Tíminn Sunnudagsblað - 12.12.1965, Blaðsíða 4

■ '
Þorgeir, Vilborg og Egill Arnaldur til hægri, Friðrika og Bj örn Gelr til vinstri.
NÝJA BARNABÓK, skemmtiefni smá
V. | | ■ * L
t 1 .11 Qiflfl K bHb 11 H I b "li 1 I 1
Pöl 1 S Jll u uiyy du |j|| II11 I 1 1 1 ffBu 1 1 i
w
Einu sinni var drenghnokki, sem
átti heima með mömmu sinni í bak-
húsi vestur í bæ. Ekki var harðviðar-
hurð fyrir dyrunum þeirra, né held-
ur veggflísar í baðherberginu, en
hvert léttskýjað kvöld mátti sjá út
um eldhúsgluggann, hvernig tunglið
labbaði sér svo einstaklega skemmti-
lega fram undan húsinu hans Snæ-
bjarnar Jónssonar bóksala, sem stóð
við næstu götu.
Litli drengurinn beið þess margar
stundir með eftirvæntingu, að tungl-
ið kæmi fram úr felustað sínum. En
þótt hann væri siíkur gaumgjafi
himneskra hreyfinga, var hann samt
sem áður svo óvitur, að oft nennti
hann ekki að borða grautinn sinn á
kvöldin. Mamma varð að setja hálf-
fulla skálina í gluggakistuna og
henda leifunum, þegar stráksi var
sofnaður. Einn morgun, þegar hann
vaknaði, vildi hann gjarna vita, hvað
orðið hefði um grautinn, og mömmu
hans datt þá allt í einu í hug að
segja, að tunglið hefði víst borðað
hann. Þetta þótti honum mikil frétt,
og er ekki að orðlengja, að þessi
ungi maður varð með tímanum ein-
hver duglegasta grautaræta, sem
sögur fara af.
En móðir hans, sem heitir Vilborg
Dagbjartsdóttir, er hugkvæm kona og
þessir atburðir urðu henni frum-
drög að dálítilli bók handa börnum á
•aidrinum tveggja til þriggja ára.
Hún kom út árið 1959 undir nafninu
„Alli Nalli og tunglið", prýdd 3it-
fögrum og nýstárlegum klippmyndum
eftir Sigríði Björnsdóttur.
Vilborg er ein þeirra kvenna, sem
hafa varðveitt í sér hið skáldlega við
að vera mamma.
f rauninni öfunda ég hana dálítið.
Fyrir mér eru börn litlir villikettir
með fimmtán skítuga fingur, sem
dragast með segulafli að Ijósum
gluggatjöldum. Alltaf þarf að vera
að þvo peysurnar þeirra, gefa þeiiri
mat og lýsi, og síðast en ekki sízt
hugga þau vegna óteljandi slysa og
1132
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