Vísir - 16.05.1981, Page 16

vism
Laugardagur 16. maí 1981
Laugardagur 16. mai 1981
vism
Helgarblaöið ræöir við ,,körfuboltatrölliö”
Pétur Guðmundsson, sem er 2,18 metrar á hæð
Boltanum t roRift i körfuna meft tilþrifum I landsleik gegn Finnum I vor.
Vfsismynd Friftþjófur.
//Það fór strax að bera á þvf að ég ætlaði að verða hávaxnari en aðrir/ og ég hef
alla tfð veriðstærri en jafnaldrar mínir. Ég var þó ekkert gífurlega stór við fæð-
ingu/ mun hafa verið21 mörk og 61 cm. Það er að vísu nokkuð langt, en ekkert eins-
dæmi og ekki eins og ég hafi verið neinn tröllkarl við fæðingu. Ég var þó alltaf
stærsti maður í mínum bekk alla mína skólagöngu, þótt svo virðist sem ég hafi hætt
að stækka öðru hverju. Ég hætti til dæmis að stækka þegar ég var 12 ára og byrjaði
aðanda léttar enda orðinn 185 cm. En það stóðekki lengi og ég fór að vaxa aftur og
linnti ekki látum fyrr en ég var orðinn 7 fet rúmlega eða 218 cm."
— Háði þetta þér mikið sem
krakka I barnaskóla til dæmis?
„Já það má segja það, það
gerði mig hlédrægan, það var
alltaf litið á mig sem ég væri
öðruvisi en aðrir en það háði mér
ekkertlikamlega. Það gekk ágæt-
lega að fá föt á mig þá, ég var
ekki orðinn það stór að það gekk
vel, en það þurfti auðvitað að
þrengja þau föt til þess ég gæti
notað þau þvi ég var hár en mjög
grannur”.
i handknattleik
— Fyrstu kynni Péturs af
iþróttum voru ekki af körfuknatt-
leik, heldur fór hann að iðka
handknattleik með Val.
,,Ég held að ég hafi æft hand-
knattleik stift, alveg frá þvi ég
varð 8 ára og spilaði með yngri
flokknunum. Það gekk ágædega
lengi vel en svo varð ég fyrir þvi
óhappi aðhandleggsbrjóta mig og
ég hætti að geta skotið af viti. Þar
með var búið eiginlega það eina
sem ég haföi getað gert vel og þá
hætti ég þessu bara”.
— Nti man ég eftir þvi að hafa
séö þig i keppni i handknattleik
13-14 ára gamlan og strákarnir
töluðu mikið um það að þú ættir
að skjóta niður og manni fannst
það óneitanlega furðulegt að sjá
unglinga á þessum aldri gnæfa
svona uppyfir aðra og sjá þessi
skot koma svona niður á við.
,,Já það gekk ekki vel að ná
boltanum niður, ég var alltaf með
hann langt fyrir ofan markið”.
— Hvers vegna kemur svo
körfuboltinn inn i myndina.?
,,Ég hafði alltaf verið að hugsa
um það að fara i körfuboltann þvi
auðvitað sá ég að þeir hávaxnari
lögðu þessa iþrótt fyrir sig. Ég
var hinsvegar það mikill Vals-
maður i mér þótt ég ætti aldrei
heima I Valshverfi að ég fann
ekkert félag til þess að fara i. En
svo kom Sigurður Helgason inn i
myndina og fór að tuða i mér, þá
var Valur að byrja með körfu-
bolta og hann hætti ekki fyrr en
hann var búinn að fá mig á æf-
ingu. Hann kenndi mér siðan
undirstöðuatriðin að þetta
hentaöi mér betur en handboitinn
svo ég hætti alveg við hann”.
— Nú man ég eftir þér 15 ára
gömlum á námskeiði sem banda-
riski þjálfarinn Marv Harsman
hélt hér á landi. Þar varst þú
ákaflega feiminn klæddur i knatt-
spyrnusokka, stuttbuxur og hvit-
an nærbol og svo feiminn að þú
þorðir varla aö
nokkurn mann.
lita framan i
Pétur starfar I Austurbæjarútibúi Landsbankans og sést hér meft
tveimur vinnufélögum sinum.
