Pressan - 11.07.1991, Qupperneq 21

FIMMTUDAGUR PRESSAN ll.JÚU 1991
21
Hlutverki mínu sem
uppreisnarseggs er lokið
Helgi Hjörvar lítur ekki
út eins og ungur og upp-
rennandi maður í viðskipt-
um. Ekki ef maður geymir
þá hugmynd í kollinum að
slíkur maður eigi að líta út
eins og þeir gera í Wall
Street. Enda er fyrirtæki
Helga ekki þar, heldur í
Hafnarstrætinu í Reykja-
vík. Hann er í gallabuxum
og rúllukragabol með
dökk gleraugu og ferðast
um bæinn á bleiku hjóli.
Gleraugun eru reyndar
ekki komin til af góðu, því
Helgi gengur með augn-
sjúkdóm, sem hefur áhrif á
sjónina. Fyrirtækið Arn-
arsson og Hjörvar stofnaði
hann með vini sínum
Hrannari Arnarssyni fyrir
tveimur árum og nú eru
þeir með þrjátíu sölumenn
í vinnu, auk lagermanna,
ritara, gjaldkera og bók-
haldara. En yfirstjórnin er
engin. Þeir sjá um allt slíkt
sjálfir. Hrannar sér um
daginn í dag, Helgi um
morgundaginn og bókar-
arnir um gærdaginn.
Þó óhætt sé að segja, að
það hafi frekar verið tilviljun
en nákvæmar fyrirætlanir
þeirra Helga og Hrannars
sem varð til þess að þeir
leiddust út í þessi viðskipti
Arnarsson og Hjörvar, þá seg-
ist Helgi hafa ákveðið það
fyrir löngu að fara út í biss-
ness með Hrannari.
„Ég lenti í skrautlegu bíl-
slysi með fjórum vinum mín-
um og var mjög illa útleikinn.
Þegar búið var að losa ofan af
mér bílinn lá hárið á mér í
slóðum eftir götunni og ég
var allur tættur. Við höfðum
ætlað í bíó, svo á meðan þrír
af fjórum vinum mínum voru
í hálfgerðu sjokki og sjúkra-
bíllinn á leiðinni gekk Hrann-
ar á milli og fékk bíómiða hjá
hverjum og einum. Fór svo
með þá og fékk þá endur-
greidda. Það er ekki hægt að
hugsa sér miklu agaðri og að-
haldssamari mann í viðskipt-
um en þetta.“
Fyrirtœkiö Arnarsson og
Hjörvar var síöan stofnad í
apríl '89.
„Hrannar var þá sölustjóri
hjá Þjóðlífi og ég hjá Svörtu á
hvítu. Við ætluðum báðir í
skóla um haustið, en ákváð-
um að sameina söludeildirn-
ar yfir sumartímann, svo við
kæmumst í sumarfrí. Hann
átti að leysa mig af og ég
hann. Við erum ekki farnir í
skóla enn.“
FÓLK FER EKKI í
BARNABÓKADEILDIR
Arnarsson og Hjörvar tók
síðan yfir eitthvad af lager
Svarts á hvítu, en stundar i
dag símasölu fyrir Mál og
menningu, safnar áskrifend-
um í Ugluna og ad timaritum
ýmiskonar. Þad verdur ekki
annaö heyrt en Helgi sé einna
hreyknastur af að hafa tekið
þátt í að koma á fót barna-
bókaklúbbi Máls og menn-
ingar, enda þar verið að hlú
að lestraráhuga barna með
framtíðina í huga.
„Við erum mjög stoltir .af
þessu samvinnuverkefni með
Máli og menningu. Þetta
gekk alveg ævintýraiega vel.
Astæðan fyrir því var sú að
við heyrðum það á fólkinu
sem við vorum að tala við í
síma, að það vill að börnin sín
hafi aðgang að góðum bók-
um. En það hefur nóg að
gera, þannig að það kemur
ekki eins oft við í barnabóka-
deildunum og það vildi. Þess
vegna setti MM upp þennan
klúbb og við öfluðum félaga í
hann. Núna er verið að gefa
út 25 nýjar barnabækur á ári,
fyrir þennan eina klúbb."
MEIRA AF BÓKUM,
MINNA AF
UPPÞVOTTAVÉLUM
Verður þá að koma til fólks
með allt? Hefur það ekki tíma
til að sinna þessum hlutum
sjálft?
„Já. Það útheimtir tíma og
orku, sem ekki allir eiga, að
fara og versla. Það sérðu í
öllu. Þú getur orðið lagt inn á
bankareikninginn þinn, tekið
út af honum, borgað víxla ög
gert alla skapaða hluti án
þess að fara í bankann. Alveg
eins á þetta eftir að verða
með önnur viðskipti."
Þessa dagana er Arnarsson
og Hjörvar með „söluátak
með menningararfinn" eins
og Helgi kallar það. íslend-
ingasögurnar, Sturlungu og
Jónas Hallgrímsson. Ein-
hvernveginn finnst mér að
það sé búið að selja fslend-
ingum þetta allt saman og ég
spyr Helga hvort svo sé ekki?
„Það er auðvitað alltaf
hægt að metta markað, en
viðtökurnar eru frábærar. En
þetta er nú einu sinni menn-
ingarfaraldurinn og við næst-
ríkasta þjóð í heimi. Þrátt fyr-
ir allar ófarir, þrátt fyrir öll
gjaldþrot, þrátt fyrir allt þetta
svartsýnisraus þá gleyma
menn því alltaf að það eru
einhver mestu forréttindi í
heimi að vera íslendingur.
Það er svo einfalt þó við
flækjum þetta oft svolítið fyr-
ir okkur og eigum bágt.
Svo ef þjóðin kaupir meira
af bókum, þá kaupir hún bara
minna af uppþvottavélum."
En les fólk þessar bœkur?
„Það er nú svo merkilegt,
að það gerir það. Eitt af mín-
um fyrstu verkefnum sem
sölumaður hjá Svörtu á hvítu
var að selja Islendingasögur.
Þar byrjaði ég á að rölta úr
einu húsi í annað. Það kom
fyrir að maður sá eftir því að
hafa selt sumum. Þetta yrði
aldrei opnað. En svo kom
Sturlunga út og þá fór ég aft-
ur yfir sama svæði. Þá voru
ótrúlegustu menn sem
sögðu: „Já, þú aftur. Ég las
Grettissögu og mikið asskoti
var hún góð.“
Nánast allir höfðu lesið
einá, tvær og jafnvel þrjár
sögur."
GAMAN AF AÐ
VERA Á MÓTI
Helgi tók þátt í starfi með
Alþýðubandalaginu á
menntaskólaárunum og lét
til sín heyra á málfundum.
Þótti nokkuð góður rœðu-
maður. Kom aldrei til greina
að fara út í pólitík?
„Það heillar mig ekki neitt
sérstaklega að verða pólitík-
us. Við Hrannar tókum góða
syrpu í pólitíkinni með
verndara fyrirtækisins, Orra
Vésteinssyni, í fimm ár eða
svo. Það er skammturinn fyr-
ir mig í bili. Svo fæ ég bara
menningarmálin og Orri
þjóðminjavörðinn þegar
Hrannar er orðinn forsætis-
ráðherra."
Þú varst til vinstri í pólitík-
inni. Stangast það sem þú ert
að gera í dag ekki á við gaml-
ar pólitískar hugsjónir?
„Það held ég ekki. Maður
var sósíalanarkisti og það
stangast ekkert sérstaklega á
við að vera í viðskiptum. Þeg-
ar maður er ungur og upp-
reisnargjarn hefur maður
gaman af því að vera á móti,
en ég held að því hlutverki
hjá mér sé lokið.
Það er líka eðlilegt að mað-
ur skoði aðeins betur þau
gildi, sem maður byrjaði á að
hafna, og það sem í þeim er
að finna. Éftir að hafa verið
lengi í Alþýðubandalaginu
lærði maður að vera ekki allt-
af á móti öllu. Það er hægt að
gera hlutina vel og það er
hægt að gera þá illa. Það er
það sem skiptir máii.
Við lítum fyrst og fremst á
viðskiptin sem tæki. Afl til
þess að gera ákveðna hluti og
okkur langar til að gera fullt
af góðum hlutum. Það er
ástæðan fyrir því að við erum
í bókum."
FORSTJÓRI Á BLEIKU
REIÐHJÓLI
Arnarsson og Hjörvar
gengur vel og Helgi segir það
vera mottóið þeirra þessa
stundina aö tvö- til þrefalda
veltuna á hverju ári. En er
ekki freistandi að berast á
þegar svona vel gengur? spyr
blaðamaðurinn, þó reyndar
sé ekki hœgt að sjá það utan
á Helga að hann geri það.
„Ég held að hvorugur okk-
ar berist sérstaklega á. Að
minnsta kosti held ég ekki að
það séu margir forstjórar í
miðbænum sem ferðast um á
bleiku reiðhjóli." Bros. „Við
höfum svo margt á verkefna-
og óskalistanum, sem okkur
langar til að gera og reyna í
þessum bransa. Þessa stund-
ina erum við að prófa þá
kenningu okkar að það sé
hægt að selja bækur allan
ársins hring. Líka í hitabylgju.
Við seljum fyrir tugi milljóna
í þessum mánuði, sem er
meira en við höfum gert áð-
ur.“
Margrét Elisabet Ólafsdóttir
Á ERFITT MEÐ AÐ LESA
Hvað með þig sjálfan, lestu
mikið?
„Ég las mjög mikið. En ég
er þannig í augunum að ég á
orðið jeiðinlega erfitt með að
lesa. Ég er svo seinlæs. Þess
vegna hefur aðeins dregið úr
því. En ég veit fátt skemmti-
legra."
Ástœöan fyrir því hve Helgi
á erfitt meö lestur er augn-
hrörnunarsjúkdómur, sem
minnkar smám saman sjón-
sviöiö.
„Það er ekkert hægt að
gera við þessu ennþá. En
læknavísindin eru bærilega
ótrúleg. Þannig að það er
bara að vera bjartsýnn og
taka þessu eins og það kem-
ur.“
ÁKVÖRÐUN UM
FJÖLGUN í FYRIRTÆKINU
Það þarf ekki að koma á
óvart að Helgi hefur ekki
mikinn tíma til að sinna tóm-
stundum, þó hann segist hafa
allra handa áhugamál. Þar á
meöal eru skák og leikhús,
þar sem hann er aö hluta til
alinn upp. En móðir hans,
Helga Hjörvar, er skólastjóri
Leiklistarskólans. Skákin er
aftur á móti fyrirtœkisíþrótt-
in. Mestum frítímanum eyðir
hann þó með konunni, en
þau eiga von á barni með
haustinu.
„Það segja sumir að við
höfum ákveðið á stjórnar-
fundi í desember að það
þyrfti að fjölga í fyrirtækinu.
En bæði Þórhildur Elín, kpn-
an mín, og Gunnvör „<ósa,
konan hans Hrannars, eiga
að eiga í haust. Við erum
mjög samtaka um allt. í hin-
um smæstu atriðum sem hin-
um stærstu."