Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Blaðsíða 11

JÓN ÓSKAR:
LjóSabréf
Söngsvala, ó söngsvala,
söngur þinn er fjarri mér,
varla ég viti hver hann er.
Kona sat á steini
og hugsaði í leyni
um einhvern sem kæmi
í örmum vindsins.
Ó, söngsvala á steini,
veiztu hvað býr í leyni?
Ein er inni í steini,
hafði lesið stjórnarskrána
úti í vindinum,
það varð henni að meini.
Nú fær hún vatn og brauð með nauð.
**:
Nú er hún gamla grýla dauð
og grýla dauð og grýla dauð.
Konan sagði: Hvar er sveinninn ungi?
Þú færð að binda mér blómsveig
og hvísla mér í eyra
og fleira.
Ég er silfurstjarna,
ástarstjarna,
í skýjaklæðum einum
og jafnvel ekki neinum.
Ó stormur, seg mér, hvort leyfir þú
slíka léttúð í stormanna ríki?
Handtökuskipun.
Undirrituð.
Axlið byssurnar.
Áfram gakk!
Nú er hún gamla grýla dauð
og grýla dauð og grýla dauð.
Söngsvala, söngsvala,
þeir segja að þú hafir verið hér,
sungið á norðurhæðum
og króknað í norður byljum. t
Æ, fannst þér ekki frelsið hart?
Jú, frelsið var sem dauðinn hart,
en harðara samt að vera fangi í steini
og hafa vatn og brauð með nauð.
Nú er hún gamla grýla dauð
og grýla dauð og grýla dauð.
Ó, stormur, seg mér, hvort leyfirðu þetta,
voldugi stormur sem tætir og byltir
og hnappar þeim saman sem dreifast villtir
og skilja ekki framvindu tímans rétta,
sjá, svalan flýgur frjáls yfir kletta
og ber í nefinu lítið blað
og lætur það detta.
Skeyti eða hvað?
Lögreglusveit.
Hefjum leit.
Handtökusveit.
Upp nú, upp.
Ó, söngsvala, það nær þér enginn
og laufblaðið finnur enginn enginn.
Söngsvala, hvað syngur þú?
Nú heyri ég, það er Ijóð til mín.
Ein situr inni í steini
en hugurinn
hugurinn í leyni
flýgur eins og söngsvaia.
Taktu mig nú, taktu mig nú,
vindur frá ókunnum höfum og löndum.
Söngsvala, þannig syngur þú.
\
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
5Si