,/Var alltaf feiminn
,,Já ég var alltaf svona feiminn.
Ég hafði aldrei fengið neitt
„kredit” fyrir að vera stór, held-
ur hafði það gert mig hlédrægan
en um þetta leytivar þó að rofa til
hjá mér þvi ég var að byrja að
finna að ég gæti eitthvað i körfu-
boltanum, hefði eitthvað umfram
aðra og þá fór mér að liða betur.
En fram að þvi hafði ég verið ó-
skaplega feiminn og lifði eigin-
lega út af fyrir sjálfan mig.”
— Háði þetta þér að þvi leyti að
þú einangraðir þig og áttir e.t.v.
ekki kunningja og vini eins og
strákar á þinum aldri?
„Nei, ég átti alveg nógu mikið
af kunningjum en þeir voru ekki
margir. En ég var ekki og er
reyndar ekki þannig enn þann
dag i dag að ég eigi marga vini. Á
fáa vini en góða”.
Til Bandaríkjanna
— Það má eiginlega segja að
um leið og þú varst farinn að geta
eitthvað i þinni iþrótt, þá hafir þú
verið farinn til Bandarikjanna til
náms.
„Mér fór töluvert fram siðasta
árið sem ég var heima, enda var
mig farið að dreyma um körfu-
boltann. Harsman hafði sagt hér
heimaað ég gæti spilað i Banda-
rikjunum ef ég heföi áhuga á að
korria þangað i skóla. Nú það var
úr að ég fór og var fyrst tvö ár i
„high school” áður en ég fór i
skólann þar sem Harsman þjálf-
ar, University of Washington”.
— Hvaða fyrirgreiðslu fá menn
eins og þú i háskóla, i Bandarikj-
unum, menn sem i og með eru
fengnir tilskólans tilþess að leika
körfuknattleik?
„Þeir fá fri skólagjöld, bækur,
húsnæði og fæði, og er þetta greitt
með einni ákveðinni upphæð. Hún
hrekkur þó varla fyrir öllu þessu
og siðasta árið mitt þarna leigði
ég mér ibúð með öðrum og ég
þurfti að borga með mér sjálfur
úr eigin vasa”.
— Það gekk á ýmsu hjá þér i
samskiptum þinum við Marv
Ilarsman þau þrjú ár sem þú
varst i University of Washington?
„Já það má segja það: Til að
byrja með hafði ég litla trú á þvi
sjálfur að ég gæti spilað með
þessu liði i þessari sterku keppni
og mér fannst ég ekki fá þá örvun
hjá Harsman sem ég þurfti, hann
talaði mikið við blaöamenn en
það var meira yfirborðskennt
þegar hann talaði beint við okkur
leikmennina. Mér fannst eins og
hann vantaði það skap sem virki-
lega þurfti til þess að hvetja okk-
ur áfram. Þaö má þvi segja að
fyrsta árið hafi farið meira og
minna i súginn”.
— Það er óþarfi aft fara mjög
náið út i veru Péturs hjá Univers-
itu of Washinfon hér, en þriftja ár-
ið er greinilegt að það fór að
draga til tiðinda. Enda fór svo að
Pétur kom heim áður en skóla-
námihans lauk, og maður heyrir
það greinilega að honum hefur
ekki lynt við Harsman og Hars-
man ekki við hann. Hvaö var það
sem gerðist Pétur?
//Mórallinn í klessu"
f,Nei, okkur lynti ekki þegar
körfuboltinn var annars vegar, en
utan þess þá er hann ágætur mað-
ur, skemmtilegur og þægilegur i
viðmóti. Enég fer ekki ofan af þvi
að hann hafði ekki þá stjórn á lið-
inu sem æskilegt var, mórallinn
var i klessu og það bitnaði verr á
mér en hinum ýmissa hluta
vegna, bæði var ég útlendingur og
ég þurfti mikla uppörvun”.
