Pressan - 12.01.1989, Blaðsíða 8

8
Fimmtudagur 12. janúar 1989
PRESSAN
_______VIKUBLAÐ Á FIMMTUDÖGUM__________
Útgefandi Blað hf.
Framkvæmdastjóri Hákon Hákonanson
Ritstjóri Jónína Leósdóttir
Fréttastjóri Ómar Friðriksson
Auglýsingastjóri Hinrik Gunnar Hilmarsson
Ritstjóm og skrifstofur: Ármúla 38, sími: 68 18 66. Auglýsingasími:
68 18 66. Áskrift og dreifing: Ármúla 38, sími 68 18 66. Setning og
umbrot: Filmurog prent. Prentun: ESIaðaprent hf.
Áskriftargjald: 400 kr. á mánuði. Áskriftargjald: Pressan og Alþýðu-
blaðið: 800 kr. á mánuði. Verð i lausasölu: 100 kr. eintakið.
Andlegt hjálparstarf
Fréttir tengdar hinum hræðilega jarðskjálfta í
Armeníu hafa yfirleitt ekki verið sérlega gleðilegar. Þó
mátti finna mjög jákvæðan neista í einni þeirra. Það var
fregn um að fyrirhugað væri að veita eftirlifandi fólki á
jarðskjálftasvæðinu sálfræðilega aðstoð.
í umræðum um hjálparstarf af ýmsu tagi er nær ein-
göngu talað um líkamlegar þarfir þeirra, sem starfsins
eiga að njóta. Það er rætt um skort á ákveðnum fæðu-
tegundum, fatnaði, lyfjum og læknum, en sjaldan eða
aldrei vikið að andlegu ástandi hins bágstadda fólks.
Auðvitað á þetta sér sínar skýringar. Augljósust er sú, að
það er frumskilyrði að halda lífi í vesalings manneskjun-
um til þess að þær eigi yfir höfuð möguleika á að lifa
einhverju sálarlífi. Það þýðir lítið að senda fyrst af öllu
flokk sálfræðinga á þurrka- eða jarðskjálftasvæði og
láta matar- og meðalasendingar mæta afgangi!
Það er hins vegar örugglega nauðsynlegt að huga mun
betur en gert hefur verið að andlegri iíðan fórnarlamba
ýmiss konar hörmunga. Oft hefur þetta fólk horft upp
á eitt eða fleiri af sínum nánustu skyldmennum deyja.
Jafnvel orðið vitni að því að fjölskyldumeðlimir eru
myrtir, þegar um stríð eða aðrar slíkar aðstæður er að
ræða. Og síðan ætlast heimurinn til að þessu fólki
finnist það „heppið“ að vera lifandi. „Heppið“ að hafa
fengið mat, lyf, læknishjálp eða klæði — þó margir
eftirlifendur óski þess kannski heitast á erfiðustu stund-
unum að vera horfnir úr þessum heimi.
Það gefur því tilefni til bjartsýni, þegar fréttist af
auknum skilningi manna á hinni andlegu hlið verald-
legra hörmunga, eins og fregnirnar frá Armeníu fyrir
skemmstu. Og það var ekki eina dæmið. Yfirvöld í Bret-
landi brugðust t.d. mjög skynsamlega við, þegar morð-
óður maður tók að herma eftir Rambó og æddi með
byssu um lítið sveitaþorp þar í landi. Hann myrti fjölda
fólks á einum eftirmiðdegi og særði aðra. Auðvitað var
hinum særðu veitt besta læknishjálp, en það gleymdist
ekki að sinna þeim „heppnu“, sem ekki hlutu líkamleg
sár. Sálfræðingar og geðlæknar voru fengnir til að opna
sérstakt neyðarathvarf á staðnum og þar var þeim þorps-
búum, sem kærðu sig um það, boðið upp á sálræna með-
ferð í margar vikur.
