Pressan - 07.10.1993, Síða 4

VIÐTAL
Rmmtudagurinn 7. október 1993
4 PRESSAN
fær Sigurour G. Valgeirsson.
rifsfióíi Dagsljóss
fyrir að takast fyrstum
manna hjá Sjónvarpinu
að útbúa veðurkort
skiljanleg altnetiningi.
Hæðst að
listinni
„Hefur farið af stað mikið
óánœgjumuldur úr hópi
þeirra sem eru stirðnaðir í
andanum, og ná ekki upp í
nef sér yftr efninu sem verkið
er smíðað úr, en það er meðal
annars gert úr röri. Rceðst
fram hver argur íhaldsmaður-
n á fætur öðrum með
skömmum um ryðgaða rör-
búta, fittings, og einn varjafn-
vel svo hugmyndaríkur að
stilla út í glugga hjá sér ryðg-
uðu púströri og þykjast þar
með aldeilis hafa gefið nú-
tímalistinni langt nef.“
Einar Kárason í DV.
Bragi Kristjónsson bóka-
kaupmaðun
„Púströrinu kom ég fyrir
úti í búðarglugga hjá mér í
Skúrkar í
sjónvarpi
„/ skýrslu sem Ólafiur Ólafs-
son landlœknir tók saman um
áhrif sjónvarps- og mynd-
bandaofbeldis á börn og ung-
linga kemurfram að morðum
og manttdrápum á íslandi
fjölgaði um 90% á árunum
1971-1990 miðað við tímabil-
ið 1950-1970. Þetta er meðal
annars rakið til áhrifa ofbeld-
ismynda í sjónvarpi, en sjón-
varpsútsendingar hófust hér á
landi 1966... Slysavarnaráð
íslattds og lattdlœknir [hafa]
skrifað fjölmiðlum og óskað
eftir að sýningar á ofbeldis-
myndum verði takmarkaðar
eftir mætti.“
Frétt í Morgunblaðinu.
Hinrik Bjarnason, dag-
skrárstjóri erlends efnis hjá
Sjónvarpinu:
„Ég tel að við hjá Sjón-
varpinu höfum verið vel á
verði hvað þetta varðar. Bæði
höfum við reynt af fremsta
megni að kaupa ekki inn
yfirgengilegar ofbeldismynd-
ir og eins gætt þess að sýna
myndir óæskilegar börnum
og unglingum aðeins seint á
kvöldin. Ábending land-
Konurí
kröggum
„Það er tttikil óvœrð t þessu
þjóðfélagi... Ég held þó að
engir þjóðfélagsþegnar séu jafn
óvœrir og íslenskar kotwr.
Sennilega tná rekja tnikinn
hluta efinahagserfiðleika okkar
til eyðslu og skemmtanafiknar
íslenska kvenfólksitis. Það er
rótlaust og leitattdi ogfer tnik-
ittn þar sem það ketttur fram
opinberlega. Hcestaréttarlög-
tnaður eittn líkti íslettskum
konuttt sem druslum í blaði
fyrir nokkru og átti þá einkan-
lega við drykkjusiði og fratn-
komu þeirra á skemmtistöð-
uttt. Því tniður mutt margt
vera til t þessutn orðuttt
hcestaréttarlögmannsins.“
Þorsteinn Guðmundsson í
DV.
læknis er réttmæt og hef ég
gert hana að umræðuefni
innan stofnunarinnar. Hins
vegar má ekki falla í þá gryfju
að nota sjónvarpið sem
heildarhugtak yfir allt sem
sést á mynd. Ofbeldi er sem
kunngt er að finna hjá fleiri
miðlum, s.s. kvikmyndum,
myndböndum og tölvuleikj-
um.“
Stefanía Traustadóttir,
Jafnréttisráði:
„Bréfritari og umræddur
hæstaréttarlögmaður, Örn
Clausen, hljóta að tala af eig-
in reynslu. Vissulega er það
leiðinlegt fyrir þá að vera
dæmdir til að þvælast í svo
slæmum félagsskap. Hins
vegar get ég engan veginn
tekið undir óskiljanlegar al-
hæfingar þeirra um konur,
eins og gefnr að skilja. Rétt er
að benda á þá staðreynd, að
konur eru langtum betri fjár-
málastjórar en karlar, hvort
sem á við um rekstur heimila
eða fyrirtækja.“
þeim tilgangi að vekja athygli
á því hlægilega tilgerðar-
snobbi sem viðgengst hér í
kringum allt listalíf. Lista-
mennirnir sjálfir, ekki síst rit-
höfundar, ríða þar í farar-
broddi og stjórna egó-
sentrískum umræðum um
sjálfa sig. Það hæfir annars
vitsmunum Einars Kárason-
ar og geðprýði hans almennt,
að hann skuli sjá ástæðu til
að gera sér nöldur út af þessu
litla gríni.“
Ólafur Ragnar um velsæmisbrot ráðamanna
Velsæmi ráðherra
ekki viðunandi
/ þingræðu sagði Ólafur Ragnar Grímsson aö ráðherrar ættu ekki að haga sér með þeim hætti
að þjóðin logaði í sögusögnum. Ummælin vöktu athygli. Hvað átti hann við?
