Morgunblaðið - 05.03.2004, Síða 52

52 FÖSTUDAGUR 5. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Lukku Láki – Hefnarinn
ENDIR
© DARGAUD
Grettir
Smáfólk
Smáfólk
Í ÞETTA SINN
GEKKSTU OF LANGT!
BIDDU NÚ BÆNIRNAR
ÞÍNAR...
ÁÐUR EN ÞÚ SETUR
ÞIG UPP Á MÓTI
HEFNARANUM ZOTTO ÞÁ
ER EITT SEM ÞÚ ÆTTIR
AÐ VITA. SÉRÐU ÞENNAN
VASAKLÚT?
KLUKKAN ER ORÐIN SVO
MARGT. AFSAKAÐU, EN ÉG
VERÐ AÐ FARA.
Í ANNAN BÆ 100
MÍLUR HÉÐAN!
JÆJA?! HVERNIG
LÍST ÞÉR Á
ÞETTA JÓI?
HINIR AUÐNULEYSINGJARNIR FYLGJA
FLJÓTLEGA Í SPOR JÓA...
ÞAÐ ERU ALLTAF
ÞEIR BESTU SEM
HVERFA...
Ó
JÁ
SNIFF!
ALLIR BÆJARBÚAR META OG
VIRÐA HEFNARANN...
OG KONAN HANS GEFUR HONUM
TVÖ FALLEG B0RN...
I’M A POOR LONESOME
COWBOY AND A LONG WAY
FROM HOME
SJÁIÐ BLÓMIN OKKAR,
HEYRIÐ FUGLASÖNGINN
OG COYOTE GULCH VARÐ FLJÓTT
AÐ ÞEIM LETILEGA SMÁBÆ SEM
HANN VILDI VERA...
HALLÓ, ER ÞETTA HJÁ
TÆKJAVIÐGERÐUM HALLA?
ÉG ER HRÆDDUR UM AÐ ÞAÐ SÉ
ILLUR ANDI Í BRAUÐRISTINNI MINNI.
GÆTIRÐU KOMIÐ OG LITIÐ Á...
HANN
LAGÐI Á
MIG!
NEI, ÉG HELD AÐ
BRAUÐRISTIN HAFI
KLIPPT Á SÍMALÍNUNA!
KÆRI
...
RITARAR ERU EKKI
MIKILS VIRÐI Á
MÁNUDAGSMORGNUM
ÞAÐ
ERU TÍU
MÍNÚT-
UR YFIR
EITT
KLUKKAN ER
HÁLF TVÖ...
KLUKKAN ER KORTER Í... Á ÞRIÐJUDÖGUM ERU
RITARAR ALLTAF SEINIR ÚR
HÁDEGISMAT...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG vil hér með koma á framfæri
ánægju minni í þinn garð og kæru
þakklæti. Ég get vart lýst kæti
minni þegar ég fékk póstsendingu
frá þér ekki alls fyrir löngu, stílaða á
mig persónulega. Þar var nefnilega
á ferð þvottaefni, og svo rausnarlega
útilátið að duga mun í heila vél. En
bíðum við, hvað kemur svo á daginn
þegar ég skoða innihaldið betur?
Ekki nóg með að þarna sé bréfsekk-
ur fullur af dýrindis þvottadufti
heldur leynist líka könnun í pakk-
anum. Vegna starfs míns á ég frekar
auðvelt með að hnýsast í bréfasend-
ingar til fólks og tók ég því eftir að
markhópurinn í þessu tilfelli er ung-
ar konur. Er ekki lífið yndislegt?
Hérna er þá á ferð metnaðarfullur
þvottaefnaframleiðandi að kalla á
hjálp framtíðarkúnna sinna. Takk
fyrir að vilja fá að vita hvað við vilj-
um. Við skulum sko hjálpast að við
að búa til gott þvottaefni. Oh, þetta
er svo fallegt.
Þetta kalla ég líka þjónustu við al-
menninginn í þessu landi, og kær-
komna aðstoð. Á þessum síðustu og
verstu tímum upplausnar í sam-
félaginu er oft erfitt fyrir unga konu
að vita í hvorn fótinn hún á að stíga
(þann loðna eða þann hárlausa). Við-
leitni þín, kæri umboðsaðili, bætist í
hóp viðleitni nokkurra annarra til-
litssamra auglýsenda sem leggja sitt
af mörkum til að koma í veg fyrir
ringulreið í heimilishaldi lands-
manna. Ég meina, þegar maður
hugsar dæmið til enda áttar maður
sig á því að það er ekki hægt að gefa
sér að ungir karlmenn snúist í
svonalöguðu. Þetta eru þreyttir
menn, útjaskaðir eftir álag dagsins í
krefjandi starfi og námi. Að kvöldi
er svo ekki hægt að láta greyin
standa við þvotta fram á nótt. Nei,
uss! Mér skilst að hér á árum áður
hafi ekki verið þetta eilífa hringl á
verkaskiptingu innan heimilanna.
