Vísir - 26.03.1981, Síða 16

16
VÍSIR
Fimmtudagur 26. mars 1981
Bridgeáhugamaður
hringdi:
Ég hef það fyrir satt að skákæði
hafi gripið um sig á mörgum
vinnustöðum i borginni. Mér
skilst að þetta sé jafnvel orðið svo
slæmt á mörgum vinnustöðum að
menn geri ekkert annað en að
ræða um skák liðlangan daginn.
Það keyrði þó um þverbak
þegar upplýst varð að heims-
meistaraeinvigið I skák ætti ekki
aö verða hér á landi. Þá uröu
þessir skákáhugamenn svo illir
að við þá varö vart mælandi, og
voru margir vinnustaðir óstarf-
hæfir á meðan aldan gekk yfir.
Tilefni þessara áminninga
minna er það að ég tel algjörlega
ófærtútá hvaða braut skákiþrótt-
in er að fara. Hún er ekki gædd
nokkrum virðuleika lengur, allir
ekkisens aular, láta sig dreyma
um milljónir i verðlaun og ham-
ast við að tefla i vinnutimanum,
þvi ekki má 8 tima törn liða án
þess að þeir haldi sér i þjálfun.
Oðru máli gegnirum Bridge, og
held ég að þar komi tvennt til. 1
fyrsta lagi er það svo að sérstak-
ar manngerðir spila bridge. Þetta
eru léttir karakterar og með
greind fyrir ofan meöallag. Auk
þess er andinn i kringum þetta
ekki þrunginn sömu spennu og i
taflinu, menn hæða hver annan,
slá á lettari strengi og ræða
saman, að visu á flóknu máli sem
ekki er á allra valdi að skilja. Þvi
held ég að það sé ihugunarefni
fyrir forstjóra á vinnustöðum,
hvort ekki eigi að hvetja starfs-
fólk fremur til bridgeiðkunar,
heldur en þetta endalausa
þegjandi tafl, þar sem menn
endurtaka sömu vitleysurnar
aftur og aftur, aðeins tveir geta
leikið, en hinir verða að stein-
halda sér saman svo ekki raskist
þunnir heilaþræðir, af „óhljóðun-
um”.
Saga til næslabæjar:
Nota útlenda ÞJónustu
í stað Inntendrar
A.J. skrifar:
NU eigum við Islendingar i vök
að verjast i samgöngumálum. Að
okkur er sótt frá Utlöndum og nU
sérstaklega frá Danmörku. Ot
yfir tekur þó að ferðaskrifstofan
Landsýn/Samvinnuferðir skuli
gera samning við danskt leigu-
flugfélag þegar þvi stendur til
boða að fljUga með islensku
félagi. I öðrum löndum er viða
hreyfing i gangi sem heitir „not-
um innlent”, innlenda þjónustu
og innlendar vörur. í Banda-
rikjunum er fólk hvatt til að ferð-
ast innanlands en eyða ekki
gjaldeyri i utanlandsferðir. A
sama tima hleypur Land-
sýn/Samvinnuferðir i fangið á
dönsku leiguflugfélagi og segist
hafa fengið betri kjör en hja Flug-
leiðum. Hins vegar auglýsir
Kjartan Helgason ferðir og dvöl i
samskonar sumarhUsum i Dan-
mörku á miklu lægra verði en
þessi ferðaskrifstofa launþega og
samvinumanna. Það hefði ein-
hverntfma þótt saga til næsta
bæjar að Samvinnuhreyfingin og
launþegasamtökin gengju á und-
an með að nota sér Utlenda þjón-
ustu þegar innlend þjónusta og
sennilega miklu betri er i boði.
Með þökk fyrir birtinguna.
EQLEI
TILLEBAST
Halldór hringdi:
A lesendasiðu Visis fyrir nokkr-
um dögum, sá ég grein eftir
„sannfærðan”, þar sem hann
hvatti ungt fólk til þess að kynna
sér kristilegt starf af eigin raun,
og láta ekki aðra segja sér að i
starfi með ungu fólki á þessum
vettvangi væri ekkert nema þulur
og væl. Ég vildi aðeins koma þvi
að að ég lét tilleiðast og skrapp
niður á Amtmannsstig á laugar-
dagskvöldið og þar var siður en
svo leiðinlegt að dveljast.
