Pressan - 20.01.1994, Blaðsíða 36

Kynlíf
Raudi ástarsagnahöfundurínn
sem blánadi
!■ aður á sér einskis ilis
B11 ■ von þegar maður tekur
I W I sér í hönd ástarsöguna
Gefðu mér ást þína. Við fyrstu
sýn virðist hún í engu frábrugðin
hinum ástarsögunum sem aldrei
lýsa öðru en eldheitum en jafn-
framt siðlegum ástríðum sem í
mesta lagi blómstra í hugum
sögupersónanna. Fram á síðustu
stundu, allt þartil eldheiti ástar-
kossinn smellur. Köttur úti í
mýri... Allar eru þessar ástar-
sögur skrifaðar eftir formúlunni,
með kannski eilítilli spennu í
anda ástarþríhyrnings Barböru
Cartland. Aldrei ná þó ástalífs-
lýsingarnar inn fyrir svefnher-
bergisdyrnar. ímyndunaraflið
verður að bæta því við sem á
vantar, — ef sá sem les þær hef-
ur hugarflug til. Janet Evanovice
er ekki mikið þekktur ástar-
sagnarithöfundur. Eftir bókina
ELDSMIÐJU
.
Gefðu mér ást þína, sem er að
því er virðist alsaklaus ástar-
spennusaga, má þó gera ráð fyr-
ir að hún eigi ekki afturkvæmt í
hóp Hjartabóka Draupnisútgáf-
unnar. Undir lokin hefur höfund-
urinn nefnilega fengið algerlega
nóg af væmni. Lýsingarnar verða
þvílíkar að siðprúðu lesendurnir,
sem áttu sér einskis ills von,
hafa svitnað. Látum lýsingarnar
tala sínu máli:
Steve var nýbúinn
að gefa Dasiy sinni
hring þegar hér kemur
við sögu. Þegar þau
voru ein í eldhúsinu
að koma brúnkökun-
um fyrir á diski tók
Steve í hönd Daisyar
og skoðaði hringinn.
„Þegar kona trúlofar
sig ætlar hún venju-
lega að gifta sig. Það
er venjan. Á ég ekki
að tilkynna giftingar-
daginn þegar ég fer
aftur að matborðinu?
Eða ættum við að gifta
okkur í laumi á meðan
foreldrar mínir eru í bænum?"
Augu hennar þöndust út af
hræðslu. „Hvernig vogar þú þér
að stinga upp á þvílíku. Það væri
virkilega rotið að gera slíkt."
Hann nældi sér í brúnköku af
skrautlegum diski og nartaði í
hana. „Ég stakk bara upp á því í
hugsunarleysi. Ég get bæði verið
rotinn og undirförull ef að til-
gangurinn helgar meðalið."
„Það skal ég muna." Hann kró-
aði hana úti í horni og kyssti
hana. „Líf þitt er í hættu, ég er
örvinglaður maður. Þú skalt vara
þig, ég er með lífvörð sem ég réð
og borga laun." Hann snerti
munn hennar með vörum sínum
og þreifaði undir skyrtunni
hennar þar til hann fann silki-
mjúkt brjóst hennar. „Er þetta
dæmi um undirferli?" hvíslaði
hún. Hann þóttist móðgaður. „Ég
veit ekki um hvað þú ert að
tala." „Þú veist það vel, ég er að
tala um þumalfingurinn á þér."
„Ó, hann." Hann dró nautnalega
hringinn með þumlinum. Hættu-
lega nærri geirvörtunni.
„Mmmm... ég held að þumal-
fingurinn á mér sé að verða und-
irförull. Hann kyssti hana djúp-
um og hægum kossi á meðan
þumalfingurinn gældi við geir-
vörtuna þar til hún varð stíf.
Hann sá augu hennar lokast og
fann hvernig líkami hennar varð
eins og deig í höndum hans.
Og nú byrjar ballið.
„Manstu eftir eldhúsborð-
inu?" spurði hann hásri röddu.
Ósjálfráður skjálfti fór um Daisy.
Já hún mundi vel eftir eldhús-
borðinu. Hún ætti eftir að muna
eftir því sem gerðist í smáatrið-
um til æviloka. „Eldhúsborðið
var bara upphitun. Einn góðan
veðurdag þegar þú ert alveg
grunlaus ætla ég að taka þig...
á straubrettinu." Hún galopnaði
augun. „Við eigum eftir að leika
okkur með ávexti og matarolíu
og heimilistæki... rafmagnsskó-
burstarann, rafmagnstannburst-
ann og vöfflujárnið." „Guð minn
góður." „Það er bara byrjunin
Ijúfan. Ég ætla að elska þig í
kústaskápnum og ofan á þvotta-
vélinni. Ég ætla líka að gera
ýmsar kúnstir með grilláhöldun-
um." Þau voru bæði eldrauð í
framan af hlátri þegar Elsie
snaraðist allt í einu inn í eldhús-
ið. „Hvað eruð þið eiginlega að
hangsa?" spurði hún. „Við Kevin
bíðum óþolinmóð eftir brúnkök-
unum." Daisy rétti úr sér og tók
andköf. „Gjörðu svo vel," segir
hún og réttir Elsie kökudiskinn.
„Ég kem rétt strax með kaffið."
Hún þreif um kaffikönnuna og
hristi höfuðið framan í Stevie.