Þá vissi fólk alveg hvaða verkum
það átti að sinna og gekk beint í þau
án allra málalenginga.
Fyrirvinnur heimilanna mega
náttúrulega ekkert vera að þessu
stússi og hinir móður- og kvenlausu
eru jú annálaðir skítapésar. Þess
vegna tileinka ég, með glöðu geði,
stundarkorn úr degi til aðstoðar
þvottaefnaframleiðendum, og skítt
með smá aukaverkanir sem fylgja
öllum lyktarefnunum. Þær má jú
bara bæla niður með veglegu verð-
laununum sem í boði eru fyrir þátt-
tökuna, hreinlætis- og húðvörunum.
Þarna hittirðu aftur beint í mark,
kæri umboðsaðili.
En að öllu gríni slepptu hlakka ég
þessi lifandis ósköp til þegar ís-
lenskir auglýsendur stíga næsta
skrefið í auglýsingaþróuninni. Allir
hinir eru löngu byrjaðir á þessu,
nefnilega það að senda allan þennan
auglýsingapóst til réttra aðila. Vera
ekki að dreifa þessu út um hvippinn
og hvappinn heldur ná bara beint til
þeirra sem málin varða. Ó, hvað
verður gaman þá. Að fá persónu-
legar sendingar frá stórmörkuðun-
um um tilboð á svínaketi og klósett-
pappír, afslátt í litun og plokkun og
kannski bleiur! Og þurfa ekkert að
brjóta heilann frekar yfir flóknum
upplýsingum um megabæt og skjá-
kort. Ungar stúlkur þyrftu ekki að
sjá ógeðslega Hulk-karla í dótaaug-
lýsingum og drengir ekki að fá
skammir fyrir að skoða Barbí-síð-
una. Þetta verður mikil hagræðing.
En takk fyrir mig, þvotturinn bíð-
ur.
GUÐBJÖRG ÁSA JÓNSDÓTTIR,
Reynimel 72,
107 Reykjavík.
Opið bréf til
umboðsaðila ónefnds
þvottaefnis á Íslandi
Frá Guðbjörgu Ásu Jónsdóttur:
UM þessar mundir dynur á lands-
mönnum flóð ímyndarauglýsinga frá
Símanum, þar sem fyrirtækið full-
yrðir að það hjálpi okkur neytendum
að láta hugmyndir okkar gerast.
Ég veit ekki hvort ég hef tapað átt-
um eða misst af einhverju, en hingað
til hefur íslensk tunga mér vitanlega
aldrei látið hugmyndir gerast. Þær
verða ýmist að veruleika, taka á sig
mynd eða komast í framkvæmd.
Kannski er það ein af snilldarhug-
myndum Símans að nú sé orðið tíma-
bært að breyta þessu og snúa ís-
lenskri máltilfinningu meira upp á
ensku. Að minnsta kosti fæ ég ekki
betur séð en að fyrirmyndin sé komin
beint úr ensku: „This is your idea –
we help you make it happen“.
Nema hér sé um prentvillu að
ræða og að j-ið hafi óvart fallið brott
úr síðasta orðinu? Hver veit?
Kannski átti slagorðið að vera:
„Þetta er þín hugmynd – við hjálpum
þér að láta hana gerjast ...“. Vissu-
lega geta hugmyndir líka gerjast, en
þó fæ ég nú ekki alveg botn í inni-
haldið ef þetta væri raunin. En hvað
veit maður svosem, vegir snilling-
anna hjá Símanum eru og verða
órannsakanlegir.
Miðað við allt það fjármagn sem
þetta fyrirtæki í eigu skattgreiðenda
hyggst nota til kynningarmála og
ímyndarsköpunar á næstunni væri
óskandi að betur verði framvegis
vandað til verka þegar auglýsingasla-
gorð eru samin. Hluti af ímyndar-
sköpun þessa íslenska samskiptafyr-
irtækis hlýtur að felast í að sýna því
tungumáli, sem flestir landsmenn
tala, viðhlítandi virðingu.
INGI GUNNAR JÓHANNSSON,
Rauðalæk 34,
105 Reykjavík.
Geta hugmyndir
gerst?
Frá Inga Gunnari Jóhannssyni: