Tíminn Sunnudagsblað - 25.04.1965, Blaðsíða 11
ur eru frjóastar. Og í hvert skipti
hélt hún, að nú hefði hún haft heppn-
ina með sér, en alltaf kom hún aftur
í næsta mánuði. Ég hefði getað sent
hana aftur heim tiKföður hennar,
ef ég hefði viljað, og heimtað af
honum geiturnar, sem hann fékk fyr-
ir hana. Því að hún var óbyrja. En
þá sá ég, að ég gat ekki gert henni
meiri smán. Ykkur, þessum ungling-
um, finnst ekki gott að sofa á stein-
gólfi. En sái sem hefur hefnd að
rækja, nýtur þar að lokum mikillar
gleði — meiri heldur en þótt hann
fengi vilja sinn í hrekkleysi. Ég fór
að spara. Kona mín kom með maís
og baunir og kartöflur handa mér,
svo að ég átti launin mín óskert. Og
ég • fór (:il móðurbróður mins, sem
ekki átti neinn son, og keypti í laumi
af honum shamba á öðrum stað í
þorpinu. Og svo valdi ég mér nýja
konu — hún var þá barn. Ég var far-
inn að inna brúðarverðið af hendi
löngu áður en hún hafði séð ungl-
ið í fyrsta skipti. Ég var ekkert
smátækur —, ég fór með tíu geitur
til föður hennar. Hann var fátækur,
og þess vegna voru honum tengd-
irnar ljúfar. Gamla kerlingin mín —
hún varð vitlaus að lyktum: Hún
hætti að sjá tunglið, og þá hélt hún,
að hún væri loks orðin ólétt. En hún
varð til athlægis í þorpinu, þegar hún
sagði kvenfólkinu þetta. En tunglið,
sem hvarf — það birtist ekki aftur
að níu mánuðum liðníim eins og hún
hafði búizt við, því að það hafði
gengið undir fyrir fullt og allt. Þá
var kominn tími til þess að krýna
telpuna heiðri .sínum og leiða hana
fyrir gömlu konuna. Hún fól andlit
sitt eins og það hefði verið kveðinn
upp yfir henni dauðadómur, svo inni-
lega skammaðist hún sín, gamla kon-
an mín.
„Var þetta ekki of hörð refsing fyr-
ir eitt augnatillit?" sagði Wachira.
„Nú er þetta augnatillit loks þurrk-
að út,“ sagði Kobbi. „Nú lítur hún
ekki framar upp á nokkurn mann,“
hvæsti hann.
„Hvað varð um manninn?"
„Það var annar brúðgumi, sem
drap hann. Þannig fer fyrir þessum
rauðeygðu óþokkum. Og sá, sem varð
honum að bana, var hengdur. Ungu
mennirnir kunna ekki að hefna sín.
Þið steypið ykkur í glötun. En ég
Framhald á 358. síðu.
Tf M I N N — SUNNUOAGSBLAÐ
347