Pressan - 11.05.1989, Blaðsíða 24

24
Jóhann Pétur á heimili sínu í Hátúni. í þessa íbúð flutti
hann í september síðastliðnum ásamt þáverandi eig-
inkonu sinni. Nú býr hann þar einn.
Við bílinn sem hann hvolfdi í Hvalfirðinum fyrir
skömmu. Bíllinn er gjörónýtur, en Jóhann Pétur fékk
ekki skrámu. Farsíminn, sem ævinlega er fastur við
stólinn, kom að góðum notum í þetta sinn sem oftar.
.< r.-i r ■ -ii'ps1 ■ ^r.i;t i -
Fimmtudagur 1T. máí 1989
Með kímnigáfu og bjartsýni að vopni hefur Jóhann
Pétur orðið mörgum viðmiðun. „Fólk heldur að það
sé aldrei hægt að taka mig alvarlega!" segir hann.
leita að ástæðu er alveg eins auðvelt
að setja fötlunina sem eina.“ En er
það ekki svolítið langsótt? „Jú, það
finnst mér. Það fór aldrei á milli
mála að ég er fatlaður. Ef það stóð
eitthvað í veginum hefði betur aldr-
ei verið farið af stað. En ég er ekkert
viss um að þetta hafi verið mér að
kenna!“ segir hann og skellihlær.
Upplifðirðu mikinn sársauka við
skilnaðinn? „Já, að sjálfsögðu var
þettaerfitt,“ svarar hann alvarlegur
í bragði. „Þetta hafði verið svolítið
að þróast, en samt sem áður kom
það flatt upp á mig að þetta væri
orðið svona alvarlegt. Ég var í viku
að ná mér á strik...“ Hann brosir
allt í einu, bandar frá sér með hend-
inni og bætir við: „Nei þetta eru nú
ýkjur! Fjóra, fimm daga!“ Alvaran
tekur aftur við: „Þetta er að sjálf-
sögðu erfitt. Maður reynir að leita
skýringa, hvað maður hafi gert
rangt. Ég held að allir séu í dálítinn
tíma að jafna sig eftir skilnað. Til-
finningamál eru alltaf erfiðari við-
fangs en önnur mál.“
Gálgahúmor eða
raunverulega gott skap?
Hann virkar óskaplega hress og
húmorinn er alltaf nálægur. Ertu
svona í alvöru eða beitirðu gálga-
húmor til að verja þig? „Nei, ég er
kátur og hress að eðlisfari,“ svarar
hann án umhugsunar. „En sjálfsagt
hef ég byggt upp einhverja brynju
þegar ég var yngri. Þetta er mögu-
lega ákveðin varnartaktík. Einn af
mínum stærstu göllum er kannski
sá hvað ég er hress og gengur mikið
á fyrir mér. Fólk heldur að það sé
aldrei hægt að taka mig alvarlega
og ég sé alltaf að gera grín.“
Jóhann Pétur segist í rauninni
aldrei vera aleinn: „Ég held að minn
mesti styrkur í gegnum tíðina sé sá
að ég á alveg ótrúlega mikið af góð-
um vinum sem koma til aðstoðar
þegar á þarf að halda. Þeir hafa
veitt mér mest og best brautargengi
í lífinu. “ Hann segist stundum fara
á dansleiki, en hafi ekki haft tíma til
slíks eftir skilnaðinn: „Ég hef haft
svo mikið að gera allan aprílmánuð
að skemmtanir hafa ekki komist að.
Ég hef verið á fundum fyrir Sjálfs-
björg fyrir norðan, sótti stjórnar-
fund Bandalags fatlaðra á
Norðurlöndum sem haldinn var í
Svíþjóð, var með opna skrifstofu á
Sauðárkróki þar sem ég hef viðtals-
tíma á 4—6 vikna fresti yfir vetur-
inn og svo syng ég með Skagfirsku
söngsveitinni og við sungum á
Sæluvikunni. Fjórðu helgina var
sambandsstjórnarfundur á ísafirði
og um síðustu helgi var konsert hjá
Skagfirsku söngsveitinni.“ Hann
segist í seinni tíð sækja mest Hótel
ísland, „enda læt ég dansgólfið þar
ekki stoppa mig“.
Öllum markmiðum er hægt
að ná
Ekki frekar en hann lét ekki
stoppa sig í að sjá bannaða mynd í
Hafnarbíói þegar hann var fimm-
tán ára, en söguna af því sagði Sig-
urbjörn vinur hans á
brúðkaupsdaginn og við látum
hana fylgja hér með: Þeir vinirnir
voru ákveðnir í að sjá myndina,
þótt hún væri bönnuð innan sextán.
Sigurbjörn ók Jóhanni í hjólastóln-
um frá Landspítalanum og þegar í
kvikmyndahúsið var komið bað
hann um tvo miða. „Myndin er
bönnuð innan sextán,“ svaraði
konan í afgreiðslunni. Þá reis Jó-
hann Pétur upp í stólnum, hvessti
sig og sagði: „Ég er 32 ára gamall
dvergur og þetta er sonur minn. Við
ætlum að fá tvo miða. “ Og inn fóru
þeir.
