Vísir - 04.04.1981, Blaðsíða 8

8
Laugardagur 4,- april,, 1981
VÍSIR
utgefandi: Reykjaprent h.f.
Ritstjóri: Ellert B. Schram.
Fréttastjóri: Saemundur Guðvinsson. Fréttastjóri erlendra frétta:
Guðmundur Pétursson. Blaðamenn: Axel Ammendrup, Arni Sigf ússon,
Friða Astvaldsdóttir, Gylfi Kristjánsson, Herbert Guðmundsson, lllugi
Jökulsson, Jóhanna Sigþórsdóttir, Kristín Þorsteinsdóttir, Páll Magnús-
son, Sigurjón Valdimarsson, Sveinn Guðjónsson, Þórunn Gestsdóttir.
Blaðamaðurá Akureyri: Gisli Sigurgeirsson. Iþróttir: Kjartan L. Páls-
son, Sigmundur Ö. Steinarsson. Ljósmyndir: Emil Þór Sigurðsson,
Gunnar V. Andrésson. Otlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson,
Magnús Olafsson. Safnvörður: Eiríkur Jónsson.
Auglýsingastjóri: Páll Stefánsson.
Dreifingarstióri: Sigurður R. Pétursson.
Ritstjórn: Síðumúla 14, simi 86611, 7 línur.
Auglýsingar og skrifstofur: Síðumúla 8. Símar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, sfmi 86611.
Áskriftargjald kr. 70 á mánuði innanlands og verð í lausasölu 4 krónur
eintakið.
Vfsir er prentaður I Blaðaprenti, Síðumúla 14.
„Krakkar med blýanta”
Allt virðist benda til þess að
meirihlutinn í borgarstjórn
Reykjavíkur hyggist þvinga í
gegn nýtt skipulag i höfuðborg-
inni áður en borgarbúar haf i átt-
að sig á eðli þess og tilgangi.
Þessar skipulagshugmyndir
ganga í stórum dráttum út á það,
að reisa nýja byggð í Selásnum
og upp við Rauðavatn. AAinnihlut-
inn hefur bent á margvíslega
galla á þessum fyrirætlunum.
Umrætt svæði hefur fram til
þessa verið friðað vegna vatns-
bóla Reykvíkinga og enn liggja
ekki fyrir neinar skýrslur sem
afsanna mengunarhættu, sem af
byggðinni kann að stafa.
Svæðið liggur það langt fyrir
ofan sjávarmál, að mun kaldara
veður er þar en niður við strönd-
ina. Davíð Oddsson hefur notað
þá samlíkingu, að byggð við
Rauðavatn, jafngilti því, að
byggt væri ofan á Breiðholts-
blokkirnar. Svo mikill er hæðar-
munurinn.
Þá hefur komiðfram í greina-
gerð gatnadeiIdar, að skipulagið
kalli á endurskoðun á öllu gatna-
kerfinu sem liggur að og út frá
hverfinu. Auk þess séu að f inna í
forsendum skipulagsins
reikningsvillur vegna kostnaðar,
sem nemi hundrað miljónum ný-
króna.
Ekki smávilla það, sem stað-
festir auðvitað flaustrið og óða-
gotið í vinnubrögðunum.
Nýjustu upplýsingar leiða í
Ijós, að skipulagið nær yfir
sprungusvæði, og verður það að
teljast meiri háttar fíf Idirfska að
gera tillögur um ný ibúðahverfi
i Reykjavík á svæði sem stendur
opið fyrir jarðskjálftum og land-
hræringum. AAenn hefðu haldið
að nóg væri landrýmið á (slandi,
þótt ekki verði byggt á svo aug-
Ijósum hættusvæðum.
Síðast en ekki sist hafa komið
fram mótmæli frá golfmönnum
og hestamönnum, en skipulagið
gerir ráð fyrir skerðingu á at-
hafnasvæði þeirra.
