Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Blaðsíða 12

Hinn 3. október 1967 rennur
upp. Miðjarðarhaf er,- líkt og þrjá
undanfarna daga á leið frá Tanger
í Áfríku, slétt sem heiðtjörn, Mátt
-sem vatmð í gjánum á Þingvöil-
um. Þýzka farþegaskipið Regina
Maris skríður á fullri ferð í aust-
urátt. Þökuslæðingur og sælæjjur
næturinnar leysast smám saman
upp, og söl skín í heiði. Lofthiti
er 25 0 á C. Allur þorri íslend-
inga um 200 eru úti á þiljum.
Hvert andartak er sem perla —
Oig þeir vilja ekki missa af neinni
þeirra.
Siglt er t sveig um Stromboli,
keilulagða llparíteyju 300 m háa
yfir sjávarmáli. Stromboli er 12,6
ferkílómetrar, þ.e. nokkru stærri
en Heimaey í Vestmannaeyjum,
sem er 11.26 ferkílómetrar. En
Stromboli er jafnbrattari en
Heimaey. Eyjan og gígurínn bera
Ífka sama nafn. Ekkert rýkur úr
gígnum pessa stundina. Nokkur
þorp með 1000 íbúum alls teygja
sig upp brskkurnar í góðu nábýli
við eldgíginn að því er virðist. En
árið 1921 hafði íbúunum vart verið
vært í eyjunni fyrir gosi. Unnt var
að sigla uppi við landsteina að
kalla, því að Stromboii rís á
2900 m dýpi. í sjónauka mátti sjá
fólk við uppskeru í einni hlíðinni,
í körfur sínar las það vínber og
jafnvel capers. Við fórum rétt hjá
vita, er stóð á mjóum drangi,
tröppur voru höggnar í dranginn
niður að sjó.
Skipið stefnir því næst til Mess-
ina-sunds.
Áður en langt um ldður kemur
Etna, hæsta fjall Sikileyjar, í ljós,
tröllsleg, líkust fjallgarði, 3279 m
á hæð. Hún er með gráa húfu á
drambinum. Sikileyingar nefna
hana stundura Mongibello — fjajg
Éjalanna — og er það sizt w
undra.
Borgin Messina blasiir aMcugi
við á strandlengju SiMeyj aiw
Greina má þar meoal annars tvo
kastala. Brátt fer skipið um Mess-
ina-sund. Tveir gildir strengir eru
þandiir miili Ca'labríu og Sikileyj-
ar, þar sem sundið er mjóst, en
þeir eru meir en steinsnar fyrip
ofan skipið. Það syngur í þeim
Ikt og strengjahljóðfæri sé snert
af ósýnilegum fingrum. Þegar
grisk menning ríkti þar um slóð-
ir í fyrndinni, var ætlað að óvætt-
irnir Skylla og Karybdis hefðust
við þarna í sundinu, hrektu skip
á mili sín og gleyptu þau.
Upp úr hádegi lendum við í
Cataníu, borg með um 300 þúsund
ibúa, á austurströnd Sikileyjar.
Catanía hefur verið litlu betur leik-
in af jarðskjálftum en Messina.
Catanía var lögð að kalla í rúst af
hræringum árin 1169. 1669 og
1693. Þegar hraunstraumurinn
frá Etnu nálgaðist borgina árið
1669, fóru prestar og munkar í
skrúðgöngu frá dómkir'kjunni með
blæju úr skríni helgrar Agötu í
áttina, og þá geigaði hraunstraum-
urinn að sögn, féll í sjó við borg-
arjaðarinn, en eyðilagði bezta hluta
hafnarinnar
Skömmu eftir landtöku leggjum
við mörg af stað í stórri bifreið
til Sýrakúsu, 58 kni leið. Annar
hópur íslendinga heldur af stað
um sama leyti í bifreið upp á há
sléttuna til borgarinnar Taormina,
er fyrir löngu var grísk-síkúlsk o.g
er rómuð fyrir náttúrufegurð.
Við ökum innan skamms fram
hjá seme'ntsverksmiðju mikilli, er
selur m.a. Aröbum og Grikkjum
sement. Einnig gat að líta olíu-
hreinsunarstöð, eina hinna stærstu
í Evrópu, en olía fannst þar í jörð
eftir síðari heimsstyrjöld. Cataníu-
sléttan er mesta láglendi Sikileyj-
ar. Síðan úr grárri fyrnsku hefur
hún verið kornforðabúr eyjar-
skeggja, enda eru áveitur þar mikl-
ar og sumsstaðar allt upp í 1300
metra hæð. Mýrakalda var lengi
vágestur á slé-ttunni, en henni hef-
ur nú verið útrýmt. Farið er yfir
ramgerða brú á elfinni Simeto,
sem leiðsögumaður segir að sé
120 km íöng, lengsta elfur Sikil-
eyjar. Nú er vatn hennar kolmó-
rautt. Upptök Simeto eru í hálend-
inu við Etnu. Hún þótti fyrr meir
minna á Cocytus í Hellas, er var
588
TÍIINN - SUNNUDAGSBLAÐ