Vísir - 11.06.1981, Page 2

Hvaða sælgæti finnst
þér ljúfengast?
Friðþjófur Helgason, fyrrv.
lagermaður: Lindubuff með
vafinni lakkrislengju, svokallað
eftirlæti sælkerans.
Reynir Stramberg Arnarson, 4
ára (5dra á morgun): Brenni.
1
Harpa (veit ekki aldur sinn):
Karamellur.
Steinar Daöi ómarsson, 5 ára:
Opal.
Élvar óskarsson; 14 ára: Nizza.
„Eg kem ao m|og
góDu búl á Bifrðst"
rætl við Jðn Slgurösson nýráðinn ';;j
sköiastjúra Samvinnuskólans á Bifröst L F'R’"
„Starfið leggst afskaplega vel i
mig. Þetta er mjög merkileg
skólastofnun, sem hefur með
árunum fengið á sig sérstakan
svip og þarna hefur verið unnið af
miklum myndarskap viö þau
störf sem þar á aö vinna. Ég kem
þvi að mjög góðu biii”. betta voru
orð Jóns Sigurðssonar fyrrum
Timaritstjóra og nú nýráðins
skólastjóra Samvinnuskólans á
Bifröst.
En hvaö kom til að Jón hætti á
Timanum?
„Ég hafði satt að segja ætlað
mér aö vera hættur á Timanum i
fyrra. Það var min eigin ákvörð-
un. Ég var ráðinn til Timans
1977 vegna þess mennsáufrám
á mjög mikla erfiöleika i rekstri
blaðsins. Ari siðar kom á
daginn að Framsóknarflokkurinn
var i mjög miklum öldudal. Ég
tók aö mér að vinna þarna meðan
á þessu gengi og störf min þar
mótuðust af þvi. Slðan varð ljóst I
fyrra að þessu tiltekna erfiðleika-
timabili var lokiö. Flokkurinn
hafði náð sér á strik og með mjög
góðri samvinnu allra starfs-
manna undir leiðsögn fram-
kvæmdastjóra, haföi tekist að ná
endum saman á blaðinu. Það
tókst með þvi aö horfa i hvern
einastaeyri. Þegar þetta var um
garð gengið þá hlaut að losna um
mig. Mín áhugamál hafa legið og
liggja enn i fræðagrúski og bóka-
útgáfustarfsemi og á þau mið
ætlaði ég mér að leita aftur.”
Jón Sigurðsson er fæddur I
Kollafirði á Kjalarnesi 23. ágUst
1946 og er ættaður þaðan i móður-
ætt en er Snæfellingur i föðurætt.
Jón varð stUdent frá Mennta-
skólanum i Reykjavik 1966. Hann
lauk B.A. prófi i Islenskum fræð-
um og sagnfræði 1969 og var siðan
við framhaldsnám I menningar-
sögu og bókmenntum við há-
skól'ann hér og viö háskólann i
Lundi i Sviþjóð um nokkurra ára
skeið. Hann stundaöi kennslu i
áratug, aðallega við Mennta-
skólann i Reykjvik, einnig sem
lektor við Háskóla Islands og sem
islenskur lektor við háskólana i
Lundi og Gautaborg 1970- 72.
Siðan vann Jón við bókaútgáfu og
var meðal annars forstjóri
Menningarsjóös 1975- 77, þar til
hann fór yfir á Timann og gerðist
ritstjóri þar.
Jón er kvæntur SigrUnu
Jóhannesdóttur kennaraog eiga
þau tvo syni.
Að lokum spuröum við Jón
hvernig vistin hefði verið á
Timanum.
„Þetta var lærdómsrikt, oft
erfitt, i heildina talað skemmti-
legur timi. Ég kynntist ákaflega
mörgu ágætu fólki bæði i dagleg-
um störfum og þar fyrir utan.
Þetta er mjög mikið nám i öllu
sem heitiö gæti félagsfræði eöa
þjóöfélagsmál almennt, svo ég er
stórum reyndari en ég var.
Er Timinn i dag betri Timi?
„Ég álit það. Ég hafði satt aö
segja beðið eftir þessu i meira en
heiltár. En vegna fjárhagsins var
ekki hægt aö fara fyrr Ut i þessar
breytingaren gert var”, sagði
Jón Sigurðsson.
-AS
sandkorn
Svo hregðast
krosstré...
Þeir voru margir, sem
fögnuðu ákaft, þegar um-
bótasinnar og Vaka, félag
lyðræðissinnaðra
stUdenta, náðu meiri
hluta f studentaráöi i sið-
ustu kosningum. En hinir
sömuvöknuðu hastarlega
af sætum sigurblundi,
þegar stUdentaráð sendi
eftirfarandi fréttatil-
kynningu nýiega til fjöl-
miðla:
„A 30 ára afmæli.
bandarisks hers hér á
landi vonumst VIÐ tiij
þess að afm ælisbarnið
fari að átta sig á þvf aö
það er vaxið Ur grasi og
getur tekið á móti af-
mælisgestum SINUM I
eigin landi.
HERINN BURT
GEGN KJARNORKU-
VOPNUM”.
Já, gott fólk. Svona.
geta krosstré brugðist
sem önnur tré.
