Tíminn Sunnudagsblað - 07.10.1962, Blaðsíða 21
FYNDNI OG FLÓNSKA
Bergsieinn Kristjánsson safnaði
BRYNKI talaði um heimspólitík og
landafræði af miklum myndugleik og
og sagði þá meðal annars:
— Notadrjúgt land, Rússland, þótt
lítið sé, með' Bretlandseyjunum.
★
DÍSA GAMLA kom til nágranna-
konu sinnar skömmu eftir jól. Var
henni sýnt þar mikið af jólakortum,
sem voru skrautleg mjög og með
englamyndum.
Þegar hún hafði skoðað kortin
nokkra stund, sagði hún:
— Mikið eru það laglegir menn,
þessir englar.
Síðan þagði nún um stund, en bætti
svo við:
— Þó eru þeir misjafnir.
★
SÉRA SKÚLI GÍSLASON, hinn
kunni þjóðsagnahöfundur, var glett-
inn. í svörum og vinsæll mjög af sókn-
arbörnum sínum, og eru hér frásagn-
ir af skiptum hans við þau.
Guðrún í Sauðtúni var fátæk kona
°g áttu þau hjón 13 börn, en jörðin
var rýrðarkot.
Eitt sumar, er Guðrún hafði safnað
Jeigunum eftir kotið, sem greiðast
áttu til séra Skúla, lagði hún af stað
^neð þær snemma morguns, því að
leiðin að Breiðabólstað var sem næst
frúggja stunda lestagangur. Þegar
Guðrún kom að Breiðabólstað, var
Prófastur ekki kominn á fætur, og
yarð hún að bíða, meðan hann klædd-
lst. En er þau finnast, lætur hún svo
utn mælt, að ólík séu lífskjör þeirra,
hún fari á fætur fyrir dag til að
feiða gjaldið af hendi, en hann sé
ekki kominn á fætur til að veita því
tnóttöku. Þá segir prófastur:
— Er þér nokkur þægð í, að ég
gefi þér smjöríð?
— Já, mér er stór þægð í því, svar-
®ði hún.
•— Eigðu það þá, sagði prófastur.
Og segir ekki fleira af skiptum
þeirra.
★
SÉRA SKÚLI GÍSLASON prófast-
á Breiðabólstað sagði, að ræður
séra Matthfasar Jochumssonar, sem
þá var prestur í Odda, verkuðu á trú-
aúíf safnaðarmanna eins og þegar
saltsýru væri hellt yfir nýgræðing.
SÉRA SKÚLI kom í húsvitjunar-
íerð' í sókn sinni á barnaheimili, þar
1 í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
sem fyrir var litil stúlka, óvenjuvel
læs eftir aldri, er átti nú að lesa í
fyrsta sinn hjá presti. En þegar hún
átti að hefja lesturinn, var hún svo
feimin, að hún gat engu orði upp
komið. Tók séra Skúli þá það ráð,
að hann lagðist upp i eitt rúmið',
breiddi vasaklút yfir andlitið og
sagði við telpuna:
— Nú sé ég ekkert, en þú lest bara
fyrir hana mömmu þína.
Las þá telpan reiprennandi það,
sem fyrir hana var lagt.
★
KONA EIN var á leið heim frá
kirkju, var hún að hugleiða ræðu
prestsins og spurði mann sinn:
— Hvaða menn voru þessir belsi-
bútar, sem presturinn var að tala um
í ræðunni i dag?
Karl svarar alldrjúgur:
— O, það voru hreppstjórar og
mektarmenn.
Þá svaraði konan:
— Svo að þú ert þá einn belsibút-
inn, hjartað mitt.
*
JÓN OG ARNI deildu harðlega um
beitilandsskika einn. — Eg fyrirbýð
þér að beita landið, sagði Árni.
Þá svarar Jón:
— Eg fyrirbýð þér að fyrirbjóða
mér.
Greip þá Árni fram í fyrir hon-
um og hrópar í reiði sinni:
— Eg fyrirbýð þér að fyrirbjóða
mér undir alla þá votta, sem þú fyr-
irbauðst mér að fyrirbjóða þér.
741