Tíminn Sunnudagsblað - 08.08.1965, Side 3

Dýrin búa sig undir veturinn á ýmsan hátt. Farfugl-
arnlr fljúga tll heitart landa, önnur dýr safna vetrar-
forða og feldur þeirra þéttist. En broddgölturinn, —
hann leggur sig bara hin rólegasti tll svefns.
Þessi broddgöltur er í þann veginn að fara að sofa.
Hann er feitur og bústinn. Líkaminn hefur þvf nógu
að brenna, þegar hann skrfður í holu sína. Það getur
komið sér vel, því að broddgölturinn sefur allan vetur-
inn í kaldrl holunni.

Snjórinn fellur, og frostið fer köldum greipum um
bústað broddgaltarins. Venjulega hefur hann svipaðan
líkamshita og maðurinn en nú lækkar hann mikið.
Líkamshitinn er aðeins einu stigi hærrl en hitl um-
hverfisins. Broddgölturinn fellur \ dvala og andar mjög
hægt.
Nú er aðelns fimm stiga hitl í bælinu. Hætta er
yfirvofandi, fari líkamshiti broddgaltarins niður fyrr
sex stig, deyr hann. En þá tekur hitastillir í Ifkama
hans ttl starfa, sykurinn í vöðvunum brennur, og Iífs
loginn tendrast að nýju.
Sroddgöltur í vetrardvaia
er eins og grjótharður klump
ur spenntra vöðva. Þrátt fyrir
brodda, er hann alveg varn-
laus, í meðvitundarlausum
frostdvala sínum.
Sé broddgölturinn tekinn inn og settur fyrir
framan eldinn, fer hann smám sam *.i að þiðna.
Lífið færist í hann að nýju. Hitinn hækkar og
hjarta og lungu fara að starfa' örar. Eftir þrjár
til fjórar stundir sýnir hann fyrsta lífsmarkið:
Hann fitjar upp á trýnið.
Broddgölturinn lifnar framan
frá og aftur eftir. Fyrst byrja
taugastöðvarnar að starfa. Eftlr
nokkurra stunda lengri dvöl
inni í hitanum staulast hann á
fætur og rjátiar ringlaður um.
T I M i N N — SUNNUDAGSBLAft
699