Jakkafatamanían
Hrafn Gunnlaugsson fékk sex íslendinga í sjónvarps-
sal síðastliðið þriðjudagskvöld til að rabba um framtíð-
arhorfurnar. Tvær konur og fjóra karla. Ýmislegt mis-
merkilegt var spjallað í þættinum, en hann var líka
athyglisverður fyrir augað. Þarna sátu nefnilega allir
karlarnir í þessum stöðluðu grásvartbrúnu jakkafötum,
í skyrtu og með bindi, og voru svo hræðilega grámyglu-
legir að annað eins sér maður ekki nema á hópmyndum
frá Kína. (Það skal tekið fram að stjórnandi umræðn-
anna var ekki í jakkafataliðinu. Hann klæddist ljósleitri
peysu.) Konurnar voru hins vegar klæddar skærum
litum, önnur hárauðu en hin gulu, og lífguðu því hressi-
lega upp á myndina á skerminum. Þessi sjón er alveg
ógleymanleg... En hver er ástæða hins ófrumlega klæða-
burðar íslenskra karlmanna? Skortir þá gjörsamlega
ímyndunarafl, eru þeir hræddir við að íklæðast sterkum
litum eða halda menn bara að jakkaföt séu eini „við-
eigandi“ klæðnaðurinn í alvarlegum sjónvarpsþáttum
og þeir séu ekki teknir alvarlega í óformlegri fötum?
I STOLALEIK
Verður minn ráðherrastó/l ekki örugglega
jafnmjúkur og þinn, Júlli?
hin pressan
„Hann skal vera greinilega rit-
aður og engar skammstafanir viö-
hafðar, er valdið geta misskiln-
ingi.“
— Úr Læknablaðinu, þar sem greint er
frá nýrri reglugerð um gerð lyfseðla og
fleira.
„íslenskir skátar lifa lifinu
hratt... en því miður hefur drótt-
skátastarfið mikinn værðarblæ á
sér.“
— Helgi Grímsson i Skátaforingjan-
um, fréttabréfi eldri skáta.
„Það heyrist oft að 13—14 ára
skátar séu farnir að kalla sig drótt-
skáta eða þá „hálfdrættingadrótt-
skáta" ...“
— Sama og að ofan.
„Flestir deyja á stofnunum."
— Úr Gjallarhorni, málgagni Sam-
vinnutryggingamanna.
„Það er viðar draugagangur en
i þjóðsögunum."
— Vikverji Morgunblaðsins um fram-
göngu þeirra sem stjórna landinu.
„Ég held ég vilji engan
skamma. Ég kenni frekar í brjósti
um þá.“
— Sigurður Blöndal skógræktarstjóri
um stjórnmálamenn í Þjóðviljanum.
„Þetta var kannski svolítil hag-
ræöing fyrir Val en ööruvísi var
þetta nú ekki.“
— Jóhannes Sigvaldason, stjórnar-
formaóur KEA, um kaup fyrirtækisJns
á húsi Vals Arnþórssonar.
„Valur er ekki bankastjóri."
— DV segir frá úrskurði bankaráös
Landsbankans.
„Það er hrikaleg ringulreið í
dagskrárstefnu beggja stöðv-
anna.“
— Ólafur Hauksson, fyrrum útvarps-
stjóri Stjörnunnar, um hana og Bylgj-
una.
„Veggjatítla grandar húsi á
Eskifirði."
— Fyrirsögn i DV.
„Fjallalömbin
komast ekki strax í
radíósamband...
sendarnir límdir í
ul/ina. “
— Úr landbúnaðarritinu Timanum.
„Ég er þeirrar skoðunar að
tryggingafélögin séu of mörg í
landinu á sama hátt og bankarnir
eru of margir."
— Halldór Ásgrimsson, sjávarútvegs-
dóms- og kirkjumálaráðherra, i DV.
„Auglýst er efftir hugmynda-
rikri og námffúsri mannesícju
sem er tilbúin til að kasta sér út
í hringiðu almenningsálitsins.y/
— Eystra-horn auglýsir eftir ritstjóra i hálft starf.