Tíminn Sunnudagsblað - 07.04.1963, Blaðsíða 8

iiimiimiiiiiiii;Hmiimimiiiiimmiimiiiiimiiiimiiiimifiiim!iiiiiuiiiM!iimiiiiiiiiiimmii
Sfærsti hnykill í heimi
Furðulegt er mannseðlið — ekki
sízt í Bandaríkjunum. Þar hefur
mörg ,,dellan“ átt sitt upphaf og
blómaskeið. — Maðurinn hér á
myndinni heitir Francis A. John-
son O'g á heima í Minneapolis.
Hann er kominn af Norðurlanda-
búum (ef lil vill af islenzku bergi
brotinn), faðir hans hót Magnús
Johnson og var öldungadeildar-
þingmaður og fulltrúi fyrir Minne
sota. Móðir hans var sparsöm og
r.ýtin konæ og 61 son sinn upp í
anda hins horfna föðurlands: —
Margt smátt gerir eitt stórt.
Réttmæti þessa talsháttar sann-
ast áþreifanlega á þessum gríðar-
stóra hnykli, sem Francis sty&st
við. Hann var nefnilega einu sinni
aðeins lítil snærishönk, sem hann
fann á vegi sínum. Sú snærishönk
situr nú inni í honum miðjum um-
vafin ótal þráðum, sem allir eru
hnýttir saman úr mislöngum spott-
um — allt frá 10 sentimetrá löng-
um til 150 metra.
Fyrst hafði Francis hnykilinn
inni hjá sér. Þá var hann svo lítill,
að kettlingurinn gat leikið sér
að honum, en andi móður Francis
dafnaði svo skjóllega í hnyklinum,
að brátt var ekki hægt að bera
hann milli herbergja í húsinu —
dyrnar of þröngar. Þá var ekki
annað að gera en velta honum út
í sólskinið og regnið, og þar híóð
hann utan á sig og varð bústnari
í hvert sinn, sem Francis fann
snærisspotta. Þegar hann hafði
náð sex ára aldri, var hann orðinn
svo stór, að Francis varð að nota
dráttarvél til þess að velta honum,
svo að yndist jafnt upp á hann.
Francis taldi það ekki eftir sér;
honum þótti vænt um hnykilinn
— og þegar aðrir lögðu blóm á
leiði mæðra sinna, hnýtti hann
snærisspotta í hnykilendann --
þannig lagði hann bezt rækt við
minningu móður sinnar. Francis
eignaðist ekki konu — bara hnyk-
il, sem varð stærri og stærri. Ef
hann hefði eignazt konu, hefði
snærið farið í þvottasnúrur og
sippubönd handa börnunum, og
konunni hefði sennilega fundizt
hnykillinn skyggja á sig, svo að
líklega hefði hann aldrei orðið til.
Þessi mikli hnykill vegur orðið
tvær lestir og er tveir og hálfur
metri í þvermál, Ef hnykillinn
væri kominn til Reykjavíkur, og
svo ólíklega vildi til, að eigand-
inn leyfði okkur að vinda niður af
honum, gætum við lallað af stað í
góða veðrinu norður á bóginn, og
það stæði á jöfnu, að um leið og
við gengjum inn í Siglufjarðar-
kaupstað, væri hnykillinn nær bú-
inn — afgangurinn nægði þó utan
um tvo eða þrjá jólapakka.
Árið 1958 dró Francis hnykil-
inn sinn til New York á vöruvagni
og kom þá fram í sjónvarpi í þætt
inum: „Ég bý yfir leyndarmáli".
Leyndarmálið var auðvitað það,
að hann ætti stærsta hnykil í
heimi. Enginn hefur mótmælt
þessari staðhæfingu, svo að þetta
er sennilega rétt. Francis er hepp-
inn að lifa á tuttugustu öldinni,
þegar nóg er td af snærum. Hætt
er við, að Jón Hreggviðsson og
álíka kumpánar hefðu ekki verið
Iengi að sjá fyrir hnyklinum á
sínum snærislausu ævidögum.
En Francis gerir sér fleira til
dundurs en vinda upp á hnykil-
inn. Hann er smiður, og á hvorki
meira né minna en 900 ólíkar
naglasvuntur og 4000 blýanta.
Þess er ekki getið, hvort hann
sýður sér naglasúpu og yddar blý-
antana daglega.
1111111111111111111111111111111111111111111111111111 ii 111111111111111111111111111 ii 1111111 ii 111111111111 fi e í m i e i i 11111111 (111111111111111111111111111111111111111
320
T I M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllt