremur á Þor-
steinn Gunnar Bergmann, f. 26.
mars 1971, kvæntur Guðbjörgu
Rósu Guðjónsdóttur, sonur
þeirra er Ísak, f. 3. ágúst 1998.
b) Jón, f. 21. júní 1958, kvæntur
Katrínu Pétursdóttur, f. 23. maí
1962, dóttir þeirra er Erla Katr-
ín, f. 28. júní 1992.
Katrín ólst upp í Fljótshlíðinni
á æskuheimili sínu á Sámstöðum
þar til hún flutti til Reykjavíkur,
og sá um börn og heimili þar til
börnin komust á legg, þá hóf
hún störf utan heimilis og starf-
aði allt frá því hjá Efnalauginni
Úðafossi. Hún lét af störfum fyr-
ir fjórum árum.
Útför Katrínar verður gerð
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma mín.
Í dag kveð ég þig með miklum
söknuði og sorg í hjarta. Ég lifði
alltaf í þeirri von að þú fengir bata
af þeim hræðilega sjúkdómi sem þú
greindist með síðastliðið haust, en
sú von mín brást og nú hefur þú
kvatt okkur hinsta sinni en minn-
ingarnar streyma, þær eru svo
margar góðar að þær verða ekki
taldar upp hér, heldur mun ég
geyma þær í hjarta mér.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
átt mömmu eins og þig, mömmu
sem alltaf var til staðar tilbúin að
hlusta, ráðleggja og hjálpa. Börnin
þín og fjölskylda voru þér allt og að
ég tali nú ekki um ömmustrákana
þína sem voru þér svo kærir og áttu
alltaf öruggt skjól hjá ömmu og afa
þegar pabbi og mamma voru ekki
heima. Þú varst líka svo handlagin
og þolinmóð, það lék allt í hönd-
unum á þér, og það kom ósjaldan
fyrir að dóttirin með þumalputtana
sína tíu bankaði upp á til að fá hjálp
hjá þér.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Megi góður Guð geyma þig elsku
mamma mín.
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Elsku tengdamamma.
Ég kveð þig í dag með þakklæti
og söknuði í hjarta. Okkar kynni
hófst fyrir rúmlega 30 árum er ég
kynntist dóttur þinni og aldrei hef-
ur borið skugga á þá vináttu, þú
varst þessi trausta kona sem varst
alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd
ef þess þurfti með, og alltaf varstu
til í að líta eftir litlu strákunum
okkar ef eftir því var leitað og mik-
ið þótti þeim gott að koma til ömmu
sinnar sem las fyrir þá og eldaði
handa þeim góðan mat.
Þú hafðir ákaflega gaman af því
að veiða og ferðast, bæði um Ísland
og til sólarlanda og fóruð þið Guð-
laugur margar slíkar ferðir. Það er
margt sem kemur upp í hugann
þegar maður hugsar til baka en
fyrst og fremst er það þakklæti fyr-
ir liðnar stundir.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Höf. ók.)
Ég óska þér góðrar ferðar elsku
tengdamamma, og ég veit að það
verður tekið vel á móti þér.
Þinn tengdasonur,
Þorsteinn Þorsteinsson.
Elsku amma.
Í dag kveðjum við ömmu okkar,
eða ömmu Kötu eins og við köll-
uðum hana. Amma var yndisleg og
hlý kona og vildi allt fyrir okkur
gera, hún passaði okkur mikið þeg-
ar við vorum litlir og það var alltaf
jafn gaman, við fórum mikið í veiði-
ferðir og ferðalög og nestisferðir.
