Morgunblaðið - 13.08.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Soffia Nielsenfæddist í Reykja-
vík 8. maí 1922. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 2.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Ólafs-
dóttir Nielsen, f. 17.
ágúst 1895, d. 24. jan-
úar 1976, og Jørgen
C.C. Nielsen, bakara-
meistari frá Svend-
borg í Danmörku, f.
14. apríl 1890, d. 6.
apríl 1975. Soffia var
elst fimm systkina en
þau eru Guðrún, Valdemar, Ólaf-
ur og Helga.
Soffia giftist Guðjóni Sigurðs-
syni, f. 5. nóvember 1921. Foreldr-
ar hans voru Jó-
hanna I.
Bjarnadóttir, f. 19.
september 1891, d.
8. ágúst 1978, og
Sigurður Magnús-
son, f. 27. febrúar
1894, d. 2. ágúst
1955. Guðjón er elst-
ur fjögurra systkina
en þau eru Jófríður,
Rafn og Sverrir, sem
lést fyrir nokkrum
árum. Soffia og Guð-
jón eignuðust eina
dóttur, Önnu
Björgu, f. 30. maí
1964.
Útför Soffiu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku mamma mín, við pabbi
munum sakna þín, en þökkum Guði
fyrir að þú ert laus við þínar þján-
ingar og geymum minninguna um
þig í hjörtum okkar. Sofðu rótt,
elsku mamma.
Þín dóttir
Anna Björg.
Elsku Sessa mín. Nú hefur þú
fengið hvíldina eftir langvarandi og
erfið veikindi. Sérstaklega voru þrjú
síðustu árin þér þung í skauti. Þegar
ég fór frá þér laugardaginn 2. ágúst
um eftirmiðdaginn, var líðan þín
svipuð og verið hafði nokkra undan-
gengna daga, en um kl. 21.30 hringdi
hjúkrunarkona og sagði að þér hefði
versnað verulega. Ég hraðaði mér
niður á Skjól og var komin þangað að
vörmu spori. Mér brá við að sjá hve
snögglega þér hafði hrakað og ljóst
hvað yrði. Ég tók hönd þína í mína og
lagði kinn við kinn og hvíslaði að ég
væri komin til þín. Það var rétt eins
og þú hefðir beðið eftir þessu, því
stuttu seinna varst þú lögð í ferðina,
sem okkar allra bíður.
Ég veit að mamma og pabbi hafa
tekið á móti þér opnum örmum og ég
veit að þú bíður mín þegar minn tími
kemur.
Elsku Sessa mín, minningarnar
streyma í gegnum hugann. Þú varst
alltaf að hjálpa mömmu að þrífa
heima á Bestó, jafnt úti sem inni og
jafnvel gangstéttina úti á götu. Ég
minnist þess að þegar þú varst á
fullu að skúra eða bóna og bræður
okkar óðu yfir hjá þér, þá fengu þeir
heldur betur orð í eyra. Ég hef varla
verið meira en fjögra til fimm ára og
þóttist vera að sópa útitröppurnar.
Kom þá annar bróðirinn og óð yfir
þar sem ég var að sópa og auðvitað
þurfti ég að skamma hann fyrir. Þá
spurði mamma mig af hverju ég léti
svona og svaraði ég að það ætti mað-
ur alltaf að gera þegar maður væri
að sópa – þarna sérðu hversu fljót ég
var að læra þetta.
Einnig minnist ég þess ef ég var
lasin, að ég bað mömmu að hringja
til þín í vinnuna og láta þig vita. Þá
vissi ég að þú kæmir með dúkkulísur
eða litabók, liti og nammi. Alltaf
varstu gefandi mér hvaðeina. Þú
varst mér ávallt eins og besta
mamma, börnunum mínum og
barnabörnum eins og amma. Elsku
Sessa mín, ég hef aldrei getað full-
þakkað þér allt það sem þú hefur
gert fyrir mig og mína. Víst munu
Anna Björg og Guðjón eiga okkar
stuðning vísan.
Sessa mín, manstu þegar þú
komst til mín á Móaflötina, skipti eft-
ir skipti að „moldvarpast“ í garðin-
um, þá var nú stuð á „minni konu“.
Mikið eigum við eftir að sakna þín.
Nú eigum við ekki eftir að heyra þig
segja „ó, hvað þetta er gott“ yfir
sunnudagskaffinu. Ég gæti haldið
áfram endalaust, en læt hér staðar
numið.