[ seinni tíð hef ur verið vaxandi
skilningur á þörfum mannfólks-
ins til annars en að búa innan
f jögurra veggja. Fólkfinnur lífs-
fyllingu f tómstundaiðju margs-
konar og útilífi. Hann er með
ólíkindum sá áhugi sem hefur
skapast hjá almenningi fyrir
gildi fþrótta og útiveru jafnt hjá
yngri sem eldri. Borgaryfirvöld
eiga að gera aílt til að lyfta undir
þennan áhuga, og gera borgarbú-
um kleift að njóta hans. Hefði
mátt ætla að nýtt skipulag tæki
tillit til þessara þarfa.
Þess í stað er þvert á móti búið
svo um hnúta, að golfvellinum í
Grafarholti er raskað og þrengt
að svæði hestamanna.
Engin furða er þótt sá stóri
hópur sem stundar hesta-
mennsku í höfuðborginni láti til
sín heyra og mótmæli skipulagi
sem skerðir athafnasvæði þeirra.
Þeir sjá ástæðu til að benda
„krökkunum með blýantan." á þá
staðreynd að skipulag er ekki
fyrir húsia heldur fólkið. Það á
að ráðast af athöfnum þess og
lífsháttum. AAeð því skipulagi,
sem nú á að samþykkja geta þeir
„allt eins bannað alla hesta-
mennsku" segja Fáksmenn.
Þaðóðagot sem bæði einkennir
undirbúninginn og nú samþykkt-
ir á skipulaginu, bendir ekki til
þess, að „blýantsfólkið" sjái
ástæðu til að kynna Reykvíking-
um tillögurnar. Það er rétt eins
og borgarbúum komi það hreint
ekki við hvernig borgin þeirra
verður skipulögð. Og ef fólkið er
ekki virt viðlits, þá þarf víst ekki
að spyrja um hestana eða áhang-
endur jjeirra. Það virðist vera
fyrir neðan virðingu hinna nýju
valdamanna.
r1
Leikfélag Reykjavikur sýnir
reviuna:
Skornir skammtar
eftir Þórarinn Eldjárn og Jón
Hjartarson
Undirleikari: Jóhann G.
Jóhannsson
Lýsing: Daniel Williamsson
Leikmynd og búningar: . ivar
Török
Leikstjóri: Guörún Ásmunds-
dóttir
Eflaust eiga margir eftir aö
hlæja mikið að Skornum
skömmtum Leikfélagsins í Iðnó.
Sjálf hló ég ekkert voðalega
mikið og, alls ekki eins mikið og
ég haföi þó gert ráð fyrir á reviu
eftir hann Þórarinn Eldjárn og
Jón Hjartarson. Mitt hláturs-
leysi er þó liklega harðari dóm-
ur yfir mér en reviunni — a.m.k.
læt ég öðrum eftir þann úrskurö.
Höfundarnir hafa gert sér
mat úr þeim fjörkippum sem
fóru um veitingalifið I Reykja-
vik I haust og i vetur og jþeim
innlifunar. Gisli, Guðmundur,
Karl, Sigriður hafa öll sinar að-
ferðir sem ekki bregðast i skop-
leikjum. Soffiu Jakobsdóttur
hafði ég mikið gaman að og I
raunar sé ég ekki ástæðu til að I
halda áfram upptalningu nafna
ásamt upptalningu jákvæðra I
lýsingarorða.
Hlutverk áhugavertsins, Jóns _
Sigurðssonar er auðvitað það
sem mest veltur á og dægilegt |
tækifæri til að glansa i. Kjartan
Ragnarsson þótti mér aldeilis
prýðilegur Grettir en Grettir
var ekki eins góður Jón Sigurðs-
son. Mér hefði þótt ástæða til að
leyfa Kjartani að búa að
frammistöðu sinni fyrr i vetur ■
og láta öðrum eftir að reyna að
vera saltið i grautnum, sem
stjörnuleikur i þessari rullu I
hefði vel getað orðið.
