Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Blaðsíða 6

okkar. Eins og ég sagði áðan, var
það stór hópur.
Hamingjan sanna, hvað bræðin
svall í okkur. Hnúar hvítnuðu, og
Dönum voru valin hæðileg orð.
Sigurjón hentist með steytta hnefa
á fund sænsku Ólympíunefndarinn-
ar að fá leiðréttingu, en Fritz Han-
sen hafði verið þar á undan hon-
um og komið ár sinni vel fyrir
borð. Sögðust Svíar ekki vilja
spilla vinfengi sínu við Dani með
því að anza kvabbi íslendinga, enda
væru deiluefnið lítils virði.
Þegar okkur hafði skilizt, að til-
slökunar yiði ekki að vænta, flýtt-
um við okkur úr íþróttabúningun-
um og inn á áhorfendasvæðið á
aðalleikvanginum. Þar voru ís-
lendingar einu sinni samtaka. Eng-
inn okkar gat hugsað sér að taka
þátt í setningu leikjanna, með þess-
um skilmálum. Kóngurinn fékk þvi
ek'ki að sjá okkur með tréstöng-
ina í það sinn.
Seinna kom í blöðum grein, sem
byggð var á viðtali við Sigurjón,
og var þar rakið, hvers vegna við
íslendingar skárumst einir úr leik
við setningu mótsins.
En nú kom nýtt í ljós. Við
nöfn Jóns og Sigurjóns i keppenda
skránni var ritað Danmörk, en ís-
land í sviga fyrir aftan, þvert of-
an í gefin loforð. Þetta iikaði okk-
ur stórilla, kvörtuðum linnulaust
við mótsstjórnina. Með þráanum
liafðist það. Eftir fyrstu dagana
stóð aðeins ísland við nöfn þeirra.
Nú er að ræða um frammistöð-
una. Jón Halldórsson keppti í
Glíma er samstofna danska orðinu
„glimt', sem þýðir leiftursnöggt, ör-
skiótt. Stirðbusaháttur á ekki ag sjást
i þessari íþrótt, heldur eiga allar hreyf.
Ingar að vera snöggar og glæsilegar,
eins og fljúgi ör af streng. Tll að
minna á þetta er teiknuð lóðrétt ör 1
merki Glímufélagsins Ármanns, og
myndar oddurinn kommu yfir Á-ið.
hlaupi. Hitinn var óskaplegur,
langt yfir þrjátíu stig, en Jón
stóð sig vel og tókst að verða
þriðji af fjórum í sínum riðli. Það
hlakkaði í okkur, þegar við sáum,
að Danir treystu sér ekki til að
senda neinn af sínu fjölmenna liði
í þetta hlaup.
Sigurjón Pétursson glímdi einn-
ig í steikiandi hita. í rómversku
glímunni voru keppendur fimmtíu,
■og sá var úr leik, sem tvisvar varð
undir. Finnar áttu þarna marga
keppendur, beljaka mestu.
Reyndar áttum við þarna fleira
sameiginlegt með Finnum en
glímuáhuga Þeir voru á þessum
tíma undirgefnir Rússakeisara, og
ynni einhver þeirra til verðlauna,
var rússneski fáninn dreginn fyrst
að hún, v'ð hnuss og fuss áhorf-
enda — síðan hinn finnski.
Fyrsti andstæðingur Sigur-
jóns var einmitt kraftalegur
Finni. Áttust þeir við í hálfa stund,
unz Finninn fóll Okkur hló hug-
ur í brjósti, við kölluðum „ísland“
og hlupum fagnandi fram. En reið-
ir urðum við, þegar Sigurjón var
í tilkynningu, talinn fyrsti Dan-
inn í glímunni. Við fengum því
svo breytt, sem fyrr segir.
Næsti andstæðingur var sömu-
leiðis Finni, methafi í þungavigt.
Vorum við milli vonar og ótta, en
forsjónin var okkur hliðholl, enda
spöruðum við ekki bænirnar. Strax
á fyrstu mínútu náði Sigurjón
snilldarhálstaki á honum og vann
skjótan sigur.
