Tíminn Sunnudagsblað - 22.09.1963, Blaðsíða 13
fluttust að Strjúgsstöðum að nokkr
um árum liðnum. Eigandi jarðar-
innar, Sveinn Sveinsson, var þar
sjálfur húsmaður með hyski sitt,
en leigði jarðarafnotin. Og þessir
nýju ábúendur berast ekki svo lít-
ið á, enda hefur þeim farnazt sæmi
lega: Ketill bóndi gerir pall i eirfu
stafgólfi baðstofunnar, kostar til
þess sjö fjölum og smíðar stiga upp
á pallinn. Uppi á pallinum er kom-
ið fyrir tveimur rúmum með fið-
ursængum, rekkjuvoðum og hæg-
indum, og þar á ofan á hann
tvenna rekkjustokka með bríkum,
sem settir eru ofan á torfbálkana
í Strjúgsstaðabaðstofu. Og hér er
jafnvel til bæði spegill og bókaskáp
ur. í bókaskápnum voru Vídalíns-
postilla, Rostokkspostilla, Grallar-
inn, Þórðarbænir og Ben^diktssálm
ar. — Það andlega, tvípartaða bæna
reykelsi, samansett af gömlum
sýslumanni Skagfirðinga og líklega
fylgifé frá Stafnshóli. Speglinum
bregður húsmóðirin unga á loft,
þegar hún býst til kirkju, en post-
illur og bænareykelsi þéna sálinni
til fræðslu.
Á palli er standrokkur íslenzkur
við sæti húsfreyju, nautshyrning-
ar, sem gripið er til, þegar spóna-
matur er borinn inn, bak við sperr
ur — þar hjá skegghnífur bónda.
Meðal matgagna eru þrír diskar o*
Érjár skálar, og í búri eru eigi
færri en fimm trog, þrjú keröld,
tvær tunnur og tveir pottar í eld-
húsi. Þá er bóndi ekki síður birg-
ur að búsgögnum. Hann á i smiðju
og skemmu tvær steinsleggjur, slag
hamar, dengsluhamar, klaufhamar,
naglbít, tvo hefla, tvær þversagir,
dráttarsög, tvær rekur, pál, torf-
ristuljá og torfkróka, taðlaupa, þrjá
ljái, tvö orf, þrjár hrífur, kláru,
átta pör reipa, klyfgögn á fjóra
hesta og sextugt færi. Loks getur
heimilisfólkið brugðið sér af bæ,
án þess að bera kinnroða fyrir reið
skapinn — hér eru til fullkomin
reiðtygi handa karlmanni, auk
kvensöðuls og þófa.
Það verður því ekki annað sagt
en þeim Katli og Guðrúnu hafi bún
azt allvel, þótt þau hafi ómegð
nokkra og Guðrún gamla Jónsdótt
ir frá Stafnshóli, móðir húsfreyju,
sé á þeirra framfæri. Framtiðar-
horfurnar eru fremur góðar.
III.
1 aldarlok voru börn þau, sem
Strjúgsstaðahjón áttu á lífi, orð-
in fimm — Guðmundur, Natan, Ket
ilríður, Jón og Guðrún, Öll að sjálf-
sögðu á ómagaaldri. En nú hefur
syrt í álinn. Húsbóndinn hefur tek
ið mein mikið og óhugnanlegt í
efri vör. Hann veit svo sem, hverju
þetta er að kenna. Það var eitt
sinn, er hann var sveittur og þyrst
ur í sauðaleit, að hann féll fyrir
þeirri freistingu að leggjast flatur
á lækjarbakka og drekka þar lyst
sína af svalandi vatni. En eftir
linntl áföllum allt frá bernsku til elii
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
781