„Ég var hinsvegar vel undir
það búinn að keppa þriðja árið
mitt þarna úti, hafði æft vel hérna
heima áður en ég fór út. Siðan
veiktist ég þegar ég var kominn
út og tók mér vikufri frá æfingum
þess vegna, og þá byrjaði Hars-
man að gefa i skyn að ég væri lin-
ur og þyldi ekki að spila. Ég tók
þessu þannig að ég fór i fýlu frek-
ar en að sýna þeim að ég gæti
spjarað mig. Siðan náði ég mér á
strik aftur og komst i byrjunarliö-
ið. Þá kom einn hroðalegur leikur
hjá mér og þá setti hann mig i
„straff”.
„Ég lét þetta bitna á náminu,
þetta niðurbrot mitt, en ég hef
alltaf möguleika á aö klára viö-
skiptafræðina sem ég var að læra
og ætla mér að gera það”.
— En þegar þú komst heim eft-
ir þetta gafst þú i skyn að þú
myndir ekki verða Iengi hér, þú
ætlaðir erlendis i körfuknattleik.
Það fór enda svo að næst lá leiðin
til Argentinu, segðu okkur frá
dvölinni þar.
„Ég hafði ætlað mér að fara til
Itali'u og keppa þar, en þegar þaö
gekk ekki þá ákvað ég að skella
mér til Argentinu og þar lék ég
með River Plate. Þetta er geysi-
lega stórt félag og það var Stew-
art Johnson sem lék hér eitt sinn
með Armanni sem hafði úrslitaá-
hrif á það að ég fór þangað”.
/,Vildi ekki
tfnu"
búa i Argen-
„Þetta var skemmtileg
reynsla, en ekki vildi ég setjast
þarna að. Lifið þarna er á marg-
an hátt alveg ömurlegt, fátæktin
gifurlega mikil og um göturnar
ganga og aka hermenn með al-
væpni og halda öllu i járngreip-
um. Fólkið býr i ömurlegum
hreysum og verðbólgan er hrika-
leg, en fólkið er innilokað og
kemst ekki neittvegna fátæktar”.
— Þú hafðir semsagt ekki á-
huga á þvi að ilendast þar?
„Nei þakka þér fyrir”.
„Þeirvildu reyndar að ég kæmi
afturog byrjaði að æfa með liðinu
fyrirkeppnistimabilið sem hefst i
mai og vissulega hefði þetta orðið
auðveldara en i fyrra, bæði þekki
ég fólk og eins tala ég máliö.
Þarna talar engin ensku þeir
segja bara, nú ert þú i Argentinu
og þá talar þú spænsku, — þótt
fólkið geti talaö ensku eitthvað þá
gerir það þaö ekki.”
i atvinnumennsku
Péturkom heimfrá Argentinu i
janúar og lék hér með Val og
einnig spilaði hann 16 landsleiki
fyrir Island i vor. 1 keppnisferð
landsliðsins til Evrópu á dögun-
um voru „njósnarar” frá félögum
viða i Evrópu á eftir honum og
vildu bjóða honum samning, en
Pétur leit ekki við neinu sliku.
Honum hefur nefnilega verið boð-
ið að koma til Bandarikjanna i
sumar og keppa þar með það
fyrir augum að gerast atvinnu-
maður hjá Dietroit Pistons sem
leikur i NBA-deildinni.
Reglur þær sem atvinnu-
mannaliðin fara eftir ár hvert
þegar þau velja nýja leikmenn
eru mjög flóknar, en þess má geta
að á hverju ári koma tugþúsundir
körfuknattleiksmanna út úr há-
skólunum sem vilja spreyta sig i
atvinnumennskunni, en ekki eru
teknir inn nema nokkrir tugir
nýrra manna á hverju ári.