Enn glímdi Sigurjón við þriðja
Finnann, og var sá sýnu
beztur. Átlust þeir við hátt á aðra
stund og vann Finninn loks á stig-
um. Var þá svo af honum dregið,
að hann gekk frá keppiji, en Sig-
urjón glímdi sama dag við fjórða
Finnann, maraðist vasklega að hon
um, og liðu ekki nema tvær mín-
útur, unz herðar mótstöðumanns-
ins kysstu dýnuna.
Blöðin voru farin að spá Sigur-
jóni verðlaunum eftir þessa
frammistöðu, enda voru nú/aðeins
níu eftir í glímukeppninni að hon-
um meðtöldum.
En í næstsíðustu umferð fóll
hann fyrir Ungverjanum Bela-
varga. Þótti okkur súrt í brot(ð, en
þó sómi, að hann skyldi aðeins falla
einu sinni. Má telja mjög líklegt
að hann hefði sigrað, ef þjálfun
hans og reynsla hefði verið jafn
mikil og hinna.
En nú cr að segja frá íslenzku
glímunni. Á tilteknum degi gekk
litli hópurinn okkar inn á völlinn,
við góðar undirtektir. Við bárum
fyrir okkur tréskjöldinn góða.
Gliman þótti mjög faleg og var
heilmikið um hana ritað. Okkur
var jafnvel líkt við íþróttamenn
frá hinú foina Grikklandi. Við vor-
um beðnir að glíma annan dag sér-
staklega fyrir verndara leikanna,
Frakkann Coiibertin, og fleiri úr
alþjóðanefndinni. Hreifst Couber-
tin af glímunni og vildi að nokkr-
ir okkar kæmu til Parísar og
kenndu hana þar í landi, en af
því varð aldrei. Þá bað prófessor
frá Fíladelfíu okkur um glimu-
bók á ensku og heitstrengdi að
kenna þessa íþrótt í skólum vestra.
Eins hugðust Svíar læra íslenzka
glimu. Vorum við jafnvel famir að
óttast, að útlendingar kynnu að
verða okkur skeinuhættir í þessari
sérgrein okkar.
Síðasta daginn, þegar verðlaun
voru afhent, glímdum við á Stad-
íon-vangi um bikar, sem íslending-
ar í Danmörku gáfu. Þá voru á-
horfendur geysimargir og gátu
fylgzt með glímureglum í sýning-
arskránni. íslenzki hópurinn gekk
djarfmannlega fram, og nú var
konungi loks heilsað með tréskild-
inum, sem eftir lá við opnun leik-
anna. Það ríkti eftirvænting á pöl-
unum, þvi svo margt hafði verið
skrifað um þessa óþekktu íþrótt.
Nú var glímt af_ fimi og fjöri,
mýkt og þokka. Úrslit urðu þau,
að bikarinn hlaut Hallgrímur
Benediktsson, annar varð Sigur-
jón, þriðji Axel Kristjánsson. Á-
horfendur fögnuðu óspart, og hvar
vetna heyvðist hrópað. „Ldfi ís-
land, liifi ts-and! Bravó, bravó.“
Bæði Aftonbladet og Dagens
Nyheter.létu okkar lofsamlega get-
ið. Meðan við glímdum, var tekin
af okkur kvikmynd. sem varðveizt
hefur, og var sýnd fyrir skömmu í
íslenzka sjónvarpinu. Og fram-
kvæmdanefnd íþróttamóts Skánar-
búa, nú í þann veginn að hefjast
í Málmey, bauð okkur þátttöku, ó-
keypis dvöl og þrenn verðlaun,
vildum við glíma þar.
Við kvöddum því Stokkhólm sæl-
ir í hjarta eftir ánægjulega og lær-
dómsríka dvöl.
Málmeyjarmótið stóð í þrjá eða
fjóra daga. Það gladdi okkur að
vera á allan hátt taldir jafugildir
öðrum þjóðum fjórum, sem mót-
ið sóttu, en það voru Bandaríkja-
menn, ítalir, Austurríkismenn
582
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