Tíminn Sunnudagsblað - 21.07.1963, Page 9

lauk með þeirri ákvörðun, að tæki'St
eíkki foringjanum að finna einhverja
mannavegi fljótleea. *>« «kyldi hann
missa forystuna og annar taka ■
Lagði foringinn sig nú alian frar
hefur þótt minnkun að geta ekki rat-
að. Óð hann á undan, svo að við hin-
ir drógumst dáiítið aftur úr. Loks
rak hann upp hátt gleðiöskur: „Stig-
ur — hér komumst við bráðum til
byggða!"
Við greikkuðum sporið og fumdum
féiaga okkar, þar sem hann benti á
hálfgróinm troðning, sem hl'ykkjaðist
inn á mitli trjástofna. Hálfgróinn
stígur — það er kannski ekki alveg
rétt lýsing, því að mér sýndist ekki
betur en þetta hefði einhvem tíma í
fyrndinni verið breiður vegur, sem
nú aðeims mótaði fyrir hér og hvar,
þar sem jarðvegurimn var grýttur.
Við 'hófum þegar að ganga þennan
slóða, því að eitthvað hlaut 'hamn að
liggja. Þokan hólzt alltaf jafndimm,
svo að rétt mótaði fyrir næstu trjá-
stofnum. Við höfðum ekki lengi geng
ið, þegar 'Stígurinn la allt í einu í
beygju fram hjá stórum kletti. Þegar
komið var fyrir hornið á klettinum,

:

1 ■-» r •
5,1 ‘þ
illl .

. ■ '
■ ' i' •

:: -!
eftir SIGURVEIGU GUÐMUNDSDGTTUR
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
609