Morgunblaðið - 22.01.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. JANÚAR 2004 43
legustu samúð. Guð gefi ykkur styrk
um ókomna tíð.
Í friðsælum faðmi þínum
fel ég mig, Drottinn minn.
Líf mitt allt, bæði ljós og skugga
ég legg fyrir dóminn þinn.
Ég veit að mér er það óhætt,
þú einn þekkir öll mín sár.
Og harmar lífs míns af hjarta snúast
í heit og fagnandi tár.
(Jónína Hallgrímsdóttir.)
Hvíl þú í friði, kæra vinkona.
Ásgerður, Björg, Erna Björk,
Guðrún, Jórunn og Sigríður.
Elskuleg og viðkvæm sál hefur
brostið. Það sem við óttuðumst hefur
gerst. Þórunn var ein af þeim sem
ekki var upptekin af veraldlegum
gæðum en bjó yfir miklum andlegum
auði. Í eðli sínu var hún glaðvær og
stutt í hláturinn hennar en innst í
sálu hennar bjó sársauki og sorg sem
hvorki hún né aðrir höfðu öðlast
skilning á. Hún hikaði ekki við að
brjóta upp líf sitt og afla sér starfs-
reynslu á ýmsum og ólíkum stöðum.
Fátt var skemmtilegra en að vera
með henni og spjalla um heima og
geima og miðlaði hún óspart af
reynslu sinni. Auðvelt átti hún með
að koma auga á hið smáa í lífinu
hvort sem það var birtan úti eða
kostir þeirra sem hún mætti á lífs-
leiðinni. Með ótrúlegri elju tókst hún
á við sinn erfiða sjúkdóm sem sigraði
hana að lokum.
Elsku vinkona, ég þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar og kveð þig
með ljóðlínum úr kvæði Jónasar
Hallgrímssonar „Smávinir fagrir“.
Hægur er dúr á daggarnótt
geymi þig ljósið, sofðu rótt.
Ég bið góðan Guð að geyma börnin
hennar, Evu og Axel og alla hennar
aðstandendur.
Elinborg.
Það var mikil sorg sem knúði dyra
hjá mér við að heyra af andláti Þór-
unnar vinkonu minnar til margra
ára. Ekki verður sorgin yfirunnin án
þakklætis fyrir tilveru hennar og alla
þá gleði og hlýju sem hún færði okk-
ur samferðafólkinu. Ein af dýrmæt-
ustu gjöfunum sem okkur eru gefnar
er vináttan, þessi sanna vinátta sem
ræktuð er með innihaldsríkum og
gefandi stundum. Það er einmitt
þannig stund sem við vinkonurnar
áttum saman á heimili hennar 22.
desember sl. Í öllu jólastressinu ríkti
þessi yndislegi friður, ljúf tónlist óm-
aði og góða jólabrauðið á sínum stað
sem hún hafði vökvað reglulega und-
anfarið. „Þegar brauðið er tilbúið eru
jólin komin hjá mér“ sagði hún og við
smökkuðum þennan fína bakstur og
nutum þess að hátíðin væri á næsta
leiti. Þórunn var með allt tilbúið og
var full tilhlökkunar að eiga ánægju-
legar stundir með sínu fólki.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast Þórunni á skólaárum
okkar í Kennaraskólanum en atvikin
höguðu því svo til, mörgum árum
seinna, að við urðum einar með börn-
in okkar á svipuðum tíma og áhuga-
málin að mörgu leyti lík. Samveru-
stundunum fjölgaði og þess vegna er
hægt að minnast ótal skemmtilegra
stunda við spilamennsku, á ferðalög-
um, í göngutúrum og á merkum
tímamótum í fjölskyldunum.
Þórunn var sannkallað náttúru-
barn, einlægur tónlistarunnandi og
spilaði ágætlega á píanó þrátt fyrir
að gera alltaf lítið úr því. Hún söng
með Gospelsystrum, núna síðast í
desember á eftirminnilegum jólatón-
leikum þeirra í Hallgrímskirkju. Hún
hafði unun af að fara á tónleika, í leik-
hús og að vera í menningarlegu um-
hverfi.
Þórunn var rík í orðsins fyllstu
merkingu þar sem fjölskyldan henn-
ar var. Hún sagði oft frá skemmti-
legum uppákomum í fjölskyldunni og
mat hún þessar stundir mikils. Hún
var vinamörg og ræktaði líka vel vin-
áttuna með heimboðum því að hún
hafði mikla ánægju af að fá til sín
gesti.
Tilgangurinn með þessum fáu orð-
um var ekki að rekja lífshlaup henn-
ar heldur aðeins að minnast hennar
eins og hún kom mér fyrir sjónir og
fá að þakka henni fyrir allt hið góða
sem hún gaf okkur. Einn traustasti
hlekkurinn í vinkvennahópnum er
farinn.
Kæru vinir, Eva Björk og Axel,
megi minningin um góða móður
fylgja ykkur inn í framtíðina. Móður
hennar og allri fjölskyldunni votta ég
innilega samúð því að missirinn er
mikill.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Sigrún L. Baldvinsdóttir.
Það setti að mér sorg og söknuð
þegar mér barst frétt um andlát Þór-
unnar. Leiðir okkar lágu saman fyrir
tæpum tveimur árum er ég hóf störf
á deild A-2 á Grund. Við könnuðumst
vel hvor við aðra og mér þótti gott að
sjá kunnuglegt andlit. Á litlum
vinnustað eins og deildin okkar er,
vinnum við náið saman, og varð okk-
ur Þórunni vel til vina.
Þórunn var eftirtektarverð, létt í
spori, hnarreist og falleg. Hún var
alltaf mjög vel til höfð og hafði sinn
fallega og skemmtilega stíl í klæða-
burði og fasi. Vinnu sinni sinnti hún
af alúð og var mjög gott að leita til
hennar ef upp komu vandamál eða
það vantaði hjúkrunarfræðing á
vakt. Þriðjudagskvöld voru frátekin
fyrir æfingar með Gospelsystrum og
fljótlega lærði ég að þessar stundir
voru henni heilagar og ekki þýddi að
biðja hana um að vinna þau kvöld.
Hún var mikil áhugamanneskja
um holla lifnaðarhætti, ekki síst mat-
aræði og átti hún það til að koma með
heimabökuð heilsubrauð í vinnuna og
gefa okkur og fylgdi þá oft smápre-
dikun um gildi hollustunnar. Á sumr-
in og ef færð var góð fór Þórunn
ferða sinna á reiðhjóli. Nú þegar hún
er farin úr þessari tilvist sé ég hana
fyrir mér glaða og káta hjólandi um
grænar grundir og þannig vil ég
geyma minningu hennar á sérstök-
um stað í hjartanu sem er frátekin
fyrir þá sem mér eru kærir, lifandi og
liðnir.
Börnum hennar, Evu Björk og Ax-
el, móður og öðrum ástvinum flyt ég
samúðarkveðjur frá okkur sam-
starfsfólki Þórunnar á deild A-2 sem
kveðja hana með söknuði.
Blessuð sé minning Þórunnar
Jónsdóttur.
Guðrún Vilhjálmsdóttir.
Við minnumst ótal sumarbústaða-
ferða þar sem sungið var fram á
rauða nótt og jafnvel vaknað við
„Senn er klukkan orðin átta“. Öll
skemmtilegu og fallegu lögin sem
hún Stella kunni s.s. „Gleym mér ei,
góða vor“, Álafossvísurnar og allt
hitt. Kaffilögin, „opnunar“-lagið
okkar, æfingarnar fyrir stórafmæl-
in, gullbrúðkaupið þeirra Jóns þar
sem Söngdúfurnar margslógu í
gegn, Jónsmessunætursöng út undir
húsvegg í Vindási og margt og
margt.
Já, sætið hennar Stellu verður
autt á næsta söngdúfnakvöldi en
henni til heiðurs munum við syngja
raddað „Fram í heiðanna ró“ og
gæta þess að láta ekki merkið falla.
Nú veit hún Stella okkar sannarlega
hvað er næst og ég er handviss um
að englakórinn fagnar því að fá
þessa litríku og skemmtilegu konu í
sínar raðir.
Ég votta Jóni, Karen og Drífu og
fjölskyldunni allri innilega samúð
mína og bið guð að blessa minningu
æðstu dúfunnar okkar, hennar
Stellu.
Unnur Halldórsdóttir.
Svipmikil og sköruleg kona er nú
kvödd hinstu kveðju. Við hjónin
kynntumst Stellu og Jóni þegar
dóttir okkar giftist syni þeirra. Um
leið kynntumst við alveg einstökum
og fjörlegum systkinahópi. Hvenær
sem tvö eða fleiri komu saman hófst
söngur og gítarspil. Það geislaði af
þeim gleðin og fjörið. Á þessum
stundum var Stella í essinu sínu.
Hún var foringinn sem leiddi og
mótaði hópinn.
Stella hefur kvatt stóra hópinn
sinn. En eins og ævinlega þegar góð-
ir hverfa á braut verða ljúfar minn-
ingar eftir.
Við Dagný færum hópnum hennar
Stellu innilegar samúðarkveðjur.
Ragnar Tómasson.
Við viljum með
nokkrum orðum minn-
ast móðursystur okkar,
Tótu á Kaðalstöðum.
Við eigum margar góðar minningar
frá þeim tíma að við sem börn fórum
oft í heimsókn að Kaðalstöðum þar
sem Tóta og Óli bjuggu alla sína bú-
skapartíð. Heimili þeirra var ef til vill
ekki hefðbundið miðað við það sem
tíðkaðist til sveita í þá daga. Þau
stunduðu ekki búskap að aðalstarfi en
Óli var smiður og Tóta annaðist heim-
ilið auk þess sem hún sinnti m.a. fé-
lagsmálastörfum af kappi. Þau ferð-
uðust mikið bæði innanlands og utan.
