Tíminn Sunnudagsblað - 27.01.1963, Page 9

— Eg man ekki eftir mér öðru-
vísí en með þessa bakteríu, segir Sig-
urður Ólafsson, sem er tvennt í senn;
söngvari og hestamaður. Eg var
á kafi í öllum hesthúskofum, kinda-
kofum og fjósum og var heldur illa
liðinn við matborðið.
Fyrsta hestinn keypti ég fyrir pen-
inga, sem ég fékk í fermingargjöf.
Mér er enn svona heldur lítið gefið
um það fólk, sem gaf mér eitthvað
annað en peninga í fermingargjöf;
skyrtur og svoleiðis dót. Eg vildi fá
peninga, svo að ég gæti keypt hest.
Folinn, sem ég keypti, var ótaminn
og kostaði 125 krónur. Hann var
fallegur með mikla reisn, en guð
hafði alveg gleymt að skapa reið-
'hestinn í hann. Eg ól hann á mjólk,
sem ég keypti fyrir vasapeningana
mtna í stað þess að fara f bíó, en
allt lcom fyrir ekki. Þá fór ég í hesta-
kaup og gaf 25 krónur á milli. Eg
fékk fyrir hann fíngerðan, bráðlið-
ugan hest, en hann var eiginlega
allc of góður fyrir mig. Eg kunni
ekkert með hann að fara, og það
endaði svo, að lét hann og fékk út
á hann útigenginn vagnhest. Svo fékk
ég einn bleikan, en lét hann fljót-
lega, og þá kom Snigill litli til sög-
unnar. Hann var sannkallaður Snig-
ill, ekki nema 49 tommur, og varð
frægur fyrir ýmsar kúnstir og kurt-
eisi: Hann heilsaði og bneigði sig
og hoppaði með framfæturna upp
á bakið á mér. Eg notaði við hann
alveg nýja tamningaaðferð; reið með
'honum á hjólhesti og teymdi hann
og brá mér á bak öðru hvoru. Hjól-
hesturinn var mesta þarfaþing, mað-
%nW%S2óS5S*JS2*S*2óSóSóSS2S2S2ó8óS*2 íSrs?S5SS2SSSSS252S£SSSSSS5S?5SSSSS5SSSSSSSSSSSSSSSSSSSS?5SS2SSSSSSSS!5SSSSSSSSM8S8SSSSS8SSS2S8?58gSSSSSSSJSgS5S!5SSSS2SSSSSSSS«
„Guð hafði alveg gleymt að
skapa í hann reiðhestinn“
»0»0*0*0*0«0«n»0«0*0»0»0f0»0«0»0f0«0*0»0»0*0«0»0«0«0»0*0»0«0«0»0»0»0f0*c*0»0«0*0»c*0»0f0»0*0«c
5»0*i>a0*0«0«u«o»0«0»0«0«0»0»0*0*0»0»0«0»0»0*0»0«0»0»0»0»0«0»0»0«0»0»0»0«0«0»0»0»0«f»0«0«0*0*0l
ur taldi það ekki eftir sér að hjóla
inn á skeiðvöll til þess að fá að
hleypa einni bikkju.
Eg hélt sýningu á honum nokkr-
um sinnum og lét tíkina mína kitja
á bakinu á honum. Seinna lék hann
„Litla-Brún“ f kvibmyndinni ,,Síð-
asti bærinn í dalnum“, og tíkin mín
lélc þar líka — hund.
— En hvenær kom sá frægi skeið-
garpur, Gletta, til sögunnar?
— Eg tók hana í tamningu 1945
sem altamis hross, en þá var hún
svo körg, að hún var alltaf þversum
bæði í taumi og reið. Eg var með
hana hluta úr vetri, en um vorið fór
ég með hana á kappreiðar fyrir þá-
verandi eiganda hennar, Valgerði
Guðmundsdóttur. Þá áttuat þau við
f fyrsta sinn á skeiðvellinutn, Rand-
ver Jóns í Varmadal, sem v*r af-
burða gæðingur, og Gletta. Húa
vann fyrri sprettinn á gamla mat-
tímanum 24,2, en Randver vann síð-
ari sprettinn.
”— Vakti þessi sigur hennar ekkí
miila athygli?
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
81