Pressan - 01.12.1988, Blaðsíða 26

26
'-FÍHnrfttUdag&l' 1.r dtís,enib!éif':Í988
Bitlavinir sveiflast til i óstjórnlegri gleði. Frá vinstri: Haraldur Þorsteinsson, Stefán Hjörleifsson, Eyjólfur Kristjánsson, Rafn Jónsson og Jón Ólafs-
son (hvers andlit er óskýrt vegna hláturs!) Pressumynd: Gunnar H. Arsælsson.
BÍTLAVINIR
ALLTAF 6AMAN HJÁ OKKUR
Hinir ungu, eiturhressu og kátu piltar í Bítlavinafélag-
inu láta sitt ekki eftir liggja í plötuútgáfu núna fyrir há-
tíð barnanna. í síðustu viku kom út hljómplatan 12 ís-
lensk bítlalög, óður Bítlavinafélagsins til bítlapoppsins,
lakkrísbindisins og túberaða hársins. Platan rauk beint
í toppsæti vinsældalista PRESSUNNAR og segir það
meira en mörg orð um vinsældir hljómsveitarinnar.
Sumir segja að það sé peningalykt af þessari plötu en
aðrir láta sem þeir hafi himin höndum tekið. Rokkpress-
an mælti sér mót við Bítlavinafélagið á einu kaffihúsa
borgarinnar. Þeir félagar voru mættir „med fulde fem“
og fyrsta spurningin var hvernig hljómsveitin hefði orð-
ið til.
Palli: Ja, mér finnst þú bara
ekki líta vel út.
Beta: Meinaröu heilsufars-
lega eöa ertu aö meina klæöa-
burðinn?
Palli: Ja, þessi blússa er t.d.
alveg ferleg.
Beta: Hvaö er þaö viö blúss-
una, sem gerir það að verkum
að ég lít svona illa út?
Palli: Ja, hún passar bara
ekki.
Beta: Finnst þér hún of víð?
Palli: Þaö getur verió.
Beta: Hvaö meö litinn á
henni. Fer hann mér eitthvaó
illa?
Palli: Þetta er nú svolitið
furóulegur litur.
... og svo framvegis og svo
framvegis.
Síöasta aðferöin, sem sagt
verður frá hér, er kennd viö bil-
aöa grammófónplötu. Hún
felst í því aö endurtaka alltaf
sömu oröin og er t.d. tilvalin í
viðureign viö ýtiö afgreiöslu-
fólk eða þegar maöur þarf aö
kvarta undan lélegri þjónustu
eöa skila gallaöri vöru. Tökum
líka dæmi um þetta:
Sölumaður: Ég veit að þú
vilt eignast þessa bók, því hún
er bæöi fræöandi og bráð-
skemmtileg.
Viðskiptavinur: Ég get vel
skilið aö þú sért á þeirri skoö-
un, en ég hef ekki áhuga á
bókinni.
Sölumaður: Þú ættir aö
leiöa hugann aö því hvaö þú
styrkir gott málefni með því aö
kaupa hana. Hugsaöu um fötl-
uöu börnin, sem ágóöinn renn-
ur til!
Viðskiptavinur: Málefnió er
vissulega gott, en ég hef ekki
áhuga á henni.
Söiumaður: Ef nógu margir
kaupa eintak getur ágóðinn
gert kraftaverk fyrir þessi
vesalings börn.
Viðskiptavinurinn: Það er
eflaust hárrétt, en ég hef ekki
áhuga.
Sölumaðurinn: Ég trúi bara
ómögulega að þú ætlir ekki að
Margir eiga erfitt með að stofna til
sambands við manneskju, sem þeir
laðast að.
rétta þessum aumingjum
hjálparhönd.
Viðskiptavinurinn: Þaó er
greinilegt, en ég hef því miður
engan áhuga á bókinni. Sama
og þegið.
HÆTTU AD VERA
FÓTAÞURRKA
Dæmin hér aö framan virö-
ast kannski einföld og jafnvel
einfeldningsleg, en þaö getur
verið ótrúlega erfitt fyrir sumt
fólk að tileinka sér þessar aö-
ferðir. Mörgum finnst þetta svo
hræðilega kjánalegt aö þeir
koma sér ekki einu sinni til aö
reyna aö fara eftir þessu. En
þaö er ekkert grín aö láta
annað fólk leika á sig eins og
hljóðfæri og skorti þig ákveöni
áttu í raun fárra kosta völ.
Annaðhvort heldurðu áfram aö
vera fótaþurrka fyrir alla í
kringum þig (eöa einhverja
ákveðna aðila, sem hafa sér-
stakt tangarhald á þér) eöa
gerir eitthvað í málinu. Þaó er
sæmilegasta byrjun aö tileinka
sér aðferðirnar, sem hér hafa
verið nefndar. Þær eru þó ein-
ungis toppurinn á ísjakanum,
því þaö er flókið aö breyta
gamalgrónu hegóunarmunstri
og viðbrögöum.
Hvernig væri að lesa aftur
boðoróin, sem sérstaklega eru
samin fyrir fólk, sem skortir
ákveóni? Þú átt nefnilega líka
rétt á aö vera til — og njóta
þess!
Jón Ólafsson tók til máls: „Það
var þannig að ég var stjórnandi kórs
Verslunarskólans og við vorum að
setja upp sýningu með bítlatónlist.
Það vantaði hljómsveit til að spila
undir og þessi mannskapur var
fenginn til þess á einn eða annan
I hátt. Við æfðum 14—15 bítlalög og
eftir þetta vorum við beðnir að spila
á skólaballi og þá bættust 10 lög
við. Svo bar það við að Eyjólfur var
beðinn að sjá um Lennon-kvöld á
Gauknum. Hann hóaði í okkur og
þessi kvöld urðu geysilega vinsæl.
Svona hlóð þetta smám saman utan
á sig og þar sem við höfðum ekkert
sérstakt að gera á þessum tíma
(1986, innsk. GHÁ) ákváðum við
að skella okkur í dansleikjabrans-
ann, enda komnir með 30—40
bítlalög á prógramm. Og hér erum
við í dag.“
AURAR, BERKLAR DGLOPAR
— Þannig að það lá beinast við
að skíra hljómsveitina Bítlavinafé-
lagið?
„Já, það var hann Haraldur
bassaleikari sem kom með nafnið.
En það komu mörg önnur til
greina, s.s. Aurar, Berklar og Lopar.
Við vildum hafa nafnið sem hallær-
islegast, okkur finnst Bítlavinafé-
lagið ágætlega halló. “
— Segjam sem svo að þið hefð-
uð kallað ykkitr Dýravinafélagið
eða einhvað slíkt, værnð þið þá
jafnvinsœlir og rattn ber vitni?
„Kannski hjá dýrum, ha, ha, ha.
Nafnið er sennilega komið út frá
kattavinafélaginu, en það myndi
sennilega engu breyta hvað hljóm-
sveitin héti. Málið er að þegar við
vorum með Lennon-kvöldin urðum
við að kalla okkur eitthvað í sam-
ræmi við það.“
— Á hverju byggjast hinar
miklu vinsœldir ykkar?
„Við erum mjög duglegir við að
spila og fólki líkar það. Við tökum
lítið af „pásurn" á böllum og förum
mjög víða um landið að spila.
Bubbi og Megas hafa nú farið ansi
víða líka með gítarinn og þénað
ágætlega á þvi. En við erum alltaf
með allt okkar kerfi og það sýnir sig
sjálft að þegar við erum kannski að
spila fyrir 20—30 manns á Raufar-
höfn á þriðjudagskvöldi þá græð-
um við akkúrat ekkert á því. Sanrt
virðist þetta skila sér i vinsældum
hljómsveitarinnar og plötusölu.“
ENGIN
YFIRBORÐSMENNSKA
— Imynd hljómsveitarinnar
finnst mér vera sá að þið séuð alltaf
fyndnir, kátir og skemmtilegir. Er
þetta alltaf svona hjá ykkttr, aldrei
dauður punktur?
„Voðalega sjaldan. Það er alltaf
mjög gaman hjá okkur þegar við er-
um að ferðast á milli staða í rútunni
okkar og svoleiðis. En við gerum
ekkert í því að vera með einhverja
grínímynd, við erum bara eins og
við erum, persónuieiki tónlistar-
manna endurspeglast í framkomu
þeirra í fjölmiðlum, ha, ha, ha.
Þetta finnst okkur æðislega góð
setning!! f“
— Það myndi nú vœntanlega
sjást áykkar ef þið væruð að retnb-
ast daginn út og inn við að vera
fyndnir.
„Já, það er rétt, það sést nú yfir-
leitt á mönnum. Hluti vinsældanna
er kannski líka sá að fólk finnur sig
í hljómsveit eins og okkur, þvi það
hrjáir okkur ekki nein yfirborðs-
mennska, við erum hallærislegir ef
við erum það og töff ef einhverjum
finnst það líka. Við reynum ekki að
vera neitt annað en við erum, mæt-
um ekki með blásið hárið og
glimmer í andlitinu í sjónvarpið.
Bítlavinafélagið samanstendur af
hallærislegum ungum mönnum!“
— Hvað réð lagavali á plötuna?
