Tíminn Sunnudagsblað - 03.07.1966, Blaðsíða 8

„Já, það er ailveg rétt,“ sagði
Holu'b leynilögregluþjónn og ræskti
sig Mtið eitt. „Við, sem störfum í lög
reglunni, erum allt annað en ánægð
ir með þessar aukaferðir út um
Jwippinn og Iwappinn og öll þessi
cvenjúlegu afbrotamál, sem hvorki
eru fugl né fiskur. Okkur geðjast
Mka i'ila að þessum nýju mönnum,
sem við þau eru að ílást. Allt öðru
máii er að gegna um gamlan og
reyndan giaepamann. Fynst og fremst
vitum við, að það er hann, en eng-
inn annar, sem kemur til greina
þar sem hann hefur verið að verki.
í öðru lagi vitum við hvar hann er
að finna, og í þriðja lagi er þess
konar náungi aldrei með neitt óþarfa
mas eða vifilengjur. Hann lýgur ekki
einu sinni, því að hann veit, að það
er gersamlega til einskis fyrir hann.
— Já, herrar minir. Það er bara
hreinasta upplyfting að hafa með að
gera lifsreynda mann'es'kju af því
taginu. Og það get ég sagt ylckur
með sanni, að raunverulegir atvinnu
■glæpamenn eru sér í lagi vinsælir
í fangelsunum og njóta miklu ineiri
virðingar þar en ihinir — þessir upp
skafningsrónar og handabófsaf-
brotalýður, sem eru bara hreinustu
volæðisræflar, sem alltaf eru óánægð
ir og aliltaf með ónæði og ófrið. Gam-
»11 og géður tugthúslimur gengur
ekki að því gruflandi, að fangelsið
er nú einu sinni sú átoætta, sem at-
vinna hans hefur í för með sér. Þess
vegna lætur hann hjá líða að gera
tilveruna óþarflega vandasama, bæði
sjálíum sér og okkur hinum. En það
KVENNA CABBARINN
536
T í Ai 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