„Það var einn meginkafli í
ræðunni sem fjallaði um þörf
á víðtækri siðbót í þjóðfélag-
inu. Að það væri ekki hægt að
ná víðtækri efnahagslegri end-
urreisn hér nema því væri
samfara víðtæk siðbót. Ég
rakti síðan nokkra þætti í ræð-
unni. Einn var sá að ráðherrar
beittu ekki veitingarvaldinu
fyrst og fremst á grundvelli
flokkslegra hagsmuna og
klíkuskapar. Annað var að
fjármál stjórnmálaflokkanna
ættu að vera opin bók. Þriðja
var að ráðherrarnir væru ekki
fyrst og fremst uppteknir við
tignarsætin, bílana, ferðalögin
og veisluglauminn en héldu
sig að verkum. Fjórða var að
stórfyrirtækin í landinu ráð-
stöfuðu ekki forstjórastöðum
og stjórnarstöðum fyrst og
fremst til ættingja og barna og
afkomenda innan hins svo-
kallaða Kolkrabba, heldur færi
slíkt eftir hæfileikum. Síðan
var einn þátturinn sá að ráð-
herrar yrðu auðvitað að gæta í
hegðun sinni velsæmis á opin-
berum vettvangi og forðast að
haga sér á þann hátt að þjóð-
félagið logaði af sögusögnum
marga mánuði á eftir. Þessir
þættir ásamt nokkrum öðrum
eru að mínum dómi mjög
mikilvægir vegna þess að hér
þurfa að vera eðlilegar leik-
reglur, heiðarleiki og velsæmi
bæði innan stjórnkerfisins og í
atvinnulífinu.“
Um hverja ertu að tala?
„Það vita auðvitað allir sem
fýlgst hafa með bæði fjölmiðl-
um og umfjöllun hér í land-
inu í þeim efhum, og þið vitið
það einnig hjá PRESSUNNI
þar sem þið hafið í nafnlaus-
um dálkum eins og hjá Oddi
þingverði vikið að hlutum
sem eru milii manna og snerta
framgöngu einstakra ráð-
herra. Þið hafið ekki treyst
ykkur til að segja af því heið-
arlegar fréttir eins og öðrum
atburðum, hafið ekki talið það
við hæfi, og þess vegna fjallað
um þá í þessum dálki. Það er
auðvitað óeðlilegt að sú skip-
an sé að fjölmiðlakerfið sé í
miklum vanda og skammist
sín og veigri sér við að flytja
frásagnir af framgöngu ráð-
herra. Breskt máltæki segir:
„A public figure in public
places is a public matter.“ Eða:
„Framkoma manns í opin-
berri stöðu á opinberum stað
er opinbert mál.“ Og þess
verða menn auðvitað að gæta.
Ég ætla ekki að nefna einstök
dæmi um það, en það vita all-
ir að það hefúr ekki verið með
þeim hætti að viðunandi sé.“
Getur verið að þú sért að tala
um sögusagnir í sögusagnastíl?
„Nei, ég er ekki að gera það
vegna þess að það vita auðvit-
að allir um þennan þátt í
þjóðfélagi okkar. Þið vitið það
einnig á PRESSUNNI þar sem
að þið hafið sjálfir tekið slíkt
upp og talið það svo rnikil-
vægt að því þyrfti að gera skil.
Vegna tvískinnungsins í þjóð-
félaginu treystuð þið ykkur
ekki til að gera það í fréttaefni,
heldur í dálkinum um Odd
þingvörð. Og það er alveg eins
og í Austur-Evrópu hér áður
fyrr þegar annars vegar var
opinber sannleikur og hins
vegar hinn raunverulegi sann-
leikur sem þurfti að vera
manna á millum og í háðs-
dálkum. Við viljum ekki vera
þjóðfélag þar sem málum er
þannig komið.“
Geturðu nefnt einstök tilvik í
þessu sambattdi eða einstök
ttöfn?
