Tíminn Sunnudagsblað - 25.02.1968, Qupperneq 13

Eiras og áður segir, mun VMBfl
baifa fiutzt að Grjótnesi vorið
1906 með þeim Birni Sigurðssyni
og Vilborgu Guðmundsdóttur.
Hafði hann liengi verið á vegum
þessa fólks, og orðinn því mjög
handgenginn, og hafði myndazt
gagnkvæm vimátta milli hans og
fjölskyldunnar.
Svo er það árið eftir, vorið
1907, að skip kemur á Kópasker
2. maí. Skipakomur voru fátíðar
hér um slóðir á þeim árum og
þóttu því jafnan nokkur viðburð-
ur. Einkum átti þetta þó við um
vorskipin svokölluðu, því að skip
höfðu þá oft ekki komið um lang-
an tíma, og með þeim kom ýmiss
konar varningur, sem oft vildi
skorta síðari hluta vetrar. Þá kom
og skólafólk og aðrir, sem dval-
izt höfðu að heiman vetrarlangt.
Loks gafst mönnum hér tækifæri
til þess að fá sér hressingu —
þeim, sem eftir því sóttust og leng
höfðu mátt vera þurrbrjósta. Það
urðu því oft miklar mannaferðir
í sambandi við þessar skipakom-
ur og svo var einnig i þetta sinn
Jörð var orðin rauð í byggð og
reiðfæri ágætt, en þá var að sjálf
sögðu eingöngu ferðazt á hestum,
ellegar þá fótgangandi, ef enginn
hesturinn var til.
Einn af þeim, sem lagði ie’ð
sína til Kópaskers í sambatuii við
þessa skipkomu, var Villi Hansar-
son. Var hann fótgangand þvi að
síðari hest sinn, Svip, hafði hann
selt fyrir tveim árum og eKk; feng
ið sér annan í staðinn. Lágu til
þess atburðir, sem ekki koma þess
ari sögu við.
Fúns og áður segir, átti Villi
heirna á Grjótnesi. Fór hann að
heiman um morguninn og gengur
í einum áíanga inn á Kópasker.
en sú leið er um 23 kílómetrar.
Er hann hafði lokið erindum sín-
um á Kópaskeri, leggur hanti ai
stað aftur heimleiðis, einn síns
iiðs og gangandi út á Hafnarbörð.
Eru þau um fimmtán kílómetra
fra næsta bæ, Leirhöfn. Þegar
hann er kominn út undir svonefnd
an Landhaug, sem er innarlega
ó S'körðunum, nær honum hópur
af riðandi fólki, sem er að koma
frá Kópaskeri og er á leið út á
Sléttu. Hafði það meðferðis laus-
an hest, sem átti heima á Grjót-
nesi, og býður það VilOa hestinn
og vill, að hann sláist i förina.
en bann er ófáanlegur til bess
og verður svo að vera. Stkilur þar
Þannig lauk Villi ævi sinni,
með þeim, og heldur fólkið sína
leið.
Eklki kom Vii'li heim i Grjótnes
um kvöldið. Var þá talið víst, að
hann hefði setzt að í Leirhöfn,
enda ekki ólíklegt, þar sem þetta
var orðinn langur áfangi, en hann
fór að heiman frá Grjótnesj um
morguninn eins og fyrr segir.
Að áliðnum næsta degi fara þeir
Björn Sigurðsson og Gunnar Sig-
urðsson, vinnumaður hans, síðar
bóndi að Einarsstöðum í Núpa-
sveit, sjóleiðis inn á Kópasker Var
það ætlun þeirra að sækja svörð,
en Grjótnesbændur sóttu þá svarð-
artekju inn í Núpasveit. Ætluðu
þeir að gista inn frá um nóttina,
sem þeir og gerðu. Villi er þá
enn ekki kominn heim. Ekki þótti
þó ástæða til þess að óttast um
hann, þar sem hann var sjálfum
sér ráðandi og gat hagað ferðum
sínum eftir vild, enda oft að heim-
an lengur eða skemur. Þótti þetta
því ekkert athugavert.
Morguninn eftir er brugðið veðri
og komin stórhríð. Eru nú engin
tiltök fyrir þá Björn og Gunn».r
að fara sjóleiðina til baka, og
halda þeir kyrru fyrir fyrst í stað.
Er á daginn leið, fór veður batn-
andj og leggja þeir félagar þá
út á Skörð gangandi. Er þeiir koma
út á svonefndan Geitasand, sem
er nokkuð norðan við mið Skörð-
in, verður það að ráði með þeim,
að stytta sér leið með því að fara
svokaOOaða Dvergasteinshlíðar, sem
stundum voru farnar af gangandi
mönnum. Er þá farið fram hjá
Háhyrningsdal, sem vegurinn ligg-
ur um. Segir nú ekki af ferð þeirra
félaga, fyrr en þeir koma út á
svokalOað Leiti, rétt sunnan við
Leirhöfn. Þar'mæta þeir fólki \ á
inneftirleið, þar á meðal ferming-
arbörnúm, því að daginn eftir átti
að ferma ' Presthólakirkju. Þetta
fólk héfur þá sögu að segja, að
Vil'li hafi aldrei í Leirhöfn komið.
Brá þeim mjög i brún við þessi
tíðindi. Ekki þótti þó útilokað, að
Villi hefði farið fram hjá Leirhöfn
og til næstu bæja, og var nú haf-
izt handa að grennslast eftir því,
en það tók sinn tíma, þvi að langt
er milli bæja.
Næsta dag, sem var sunnudag-
ur, er kominn allmikill snjór.
Þennan dag er fermt í Presthóla-
kirkju, svo sem áður er á minnzt.
Hafa nú borizt fréttir af öllum ná-
iægum bæjum, og hefur Villa
hvergi orðið vart. Þykir nú ein-
sýnt, að hann hafi aldrei komizt
aiý Skörðunum. Er strax þá um
-kvöldið hafin skipuleg leit af nokk
um mönnum, en bar ekki árangur.
Daginn eftir er svo fyrir alvöru
hafizt handa með leit að Villa, en
þar sem kominn var allmikilO snjór,
verður leitin árangurslaus. Þykir
nú sýnt, að ekki þýði að leita frek-
ar, fyrr en snjóinn leysi. Þótti og
liklegt, að það mundi ekki drag-
ast lengi á þessum tíma árs.
Það fór þó svo, að sú vika teið
Tl«lNN - SUNNUDAGSBLAÐ
15/