Tíminn Sunnudagsblað - 17.11.1968, Side 18
við sama háskóla 1944. Heitir
doktorsritgerð hans „General
Tolls brigsplan átr 1788“. Hann
var þá nýfluttur til Stokkhólms
ásamt konu sinni, sem einnig er
hámenntuð. Erik hugðist ljúka
námi í landafiræði, en stöðu átti
hann vísa við menntaskóla í Stokk-
hólmi. Faðir Eriks var Johan Lud-
vig Birck, skólastjóiri í Jakobsstad
í Finnlandi, og var hann formað
ur sænska kennarasambandsins í
Finnlandi. Hann var af sömu ætt
og stórskáldiið Johan Ludvig Rune-
berg og bar hann nafn hans.
Þegar ég kom til Eriks sagði
hann mér, að hann hefði fengið
bréf frá föður sínum þess efnis,
mér væri boðið að sækja þing
sænskumælandi kennara, sem
halda ætti fyrstu dagana í júli.
Vair óskað eftir því, að ég flytti
þarna fyrirlestur um ísland, en
beinn ferðakostnaður yrði mér
greiddur, einnig dvöl í gistihúsi í
Helsingfors. Þetta þótti mér girni-
legt boð, en fannst þó leitt að
þurfa að setjast við skriftir í tutt-
ugu til þrjátíu stiga hita um há-
sumarið. Enn voru nokkrir dagar
til stefnu, og tókst mér á þeim
tima að gera uppkast að smáfyrir
lestri, sem ég sýndi Erik, en hans
hafði lofað að yfirfara handritið
og leiðrétta málvillur ef einhvejr-
ar væru. Þetta var mér dýrmætur
styrkur. Tveimur dögum síðar
kom bréf til mín frá formanni
beninanasamtakanna, Jóhanni L.
Birck, skólastjóra, ásamt prentaðri
dagskrá kennaraþingsins. Þar stóð
mitt nafin stórum stöfum. Þann
3. júlí átti ég að flytja þetta er-
indi.
Þegar ég hafði lesið þetta bréf,
datt mér loks í hug, að þessi fyrir-
lestur minn væri á engan hátt boð-
legur menintamönnum austan
Ey9trasalts og yrði ég augsýnilega
mér til skammar. Skipti það e-ng
um togum, að ég tók næsta spor-
vagn til Eriks og sagði honum, að
væri hættur við að fara, væri með
inflúensu og fjörutíu stiga hita og
yrði sennilega dauður 3. júli. Ekki
trúði Erik sögu minni, dró fram
kút með finnsku öli og tvær merk-
urkrúsir, sem rennt var . Sagði
hann að ekki væri rétt að ræða
þetta mál frekar, fyr,r en upp væri
botninn á krúsunum. Þegar rennt
var í annað sinn í krúsirnar vor-
um við báðir komnir i gott við-
ræðusikap, enda tókst Erik skjót-
Ferð til Finnlands
fyrir tveimur áratugum
Vorið 1947 var ég í Stokkhólmi,
en ég hafði þá um skeið stundað
nám í landfræðideUd Stokkhólms-
háskóla. Vinur minn, doktor Erik
Birck, sem verið hafði í sama námi
og ég, hringdi til mín seint í.júní
og sagði, að mér væri boðið til
Finnlands i yikuferð. Ferð þessi
átti að verða mér að kostnaðar-
lausu. Þetta þótti mér dálítið ein-
kennilegt, en frekari vitneskju átti
ég að fá um kvöldið, ef ég kæmi
heim til hans, en hann bjó þá ekki
langt frá mínum dvalarstað, aðeins
um tíu mínútna ferð með spor
vagni.
Doktor Erik Birck er Finni og
var þá á fertugsaldri. Hann var
magister í sagnfræði frá, háskólan-
um í Ábo og doktor í sömu grein
Urhelleva Suomi, seg|a Finnar:
Finnland, land íþróttanna. Og
hér er leikvangurinn mikli í
Helsingjafossi, nú sem næst þrjá-
tíu ára gamall.
MAGNÚS SVEINSSON:
928
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