Tíminn Sunnudagsblað - 12.05.1963, Side 18

sem var líkastur því að risavaxin vera
velti sér í bæli sínu — ég sjálfur —
bergrisi svo stór, að hann fyllti all-
an heiminn með feldi sínum og
blæstrinum úr nösunum. Stundum
fanns mér ég sjálfur vera mýfluga,
og fílar fljúga í hundraðttali fyrir
utan netið og miða á mig með
rananum. Undarlegar, ójarðneskar
draummyndir dreif upp umhverfis
mig. Ég vandist á að framkvæma
skynsamlega verknaði í svefni; lag-
færa netið og kveikja ljós, og þessi
raunveruleiki rann saman við draum
myndirnar með furðulegum hætti.
Eina nóttina féll netið yfir höfuðið
mér, svo að mýflugurnar gátu stung-
ið í gegnum það; ég skýldi andlit-
inu með handarbakinu, og þegar ég
var stunginn þar, hélt ég netinu frá
mér tneð bláfingurgómunum, svo að
daginn eftir voru þeir stokkbólgnir,
líkt og þeim hefði verið stungið í
eld. Ég heyrði í gegnum svefnum,
að bitvargur var kominn inn fyrir
netið, suðig í honum kom svo ná-
lægt mér, að sofandi fékk ég greini-
lega hugmynd um frekju þessarar
flugu, og alveg ósjálfrátt datt ég of-
an á nafn hennar. Hún hét Zulla.
Þetta var Zúlla — ég vissi þ?
sömu andrá og hún settist á ennið á
mér. Zúlla, gulbröndótt eins og tígr-
isdýr, með tómar garnir og eitrað-
an brand út úr hálsinum. Zúlla, sem
hefur brotizt inn, af því að nú vill hún
deyja, nú verður hún að fá næringu,
Zúlla, Zúlla, 6, þú, sem hefur svo
lengi dillað þér sem mjóslegin jóm-
frú í loftinu utan við netið og leikið
svengdarsöng þinn á vænginn, nú
ræðst þú að . . . Zúlla! . . . og nú
hafði mér tekizt að læða risavöxnum
tröllshamri mínum yfir hana, á næsta
andartaki kramdi ég hana til bana,
svo að hún varð ekki nema rakur
blettur á enninu á mér.
Þannig liðu næturnar í endalausri
styrjöld og ímyndun, Ég varð furðu-
lega æfður í að uppgötva ofsækj-
endur mína og öðlaðist ævintýraleg-
an hæfileika tii að vaka, þótt ég
svæfi- Nótt eina vaknaði ég skyndi-
lega alveg, ekki af því að ég væri
stunginn, heldur vegna þess, að ég
vissi, að veggjalýs voru á ferðinni;
ég hafði fundið lyktina af þeim, ■'
svefni. Lyktin kom að mér í hinum
ójarðneska draumheimi, líkt og ami
blær frá fátækrahverfum stórborgar,
sorpeyðingarstöðvum og spritt-verk-
smiðjum berst til fTugmanns hátt í
skýjum uppi. Eg dró netið til hliðar
og tendraði á vaxkveik — mikið rétt,
fyrir framan andlitið á mér í einnar
álnar fjarlægð, skreig stór, rauð
þeffluga upp vegginn! Ég hélt log-
anum undir henni . . .
Það var siður minn að vakna os
tendra i vaxkveik, þegar þess gerð-
Framhald á bls. 429.
/
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
t
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
Einar Beínteinsson:
VORDRAUMUR
Meðan vornótt vefur
vaillargrösin smáu
mildum móðurörmum,
myrkvast fjöllin bláu
byrgist hálfur himinn
húmi fölvagráu,
sveitafólkið sefur
sœilt l hreysl lágu.
Meðan broshýr blómin
blunda i dalnum heima,
þá er vert að vaka
vona, þrá og dreyma,
dreyma ást og unað,
öllum sorgum gleyma,
finna um sig allan
?/Z og fögnuð streyma.
Þegar húmar hauður, .
hörpur vorsins þegja,
út að hulduhamrl
hljóðar þrár mig teygja.
Falin bjarkabrumi,
broshýr eins og Freyja,
situr þar og syngur
svanfrið huldumeyja.
Sálu mina selðir
sumarnóttin hljóða.
Einn l eirðarleysi
eigra ég gamla slóða.
Hrœðir mig og heillar
huldumœrin góða,
hún, sem ást og unað
einstæðing vill bjóða.
Horfi ég og hlusta,
hljótt er állt um nætur,
upp frá lágu lyngi
liður ilmur sætur.
Sorg er mér i sinni
sviði um hjartarœtur.
Hvort er, sem mér heyrist,
huldumœrln grætur?
Var sem harður hnlfur
hjartað i mér risti.
Sá ég svannann friða
sjálfstjörn alla missti,
hennar hvltu arma
helllaður ég gisti
og með hálfum huga
huldumeyna kysstí.
Sveif um selðblátt loftið
sólargeislinn fyrsti,
lltill daggardropi
datt af grœnum kvistl.
Hrökk ég upp af höfga
hvarf mér svanninn tvisti.
Mig t ást og munað
melra en áður þyrsti.
Bak við hulduhamar
hvarf mér snótin friða,
einn og áttavilltur
eftir mátti ég biða.
Svall mér enn i eyrum
unglingsröddin þýða.
Sú var sumarnóttln
sœlust allra tlða.
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
?
/
?
?
?
i
<
<
/
/
/
?
?
?
?
?
?
?
<
/
/
/
/
/
/
/
/
/
<
/
/
/
/
/
/
/
<
/
/
<
?
<
/
426
T I M 1 N N - SUNNUDAGSBLAÐ