„Það réð því nú svolítið sú stað-
reynd að tónlistarmenn eins og
Gunni Þórðar og Rúni Júl eru búnir
að taka upp töluvert af gömlum
lögum. Við vildum ekki taka lög
sem aðrir voru búnir að setja á plöt-
ur. Fyrir okkur vakti líka að koma
með lög sem ekki eru „til“, þ.e.a.s. í
endurútgáfum. Þetta eru lög sem
ungt fólk þekkir ekki mjög vel og
m.a. þess vegna héldum við okkur
sem mest við upprunalegar útsetn-
ingar laganna. Sumir eru fúlir út í
okkur fyrir að vera með því sem
næst upprunalegar útsetningar,
aðrir fúlir vegna þess að við dirfð-
umst að snerta þessi lög yfirhöf-
uð.“
— Má þá kannski segja að þessi
plata sé framleidd af liugsjón?
„Þessi plata er hugsjón. Sumt
fólk finnur peningalykt af henni af
þvi hún selst vel, en svo myndi sanra
fólkið kannski segja að þetta væri
hugsjónaplata ef hún seldist illa.“
— Hvenœr kom frant sú hug-
mynd að gera þessa plötu?
„Bara einhvern tímann í rútunni.
Við vorum að hlusta á þessi lög og
einhvern veginn barst það í tal að
gera svona plötu. Okkur fannst
þetta heillandi hugmynd. Við frarn-
kvæmdum húgmyndina og hér er
platan. En í vor kemur svo væntan-
lega plata með frumsömdu efni,
það er aldeilis kominn tínri á það.
Við eigum orðið haug af lögum sem
við eigum eftir að sýna hver öðrum
og rífast síðan um hvaða lög fara á
plötuna,“ segja þeir bítlavinir og
hlæja allir í einurn kór.
LOFORÐ í 33 ÞÚSUND
FETUM
— 77/ hvaða hlustendahóps
höfðar platan?
„Hann er ákaflega breiður. Það
sést best á því að um daginn vorum
við að árita plötuna uppi í Kaup-
stað og ætli meðalaldur kaupend-
anna hafi ekki verið um og yfir fer-
tugt !! Svo um síðustu helgi vorum
við að spila á balli í Stapanum og
þar var náttúrlega mestmegnis ungt
fólk. Þannig að hlustendahópur
okkar er stór og breiður.“
— Fyrir utan ykkur syngur Jón-
as R. Jónsson, sem hér í den var
meðlimur í Náttúru og Flowers.
Hvers vegna syngur ekki einhver af
ykkur þetta lag, Gluggann?
Við treystum okkur eiginlega
ekki i það. Jónas var líka búinn að
syngja lagið með okkur á tónleik-
um og eftir það kom ekki annað til
greina en að hann syngi lagið inn á
plötuna.“
— Stefán Eggertsson syngur svo
lagið Dimmar rósir. Hver er þessi
náungi?
„Þetta er söngvari úr hljómsveit
sem kallaði sig Tatara. Hann söng
þetta lag og annað til sem heitir
Aldrei meir, síðan hætti hann bara
í Töturum. Þetta er í fyrsta skipti
síðan hann hætti sem hann syngur
inn á plötu. Við tókum af honum
loforð í 33ja þús. feta hæð á Saga
Class á leiðinni til New York ein-
hvern tímann að hann syngi þetta
lag inn á plötuna. Stefán var að fara
á þing háls-, nef- og eyrnalækna í
milljónaborginni. Hann stoppaði
blóðnasir sem Eyjólfur fékk á leið-
inni, rnikill heiðursmaður."
NÖGL í HÁLSTÖFLUBOXI
— Það er lag á 12 íslenskum
bítlalögum sem heitir Skuldir.
Finnst ykkur þetta viðeigandi ef
miðað er við þjóðfélagsástandið í
dag?
„Já, nrjög, og við höfum kannski
verið mjög hittnir þarna. En við
skuldunr svo mikið sjálfir, erum
skuldum vafin hljómsveit! Bítla-
vinafélagið er búið að fjárfesta svo
mikið að það er alveg hræðilegt!!“
— Er fjárfestingarœvintýri í
gangi Itjá ykkur?
„Ja, svona eitt litið og nett! En við
erum ekkert öðruvísi en aðrir ís-
lendingar. Allt leit æðislega vel út
fyrir hálfu ári og þá var rokið til og
keyptar græjur. Tveimur mánuðum
síðar var allt komið á kúpuna!!!!!
Við ættunr að taka Harald bassa-
leikara til fyrirmyndar því hann er
t.d. búinn að vera með sömu nögl-
ina síðan 1971, geymir hana í gömlu
hálstöfluboxi.“ ■