Tíminn Sunnudagsblað - 03.07.1966, Blaðsíða 14

við gimsteinum, sem hann bar. Af
þessu var augljóst að verkið var ekki
framið af þjóíum.
Páfinn varð miður sín af reiði og
sorg, enda hafði hann unnað þessum
syni sínum mikið. H«mn skipaði að
finna ódæðismennina, hvað sem það
kostaði. Þeirra var leitað í dyrum og
dyngjum í tvo mánuði en árangurs-
laust. Þá dró páfinn skipun sína til
baka, öllum til mikillar furðu. Þessi
ákvörðun hans hafa flestir skilið svo,
að hann hafi komizt að því, hver
stóð bak við morðið. Hinn áreiðan-
legi þýzki sagnfræðingur, Gregorvius,
segir, að hafi páfinn ekki fengið full-
ar sannanir, þá hafi hann að minnsta
kosti verið sannfræður um, að Cesar
Borgía hafi drepið bróður sin.
Markmið Cesars Borgía með bróð-
urmorðinu er álitið hafa verið fyrst
og fremst það, að ryðja óheppilegri
hindrun úr veginum til frama, en
bróðir hans hafði notið mikillar hylli
föður þeirra, og dró það náttúrulega
frá hlut Cesars. Sumir. hafa hallazt
að þvi, að afbrýðisemi vegna systur
þeirra, Lukrezíu Borgía,'Tiafi einnig
átt sinn þátt í morðinu. Því hefur
verið haldið fram, að húti hafi verið
LúSvík 12.
Frakkakon-
ongur á lelð
úr borg í N-
Ítalíu — sam
tímamync!
(hluti úr
stærri mynd)
frilla bræðranna, og jafnvel föður
síns. En fyrir þessu eru engar sann-
anir, og ekki má gleyma því, að
illur maður verður alltaf verri í um-
mælum samtíðar sinnar.
Cesar Borgía tók nú við völdum
bróður síns. Hann fékk leyfi páfa til
að leggja niður kardinálaskrúða sinn,
til þess að geta helgað sig kirkjunni
á hinu veraldlega plani og gengið
í heilagt og ábatasamt hjónaband.
Cesar, kardináli Valenzíu, sem er á
Spáni, varð nú Hertoginn af Valance,
sem er í Frakklandi. Þeir komu þessu
í kring, feðgarnir sameiginlega,
enda virtist sonarmissirinn ekki hafa
haft varanleg óheillaáhrif á hjarta-
hlýju páfans til sonar síns og sonar-
morðingja, Cesars Borgía. Þvert á
móti. Það var líkt og hinn andlegi
skyldleikj þeirra yrði enn tærari en
áður, og samstarf þeirra gat fljótt
af sér eitraða ávexti.
Um þéssar mundir urðu kónga-
skipti í Frakklandi. Lúðvík 12. kom
til ríkis. Hann vildi skilja við kerl-
ingu sína en þurfti til þess leyfi
páfans. Páfinn ákvað í samráði við
son sinn, að veita kónginum skilnað-
inn, en að launum fékk Cesar áður
N
efnt hertogadæmi og franska prins-
essu, en jafnframt lagði páfinn á ráð
in til að styðja Lúðvík 12. við her-
nám Milanó.
Eftir að þessu var ráðið til lykta,
var sett upp heljarmikil „sýning,“
sem átti að hafa og hafði áhrif á
önnur lönd Evrópu. Frakkakonungur
sendi skipaflota til ftalíu til þess að
sækja hinn nýja hertoga Frakklands,
og páfinn lét syni sínum í té hundrað
imeðreiðarmanna. Undir farangivr
hans þurfti tólf vagna og fimmtíu
múldýr, og glæsileikinn og ríkidæmið,
sem fylgdi páfasyninum úr hlaði var
slikt, að menn undruðust, og voru
þeir þó ýmsu vanir á þessari öld
sýndarmennskunnar. SjáLfur var Ces-
ar Borgía silki og gulli vafinn, og
í klæðum hans voru rúbínar „eins
stórir og baunir,“ að sagt er. Annála-
ritarar við frönsku konungshirðina
segja frá komu hans þangað, og hrifn
ireg þeirra á pragtinni, sem fylgdi
honum, er mikil. Og skutilsveinar
þeir, sem voru með honum við hirð-
ina, vöktu ekki síður aðdáun, klæði
þeirra gimsteinum skreytt.
Lúðvík 12. tók á móti honum með
mijdlli velvild, en það verður vart
sagt um væntanlega brúði hans, sem
neitaði að líta hann augum, enda ku
hún hafa elskað mann úr liði Breta-
drottningar. Borgía var að því kom-
inn að snúa aftur til föðurhúsanna
með leyfisbréfið upp á skilnað kon-
ungsins, en féllst á að kvænast syst-
ur konungsins af Navarra í stað þeirr
ar, sem honum hafði verið ætluð.
Þetta var ung kona og fögur, og sagt
er, að fegurð hennar hafi ekki geymt
flagð undir skinni, eins og var um
mann hennar, heldur hafi þar verið
jafnt á komið innræti og útliti. Þrátt
fyrir þessa kosti, sem hver maður
hrífst af í fari fconu, tafði Cesar
Borgía ekki við hjá henni nema fjóra
mánuði. Honum lá á að fylgja Frakka-
konungi í atlögunni að Mílanó. Hann
leit aldrei barn sitt augum, sem fædd-
ist vorið eftir.
Borgía lenti ekki í neinum vígraun
um við Mílanó, því að hinum frönsku
hersveitum var lítil mótspyrna veitt,
en það ku hafa verið áhrifamikií
sjón, þegar hann reið inn í borgina
við hlið Frakkakonungs, því að mað-
urinn var óvenju glæsilegur og bar
sig vel. Og faðir hans var ekki lengi
að haga gripum sínum á hinum póli-
tísku þráðum í samræmi við það,
að nú hafði hann og sonur hans stuðn
ing Frakkakonungs: Cesar fékk nú
það verkefni úr hendi hins heilaga
kirkjuríkis að vinna aftur ríkin í
Romagna, sem höfðu snúizt gegn
Róm og páfanum, bæði með því að
neita að viðurkenna vald páfagarðs
yfir þeim ög neita að borga tilskylda
skatta til páfagarðs. Sum þeirra
höfðu meira að segja gripið til vopna
gegn kirkjuvaldinu. Nú sá páfinn
TÍMINN- SUNNUDAGSBLAÐ
MO