Ekki sofffu,
nel takk
A dögunum sögðum viö
frá kvennaframboði, sem
i bígerð væri á Akureyri
við bæja rstjórn ar-
kosningarnar næsta sum-
ar. „Kona” á Akureyri
hafði samband við blaöiö.
HUn staðfesti að hópur á-
hugamanna heföi slikt
framboð á prjónunum, en
hins vegar hefði ekki
komið til tals, hver
skipaði efsta sæti listans.
Það væri líka heidur ó-
senniiegt, að Soffia
Guðmundsdóttir yrði
fyrir válinu. Einn megin
tilgangurinn með fram-
boðinu væri nefnilega sá,
að fá nýtt blóð í bæjar-
stjórn, en þar sæti Soffia
Guðm undsdóttir fyrir,
sem annar af fulltrUum
Alþyðubandalagsins.
Þær viija ekki Soffiu.
„Maðurinn
hennar Jónínu
hans Jóns”
Framkvæmdatiminn
yfir sumarmánuðina er
stuttur og þvi mikilvægt
að hafa nægilegan mann-
skap. Þetta vita þeir I
bæjarráði HUsavikur,
enda hafa þeir ráðið
mannskap til verka-
mannastarfa hjá bænum i
sumar. Þarf svo sem ekki
að tiunda þaö frekar,
nema hvaö bæjarráö lenti
i óvæntum vanda. Það
vissi nefnilega enginn
föðurnafn Guömundar
nokkurs, sem ákveðið var
að ráða. En Húsvikingar
deyja ekki ráðalausir.
Það var einfaldlega fært
til bókar: Guðmundur,
tengdasonur Þráins
Kristjánssonar.
Þjóðviijinn
og Hrafn
Klausan i kjaftadálki
Þjóöviljans, um aö
Halldðr Kiljan hefði
hafnað handriti Hrafns
Gu nnlau gssonar að
væntanlegri Gerplukvik-
mynd, olli miklu fjaöra-
foki, enda alröng. Þjóð-
viijinn sá sig neyddan til
að biðjast afsökunar
tvisvar sinnum, fyrst I
þriðjudagsblaöinu og
siðan i næsta heigarblaði.
NU vaknar spurning hvort
Þjóðviljinn sé allt I einu
farinn að bera slika virö-
ingu fyrir mannorði
Hrafns, að þaö sé allt orð-
ið gott og biessað, sem
hann gerir. TrUlega þykir
þó hitt, að hræöslan við
Nóbelsskáldið hafi rutt
farveginn fyrir afsakana-
flóðið.
Hvort var þaö af bróöur-
kærleik við Hrafn...
... eða hræðslu við Hall-
dór? spyrja nú margir.
Pabba-
fæðingar
Það hefur færst mjög I
vöxt á siðari árum að feð-
ur væru viöstaddir fæð-
ingu barna sinna. Suður-
nesjapósturinn tekur
þetta mál til léttrar um-
fjöllunar og segir meðal
annars: „Likiega geta
sumir pabbar haft áhrif
tii góðs fyrir konu sina,
þegar komið er á fæö-
ingastofuna og verið
henni styrkur þegar á
reynir. Én gera verður
ráð fyrir þvi að ekki sé
slíkt ávallt fyrir hendi hjá
taugaóstyrkum pabba,
sem orðinn er spenntari
en eiginkonan og úr öllu
jafnvægi eftir alltof lang-
dreginn biðtima yfir
hljóðandi hjartanu sinu,
sem jafnframt verður
milli hriðanna að hug-
hreysta manninn sinn og
telja f hann kjarkinn þvf
þetta sé nU bráðum búið.
Pabbarnir geta einnig
brugðist viö aðstæöum
með ýfðum skapsmunum
og æpt í örvæntingu sinni
á nærstadda, þegar þrek-
ið lætur undan...”
Manni sýnist nú helst á
þessari lýsingu að
pabbarnir eigi að haida
sig við sinn hlut, en láta
annað kyrrt liggja!
•
Seklir ó
sektir olan
„A góðviðrisdegi i sið-
ustu viku kom UNGUR
lögreglumaður gangandi
eftir Hafnarstræti, nánar
tiltekið fram hjá Degi...”,
segir í dularfullum inn-
gangi klausu einnar f
Degi á Akurcyri. Og hvað
skyldi sá ungi hafa verið
Laganna veröir I labbi-
tUr.
að erinda? JU, hann sá
þarna nokkra bfla sem
biðu eigenda sinna við
gangstéttina”. Það var f
sjálfusérí lagi.segir Dag-
ur, nema hvað sumir eig-
endanna höföu ekki greitt
krónu I stöðumælinn og
fengu þvi viðeigandi
sektarmiða”. Siðan spyr
blaðið með alvöruþunga:
,,NU vaknar spurningin
hvort lögreglumaðurinn
heföi ekki betur einbeitt
sér aö umferðinni sem
framhjá ók...?”.
Hjá mér vaknar aftur
spurningin, hvort Dags-
menn hafi nokkuð
kannast við bilana sem
fengu sektimar?
Jóhanna S. Sigþórsdóttir
blaðamaður
á