„Þú er öfuguggi og ef þú kaupir
vöfflujárn þá hringi ég í lögregl-
una."
Að vísu er heilmikið eftir
handa ímyndunaraflinu hér. En
bókin kom vægast sagt á óvart!
18" fjölskyldupizza
meö j áleggstegundum
þarafl kjötáleggi.
2 litrar afCoke.
16" pizza
Heilhveiti eöa venjuleg
meö 3 áleggstegundum
þarafl kjötáleggi.
12" pizza
— meö 3 áleggstegundum
þarafl kjötáleggi.
1/2 liter afCoke
ELDSMIDJRN
GLfESIBFE
sími

asagi
■
>, V i
gjsí; teí .i-iíj-.vv'-ej.r-v".’A
i5
: ísyv>
w
Með
„Þetta
voru sem
sagt sjáv-
arréttir
bakaðir í
skyri sem
blandað
hafði ver-
ið með
karríi.
Óvenju-
legt. Of
óvenju-
legt. “
efri góminn
þurran
BÚMANNS-
KLUKKAN
AMTMANNSSTÍG 1
SÍMI 613303
«
Ihuga PRESSUNNAR er til teg-
und veitingastaða sem fellur
undir það einfalda hugtak,
„Lækjarbrekka-Torfan“. Það eru
litlu staðirnir sem voru opnaðir í
gömlum timburhúsum í byrjun
vínmenningarbyltingar um og upp
úr 1980. Þeir nutu góðs af því að
ungt fólk var farið að krydda mat-
inn sinn með fleiru en salti og pip-
ar og sumir farnir að smakka vín
án þess að drekka sér til óbóta.
Það var sjarmi yfir Lækjar-
brekku-Torfunni. Síðan hefur
margur vínlítrinn runnið og
kryddrófið nær fyrir löngu út fyrir
hvítlauk, tímjan og rósmarín.
Lækjarbrekka er enn til, en Torfan
er orðin að Búmannsklukkunni,
með nokkrum hliðarsporum. Það
voru vond býti, því veitingahúsa-
byltingin hefur étið börnin sín.
Af réttunum sem PRESSAN hef-
ur bragðað á Búmannsklukkunni
er bara einn eftirminnilegur. Meira
um hann á eftir. Meðal hinna var
innbakaður lambavöðvi með rifs-
berjasósu. Lambið var þurrara en
íslenskt fjallalamb á að vera og það
var ekkert rifsberjabragð af sós-
unni. Hún var venjuleg kryddsósa,
sem annaðhvort fiystum eða göml-
um — eða hvort tveggja — rifs-
berjum virðist hafa verið hent út í
eftir á, því það var slatti af rifsberj-
um á floti í sósunni, en öll voru
bragðlaus. Svipuðu máli gegndi um
fisk dagsins, sem í það skiptið var
smálúða. Fiskurinn var bragðlítill,
sósan karakterlaus og meðlætið
(blómkál og þvíumlíkt á hliðar-
diski) mjög óspennandi.
En PRESSAN gafst ekki upp og
ákvað að gefa Búmannsklukkunni
einn séns enn. Valdi eitthvað sem
hlaut að vera einhvers konar sér-
réttur og stolt hússins: blandaðir
sjávarréttir í skyri. Þetta voru sem
sagt sjávarréttir bakaðir í skyri sem
blandað hafði verið með karríi.
Óvenjulegt. Of óvenjulegt.
Fiskurinn var ábyggilega ágætur
áður en kokkurinn byrjaði, en í
hálfdjúpum diskinum flaut hann í
vatni sem lekið hafði af skyrinu við
baksturinn og bar þess vegna keim
af því. Og það var ekki góður keim-
ur. Lesendur, sem ólust upp áður
en Mjólkursamsalan fór að ffam-
leiða sykrað ávaxtaskyr, myndu
kannast við einkennin sem fylgdu
þessum rétti: súrbragð og þurr effi
gómur, eins og þegar mamma
sparaði sykurinn út í óhrærða skyr-
ið hér áður fyrr. Oj. Til hliðar var
boðið upp á salat, sem var skamm-
laust, nema hvað í því voru bæði
kíví og vínber. PRESSAN veit ekki
hvað varð um taugaendana í súru
bragðlaukunum á kokkinum, en
þeir eru áreiðanlega ekki á sínum
stað. Millisætt hvítvín hússins
bjargaði því sem bjargað varð í
þessari skelfilegu upplifun.
Þjónusta var háttvís, en fjarlæg,
og innréttingar allar með smekk-
legasta móti. Innarlega í matsaln-
um er myndarleg standklukka;
þegar PRESSAN kom fyrst á Bú-
mannsklukkuna skömmu fyrir jól
var standklukkan nákvæmlega
klukkutíma of fljót. Hún var það
enn fyrir nokkrum dögum. Það er
óþægilega táknrænt fyrir það sem
gekk á skjön í matargerðinni.
Einar Thoroddsen háls-, nef- og eyrnalæknir
... er púrtvín oggráðostur. Gœsa-
lifur og Sautei'nes-vín. Og hrís-
grjónagrautur með kanel og rjóma.
Orðanotkun
kvenna
• Hann gefur hann
GÓÐAN
(HANN E R GÓÐUR í
RÚM I NU )
• Að FÁ GOTT í
KROPPINN
(A Ð F Á FULLNÆGINGU)
16B PRESSAN FIMMTUDAGURINN 20. JANÚAR 1994