Elsku Anna Björg og Guðjón, ég
veit að þetta er ykkur erfitt, en ég
veit líka að þið eruð fegin því að nú er
hún laus við allar þjáningar og komin
til þeirra sem henni þótti svo vænt
um. Þið voruð svo dugleg við að
heimsækja hana, nánast á hverjum
degi, og styðja hana í veikindum
hennar. Guðjón minn, ég vona að þú
jafnir þig eftir veikindin og Guð gefi
þér góða heilsu á ný. Elsku Anna
Björg mín, þú ert algjör hetja og átt
allt hrós skilið. Þú hefur verið for-
eldrum þínum mikið góð dóttir og
gert allt fyrir þau, sem í þínu valdi
hefur staðið.
Læknum og hjúkrunarfólki á
Skjóli þökkum við fyrir frábæra
umönnun, mikla hlýju og góðvild.
Einnig þökkum við læknum og
hjúkrunarfólki á Landakoti, en þar
dvaldi hún á árunum 2001–2002.
Elsku Sessa mín, Guð blessi þig og
varðveiti að eilífu. Hjartans þökk
fyrir allt.
Þín „litla“ systir
(Lilla) Helga.
Ég ásamt tveim yngri systkinum,
Ólafi Karli og Þorgerði, ólumst upp á
Bergstaðastræti 29 með foreldrum
okkar, Ólafi og Ragnheiði, í húsi afa
og ömmu ásamt systkinum pabba.
Fyrstu minningar af föðursystur
minni, Sessu, voru að ég sat í þvotta-
bala í sturtunni úti í vaskahúsi á
Bestóinu, Sessa hafði tekið mig með
sér í sturtu. Þegar við urðum eldri
fór hún oft með okkur inn í gömlu
sundlaugarnar í Laugarnesi eða nið-
ur í Nauthólsvík. Hún hafði mikið
yndi af sundi og allri útiveru en einn-
ig naut hún þess bara að láta sólina
skína á sig á pallinum svokallaða á
Bergstaðastræti 29. Það var oft mik-
ill hlátur í kringum Sessu. Hún var
falleg með dökkt, þykkt liðað hár
sem ég fékk oft að greiða. Hún var
líka fjörug og skemmtileg og hafði
frá mörgu að segja. Barngóð var hún
með afbrigðum og man ég vel eftir
sögum sem hún sagði okkur krökk-
unum þó nú séu liðin um 50 ár. Gjaf-
mild var hún og naut þess alla tíð að
gefa frekar en að þiggja. Sessa vann
lengi í Mjólkurbúð Mjólkursamsöl-
unnar við Kárastíg og þangað tipl-
uðu oftar en einu sinni litlir fætur frá
Bergstaðastrætinu því vitað var að
þegar á leiðarenda var komið beið
okkar súkkulaði og annað góðgæti.
Við minnumst einnig Sessu í garð-
inum við númer 29 þar sem hún sló
grasið, hugsaði um blómin og garð-
inn. Kústurinn var oft á lofti og þá
var nú sópað, það var pallurinn,
tröppurnar, stéttin og alveg út í götu
og stundum lengra. Einnig þvoði hún
gluggana á húsinu, kjallara, hæð og
ris. Til þess notaði hún óskaplega
langan kúst með bambusskafti. Við
systkinin stóðum oft fyrir innan
gluggana þegar kústurinn kom löðr-
andi í sápuvatni og höfðum gaman
af. Bakatil við skúrinn, þar sem afi
okkar hafði hænsni og Diddi frændi
dúfurnar, voru tvær stórar ösku-
tunnur. Þær voru alltaf í toppstandi
því að Sessa bronsaði þær reglulega.
Sessa hafði mikið yndi af dansi og
fór stundum á laugardagskvöldum á
gömlu dansana með vinkonunum.
Ég og Óli nutum góðs af, því áður en
lagt var af stað var útvarpið sett á
fullt og hún dansaði við okkur á
stofugólfinu hjá afa og ömmu. Þetta
voru tvær samliggjandi stofur opnar
á milli þannig að hægt var að ná upp
miklum hraða á stífbónuðu gólfinu,
Togga var lítil en man eftir að hafa
horft á ósköpin.
