Pressan - 12.01.1989, Blaðsíða 5

PÍmmtúdágur'121. janúút 1ð89
6
Heildarskuldir! taldar nema
o
um 2,5 milljörðum. Þarf að
minnka skuldir niður r a.mdc.
milljarð til að rekstur standi
undir’ f jármágnsköstnáði.°
Tap Álafoss á síðasta ári kann að verða yfir 400 millj-
ónir króna. Fyrri hluta ársins nam tapið um 250 millj-
ónum. Þá er talið að heildarskuldir fyrirtækisins, án til-
lits til eigna, nemi um 2,5 milljörðum króna. Talið er að
lækka þurfi skuldir niður í milljarð svo reksturinn
standi undir fjármagnskostnaði. Jón Sigurðarson, for-
stjóri Álafoss, vildi ekki staðfesta neinar tölur í samtali
við PRESSUNA, þar sem reikningar liggja ekki fyrir
fyrr en undir lok mánaðarins. Hann sagði þó fjarri lagi
að heildartap yrði jafnmikið og yfirlit fyrri hluta ársins
gaf til kynna, auk þess sem inni í taptölunum væru veru-
legar afskriftir. Ennfremur sagði hann að tekist hefði að
selja eignir sem gerði að verkum að heildarskuldirnar
næmu töluvert undir 2 milljörðum.
Hlutafé í Álafossi er 840 millj-
ónir króna og skiptist jafnt á milli
Framkvæmdasjóðs Islands og
Sambands íslenskra samvinnufé-
laga. Meðal eigenda er mikill uggur
um að ekki takist nægilega að selja
eignir og létta skuldirnar.
I.OKUN BLASTI VIÐ
Álafoss var stofnað i desember
1987 og tók til starfa í byrjun síð-
asta árs. Fyrirtækið var stofnað eft-
ir að framkvæmdasjóður, eigandi
gamla Álafoss, og sambandið sátu
frammi fyrii- hallarekstri sem í lok
árs ’87 var samanlagður um 20% af
veltu fyrir fjármagnsliðina. Um var
að ræða dauðasiglingu, bæði hjá
Álafossi og ullariðnaðardeild sam-
bandsins.
Aðeins tvennt þótti blasa við: Að
loka báðum fyrirtækjunum og
Ieggja nið-»ir ullariðnað á íslandi
eða sameina fyrirtækin og ráðast i
uppstokkun ullariðnaðarins í land-
inu. Siðari kosturinn var valinn
m.a. eftir úttekt ráðgjafarfyrirtæk-
isins Boston Consulting Group,
sem fengið var til að meta framtíð-
armöguleika íslensks ullariðnaðar
með hliðsjón af sameiningunni.
BJARTSÝNI UM
FRAMHALDIÐ
Meginverkefni og markmið voru:
1) Rekstrarkostnaður yrði skorinn
niður þatinig að fyrirtækin færu að
skila viðunandi arði fyrir efnahags-
Iiðina, afskriftirnar og vextina.
Þessu verkefni þykir hafa miðað vel
áfram. 2) Skipulagi yrði komið á
markaðsmálin. Ekki er séð hvort
það hefur tekist, en ýmislegt bendir
til aukinnar sölu á þessu ári. 3)
Efnahagur fyrirtækisins yrði end-
urskipulagður. í þetta verkefni átti
ekki að ráðast nema menn tryðu á
áframhaldandi rekstur. Þess vegna
tók fyrirtækið yfir allar eignir og
skuldir gamla Álafoss og ullariðn-
aðar SÍS. í dag eru menn nokkuð
bjartsýnir og hafa því ráðist I þetta
verkefni.
Nefnd skipuð fulltrúum Iðnað-
arbanka, Landsbanka og iðnlána-
sjóðs fjallar um hvernig hægt verð-
ur að standa að frekari hagræðingu
í utlariðnaðinum. Samkvæmt
heimildum PRESSUNNAR hefur
verið áætlun í gangi hjá Álafossi
um að minnka skuldastöðuna niður
í 700 milljónir, en talið er að það sé
engan veginn nægilegt.
SKULDIR ÞURFA
NIDUR í 1 MILLJARD
Bókhaldslega á fyrirtækið fyrir
skuldum, en ekki hefur reynt á hve
mikið fæst fyrir eignirnar. Þannig
er t.d. ekki vitað hverjum húsin og
vélarnar koma til með að nýtast.
Ólíklegt að húsnæði ullariðnaðar-
ins verði notað af nýjum aðilum i
greininni. Stóra spurningin er því
hvort tekst að selja og hve mikið
fæst fyrir eignirnar. Til að rekstur-
inn standi undir fjármagnskostnaði
er talið að fyrirtækið þurfi að selja
eignir og losa skuldir, þannig að
heildarskuldir nemi ekki meira en
milljarði.
Fleiri áform eru uppi varðandi
hagræðingu. Þannig hefur m.a. ver-
ið rætt um sameiningu við Hildu
vestanhafs. Með í því myndu fylgja
verslanir Hildu I Bandaríkjunum.
Markaðslega er talinn ávinningur I
þessu, en ákvarðanir hafa ekki ver-
ið teknar.
FftAMTÍÐIN RÆDST AF
SÖLU EIGNA
Heimildamönnum blaðsins ber
saman um að Jón Sigurðarson, l'or-
stjóri Álafoss, hafi staðið sig mjög
vel i erfiðu verkefni, sem og stjórn
fyrirtækisins, sem er skipuð þeim
Sigurði Helgasyni formanni, Guð-
jóni B. Ólafssyni, Brynjólfi Bjarna-
syni og Gylfa Þ. Gíslasyni. Fram að
þessu hafa stjórn og framkvæmda-
stjórn verið sammála um allar
meiriháttar aðgerðir.
Framtíð Álafoss-risans ræðst
ekki fyrr en séð verður hvort fyrir-
tækinu tekst að losa eignir og þar
með hluta af þeim gífurlegu skuld-
um sem á hvíla. Ef ekki verður lítið
annað að gera en loka og leggja nið-
ur ullariðnað sem veigamikla
starfsgrein á íslandi. Eitt er víst að
eigendurnír, ríkið og sambandið,
mega ekki við miklum áföllum um
þessar mundir.
KRISTJÁN
ÞORVALDSSON