Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Blaðsíða 2

Þqtur í
Vinnuhagræðing er eitt þeirra
orða, sem nú er mjög tíökað. Alls
konar hagræðingarráðgjafar, út-
lendir og innlendir, eru að störf-
um, og samdar eru hagræðingar-
skýrslur, úttroðnar af hagræðing-
artillögum. Ábúðarmiklir stjórnar-
herrar, embættismenn og forstjór-
ar hagr^eða sér með þær í stól-
um'sínum áður en þeir segja full-
trúanum að stinga þeim í viðeig-
andi hagræðingarskúffu. Hagræð-
ing er eitt af játningaratriðum
efnahagstrúarbragðanna, merki-
legt hugtak og hentugt hugtak,
sannarlegt aaltkorn í daufan hafra
graut tilverunnar, þægilegt orð í
ræðu og riti og hreinasta þing til
daglegs brúks á fundum og ráð-
stefnum. Þetta er ein guðs gjafa
ó þessum siöustu og verstu tímum
og ber í sér það fyrirheit, sem
okkur er Ijúft og skylt að heyra:
Undir þessu merki skaltu sigra.
Jafnvel sjáift Parkinsonslögmálið.
Af ávöxtunum sKuluð þið þekkja
þá. Það segja þeir Silli og Valdi,
og þessi kenning þeirra kvað
Ihljóta eindreginn stuðning í helgri
skrift. Af ávöxtunum skuluð þér
þekkja, hvílikur töfrasproti hag-
ræðingin er. Kraftaverk hennar
blasa alls staðar við — þau gagn-
sýra þjóðfélagið í bróðurlegri sam
búð við hið frjálsa framtak.
Af Eyrarbakka út í Vog voru tal-
in „átján hundruð áratog áttatiu og
fjegur“. Þó að það kosti viðlíka
róður, ef landtaka næst á annað
borð, að herja út bankavíxil til
þriggja mánaða, er fullkomnun
vinnuhagræðingar á sviði hinna
æðri fjármála orðin slík, að bönk
um og bankahúsum fjölgar með
hverju misseri eins og fjörugum
frumum, sent skipta sér í sífellu,
ný bankaútibú þjóta upp og fyll-
ast fólki og hin eldri sprengja af
tgamla haminn, þröngan og snjáð-
an, og taka á sig annan nýjan, sem
betur er við hæfi. Þó að fiskkaup-
endur hafi jafnvel taiicj fiskverðið
sér ofviða teks'i. fyrir kraft vinnu-
skjðnum
hagræðingarinnar að flytja svo og
svo mikið af bátaaflanum allt að
Þingmannaieið á bílum um vonda
vegi um hæstan vetur, fram hjá
mörgum frystihúsum og vinnslu-
stöðvum. Þó að orð sé gerUá ó-
döngun 1 allmörgum byggðarlög-
um, sem guði og mönnum yfirsást
að finna skjól í víðum faðmi Faxa-
flóa, leika pau sér að standa undir
því, að áiitiegum hluta útlendrar
vöru, sem þau þurfa að nota, sé
skipað upp í Reykjavík til þess
eins að skipa þessu siðan út á ný
eftir hæfiiega bið eða stafla því á
bíla til fl'C.tnings í fjarlæga lands-
fjórðunga Þó að komið hefði ver-
ið upp kassagerð og umbúðaverk-
smiðju, sem gat fullcægt öllum
þörfum landsmanna, og meira til,
þurfti það ekki að standa í vegi fyr
ir því, að nýtt fyrirtæki. sem gegn-
ir sama hlutverki, væri stofnað
með ærnum kostnaði, og þó er hitt
sjálf kórónan, hið æðsta hrós vinnu
hagræðingarinnar, að við getum
samt keypt umbúðir frá útlöndum,
þegar í það fer. Þannig rennur Öx-
ará yfir Almannagjá eins o| stúlk-
an á þjóðhátíðarpallinum sagði. Og
megum við þá fyrst láta okkur
skiljast, hvað fulikomið hagræð-
ingarþjóðfclag er.
Þá er samræmi í tilverunni, ef
hið stóra speglast í hinu smáa.
Líkt og sá safi, sem gefur líf og
vöxt, rennur frá rótum trésins
um stofn og lim út í hið yzta
blað, þarf elixír vinnuhagræðingar
innar að brengja sér útí hinar fin-
ustu æðar þjóðarlíkamans. Og nú
veit ég, að það gerist Ég heyrði
1 gær sögu. sem sannfærði mig um
það.
í vikunni fyrir þjóðhátíðina
komu verxamenn á vegum Reykja-
víkurbæjar í úthverfi eitt og söfn-
uðu þar saman í hrúgur margvís-
legu rusli, sem þangað hafði bor-
izt í stríðum. vindum vetrarins. Nú
var það, sem alltaf getur hent, þar
sem vinnuhagræðingu er beitt, að
ruslið var ekki tlutt burt fyrir há-
tíðina. En þegar hún var um garð
gengin, kom líka myndarleg véla-
herdeild á vettvang og hafði á að
skipa vörubifreið, ámoksturstæki
og jeppa. Út úr jeppanum stigu
fjórir eða fimm unglingar, sem
tíndu rusiið upp á vélskófluna, en
sjálfir stjórnendur ökutækjanna,
allt ráðsettir menn, stóðu álengdar,
teygðu úr skönkunum og spjöll-
uðu saman, unz tími var kominn
til þess að lyfta skóflu ámoksturs-
tækisins og steypa úr henni á pall
vörubifreiðarinnar. Þannig hurfu
hrúgurnar ein af annarri undir
blíðu skini miðsumarsólarinnar,
lof só vinnuhagræðingunni og vél-
væðingunni, unz afmáð voru öll
merki um áfokið frá í fyrravetur.
Og nú get ég dregið andann létt
og sofnað sæll og glaður. innilega
sannfærður um það, að við erum
verkhyggin þjóð með farsælar
skipulagsgáfur, útvalin hagræðing-
arþjóð, sem ekki gerum Mólok og
Baal og óðrum hjáguðum altari
upp á hæðunum, heidur lifum og
deyjum í beim sannleika. sem við
höfum höndlað.
JH„
578
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