Tíminn Sunnudagsblað - 11.08.1968, Blaðsíða 7

Guðmundur Kr. Guðmundsson fer þrisvar til fjórum sinnum í viku í laugarnar,
sólbrenndur og léttur í spori meö siötíu og átta ár a3 baki, undrandi á þeim,
sem hætta að stunda íþróttir á bezta aldri.
Síðan hann byrjaði að synda í gömlu torflaugunum hefur hann komið víða við
sögu íþróttamálanna. Hann og félagar hans hjáipuou íþróttastúlkum bæjarins,
Iðunnar-meyjum, að reisa sundskýli við Þormóðsstaði f Skerjafirði. Þetta unga
fólk reyndi líka að rífa upp grjót úr Öskiuhlíðinni til aö gera skiðabrekku þar,
sem nú standa íburðarmikil einkahús. Seinna starfaði hann mikið f Glímufélag-
inu Ármanni og Í.S.Í, Hann segir, að giíma eigi að vera snögg og mjúk, en ekki
Tímamynd: GE.
og Danir. Við vorura beðnir að
gMma daglega til að auka aðsókn.
Það er tl marks um almennan á-
huga bæjarbúa á okkur, að
strákar voru farnir að æfa sig á
glímu á götum úti. Og þegar það
spurðist, að við drykkjum ekkert
sterkara en sítrónvatn í veizluim,
flestir voru ungmennafélagar og
þar með b’ndindismenn, var farið
að kaila sítrónið — glímuvatn.
Verðla-unakeppnin var tvísýn og
spennandi. Hlaut Hallgrlimur enn
fyrstu verðlaun, Sigurjón önnur og
ég þiúðju.
Sigurjón keppti og í grísk-róm-
verskri glímu og hlaut önnur verð-
laun í þyngsta fiokki.
Var okkur þarna mikill sómi
sýndur og í veglegu skilnaðarhófi
hrópuðu Ameríkumenn, Svíar og
Austurríkismenn ótilkvaddir
minni íslands, þótti okkur gott á
að hlýða og svöruðum í sömu
mynt.
Þegar þessu öllu var lokið sner-
um við til Hafnar og biðum þess að
komast heim með Botníu. Sum
dönsku blöðin veittust harkalega að
okkur fyrir uppsteytinn, en þau
frjálslyndari tóku málstað oklcar.
Og Fritz Hansen mun hafa fengið
duglega ofanígjöf hjá innanríkis-
ráðuneytinu.
Fréttir af atburðunum höfðu
borizt hingað heirn á undan okk-
ur, og ég held, að allir hafi verið
injög ánægðir með þennan skerf
okkar til íslenzkrar sjálfstæðisbar-
áttu.
Mönnum var mikið tilfinninga-
mál að fá íslenzkan fána, og það
er til dálíf.ið skemmtileg gaga um
það, þegar danskt varðskip tók
Hvítbláin af Einari Péturssyni.
Það gerðist árið eftir Ólympíu-
förina, sumarið 1913. Einar Péturs-
son, bróðir Sigurjóns, var að sigla
sér til gamans um Reykjavíkur-
höfn á litium báti undir hvítblá-
um fána. íslands Falk lá í höfn
og skipherrann reiddist ögrun fs-
lendingsins, sendi menn til að gera
fánann upptækan og gekk síðan
sjáifur í land og afhenti bannmerk
ið í stjórnarráðinu.
En fréttirnar um atburðinn
bárust edns og eldur í sinu um
bæinn. Þegar hinn danski skip-
herra kom út úr stjórnarráðshús-
inu var hópur æskufólks á bryggj-
unni. Margt af þvf hafði hvítbláa
fána í höndtun. Ungmennin véku
lítið eitt til begigja hliða fyrir Dan-
klunnaleg kraftasýning.
anum, en létu fánana mætast yfir
höfði hans, þó svo lágt, að hann
varð að beygja sig lítið eitt undir
þetta þjóðartákn, sem honum var
svo í nöp við. Hamingjan sanna,
þar fékk hann á baukinn!
Nú fór að styttast í það, að
við fengjum viðurkenndan þann
fána, sem við enn virðum, og síð-
an við Ólyimpíufararnir átta strídd
um við að fá leyfi til að ganga
undir einföldum tréskildi með
nafni fósturjarðar okkar, hafa ó-
taldir flokkar vaskra mahna farið
utan undir blaktandi íslenzka fán-
anum. Það er von mín og trú, að
UMFÍ og ÍSÍ megi enn um langan
aldur halda vörð um þann fána —
og sjáifstæði þjóðarinnar — undir
gamia kjörorðinu-. „íslandi allt“.
Inga.
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
583