Tíminn Sunnudagsblað - 23.12.1962, Blaðsíða 21

höfðaletri og lofaði að boTga honum
vel fyrir.
Hagleiksmaðurinn smíðaði spóninn
og gróf á hann höfðaletur, sem bóndi
kunni þó ekki að lesa. Eitt sinn er
prestur í heimsókn hjá bónda og var
gefið að borða með spæninum. Las
hann höfðaletnð og þýddi það fyrir
eigandann, en það var á þessa leið:
— Gaptu nú. spesíugleiður.
☆
DÍSA ÞVOTTAKONA hafði ætlað að
fá sér hárgreiðslu, en hún varð veik,
áður en af því yrði, og lá í nokkra
daga í rúminu. Helga systir hennar
kom þá til hennar. Heiga mælti:
— Það var þó gott, að þú varst
ekki búin að fá þér permanentið. Það
hefði verið slæmt að vera búin að
sóa í það 50—60 krónum og þú svo
kannski dáið.
Disa svaraði:
— Læt ég það nú vera. Það hefði
þá ekki gert svo mikið til, þótt ég
hefði litið sæmilega út í kistunni.
★
ÞAÐ VORU aðeins þrír bændur í
dalnum, og einn þeirra, er Jón hét,
fluttist þaðan búferlum. Haustið
eftir kom hann í dalinn og hitti að
máli gamlan nágranna sinn. Kvaðst
hann hafa komið til að sækja ýmsa
muni, sem eftir höfðu orðið af búslóð
sinni, en þeir hefðu allmjög týnt töl-
unni um sumarið, og lét hann illa
yfir skaða sínum. Nágranninn svaraði
íbygginn:
— Það lítur þá út fyrir, ag það
séu einhverjir hér í dalnum, sem
hnupla.
*
MÓÐIRIN sagði:
— Ef þið eruð svona óþæg, krakk-
ar, megið þið búast við, ag jólin
komi alls ekki til ykkar.
Dóttirin á fjórða ári:
— Líklega verður nú að halda af-
mæli Jesú Krists, þó að við séum
óþæg.
★
1 EMBÆTTISTIÐ séra Asmundar ■.
Odda bjó hagleiksmaður mikill í einu
koti hjá Odda. Ríkur bóndi í sókn-
inni bað hagleiksmanninn ag smíða
fyrir sig spón og grafa á hann með
★
EFTIR ræðu sína sneri trúboðinn
sér að einum áheyrendanum, sem
hann grunaði, að iítt hefði fylgzt
með máli hans, og sagði:
— Hefur þú fundið Jesúm Krist?
Áheyraíidinn svaraði tómlátlega:
— Er hann nú týndur?
EITT SINN var stýrimaður á skipi
einu við öl. Skrifaði þá skipstjóri
í skipsbókina: Stýrimaður fullur í
dag.
Daginn eftir var stýrimaður kominn
til sjálfs sín og var þá á vakt. Skrif-
aði hann þá í skipsbókina: Skipstjóri
ófullur í dag.
★
ÁSMUNDUR var skrifari í stjórnar
ráðinu, en var nokkuð ölkær og því
oft fjarverandi. Eitt sinn, er hann
kom til vinnu eftir viku íjarveru,
hitti hann ráðherra á ganginum. Ráð
herrann segir þá við hann:
— Við höfum saknað yðar hér í
heila viku.
Ásmundur svarar samstundis:
— Þér vorug fjarverandi í þrjár
vikur í sumar og saknaði yðar enginn.
★
EITT SINN, er Jón gamli var að
freista landtöku í úfnum sjó, sagði
hann við félaga sinn:
— Það væri nú ekki mikið, þó það
kæmi einn sjór, ef þeir kæmu ckki
aftur og aftur.
★
ÓLAFUR var trúgjarn í meira lagi
og óspar á að miðla öðrum af því,
sem í hann var logið. Eitt sinn sagði
hann:
— Það er meira dekrið með kóngs-
krakkana, þeim ku vera hampag á
gulldiskum um hallargólfið.
Viðtaí við biskup -
Framahld af 989. síSu.
öreiganum upp yfir ömurleik hvcrs
dagsins, gera hvert hreysi að höll.
Vonandi gerum við ekki hallirnar að
andlegum hreysum. Jólin, eða það,
sem er á bak við þau, hafa sama
mátt enn í dag, ef þau týnast ekki
sjálf { sálarlausum flaumi og iðulaus-
um dansi kringum gullna kálfa
— Með hvaða hætti vilduð þér
helzt, að menn héldu jólin hátíð-
leg?
— Ég vildi óska þess, að þjóðin
mín týndi þvi ekki niður að halda
heilagt. „Engin frumþörf mannsins
er eins vanrækt nú og þörfin fyrir
lotningu og helgi“, sagði merkur
skólamaður og uppeldisfræðingur,
dr. Broddi Jóhannesson, skólastjóri,
fyrir nokkrum árum. Ég held, að
þetta sé satt, því miður, og mjög al-
varlegur sannleikur. Sunnudagurinn
er að afhelgast meir og meir. Stór-
hátíðirnar, að jólunum meðtöldum,
sogast í sama far. Helgihald fer eftir
trúarflífi hvers og eins og á hvcrj-
um tíma. Veigur þess er lotning fyrir
því „eilífa og stóra“, tilbeiðsia. Það
gerir ekki gleðina útlæga, dæmir
ekki tilbreytni úr leik. En „hamingj-
an býr í hjarta manns“, ekki i ytri
gæðum, og dýpsta, varanlegasta og
sannasta gleði manns er ekki af þess-
um heimi. Ég vildi óska þess, að
hvert heimili og hver mannshugur
mætti komast í hljóðláta, innri snert-
ingu við þann veruleik, sem jóla-
sálmamir okkar túlka og guðspjöll
jólanna boða. Og einkanlega vil ég
óska þess, að ekkert barn fari á mis
við það að lifa heilög jól.
T f M I N N — SUNNUDAGSBI.AÐ
100r