Tíminn Sunnudagsblað - 16.08.1970, Blaðsíða 5

Úr Breiðdal. Myndin er úr Suðurdalnum og fjöllin sunnan á r. Stríparnlr efst á fjallsbrúninni eru eitt af einkennum aust-1
firiku fjallanna.
á kvíabóli, utan færigrinda, með-
an á mjöltum stóö, iórtraði þar
ánægjulega og beið þess að ær
væru aftur reknar á beit. Væri
rnjög slæmt veður að 'kvöldi voru
ær hýstar í fjárhúsum. Var þá
„Elettur11 skilinn frá ánum. En
hann undi aðskilnaðinum illa og
beið undir húsvegg unz ær voru
út látnar að imorgni.
En væri veður gott að kvöldi,
voru ærnar oftast reknar út í
Húsahraun. Þaðan varð ég svo að
smala þeim tímanlega á hverjum
morgni og koma þeim í færikviar.
Við þessa smalamennskú var ég
ævinlega ríðandi og fór oft geyst.
Tvö hrossin, BTeikur og Rauðka,
skiluðu mér fljótt yfir foTdina, en
Jarpur gamli var stirður og
seinn í förum, enda sniðgekk ég
hann ævinlega, ef þess var kostur.
Að morgni héldu ærnar venju-
lega hópinn og mátti ganga að
þeim nærri visum í sömu átt og
við þær hafði verið skilið að
•kvöldi. Ærnar voru mjólkaðar
reglulega allt fram að sTáturtíð.
Sumarið var kalt og oft snjór á
fjöllum og hemingur á tjörnum,
pegar leið fram á sumarið.
í Randversstaðablá voru marg-
ir fcaldavermslislækir. í þeim var
eitthvað af silungi, _en veiðitæki
voru Títil eða engin. Á lækjarbökk-
um spratt smágresi og eiftmg og
var þar oft gaman að skára gras
að morgni dags meðan jörð var
döggvuð eftir hrímnætur.
Sjö sinnum sjö sendibréf..
Að enduðum baustnóttum barst
Ófeigi bónda keðjubréf, sem talið
var eiga upptök sín einhvers stað-
ar langt úti í Evrópu. Skildi bréf
þetta binda búendur þessa hrjáða
heims hönd við hönd með því að
brjóta hvergi hlekk í keðjunni og
átti viðtakandi að treysta þessa
hlekki með þvi að- skrifa sjö sinn-
um sjö sams konar bréf og senda
7x7 vinum sínum, sjö í senn, unz
sjö dagar voru Tiðnir. Rækti við-
takandi þetta boðorð dyggilega,
átti honum að hlotnast mikil liarn-
ingja að sjö dögum liðnum. En
ætti vanræksla sér stað um að
svara þessum bréfum sjö sinnum
sjö sinnum var voðinn vís.
Ekki velt ég hversu pennaólat-
ur Ófeigur Möðruvellingur hefur
verið, en einhverra orsaka vegna
lét hann undir höfuð Teggjast að
skrifa þessi bréf og var ekki meira
um það fengizt. Svo var það ein-
hvern tíma að þessum sjö dögum
liðnum, að maður frá Kleifarbæj-
um átti erindi að Randversötoðum!
og lá leið hans þvert yfir „Blána“.
Veitir hann því þá athygli að mik-
ill hópur af hröfnum hefur safnazt
saman á einum stað í bithaganum.
Manninum var forvitni að vita, 1
hvað væri að gerast á þingi þessu.
Gekk hann þá þarna fram á stólpa-
gripinn Ófaigs-Jarp steindauð-,
an. Þau létu sannarlega ekki að ;
sér hæða kvðjubréfin í Breiðdal j
fyrir fimmtíu árum.
Kötlugos og fleira.
í októbermánuði hafði faðir j
minn safnað fé sínu saman og I
hýsti það ush nætur, en á daginn
var mér ætlpð að gæta þess aðj
ærnar ekki töpuðust, því að þær
voru ólandvanar og þráðu fast að
komast aftur súður að Berufirði.
Svo var það einn dag, að fjár j
gæzlac varð mér óvenju erfið og
brátt fA ég á eftir einhverju af án-
um norðauotur 1 Skriðufjall. Þótt'
ég v*ert eklfj. enn orðinn fuTlra tíu
TfMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
581