Tíminn Sunnudagsblað - 20.04.1969, Qupperneq 21

til, var full'kominn bor, sem kom
með jarðlögin upp með sér. Hefði
þá verið kleift að lesa þau og að-
greina eins og bók væri flett. Þar
með hefði fengizt full vissa um,
hvað þarna var En slík tæki
mundu hafa kostað mikið fé, og
máski erfitt a£ fá þau. En það
voru einu tæfcn. sem átt hefði að
nota, enda þótt þau hefðu komið
seinna og orðið dýrari.
Það var svo haldið áfram
að bora, og alltaf bar eitthvað ný-
stárlegt við öðru hverju, þar til
dag einn, 30. nóvember. Þá kom
skipun um að hætta að bora. Losa
skyldi borinn upp og taka sundur
vélina, smyrja og vefja til vetrar-
geymslu, og ganga frá öllu sem
vandlegast. Þegar hér var komið,
var búið að bora 220 fet. Mest
var borað ellefu fet á tíu tímum,
en minnst hálfur þumlungur.
Klöppin var ekkert harðari þegar
hætt var eða aðrar tálmanir meiri
en áður, og mun féleysi og ótrú
á fyrirtækið hjá ráðamönnum fé-
lagsins hafa ráðið mestu um, að
hætt var.
Aldrei urðum við varir við vatns-
æð. Þarna var ekki annað vatn
en það, sem seig úr mýrinni. Bor-
holan stóð allt.af full af vatni, en
engra uppsprettna varð vart á
öllu þessu dýpi.
Nú var byrjað að tafca vélina
sundur, stykki fyrir stykki, og
allt smurt með feiti og vafið og
látið inn í skúr, sem þarna var.
Þar næst var allt tréverk tekið i
sundur, sem og gálgi sem var not-
aðut til að draga rörin upp úr
holunni. Undirstöður vélarinnar
voru tefcnar upp, og voru það stór
tré.
Öllu var þessu komið á þurrt
og búið um þar og er mér ekki
grunlaust um, að einhverjir hafi
tekið þar sitthvað til handargagns,
þvi að þetta var allt á opnu svæði
og óvarið. Þar fóru öll sýnishorn-
in, sem upp úr holunni komu. Pok-
arnir rifnuðu með tímanum, og
allt fór í eina kássu, og hefur
tímans tönn unnið ^erk sitt 1 næði.
Það skal að síðustu tekið fram
að allar ályktanir um efni þau,
sem þarna varð vart við, eru að-
eins skoðanir þeirra manna, sem
þarna unnu að staðaldri, og tei
ég Kristján Kristjánsson, bora-
smiðinn, þar með, þvi að hann var
trúnaðarmaður okkar. Við létum
hann vita af öllu markverðu, sem
fyrir kom, enda varð hann margs
vísari í starfi sínu, sem ekki verð-
ur skiráð hér.
Þannig lauk fyrsta vísi að gull-
leit hér á landi. Máski verður
honum að vilja sínum — mannin
um, sem lagði það til málanna á
sinum tíma, að ekki yrði hreyft
við neimu næstu hundrað árin.
Þar sem ég í minningum mín-
um um þetta efni hélt saman
nokkirum biaðaummælum, sem
birtust um þessar mundir, fannst
mér rétt að l'áta þær fylgja hér
með, því að svo má segja, að blöð-
in séu rödd fólksins. Svo hafa
blöðin væntanlega haft frásagnirn-
ar frá fyrstu og beztu hendi, og
skyldi maður því ætla, að þær
væru beztar heimildir. Það vat
aðallega ísafold, sem fylgdist vel
með öllum gangi málsins, og það-
an hef ég mínar heimildir.
ísafold 17. iúni 1905:
Bæjarstjórn fjallaði um málma-
málið í fyrrakvöld. Hún vildi leigja
námuna hiutafélagi, og skulu
minnstuir hlutir nema fimmtíu
krónum. Bæiarmenn eiga að sitja
fyrir hlutunum í þrjá mánuði,
næstu sex mánuð] skulu hluta-
bréf boðin öllum landsmönnum,
loks skulu þau boðin í öðrum
löndum, fáist ekki nægjanlegt fé
hér á landi.
ísafold 2. nóvember 1907:
Málmgreftrinum hér i Vatns-
mýrinni var loks byrjað á í sum-
ar eftir mikið undirbúning9basl.
Tjarnarlækurinn opinn, og brú me8 fallc-gu hliSi neSan við gamla stiftamtmannshúsið. Danskur fáni við hún
á verzlunarhúsi.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
333