Pressan - 28.06.1990, Blaðsíða 5

Lögreglan telur heimilisofbeldi einkamál en lögin segja annað
Nú nýverið voru nokkur hross tekin af konu í
Hafnarfirði þar sem sýnt þótti að hrossin sættu
mjög illri meðferð afhennar hendi. Yfirvöld dýra-
verndarmála hafa iagt fram kæru gegn konunni.
Málið hefur vakið mikla athygli í fjölmiðlum og
fóik hefur drifið að
hvaðanæva til að skoða
hrossin. Aðgerðir yfir-
valda skulu síst lastað-
ar hér en óneitanlega
vaknar sú spurning
hvort þarna hafi verið
beitt meiri myndug-
leika en þegar um illa
meðferð á fólki er að
ræða. A íslenskum
heimilum á sér stað
töluvert ofbeldi — og
það oft á tíðum mjög
gróft — að því er virðist
án þess að yfirvöid
grípi þar inn í.
Litið er á heimilið er
friðhelgan stað — en
hversu langt nær frið-
helgin og fyrir hvern er
hún? Hér verður sögð
saga konu sem nýtur lít-
Hlar friðhelgi á sínu
heimili þarsem hún býr
við stöðugt ofbeldi.
Leitað verður svara við
spurningunni: Hvað
gerir „kerfið“ þegar
það fær vitneskju um
mál eins og þetta og
hvað getur það gert? En
fyrst er það saga kon-
unnar.
EFTIR INGIBJÖRGU SÖLRÚNU
GÍSLADÓTTUR
MYNDIR: EINAR ÓLASON
Kona hátt á sextugsaldri býr með rámlega
fertugum bróður sínum. Aður en lengra er
haldið sha/ það teh/ð fram að þó hér sé um
bróður að rœða þá gœti þetta allt eins uerið
Þessi mynd er fengin aö
láni úr sænskri bók. Hún
gæti allt eins verið íslensk.
Konan er með stungusár
eftir skæri.
Samkvæmt upplýsingum frá slysadeild Borgarspítalans
eru karlar 75% þeirra sem leita til deildarinnar vegna lík-
amsárása en konur 25%. Líklegt er að þessar tölur gefi
nokkuð skekkta mynd þar sem konur upplýsa ógjarnan
um ofbeldi á heimili. 40% kvennanna hljóta áverkana á
heimili sínu en aðeins 12% karlanna. Flestar konurnar
eru á aldrinum 15—40 ára.
saga um eiginmann eða son. Hann hefur all-
lengi átt uið geðrœn uandamál að stríða og er
mjög ofbeldishneigður. Hann hefur ekkert
unnið si. tuö ár og huorki leitað sér lœknis-
hjálpar né fjárhagslegrar aðstoðar. Hann er
þuí á hennar framfœri. Sjálf á hán erfiða fé-
lagslega sögu að baki. Hán býr í mjög lélegu
hásnœði og fœr fjárhagsaðstoð hjá félags-
málastofnun. Hán býr uið stöðugt ofbeldi af
hendi bróðurins og þegar þessi saga ersögð er
annar handleggurinn á henni brotinn, hinn
suarblár, handarbakið stokkbólgið og íþuí má
greina för eftir tennur eða neglur. Bakið og
bringan eru suarblá og á kuiðnum er ijótt far
eftir barefli. Greinilega er um misgamla áuerka
að rœða. Hán lifir í stöðugum lífsháska. Hán
hefur um tueggja mánaða skeið uerið á róandi
iyfjum sem heimilislœknir hennar lét hana
hafa.
Vitað er að konan fœst ekki með nokkru
móti til að kœra bróður sinn og reynir fremur
að hylma yfir með honum. Hún átti mikinn
hlutí uppeldi hans og finnst þuí að hán geti að
einhuerju leyti sjálfri sér um kennt og uerði að
taka þuí sem að höndum ber. En hán ueit líka
að ef hán kœrir hann þá er þess ekki langt að
bíða að hann uerði aftur frjáls ferða sinna og
þá á hán á hœttu að hann uitji hennar og refsi
henni. En getur oghefur einhuer annar ualdtil
að grípa inn í og rjáfa uítahringinn? PRESSAN
lagðimálið fyrirýmsa aðila ogfara suörþeirra
hér á eftir.
FÉLAGSMALASTOFNUN:
Félagsmálastofnun getur ekki kært eiginmann fyrir of-
beldi gegn vilja konunnar sem fyrir því verður.
ffKonan verður að
taka frumkvæðið"
Eins og fram kom í sögu konunríar er hún skjólstæðingur Fé-
lagsmálastofnunar Reykjavíkurborgar, þ.e. hún nýtur fjárhags-
aðstoðar þaðan. PRESSAN hafði samband við Gunnar Sand-
holt, forstöðumann fjölskyldudeildar félagsmálastofn-
unar, og spurði hann með hvaða hætti stofnunin gæti gripið
inn í mál þessarar konu.
„Ef hún leitar til okkar með þessi mál þá getum við boðið