Okkur leiddist aldrei með ömmu, ef
við höfðum ekkert að gera þá spil-
uðum við eða hún kenndi okkur að
leggja kapal og fyrir hvern kapal
fylgdi ein saga. Oft fórum við í nest-
isferðir og tíndum ber, og í lok
hverrar ferðar bjó amma til eitt
mesta snilldarberjasaft sem sögur
fara af og síðan tappaði hún á flösk-
ur til að taka með heim. Einnig var
amma frábær kokkur og sjaldan
fékk maður eins góðan mat og hjá
henni. Nú þegar amma er farin rifj-
ast upp minningar um okkur þegar
við vorum pollar, t.d. þegar amma
lét okkur í röndóttar smekkbuxur
sem við vorum ekki alveg sáttir við
þannig að við fórum út að maka
okkur alla í drullu til að losna við að
vera í buxunum. Þegar við komum
inn sá hún alveg í gegnum okkur og
smellti hún þeim í þvottavélina og
þurrkaði þær og lét okkur aftur í
þær á meðan við biðum brókarlaus-
ir og spiluðum ólsen ólsen. Við vilj-
um þakka fyrir allar samveru-
stundirnar sem við áttum elsku
amma. Guð geymi þig.
Núna ertu farin amma mín, í
hjarta mér mun ég þig geyma.
Þakka þér fyrir árin þín, þér mun
ég aldrei gleyma.
Þorsteinn og Guðlaugur.
Við mæðgurnar kveðjum nú ást-
kæra ömmu okkar, eftir erfiða og
hetjulega baráttu við hinn hörmu-
lega sjúkdóm.
Hun var yndisleg og góð kona.
Það var fyrir átta árum sem ég
kynntist henni fyrst og ég leit strax
á hana sem ömmu mína.
Þegar Bríet Líf kom í heiminn og
hún amma hélt á henni í fyrsta
skipti sá maður hvað henni leið vel í
örmum hennar, sem sýnir hversu
hlý og góð hún amma okkar var.
Við kveðjum hana með miklum
söknuði.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl í friði.
Berglind Gerða og Bríet Líf.
Elsku amma, ég sakna þín en veit
að þú ert komin á góðan stað þar
sem þér líður betur. Þú ert örugg-
lega búin að hitta langafa og lang-
ömmu og marga gamla vini sem
hafa tekið vel á móti þér. Kannski
farið þið á hestbak. Ég sakna jóla-
boðanna hjá þér og hvað það var
gaman þá. Það var líka gott að fá að
heimsækja þig á spítalann og sjá
hvað það var vel hugsað um þig.
Þín
Erla Katrín.
Þú komst eins og lítið, blessað blóm
á bjartasta lífsins vori.
Fuglarnir sungu með sætum róm,
við svifum svo létt í spori.
Þú gafst okkur dýpstan unaðsdóm
á ástinni og lífsins þori.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku Kata mín, nú er komið að
kveðjustund, það er erfitt að sætta
sig við að þú skulir vera dáin, þú ert
búin að berjast við þennan illvíga
sjúdóm, sem tók þig frá okkur á svo
skömmum tíma.
Okkur systurnar og pabba lang-
ar í örfáum orðum að þakka þér
samfylgdina og hversu góð þú varst
henni mömmu í hennar veikindum.
Hver skyldi hafa trúað því að þið
svilkonurnar færuð með svona
stuttu millibili? Ég veit að hún hef-
ur tekið vel á móti þér og nú dansið
þið saman í paradís.
Elsku Búlli, Bogga, Nonni og
fjölskyldur, megi góður guð styrkja
ykkur og vernda.
Hvíl í friði elsku Kata.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Anna Lind.
Elsku brosmilda og hlýlega Kata
mín, eins og ég kallaði þig, mig
langar að kveðja þig með smáljóði.
Þú ert ljós.
Ljós er hvar sem þú ferð.
Þú ert aldrei í myrkri.
Þú nálgast aðeins myrkrið.
Þú ert aldrei í dauðanum.
Þú nálgast aðeins dauðann
vegna þess að þegar í dauðann er komið
þá er líf.
Vegna þess að þú lifir.
Þess vegna ert þú óendanlega örugg
því Guð tekur á móti þér
með kærleika og skilning.
(Emanuelle.)
Elsku Búlli, Bogga, Jón, börn og
barnabörn, Guð styrki ykkur í
þessum mikla missi. Þín frænka
Soffía Rut Jónsdóttir.
KATRÍN
SIGURÐARDÓTTIR