Sjálfur hef ég nokkuð pælt i trU-
málum, svona Utaf fyrir mig, þvi
ég taldi að ég ætti varla samleið
með þeim hópum sem maður
hefur heyrtkenna sig við kristileg
samtök. Ég sé nU að ég hef vaðið i
villu og reyk i þessu máli. Þarna
var ungt fólk alveg eins og ég og
þU, það var hresst, hafði heil-
brigðar skoðanir og var fyrst og
fremst lifsglatt og þægilegt i
framkomu. Ég held að fleiri vaði i
sömu villu og ég gerði og við þvi
er aðeins eitt ráð. Kynnum okkur
máiið betur.
kv*ö vífthorí tánstaklirsganna og
viröíngu fyrir náueganum og
skoftumiiYi hans? Varla cr að efa,
aft flestír snrii þetla lesa, hljóta aft
vera þv.i sammála aft iimi sé.
knminn fyrir þessa þa-tti.
£g a?tla ekki aðfara r»ft predika
hér, en (*g vihJi afteinsbenda ungu
fóiki á fund klukkan háiílifuji
iaugardaginn þar M
fyigjum boftskapi Jesús Krisl
um mannkær»eika, pg manngíll
þá eigmimsi vift betrí heim. a
veitaft margur hugsar «• hantv} j
þeita. aft m) eígi aft fara aft draa
menn inn i einhvern þror.gan séj
ströarsöfnuft þar sexnekkeri ar»l
aftitomisi aftheidur t>n ieiftieJeg|
þuiur og
„Kiltn
hrmgtli
sannfaírftur
£'g vtldi veltá upp þetrri spurn-
íb^u hvort ekki sft kominn fliui tfl
be«í! aft umrá'ftan um unglinga-
landamiíliftfari iun á nýja braut.
m ekkl orftin full þíirf á aft full-
fenír jafnt sem unglingarátti síg
B jwim grundveii^^jtegn^^
Breski sakamálabátlurlnn:
Elns og í mynda-
sögum dagblaðanna
Sjónvarpsáhorfandi
hringdi:
Ég óska eftir þvi að koma á
framfæri athugasemd við breska
sakamálaþáttinn ,,úr læðingi,
sem var á dagskrá sjónvarpsins á
þriðjudagskvöldið.
Þessir þættir eru svo stuttir að
þeir minna einna helst á mynda-
sögur dagblaðanna, þar sem fáir
endast til þess að fylgja hinni
mjög svo hægu atburðarrás eftir.
Ef ekki er hægt að sýna tvo þætti i
einu ætti að vera möguleiki að
sýna þættina saman einhvern
daginn, þvi ég held að fáir nenni
að biða eftir atburðarrásinni, sem
kemur i stuttum skömmtum og
það vikulega.
AB FA HOKKUR TONN AF STEYPU OG STAU flFTflH A SIG
Ökumaður hringdi:
1 ÁrtUnsbrekku er 60 kilómetra
hámarkshraði. Þvi finnst mér
það skjóta skökku við, þegar
maður ekur á fólksbil á 60 kiíó-
metra hraða, að fullhlaðnir vöru-
bílar og steypubilar ætla mann
lifandi að æra með flautuhljóðum
til þess að komast framúr.
Hvaö gerðist ef þessir bilar
þyrftu skyndilega aö hemla, eða
hreinlega ef manni sárnaöi ein-
hvern tima svo mjög hávaða-
flautið i bilunum, að maður snar-
stansaði til þess að ræða við þessa
ódælu bilstjóra.
Ætli maður væri nokkuð til frá-
sagnar um það, eftir að hafa
fengið nokkur tonn af stáli og
steypu aftan á sig? Ætli bil-
stjórarnir væru heldur áfjáðir I að
skýra á hvaða hraða þeir óku,
undir slikum kringumstæðum,
eða hvers vegna þeir heimtuðu að
fara framUr? Þetta er nokkuð
sem allir bílst jórar ættu aö ihuga,
hvort sem þeir aka á Trabant eða
tiu hjóla trukkum.