Það er ekki að ástæðulausu að
Jóhann Pétur er viðmiðun margra
fatlaðra barna. Hann hefur sýnt
með verkum sínum og léttu skapi
að öllum markmiðum er hægt að
ná. Hann virðist ekki horfa mikið
til fortíðar og það sem hæst ber í
minningunni er ekki það að hafa
farið frá heimilinu fimm ára til ára-
tugar sjúkrahússdvalar. Heldur
ekki árin fimmtán sem hann lifði
ekki einn dag án verkja um líkam-
ann. Heldur ekki skilnaðurinn eða
sársaukinn. Hann hefur aldrei leyft
bjartsýninni og kímnigáfunni að
yfirgefa sig, þrátt fyrir allt. Og það
er nokkuð sem ófatlaðir ættu ekki
síður að taka sér til fyrirmyndar.
kynlifsdálkurinn
TITRARAR
Bréf til kynlífsdálksins má skrifa undir dulnefni.
Utanáskriftin er: PRESSAN— kynlífsdálkurinn, Ár-
múla 36, 108 Reykjavík.
Kæra Jóna Ingibjörg
Ég á „titrara“ (víbra-
tor) sem kærastinn minn
gaf mér einu sinni þegar
hann kom frá útlöndum.
Fyrir nokkrum mánuðum
hættum við að vera sam-
an og ég hef notað „titr-
arann“ töluvert síðan.
Fullnægingin sem ég fæ
með honum er mjög
kröftug og góð, en ég hef
áhyggjur af því að mér
finnist ekki lengur jafn-
gott og áður að sofa hjá.
Getur maður farið illa
með snípinn með því að
nota „titrara“ of oft?
Með fyrirfram þakk-
læti, ein áhyggjufull.
Svar: Takk fyrir bréfið.
Þú segist hafa áhyggjur af þvi að
þér finnist ekki lengur jafngott að
sofa hjá. Ef þú ert sjálfri þér nóg
þessa dagana er ekkert að því þó þér
finnist gott að nota titrarann. Það
er lítil hætta á að rafmagnstæki úr
plasti komi algjörlega í staðinn fyr-
ir lifandi mannveru. Að hafa sam-
farir við annan einstakling og að
nota titrara við sjálfsfróun er tvennt
ólíkt. Þetta virðast sumir ekki
skilja, en sjálfri finnst mér skrýtið
að jafna innilegum ástaleik með
maka við kynferðislega örvun sem
fæst með titrara. Haltu bara áfram
að njóta þín kynferðislega. Það að
fá „kröftuga og góða“ fullnægingu
með aðstoð titrara er bara gott og
kennir þér meira um þína eigin kyn-’
svörun. Ef þú byrjar aftur í sam-
bandi með aðila sem þú ert hrifin af
kemstu að því að áhyggjur þínar
voru óþarfar.
Krydd í ástalífinu
Þegar ég las bréfið yfir velti ég
því fyrir mér hvort þú hefðir nokk-
urn tímann notað titrarann á með-
an þið voruð saman. Titrari er
nefnilegaekki bara „varadekk“ sem
kemur í staðinn fyrir makann, eins
og margir halda, heldur krydd í
ástalífið. Mörg pör nota hann sam-
an og ekki endilega bara konur
heldur líka karlar. Sumum körlum
stendur stuggur af titrurum enda
líta þeir sömu á titrara sem eins-
konar „rafriðla“. Orðið rafriðill
lýsir líka skoðun þeirra; að titrari sé
eftirlíking af tippi (og þess vegna
,,varadekk“) og notist inni i leg-
göngunum. Hvort tveggja er rangt.
Til eru margar gerðir titrara, mis-
munandi að stærð og lögun. Mikið
er selt af þeirri gerð sem er sívaln-
ingslaga, en sjaldnast fylgja leið-
beiningar með þeim titrurum. Þess
vegna halda sumar konur að það
eigi að setja þá inn í leggöngin.
Staðreyndin er hins vegar sú, eins
og þú veist, að aðalörvunarsvæðið
er snípurinn og þar í kring. Lang-
flestar konur þurfa örvun á snípinn
til að fá fullnægingu — hvort sem
það er gert með hendi, titrara,
vatnsbunu eða á óbeinan hátt með
samfarahreyfingunum. Ég veit ekki
til þess að notkun titrara geti skað-
að sælublettinn hjá konum (sníp-
inn) né taugabrautir sem liggja frá
honum. Stundum verður snípurinn
ofurviðkvæmur við beina kynferð-
islega örvun, en þá er hægt að
stoppa í smástund og halda svo
aftur áfram að örva sig eða snerta
frekar svæðið í kringum snípinn.
Uppbygging
heilbrigðis
Fyrir u.þ.b. hundrað árum voru
fyrstu nuddtækin framleidd. Þau
voru auglýst sem algjör galdratæki
og áttu að lækna mörg mein. Eng-
inn veit nákvæmlega hvernig það
gerðist, en konur (og karlar) upp-
götvuðu brátt að þessi nuddtæki
var líka hægt að brúka á kynfærin.
í dag er selt gífurlegt magn af titrur-
um erlendis — oft undir feluorðinu
„massager“ eða nuddtæki, í stór-
um póstverslunum, án þess að
minnst sé einu orði á kynferðislegt
gildi þeirra. Að sögn Joani Blank í
bókinni „Good Vibrations: The
Complete Guide to Vibrators“
(Down There Press, U.S.A. 1982)
má líkja þeirri söluaðferð við að
selja brauðrist með því að segja
bara að það sé málmkassi sem verð-
ur mjög heitur þegar hann er settur
í samband!
Titrara er líka hægt að nota við
ýmsum heilsufarslegum vanda-
málum, s.s. hjá sykursjúkum sem
hafa skaddaðar taugar, hjá heyrn-
arskertum og blindum til að víkka
skynupplifun, við að þjálfa vöðva i
kringum munn hjá talskertum og
svona mætti lengi telja. Titrarar eru
sjálfsögð hjálpartæki við að byggja
upp heilbrigði á öllum sviðum!