Sessa bjó í fallegri íbúð í risinu
ásamt eiginmanni sínum, Guðjóni
Sigurðssyni sjómanni, sem er mikill
sómamaður og barngóður eins og
Sessa var. Einkadóttirin Anna Björg
fæddist 1964 foreldrunum og ætt-
ingjum til mikillar gleði. Hún var líf-
legt barn með fallegt rauðleitt
hrokkið hár og hún var snör í snún-
ingum eins og mamma hennar. Örlít-
il tiplaði hún á tánum eins og ball-
erína öllum til ánægju og þá
sérstaklega stoltum foreldrunum.
Alltaf var notalegt að heimsækja
Sessu, Guðjón og Önnu Björgu í
hlaðið kaffiborð þar sem lengi var
setið og talað um gamlar góðar
stundir. Stundum var rifjað upp þeg-
ar ég passaði fyrir þau er þau fóru á
bíó. Þá hafði ég sett krullupinna í lið-
að hárið á Sessu, ég vildi ekki skilja
Guðjón eftir útundan og setti líka í
slétt hárið á honum, hann varð snar-
hrokkinn og líkaði vel.
Þær eru margar og góðar minn-
ingar sem við höfum um Sessu, hún
var einstök og við öll sem þekktum
hana munum sakna hennar. Erfið-
astur verður missirinn fyrir Guðjón
og Önnu Björgu, megi minning um
góða eiginkonu og móður gefa þeim
styrk.
Guðrún Ólafsdóttir Nielsen.
Samt vissirðu að Dauðinn við dyrnar beið.
Þig dreymdi að hann kæmi hljótt
og legði þér brosandi hönd á hjarta.
Svo hvarf hann, en ljúft og rótt
heyrðirðu berast að eyrum þér óm
af undursamlegum nið.
Það var eins og færu þar fjallsvanir
úr fjarlægð með söngvaklið.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum – andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn – og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
(T. Guðm.)
Elsku Sessa, takk fyrir allan þann
tíma sem þú gafst okkur, við söknum
þín.
Systkinin
Guðrún og Jökull Karl.
Elsku Dedda. Það var ósköp sárt
að heyra að þú værir farin frá okkur.
Samt gleðjumst við yfir því að nú er
þínum erfiðu veikindum lokið. Við
vitum að þú átt eftir að fylgjast með
okkur. Það kom best fram í draumn-
um hennar Elínar Helgu.
Hún var stödd í Vestmannaeyjum
og vissi ekki að þú hefðir dáið á laug-
ardagskvöldinu. Elín hringdi heim
til sín á sunnudeginum og spurði
hvort að það væri ekki allt í lagi með
Deddu því þú hefðir birst henni í
draumi og gefið henni að borða Ora-
fiskibollur og litla skrautkexið með
sykurtoppunum og síðan kvatt hana
með kossi. Eftir það fannst henni
mamma sín segja sér að þú værir dá-
in. Þú komst sem sagt til Eyja að
kveðja Elínu. Þú varst okkur litlu
stelpunum alveg einstök, alveg eins
og allra, allra besta amma. Okkur
þótti óskaplega vænt um þig. Guð
gefi þér góða nótt, elsku Dedda.
Nú legg ég augun aftur
ó, Guð, þinn náðarkraftur,
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engill, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Elín Helga, Svava, Guðrún
Hrefna, Helga Þöll og
litla Gréta Lind.
Elsku Dedda mín. Það er erfitt að
þurfa að kveðja þig og minningarnar
eru margar. Þú hefur alltaf verið
fastur punktur í lífi mínu – full af ást,
kærleika og „einn enn“ kossum. Ég
var svo oft hjá þér í Meðalholtinu,
næstum daglega frá því að ég var
ungbarn og fram að sex ára bekk.
Frá þessum tíma minnist ég helst
Deddusúpu, pulsubrauðs með
rækjusalati og nestisferða á Mikla-
tún. Alltaf var tekið á móti manni
með brosi, þessu stóra brosi sem
kom beint frá hjartanu. Eftir að ég
eltist hætti ég að koma alltaf eftir
skóla en þær voru ófáar helgarnar
sem ég dvaldi hjá þér, Önnu Björgu
og Guðjóni. Mér fannst þetta það al-
skemmtilegasta sem ég vissi, enda
var stjanað við okkur og það eina
sem við Anna Björg þurftum að gera
var að skemmta okkur á milli veit-
inganna. Einnig eru allar jólagjafirn-
ar minnisstæðar, alltaf komu margir
pakkar frá ykkur þar sem nöfnum á
ykkur þremur var bara víxlað eftir
kortum, svo að það væri nú ekki eins
áberandi hvað pakkanir voru margir.