„Þeir hafa ákveðið hjá Dietroit
Pistons að hafa mig sem þriðja
mann sem þeir velja svo ég er
mjög bjartsýnn á að komast
þarna inn. Reglurnar eru i stuttu
máli þær að félögin velja sér
menn eftir ákveðinni röð, slök-
ustuliðin velja fyrst og siðan koll
af kolli og er farið nokkrar um-
feröir. Þó er það þannig að félögin
versla með réttinn til að fá að
velja á undan öðrum. Þannig er
þaö ekki óalgengt að topplið selji
slöku liði góðan leikmann og fái
um leið rétt til þess að velja sér
leikmann framar i rööinni en
annas. Góðu félögin kaupa sér
þannig rétt til að vera íramarlega
iröðinni þegar nýir leikmenn eru
valdir”.
— Hafa margir útlendingar
leikið I NBA atvinnumannadeild-
inni í Bandarikjunum?
„Eftir þvi sem ég best veithef-
ur enginn erlendur leikmaður
leikið þar, ég yrði sá fyrsti ef af
verður”.
, Vasapeningar'
— Hvaft þýöir þaft fjárhagslega
að komast i samning hjá ein-
hverju af þessum liðum?
„Það þýðir sennilega það að
maður hefur smá vasapeninga”,
segir Pétur og hlær. „Maður
heyrir ýmsar upphæöir nefndar
en ég veit ekki nógu mikið um
þetta til þess að tjá mig um það”.
— Þess má geta að góðir körfu-
boltamenn i' NBA deildinni eru
taldir vera meðal tekjuhæstu i-
þróttamanna heims og hafa grið-
arleg laun. Talað er um að lág-
markslaun séu um 40 þúsund doll-
arar á ári fyrir nýliða en þeir
hæstu hafa uppundir milljón doll-
ara i árslaun. Þeir menn eru þá
gjarnan gerðir að meðeigendum i
fyrirtækjunum sem eiga liðin.
— Þú hefur sagt mér að þér
leiftislaðtala um þaft hvernig það
sé aft vera svona stór, verður þú
fyrir aftkasti vegna þess?
„Þetta hefur sem betur fer
breyst talsvert, fólk er farið að
vitahver maður er og þetta hefur
minnkað. Það kemur auðvitað
fyrir að fólki bregöur þegar það
snýr sér viö þegar maður stendur
fyriraftan það.En fólk er farið að
haga sér skikkanlega^ hætt að
vera með þessar asnalegu at-
hugasemdir sem það var alltaf
með . Það eru lika komnir fleiri
menn sem eru yfir tveir metrar á
hæð á göturnar hérna”.
Skór númer 52
„Það er öllu erfiðara að fá á sig
fatnað, það má segja að það sé
útilokað hérna heima nema láta
sérsauma fötin, það er óþægi-
legra. Ég reyni þvi alltaf að
kaupa mér föt þegar ég er erlend-
is, eins mikið og ég get”.
— Skórnir eru númer hvaft?
„Þeireru ekkert stórir, þeir eru
númer 52, einhvern veginn verð
ég að geta gengið, það þýðir ekki
að ætla að troða sér i skó númer
46. En það eina sem ég get keypt
mér af fötum hérna heima eru
sokkar og nærföt. En þetta er allt
i lagi, ég á nóg af fótum eins og
er”.
— Ert þú ekki næst hæsti is-
lendingur sem uppi hefur verift?
„Jú eftir þvi sem ég best veit er
það aðeins Jóhann Svarfdælingur
sem er hærri”.
— Eru foreldrar þinir hávaxnir
og systkini?
„Þau eru ekki svo mjög há,
mamma er-165 cm og pabbi um
180. Ég á þrjár systur sem eru
fremur hávaxnar, sú hæsta sem
er 17 ára er 180 cm.” gk—.
Vifttal:
Gylfi
Kristjánsson
Myndir: Þegar Pétur er kominn I þessa stöftu nálægt körfunni kemur fyrir ekki
Emil Þór þótt andstæftingurinn sé leikmaftur upp á 2,10 m á hæft. Pétur skorar
Sigurftsson. gegn Frökkum.
__________ Visismynd Friðþjófur.
Slappaft af mcft fæturna uppi á borfti, og þá blasa skórnir vift. Þeir eru engin smásmifti, enda númer 52.

■ • , • . ■
.

iHHHHi

—
_
■•I