Ber steinasafnið heima hjá þeim
þessum ferðalögum vitni auk ýmissa
skrítinna og skemmtilegra hluta. Þar
var einnig að finna alls konar gesta-
þrautir, sem flestar voru heimasmíð-
aðar. Oft var líka spilað þegar við
komum að Kaðalstöðum. Hafði Tóta
einstakt lag á að finna upp á ein-
hverju skemmtilegu. Málsháttakök-
urnar sem hún bar fram í hverju jóla-
boði voru til dæmis alltaf
tilhlökkunarefni og ekki víða á borð-
um. Garðurinn hennar er einstaklega
fallegur en þau hjónin stunduðu skóg-
rækt í áratugi.
Tóta og Óli voru mjög samhent.
Eftir að hann féll frá virðist þó hafa
verið fjarri Tótu að leggja árar í bát
ÞÓRUNN
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Þórunn Eiríks-dóttir fæddist á
Hamri í Þverárhlíð
20. janúar 1928. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 29. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Reykholts-
kirkju 10. janúar.
enda hefði það verið
mjög ólíkt henni sem
alltaf var svo framtaks-
söm og dreif aðra með
sér. Hún tók eftir sem
áður að sér ýmis trún-
aðarstörf og ferðaðist
víða. Fjölskyldan var
henni einnig hugleikin.
Heimili Tótu stóð okkur
ætíð opið og þar var
jafnan tekið á móti okk-
ur af hlýju. Tóta var ein-
staklega fróð um menn
og málefni og hafði
sannarlega skoðanir á því sem átti sér
stað í þjóðfélaginu. Minnisstæðar eru
myndasýningar hennar. Það var ekki
fyrr en við komumst á fullorðinsár að
við áttuðum okkur á því hve ævin-
týraleg ferðalög Tótu og Óla um há-
lendi Íslands voru. Fóru þau í þessar
ferðir á tímum þegar slíkt var bæði
óalgengt og mun erfiðara viðfangs en
nú. Á síðari árum hafa einnig verið
haldin ættarmót þar sem Tóta gegndi
jafnan stóru hlutverki enda var hún í
eðli sínu leiðtogi sem naut þess að
vera meðal fólks og gefa af sér.
Það var okkur og öðrum í stórfjöl-
skyldunni mikið áfall þegar í ljós kom
að Tóta væri haldin ólæknandi sjúk-
dómi. Hún lét þó eftir sem áður ekki
deigan síga og barðist hetjulega til
dauðadags af þeim eldmóð sem ein-
kenndi hana. Tóta lifði lífinu svo sann-
arlega lifandi og ræktaði garðinn sinn
í orðsins fyllstu merkingu. Hennar
verður sárt saknað en við þökkum
jafnframt fyrir að hafa fengið að eiga
með henni samleið. Frænkum okkar,
dætrum Tótu og Óla og fjölskyldum
þeirra, sendum við innilegar samúð-
arkveðjur.
Systkinin Langholti.
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR INGI GUÐJÓNSSON,
Vesturbergi 39,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 23. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á heimahlynningu Krabbameins-
félagsins.
Guðrún Árnadóttir,
Árni Guðni Einarsson, Rannveig María Jóhannesdóttir,
Böðvar Einarsson, Guðbjörg Halldórsdóttir,
Ellert Valur Einarsson, Þórunn Alfreðsdóttir,
Guðjón Magni Einarsson, Sif Guðmundsdóttir,
Hjördís Einarsdóttir, Ólafur Bjarnason,
Elín Einarsdóttir Jóhann Helgason,
Jón Páll Einarsson, Tina Jepsen,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
AÐALHEIÐUR EYJÓLFSDÓTTIR
frá Stokkseyri,
verður jarðsungin frá Stokkseyrarkirkju laugar-
daginn 24. janúar kl. 13.30.
Margrét Sturlaugsdóttir, Hjalti Þórðarson,
Viktor Sturlaugsson, Sigríður Th. Mathiesen,
Einar Sturlaugsson, Svala Valgeirsdóttir,
Jakob Guðnason, Oddný Ríkharðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
DÓRA S. HLÍÐBERG,
Ofanleiti 25,
Reykjavík,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans í
Fossvogi laugardaginn 17. janúar, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju á morgun, föstu-
daginn 23. janúar, kl. 10.30.
Rafn Sigurðsson,
Sigurður Valur Rafnsson, Margrét Valgeirsdóttir,
Rafn Yngvi Rafnsson, María Guðmundsdóttir,
Kristín Hlíðberg Rafnsdóttir, Bogi Guðmundur Árnason
og ömmubörnin.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
ÞÓRARINN MAGNÚSSON
frá Hátúnum,
sem lést miðvikudaginn 14. janúar, verður jarðsunginn frá Prestbakka-
kirkju á Síðu laugardaginn 24. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hins látna, er
bent á Minningarkapellu séra Jóns Steingrímssonar.
Þuríður Sigurðardóttir
og dætur.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.