Leikmynd Ivars Török var
umhverfiö sem gert var ráð
fyrir, veitingahús, en án |
tilraunar til að vera fyndin eða I
Lilja Þórisdóttir, Soffla Jakobsdottir og Karl Guðmundsson I hlutverkum slnum
I
reviunni
Mætti krauma betur
misskilningi vertanna mörgu,
aö aðalsmerki góðs matstaöar
sé innanhússarkitektúrinn og
uppákomur i stil við hann, en
ekki ætur matur. I samræmi við
þetta gleymir Jón Sigurðsson
áhugavert á Frón-grillinu að
ráða kokk en man eftir aö út-
vega þjóödansabúninga á
gengilbeinurnar. Þrátt fyrir
skotthúfurnar gengur þó ekki
salan sem skyldi og Jón reynir
nýja og annars konar skemmti-
krafta til að laða gestina til
borðs. Hann reynir kántrý-
söngvara, einsöngvara án kórs,
rúlluskauta undir gengilbein-
una, menninguna, tískusýningu.
Inn I allt þetta skjótast svo all
flestir máttarstólpar islenska
skemmtanaiðnaðarins s.s.
kauöalegir bændur, heimskir
stjórnmálamenn, stjórnvarps-
stjörnur^ uppmælingaaðallinn,
herstöðvarandstæðingar o.fl. Af
þessu var hin þægilegasta
skemmtanen ekki mjög nýstár-
leg, og satt að segja hafði ég
treyst þeim Þórarini og Jóni til
aö finna frumlegri hráefni en
áður voru talin i stað þess að
reyna að hita upp það, sem nú
fer aö verða æöi bragölaust.
Bragðmesta kryddið eru söng-
textarnir, sem eru flestir þaö
góöir að þeir batna enn við lest-
urinn i leikskrá og veit ég
raunar ekki hvort það er kostur
á leiksviöstexta. Orðaskiptin
voru stundum fimmauraleg,
stundum brosleg, allt of sjaldan
bráðmeinfyndin. Lopinn var
teygöur löngu eftir að brandar-
inn var kominn — og fátt látið
liggja milli hluta eöa gefið i
skyn.
En óneitanlega voru yndisleg
atriði inni á milli, s.s. viðtalið
við Fauk Afstað um landvernd,
plastpokadúettinn, Nótt i Helgu-
vik, dásamleg lýsing á „góðri”
barnabók, já og reyndar
allmörg fleiri. 011 þau atriði
hefðu þó gert það eins gott i
útvarpinu og kemur þar að
uppfærslunni sjálfri.
Hún hefur fellt og fágaö yfir-
borð, mallar ósköp heimilislega
án þess að margar nýjar bólur
skjótist upp á yfirboröið og hefði
Guörún Asmundsdóttir vel mátt
hækka hitann til að betur og
hraöar kraumaði i pottunum.
Sýninguna vantaði sem sagt
hraöa, llf og fjör, sneggri til-
svör, meira stuö.
Leikurum, veit ég vel, leiöist
að heyra sagt um sig að þeir séu
traustir og vel-á-stólandi. Þó
veröur ekki annað sagt um
þennan reviuhóp. Þaö er hægt
að stóla á hann til að gera það
sem þarf og iöulega miklu
meira en þaö. Að þessu sinni sló
þó enginn þeirra i gegn vegna
krafts I leik eða gleðilegrar
afkáruð. Ég hef ekki getað gert _
það upp við mig hvort rétt hefði I
verið aö gera meira grin að |
hönnunaræði veitingahúsaeig-
enda. Búningar og gervi voru
aftur á móti vel lukkaðir og
raunar skemmtilegt að sjá
hvernig tókst aö framkalla |
þekktar myndir með litlum til- -
færingum. Þáttur Jóhanns G.
Jóhannssonar tónlistarmanns
var léttur og lipur, flutningur
tónlistar og söngva raunar allur I
til fyrirmyndar.
Eins og ég sagði i upphafi
þessaspjalls, kann mitt hláturs- |
leysi aö segja meira um undir- ■
ritaða en revíuna. Þaö er þvi
engin ástæða til að láta það |
aftra sér frá þvi að fara I Iðnó
eitt ylrikt vorkvöld til að láta
reyna á eigin kimnigáfu.
Ms. ■