„Nei, það geri ég ekki,
vegna þess að ég er ekki að tala
um einstök tilvik hjá einstök-
um mönnum heldur almennt
einkenni. Og ekki bara þetta
eitt heldur alla þá þætti sem ég
nefndi áður. Allt fer þetta
saman. Spilltar embættisveit-
ingar, klíkuskapur við val á
mönnum í stjórnarstöður fýr-
irtækja, jafnvel flokksleg tengsl
við val dómara í embætti og
síðan að ekki er velsæmis gætt
í opinberri hegðan.“
En mega ráðherrar ekki haga
sér eitts og þeim sýnist í síttu
prívatlífi átt þess að það kotni
Pétri eða Páli við?
„Hvað menn gera á heimil-
um sínum og í einkasam-
kvæmum er ekki mitt mál. En
breska máltækið á hér við sem
víðar. Að því verða menn að
gæta hér líka. Til að tvískinn-
ungurinn dragi ekki siðferðis-
legan kraft úr þjóðinni. Það
vitið þið líka fjölmiðlamenn
að það er erfitt að starfa í
þjóðfélagi þar sem menn
veigra sér við að segja sumar
fréttir, líkt og í Austur-Evrópu
hér áður fyrr. Slík siðferðisleg
tvöfeldni, bæði af hálfu ráða-
manna og fjölmiðlakerfis, er
að mínum dómi ekki holl
neinu þjóðfélagi."
Jakob Bjarnar Grétarsson
debet Þór Jónsson kredSt
„Þór var mjög skemmtilegur félagi og vel gefinn.
Hann var afar hugdetturíkur og það kom alltaf eitt-
hvað sniðugt frá honum. Annars finnst mér synd að
hann skyldi hætta í söngnum,“ segir Snæbjörg
Snæbjarnardóttir söngkennari, sem kenndi Þór
söng. „Þór er duglegur og harður fréttamaður og
fylgir málum vel eítir. Hann er fastur fyrir og lætur
ekki undan utanaðkomandi þrýstingi. Honum hef-
ur jafnan farnast vel það sem hann hefúr tekið sér
fyrir hendur,“ segir Bjarki Már Karlsson, fram-
kvæmdastjóri Viðskiptavakans og gamall skólafé-
lagj Þórs. „Hann er gríðarlega ákveðinn, fýlginn sér
og tvíeflist við mótlæti. Hann er duglegur og á auð-
velt með að drífa fólk með sér. Þess utan er Þór
magnaður tenórsöngvari þegar þannig liggur á hon-
um,“ segir Ámi Gunnarsson, blaðamaður og sam-
starfsmaður Þórs á Tímanum. „Hann er sívinn-
andi og metnaðarfullur og sækir fast það sem hann
ætlar sér. Hann er afar nákvæmur og býr yfir mikilli
réttlætiskennd, hann vill uppræta alla spillingu,“
segir Ragnheiður Traustadóttir, eiginkona Þórs.
Harðduglegur og vel gef-
inn — eða sœnskmennt-
aður framsóknarmaður?
Þór Jónsson settist nú í vikunni í ritstjórastól á
Tímanum, sem meiningin er aö gera aö óháöu fé-
lagshyggjumálgagni.
„Það er erfitt að finna galla hjá honum en
hann var dálítið fljótfær. Þá var hann aldrei sam-
mála mér í pólitík, hann var eitilharður fram-
sóknarmaður en ég hef alltaf verið svo blá,“ segir
Snæbjörg Snæbjarnardóttir söngkennari, sem
kenndi Þór söng. „Það er illt til þess að vita að
hann skuli vera starfsmaður félagshyggjuafl-
anna í landinu. Svo er hann sænskmenntaður og
það er auðvitað alltaf galli,“ segir Bjarki Már
Karlsson, framkvæmdastjóri Viðskiptavakans og
gamall skólafélagi Þórs. Þór er þijóskur. Hann á
það til sem fréttamaður að verða gagntekinn af
málum og skynjar stundum ekki hvenær hann á
að hætta,“ segir Ámi Gunnarsson, blaðamaður og
samstarfsmaður Þórs á Tímanum. „Hann er ekki
gallalaus, langt frá því. Hann hefúr alla tíð verið
vinnuþræll og hefur ekkert timaskyn. Hann get-
ur ekki slappað af, enda eru fréttir aldrei í fríi,“
segir Ragnheiður Traustadóttir, eiginkona Þórs
Jónssonar.