Ég er svo stolt og ánægð yfir því
að bera nafnið þitt, hef alltaf verið
það. Þú kallaðir mig oftast „nöfnu“
þína og það þótti mér alltaf svo vænt
um. Ég elska þig af öllu hjarta og
mun leggja mig fram við að reynast
Önnu Björgu jafnvel og þú reyndist
mér alltaf.
Elsku Anna Björg mín og Guðjón,
við Valdimar sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Megi
góður Guð styrkja ykkur í sorginni.
Dedda mín, þú hvílir nú í faðmi
Guðs og englanna og ég veit að afi og
amma hafa tekið fagnandi á móti
þér. Þakka þér fyrir allt sem þú
varst, þú munt aldrei gleymast og
þín verður sárt saknað.
Þín nafna
Soffia Dögg.
Elsku Sessa mín, ég var stödd úti
á landi þegar þú kvaddir þennan
heim og Dossa systir hringdi til að
segja mér fréttirnar. Vissulega var
það sorglegt en það var ekki laust við
að mér létti þín vegna, elsku Sessa
mín, því þú varst búin að vera svo
lengi lasin.
Ég kom ekki í bæinn fyrr en
nokkrum dögum seinna og því hafði
ég ekki farið með fjölskyldunni
minni og kvatt þig. En í staðinn
komst þú til mín í draumi og kvaddir
mig og það var góður draumur. Mér
fannst ég vera komin inn í herbergi,
þar sem þú lást, til þess að kveðja þig
í hinsta sinn. Í þann mund sem ég
faðma þig þá hrekkur þú upp og tek-
ur á móti mér eins frísklega og þú
gerðir á hverjum morgni, þegar ég
kom í pössun til þín sem lítil stúlka.
„Nei, ert þú komin?“ sagðir þú við
mig. Ég var vissulega hvumsa við
þessum viðbrögðum frá þér á þessari
stundu og sagði þér að ég hefði nú
síst átt von á þessu frá þér núna, þú
bara talaðir og allt saman. Þá svar-
aðir þú mér skælbrosandi með þínu
hlýja, gamla, góða, brosi: „Jú, þú
ættir bara að vita, Svava mín, að nú
líður mér sko vel. Þetta er bara alveg
dásamlegt!“ Betri kveðju gastu ekki
gefið mér, takk fyrir það. Nú er ég
sannfærð um það að þér líður vel.
Minningarnar eru margar sem
streyma upp í huga mér, enda áttum
við tvær saman ófáar stundirnar í
Meðalholtinu á meðan mamma og
pabbi voru að vinna og Anna Björg
var í skólanum og Guðjón í vinnunni.
Alltaf byrjuðum við í eldhúsinu og að
loknum morgunverði fórum við inn í
stofu og þú fórst í morgunleikfimi
með útvarpinu. Oft löbbuðum við
saman í búðina með innkauptöskuna
í eftirdragi og heilsuðum upp á
Nönnu í leiðinni. Ófáar ferðirnar fór-
um við niður í kjallara þar sem þú
sinntir þvottinum, en ævintýralegast
fannst mér kjallaraherbergið og eins
háaloftið. Þar var saman komið alls
konar dót frá ýmsum tímum sem
gaman var að skoða.
Hjá þér átti ég öruggt skjól og hjá
þér þótti mér gott að vera, enda
varstu mér ávallt alveg einstaklega
góð.
Ég kveð þig, hugann heillar minnig blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku Sessa, ég kveð þig nú að
sinni, en í hjarta mínu geymi ég
minninguna um þig, minninguna um
hjartahlýja og góða konu sem allt
vildi fyrir alla gera. Og ég veit að
þannig lifir þú áfram hjá öllum þeim
sem voru svo heppnir að þekkja þig.
Þín
Svava Garðarsdóttir.
SOFFIA
NIELSEN
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endur-
gjaldslaust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og
grein hefur borist) eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma). Tekið er á móti afmælis- og minning-
argreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykja-
vík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri.
Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um
hvar og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útför-
in verður gerð og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálf-
um. Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög
(með bilum) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi,
mánudegi eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á
föstudegi. Berist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist á réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina